از ميلان كوندرا بهتر از اين ها توقع داشتم :-/

"Che eri diversa da come ti immagino io, che mi ero ingannato sulla tua identità". .

Ingannarsi sull'identità dell'amato, vedere l'altro come vorremmo fosse e non come è realmente. Su questo tema parte o meglio si comincia a delineare questo breve romanzo di Kundera.
Con la sua consueta capacità di raccontare le emozioni e le sensazioni, Kundera trasporta il lettore all'interno di una coppia. Una coppia in cui lei sembra aver perso la sua identità, trasformandosi in un essere diverso, nuovo agli occhi dell'amato. Una coppia che si perde per poi ritrovarsi, per scoprirsi.
Non è solo una storia d'amore, anche se si parte dalle molteplici facce e identità che si assumono all' interno di una coppia, è anche un viaggio all' interno di ognuno di noi, delle mille facce o maschere che siamo soliti indossare, facendo poi fatica a trovare la nostra e quella in cui meglio ci ritroviamo.

خوندن این کتاب برای من مثل تماشای یک تئاترِ لذت بخش بود.

دوستی واسه من اثبات وجود چیزی قوی تر از ایدئولوژی، دین و کشوره.

چیزی که مردم آن را چون راز نگه می دارند، معمولی ترین و شایع ترین چیزهاست، همان چیزی است که همه آن را دارند: بدن و نیازها، بیماری ها و هیجاناتش. ما این مسائل را نه به این دلیل که خیلی شخصی اند، بلکه برعکس، به این دلیل که به طور رقت انگیزی غیر شخصی اند، پنهان می کنیم.

گامی که تو را شناختم همه چیز تغییر کرد. نه از آن رو که کارهای ناچیز جذاب‌تر شده‌اند، بل از آن رو که هر آنچه را در اطرافم اتفاق می‌افتد به موضوع گفتگوهایمان مبدل می‌کنم

Kundera's second 'written in French' novel reminds me very much of those 1960's 'new wave'(?) French films that told stories in a non-conventional, personal to the characters, led way. A deep dive + metaphysical character study of contemporary coupledom through the lens of middle-aged French couple Chantal and Jean-Marc. A sparse modern French reality written using sparse language focuses on the work, and sacrifices we do, and make to maintain romantic partnerships. Chantal comments that she no longer gets attention from men as she ages; and Jean-Marc tries to remedy that in a typically short-sighted ill-thought out male way, but his idea came from a good place.

Kundera can do little wrong for me, and he takes the most simple acts like going down to a beach or laying down in a bed and makes them compelling and poetic; so what on the face is a simple story of a couple trying to find a place for their aging relationship, that can feed them both, is a magnus opus on the nature of humanity and the concept we are all truly alone and can never really know someone else; and all done with beautiful sparse prose and storytelling, that makes it all uplifting! A Four Star 8 out of 12 read for me.

2025 read

این رمان کوتاه را بعد از "شوخی" خواندم. باید اعتراف کنم که ذوقی که بعد از خواندن "شوخی" برای ادامه دادن آثار دیگر کوندرا داشتم، کمی فروکش کرد. نیمه دوم کتاب حوصله‌ام سر رفت و می‌خواستم زودتر تمام شود. تابستان است، تیرماه هنوز تمام نشده و هوای تهران حسابی گرم است. در این هفته، چند روزی تعطیل بود و راستش خواندن "هویت" به تحمل ملال یک روز تابستانی گرم و تعطیل کمک نکرد.

تیرماه ۱۴۰۳

Για αλλη μια φορα μου συμβαινει αυτο το ευλογημενο πραγμα: να διαβαζω ενα βιβλιο τη στιγμη ακριβως που το χρειαζομαι και τα λογια , οι λεξεις να πεφτουν πανω στην ψυχη μου σαν φαρμακο.αυτο ηταν η "ταυτοτητα" για μενα.ενα βιβλιο που απο την πρωτη εως την τελευταια σελιδα ειχε να πει πραγματα που με αφορουσαν και που ο μεγιστος κουντερα καταφερνει να τα πει μεσα απο 2 μονο χαρακτηρες και σε λιγοτερο απο 200 σελιδες..τα θεματα και οι επιρροες του ειναι γνωστα, ομως αυτο που εδω απασχολει περισσότερο τον συγγραφεα ειναι το ποιοι πραγματικα ειμαστε αν ξεφλουδισουμε απο πανω μας ολες τις στρωσεις που μας εχουν επιβληθει απο τον περιγυρο μας.μενει τιποτα τελικα?ή μηπως παντα θα χρειαζομαστε ενα συντροφο , ενα φιλο ή οποιονδηποτε τελοσπαντων θα ειναι σε θεση να μας καθορισει την ταυτοτητα?
Το κατατάσσω εκει ψηλα με την "αβασταχτη ελαφροτητα του ειναι".Αριστουργημα..

