کتاب شرح تلاش‌ها و مقاومت‌ها و سختی‌های واریس بود برای ترک سرزمین مادریش سومالی، فرار از رسوم و عقاید جاهلانه‌ی سرزمینش و رسوندن خودش به خاک غرب و اونجا موندن و صرفا دووم اوردن به هر طریقی.
واریس شجاع و قوی بود؟ بله. ولی آیا بیشترمون نیستیم؟ مایی که موفقیت برامون شده ترک اینجا و از صفر شروع کردن همه‌چیز جایی دیگه در ازای تمام انرژی جوانی‌مون؟ حتی مایی که ترک هم نمیکنیم اینجا رو، ولی از جنگ‌ها و درگیری های درونی و بیرونی هر روزه خودمونو نیمه‌جون میکشونیم بیرون. شجاعیم و این غم‌انگیزه که این‌قدر با شجاعت‌مون سر و کار داریم و لازمش داریم. کاش اصلا شجاعتی لازم نبود. کاش هر خاکی پذیرنده‌ی آدم‌هاش بود‌.

Pirmiausiai, tai kas aš tokia - kad galėčiau vertinti kažkieno gyvenimą žvaigždutėmis, todėl knygai duoti vos dvi lyg ir buvo nepatogu, kita vertus - net dvi tik todėl, jog šios moters gyvenimo istorija neįtikėtinai skaudi, o Waris Dirie be galo drąsi, nusprendusi ją papasakoti.

Tačiau kaip blogai, kaip blogai ji buvo papasakota, šitokia istorija, kuri ne tik, kad šokiruoja, kuri turi ir gali ir turbūt bent dalimi ir prisidėjo prie daugybės neteisybės sustabdymo, prie tokios šlykščios tiesos atskleidimo, prie akių atvėrimo; ji buvo taip nevykusiai atskleista, aprašyta, sudėliota, taip grubiai, taip paviršutiniškai, taip megėjiškai… Na taip, tiesa, gal literatūros aukštumų čia ir nereikėjo tikėtis - visgi esmė yra pati istorijos linija, vienos rįžtingos, užsispyrusios, protingos moters gyvenimo kelias, ir tuo pačiu šauksmas pasauliui - kad tokių panašių begalės likimų galima išvengti, visą tą žiaurią neteisybę galima ir reikia stabdyti. Sutinku - tai tikrai pagrindinė knygos misija, svarbiausia čia žinutė. Bet visgi, aš neabejoju, jog Waris reikėjo šalia daug stipresnio žmogaus literatūroje, nei kad ji pasirinko (ar jai parinko).

Ir nesistebiu, kad knyga šitaip gerai vertinama, turi tokį pasisekimą, žiaurios istorijos visuomet masina skaityti, man štai labai rezonavo kita baisi istorija apie Nikelio Berniukus (o ši net literatūrinį apdovanojimą štai yra gavusi) - kai visgi vertinama tik neįtikėtino baisumo istorija, bet kažkaip visai nebeaktuali tampa jo forma. Ir velniškai dėl to gaila.

Ir iš tiesų, buvo taip baisu, kad net neįtikinama. Skaičiau lyg kokią Afrikos kultūros pasaką (ironiška), kažkur girdėtą; kažkur matytą filmą, kai nebežinai, kas dar gali nutikti blogiau, bet štai nutinka. Visi tie baisumai galiausiai lyg atbukino, nebegalėjai skaitydamas būti jautrus: ar tai dėl to, jog viskas išties nesuvokiama, o gal ir vėl čia maišė tas antrokiškas rašymo stilius.

Patiks sukrenčiančias istorijas mėgstantiems, tačiau tik tuo atveju, jei visiškai ignoruosite, jog skaitote knygą, literatūrą; jog vienintelis tikslas - bus išgirsti, ką teko patirti vienai Somalio moteriai. Kaip gaila, bet vienai iš tūkstančių.

The best biographies take the reader to a life so alien to his own that it might as well be set on a different planet, & "nomad in Somalia" comes close to Tatooine. With grains a luxury addition to a staple of camel milk, it incidentally has a heavy 'be thankful for what you got' vibe, even before the appalling consequences of zero medical care come into view.

I saw the movie first; it follows the original story closely & adroitly conveys Dirie's inner voice through images. We cannot feel the mutilation, but we can hear the screams. That bloke Nigel she lived with in England was a way bigger asshole than portrayed; a textbook stalker who can hold a transatlantic ticket easier than a job.

What's wrong with it ? Too smooth ...The moments where social capital comes into play can be glaring (her first fashion photographer) to subtle (her YMCA roommate, her uncle who gets her to Britain) & "luck" seems to play a role at every turn.

Certainly worth the read. It is a short, easy, and intersting autobiography. I really enjoyed the first 150 ish pages and, despite the human rights issues at the end, I was less impressed with the conclusion. Still, quite good with an important message.

