داستان به صورت خاطره نویسی مردی کانادایی به اسم جوزفه، سالها سالهای قبل جنگ جهانی دومه و‌جوزف منتظره که از طرف ارتش امریکا پذیرفته بشه. جوزف تا زمانی که پذیرفته بشه آزاده که هرکاری میخواد بکنه، اما از اسم کتاب مشخصه که جورف در. این شرایط توفیق اجباری معلق میمونه.جمله پایانی کتاب جمع بندی کتاب محسوب میشه.
نمیدونم چرا خوندن کتابش علی رغم سوالاتی که راجع به موضوعات مورد علاقه م ؛چرایی زندگی و تنهایی اگزیستانسیالیستی بود بهم نچسبید. و نهایتا به دادن نمره ۲بسنده کردم:/-

n  "İşte yaşam bu!" diyorum. İğrenç, saçma, budalaca ve hiçbir şey! Gerçek yaşam, sanat ve düşüncedir. Yaşamaya değer tek şey hayal gücüdür."n (s.100)

Boşluk, ya da başka bir tabirle, fazla boş zaman insanı nasıl etkiler?

Öncelikle Saul Bellow kimdir? Bununla başlayım yorumuma. 1915'te Kanada Quebec doğumlu aslen Kanadalı bir yazar. Kendisi Nobel Edebiyat ödülü başta olmak üzere pek çok ödül kazanmış. Kitabın arka kapağında ABD'ye Rusya'dan gelmiş bir aileye mensup olduğu yazılmışsa da; aslen Quebec doğumludur.

Geçtiğimiz yıl Ankara'da bir sahafta bulup aldığım bu elimde tuttuğum baskı Cem Yayınları'nın Nobel serisinden çıkma. 1976 Nobel Edebiyat Ödülü'nü alan Bellow'un onu üne kavuşturan Boşlukta Sallanan Adam (Dangling Man) adlı eserinin seçilmesi iyi bir tercih olmuş. İstanbul'da 1991'de basılan bu baskı saman kağıt daktilo tipi yazı karakteri, yapıştırma karton kapak üzerinde kime ait olduğunu bilmediğim bir çizime sahip. Elimdeki kitabın ya künye kısmı kayıp ya da hiç bulunmadığından kapaktaki çizimin kime ait olduğunu bilmiyorum ama konuya biraz yakın bir seçim olduğunu söyleyebilirim. Kitabın çevirmeni Neşe Olcaytu, Angela'nın Külleri çevirisiyle daha çok tanınan bir çevirmen. Bu kitap akıllarda daha çok üzerinde Nobel madalyonunun bulunduğu ve bir gazetenin set halinde verdiği baskıyla tanınır. O baskıyı da Neşe hanım çevirmişlerdi. Şimdilerde Okuyan Us yayınlarından yeniden basıldı aynı çeviriyle.

Eser 15 Aralık 1942'te başlayan bir günce şeklinde yazılmış. Boşluğun daha doğrusu "özgürlüğün" anlamını kavrayamayan, bu düştüğü boşlukta hayata; insanlara, dünyaya dair ciddi derin sorgulamalar yürüten bir adamı, Joseph'i anlatıyor. İlk başlarda durağan olan anlatım giderek akıcılaşıyor ve insanda merak duygusuyla koşut olarak empati de uyandırıyor. Karakteri boşluğa düşüren şey bir tür "Askere Alınmayı Bekleme" diyebiliriz. İşini bırakan karakterimiz askere alınmayı beklemektedir. "Belirsizlik" onu çıldırtırken "boş durmak" kişiliğini deforme ediyor, dönüştürüyor. Bu kitapta insan doğasına yönelik olarak pek çok analiz yapabilir dikkatli bir gözlemci. Bellow'un insan doğasını anlama konusundaki ustalığı da en az edebi ustalığı kadar dikkati çekmeli.

Özgürlük her zaman mutluluk mudur? Özgürlük, daha doğrusu, hangi koşullar altında insanı mutlu eder? Hepimiz hayalini kurmuşuzdur. "İşimiz olmasın, sabahları erken kalkmak zorunda olmayalım, sınırsız zamanımız olsun... Bütün bu kitapları sabah akşam okurdum" deriz mesela. Gerçekte böyle bir durum olsaydı ne yapardık?