لي عودة :)

وها قد عدت:


"لا تستطيعين قياس المحبة المتبادلة بين كائنين بشريين بعدد الكلمات التي يتبادلانها, الأمر بكل بساطة هو أ ن رأسيهما فارغان وربما كانا يرفضان -عن لباقة- أن يتحادثا لأنه ليس لديهما ما يقال. "

لا أكتفي من الروايات القصيرة مع كونديرا, كنت أقرأ بنهم وبطريقة سريعة أبحث بها عن نقطة توقف لالتقاط أنفاسي والتفكير, لكن القراءة عمل عقلي لا مجال معه للتوقف خصوصا مع العبقرية التي تجبرنا على الحياة داخل الرواية والتفكير داخلها واستخدام منطق شخصياتها.
" شانتيل" تبحث عن أناها, لم تعد تتعرف عليها في تفاصيل تغيرت من عمرها, " لم يعد الرجال ينظرون إليها " كل ما يخطر في عقلها من تساؤلات عن خط الزمن الذي مرت به عن معاني لأفكار نمر بها نحن أيضا عن الأصدقاء الحب الجمال العمر الجسد عن الذات.
ومارك حبيب شانتيل القوي بصغر عمره الذي يشعرها بالضعف, مارك الذي يقوده حبه للبس قناع يحاول من خلاله طرد هواجس أرهقت حبيبته لكنه يقع في فخ السؤال والعبث العقلي الذي تنتجه الأسرار.
برأيي أن جمال هذه الرواية في غموضها, و بحثها عن الهوية بين متغيرات الزمن وعناصر أخرى من الواقع الذي تمر به وتتساءل عنه دائما.
قربها من الواقع بشكل كبير يجعل منها بوابة للتساؤلات والبحث في الماضي الخفي وما طرأ على إحساسك تجاه هويتك التي تعتقد كل عام بأنك بدأت تتأكد من معرفتها وتسيطر على ما يؤثر عليها.
الخلل الذي أصاب علاقة شانتيل ومارك , أصابني بالحيرة, وكيف ينظر كل شريك نحو شريكه و ما مقدار ما تتأكد من قوته وثباته بالعلاقاتك المختلفة.

أذكر أنني قلت لصديقتي التي تنتقد الروايات دائما, أن كونديرا أحد الكتاب الذين يؤكدون بذكائهم بأن الرواية ليست مجرد حكاية تقرأ للتسلية هي بوابة للعديد من التساؤلات واستجواب الذات, حتى لا أبدو "متحمسة" أكثر مما ينبغي سأنهي كلامي هنا.


*مابين القوسين في بداية المراجعة اقتباس من الرواية

در این جهان که هر یک از قدم‌های ما زیر نظر است و ضبط می‌شود، جایی که در فروشگاه‌های بزرگ دوربین‌های فیلمبرداری مراقب ماست، جایی که مردم بی وقفه خود را به یکدیگر می‌مالند، جایی که انسان حتی نمی‌تواند عشقبازی کند بی آنکه، فردایش، پژوهندگان وکاوندگان او را به باد پرسش و پاسخ نگیرند؛ چگونه ممکن است کسی از دست نظارت همگانی رها شود و، بی‌آنکه اثری از خود بر جای بگذارد، ناپدید گردد؟ ص 15 کتاب
مسبب حقیقی و تنها مسبب دوستی چنین است: فراهم آوردن آینه‌ای که دیگری بتواند در آن تصویر گذشته‌ی خود را ببیند، تصویری که، بدون نجوای ابدی خاطرات رفقا، مدت‌ها پیش ناپدید شده بود. ص 22 کتاب
دوستی باید ارزشی والاتر از همه‌ی ارزش‌های دیگر باشد. دوست داشتم بگویم: میان حقیقت و دوست، من همیشه دوست را بر می‌گزینم. راست است که آن را برای انگیختن دیگران به زبان می‌آوردم، اما به طور جدی به آن می‌اندیشم. می‌دانم که این قاعده امروز مهجور شده است. این قاعده می‌توانست برای آشیل، دوست پاتروکل، برای تفنگداران الکساندر دوما، حتی برای سانچو که، به رغم همه‌ی اختلاف نظرهایش، دوستی حقیقی برای اربابش بوده، ارزشمند باشد. اما این قاعده دیگر برای ما ارزشمند نیست. در بدبینی‌ام آنقدر پیش می‌روم که حاضرم امروز حقیقت را به دوستی ترجیح دهم. صفحات 58-57 کتاب
اگر بلندپروازی نداشته باشی، تشنه‌ی موفق شدن و به رسمیت شناخته شدن نباشی، در آستانه‌ی سقوط قرار می‌گیری. ص 90 کتاب
چگونه می‌توانیم متنفر باشیم و، در عین حال، آنقدر به راحتی خود را با آنچه از آن متنفریم وفق دهیم؟ ص 118 کتاب

این ترجمه از ترجمه‌ی همایون‌پور خیلی بهتر بود فقط یک عیب داشت که مکالمه‌ها رو محاوره‌ای ترجمه کرده بود که گمونم کوندرا محاوره‌ای نمی‌نویسه.

اولین اثری بود که از میلان کوندرا میخوندم و انتطارم ازش بیشتر بود
کشش داستانی کافی نبود ولی گاها دیالوگ های خوب و قابل تاملی توی کتاب خونده میشد .
میدونید کلا صحبت از روابط انسانی برای من جالبه و به همین خاطر از کوندرا انتظار بیشتری داشتم
و پایانش اصلا جالب نبود

Este libro empezó de tres estrellas. Fue mejorando y con ese final imposible no darle el máximo de estrellas a una novela que te hace temblar así. Sin dudas Kundera es uno de los que más se ha acercado en la búsqueda eterna del "yo"

"لن أحوّل بصري عنك، سأنظر إليك دون انقطاع. أخاف حين يرمش جفني، أخاف من أن يندسّ، خلال هذه الثانية التي أكف فيها عن النظر ثعبان أو جرذ أو رجل مكانك."
- سأترك القنديل مُضاء كل الليل، كل الليالي.

كونديرا عبقري، سأضم هذه الرواية إلى مفضلاتي من أعماله.