Bellow'un bu kitabı her kütüphanede bulunması gereken kitaplardan. Tıpkı Ses ve Öfke, Çavdar Tarlasında Çocuklar gibi en temel klasikler arasında okumalı.

18.01.2019
M. B.

This is a book about what happens inside a man when he is left waiting, without "regimentation," when his days are all his own. It's a good book, and I enjoyed the philosophical overtones and the musings of Joseph, the main character. I just didn't feel as connected to him and to the book itself as I have with other books. It does make me feel differently about Bellow, so that's good. I like Bellow's style and his viewpoints (if Joseph's are his).
I recommend this to fans of Modernist fiction, to philosophical people, and to Bellow fans.

Very good

From the very beginning of his career one of the most salient features of Bellow’s writing is the vividness of his descriptions, especially of faces and colours. Some authors craft perfect sentences with le mot juste carefully selected; Bellow seems like he could just as easily have circled around to the same scenario time and again and plucked another rabbit from a different hat to dazzle us.

Reading other reviews on this book makes me wonder just what it is people are looking for in novels, much less a first novel! This has existential angst, compelling characters, crisp and accurate descriptions of time and place and culture. I dunno. I will be reading it again.

The late Nobelist’s first novel—and the first of his I’ve read—Dangling Man is a novel in the form of a personal journal. Written (by Bellow) a year or so after the period of the journal (by Joseph), the winter-spring of 1942-43, it recounts a young Chicagoan’s wait before being inducted into the Army. A technicality has thrust him into a kind of limbo of waiting and he sourly muses his way through it, behaving like an ass to his wife and acquaintances. The time is meant as a kind of gift to him, a freedom to pursue his intellectual interests and enjoy the weeks or months before he must join the war. But the freedom is a burden and he slinks into a chip-on-his-shoulder depression instead. He resents his brother, his wife, his niece, his one-time friends, his rooming house neighbors. The book drags, even though it is only 142 pages long, with the reader wearying of Joseph’s ennui well before Joseph finally does and up and enlists. The author goes on to better things, Joseph, I suspect, does not.

Existential ennui while waiting to be called up.

O carte pe care am citit-o destul de repede (are puține pagini), dar care nu m-a prea impresionat.
E scrisa sub forma de jurnal, unde personajul principal își narează trăirile, emoțiile, temerile, visele și speranțele.
E scrisa foarte frumos, cu cuvinte bine alese, nu e o carte de duzina, însă nu neapărat pe gustul meu pentru ca nu rezonez cu tipul acesta de personaj: tot timpul într-o balanta, de a nu știi ce sa faci cu viata ta, de a nu știi ce sa alegi și chiar de a nu putea sa te adaptezi situației date.
Ii dau 3 stele pentru felul în care este scrisă și construita povestea, dar nu cred ca o voi tine minte pentru ca nu m-a cucerit.

Questo è stato, per me, il libro giusto al momento giusto

It was quite interesting to observe the helplessness of the main character and his "dangling" state of mind. Nevertheless, the rather self-indulgent narrator often got on my nerves with his recklessness and lengthy philosophical ponderings.

Try as I might, I’ve never connected with Saul Bellow’s prose. My first attempt was The Actual, his penultimate work, and his shortest. A few pages in and I was lost. Then, The Adventures Of Augie March, the novel that signalled his worth as a writer: after reading the opening page repeatedly, I knew I couldn’t continue through the whole book doing so, and abandoned it.

There’s something about Bellow, though, that makes me persist. It’s probably the perception of him as one of the best American writers, what with other writers citing him as their favourite. By not reading him, I’m surely missing out; in reading him, I’m more than likely missing the point. In order to grapple with the beast it seemed a logical idea to dismiss his better known novels as an introduction and to head back to the start, to Dangling Man (1944), under the impression that his earliest work may offer a way in to his style before it solidifies him as that great American writer.

Read my full review here.

that world'll send you crazy or you'll do it yourself, or you'll do it to it, self - world - thought - action, wrinkle, flutter, kaboom.