Μπορείτε να δείτε την βίντεο άποψή μου πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο, Το Λουλούδι της Ερήμου της Waris Dirie | Ακρωτηριασμός Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων

Η Waris μίλησε σε παγκόσμιο επίπεδο για το απαρχαιωμενο έθιμο, το οποίο εφαρμόζεται σε πολλές χώρες της Αφρικής κι όχι μόνο, τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων, στο οποίο υποβλήθηκε και η ίδια σε ηλικία μόλις 5 ετών.
Γνωρίζατε ότι περίπου 200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες στον κόσμο, ζουν έχοντας υποστεί κλειτοριδεκτομή; Περίπου 6.000 κορίτσια υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων κάθε ημέρα.
⚠
Τι είναι ο ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων;
Είναι ο ακρωτηριασμός μερικός ή ολικός των εξωτερικών γυναικείων γεννητικών οργάνων.
⚠
Γιατί εφαρμόζεται;
Ο ακρωτηριασμός αυτού του είδους έχει συνδεθεί με τον έλεγχο της γυναικείας σεξουαλικότητας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σε διαφορετικούς πολιτισμούς, ορισμένοι πιστεύουν ότι η πρακτική αυτή περιορίζει τις σεξουαλικές επιθυμίες των γυναικών κι έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να παραμείνουν παρθένες μέχρι να παντρευτούν.
Οι γυναίκες που δεν έχουν υποβληθεί σε αυτό τερατούργημα θεωρούνται βρώμικες και δεν μπορούν να παντρευτούν.
⚠
Τι μπορεί να πάθει μια γυναίκα:
Σοβαρή αιμορραγία, πόνο και σοκ, που μερικές φορές οδηγούν σε θάνατο.
Λοίμωξη που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.
Παρεμπόδιση των ούρων και της περιόδου.
Ψυχικές ασθένειες.
Σεξουαλικές δυσλειτουργίες.
Επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, που μερικές φορές οδηγούν σε θάνατο.
⚠
Η ιστορία αυτή ήταν ακόμα ένας λόγος να δυναμώσει η πεποίθηση μου ότι όλοι πρέπει να υποστηρίζουμε το φεμινιστικό κίνημα. Πώς γίνεται να υποβάλλει κάποιος το ίδιο το παιδί του σε κάτι τέτοιο; Καταλαβαίνω πως όλα αυτά έχουν διαμορφωθεί ανά τους αιώνες, παρ' όλα αυτά μπορούμε πολύ καλά να ξεχωρίζουμε το σωστό από το λάθος και αυτό είναι απλά αποτρόπαιο.
⚠
Γιατί το έθιμο αυτό εφαρμόζεται μόνο στις γυναίκες; Όπως είπε και η Waris στο βιβλίο, αν κάτι παρόμοιο γινόταν και με τους άντρες στη Σομαλία, τότε όλα θα άλλαζαν. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.
⚠
Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κήρυξε την 6η Φεβρουαρίου «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής»
⚠
Με έχει συγκλονίσει απλά το βιβλίο. Διαβάστε το!

Tikra istorija apie jauną merginą, kuri bet kokia kaina siekė išsivaduoti iš nesuvokiamų savo tautos papročių. Drąsi, ryžtinga, su puikiu humoro jausmu ji ėjo per visas kliūtis ir siekė geresnio gyvenimo sau. Įkvepianti, sėkminga istorija mokanti nenuleisti rankų, kad ir kaip viskas beviltiškai atrodytų, išeitis visada yra! Ir tuo pačiu kaip baisu, ką jai ir kitoms mergaitėms teko (tenka) patirti, visiškai kitokia kultūra ir žmonių įsitikinimai. Rekomenduoju po knygos pažiūrėti ir filmą

Desert Flower: The Extraordinary Journey of a Desert Nomad, Waris Dirie

Waris Dirie escaped from her native Galkayo, Somalia, fleeing to Mogadishu to escape an arranged marriage. Moving with relatives to London, she worked for a while at a McDonald's and was discovered by chance by fashion photographer Terence Donovan.

She continued via modelling in film and fashion to a stage where she was considered a supermodel. It was at this point that, with Miller, she wrote this autobiography. Shortly afterwards she became a UN ambassador for the abolition of FGM (Female genital mutilation).

Desert Flower: The Extraordinary Journey of a Desert Nomad is an autobiographical book written by Waris Dirie and Cathleen Miller, published in 1998 about the life of Somali model, Waris Dirie.

تاریخ نخستین خوانش: روز پانزدهم ماه آگوست سال2005میلادی

عنوان: گل صحرا؛ نویسنده: واریس دیری؛ مترجم شهلا فیلسوغی؛ تهران، نشر چشمه؛ 1383؛ در 292ص؛ چاپهای سوم و چهارم سال1385؛ چاپ پنجم سال1386؛ چاپ دهم سال1388؛ چاپ شانزدهم سال1396؛ شابک9789643621681؛ موضوع یادمانها و سفرنامه از نویسندگان سومالی - سده20م

کتاب «گل صحرا» نوشته «واریس دیری» و «کتلین میلر»، یادمانهای کودکی و نوجوانی «واریس دیری» و چگونگی ناقص سازی جنسی (ختنهٔ زنان) و فرار ایشان از «آفریقا» به‌ سوی «لندن» را شرح می‌دهد

تاریخ بهنگام رسانی 29/03/1399هجری خورشیدی؛ 06/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Šokiruojanti istorija. Silpna literatūra.

wow wow wow

Waris Dirie's memoir is an extraordinary journey : from desert nomad,to domestic servant,to supermodel,to UN ambassador for the elimination of FGM.

She grew up in the Somali desert where life was tough. At age five,she had to endure an extreme form of FGM,which left her with lifelong damage. She was still luckier than many other girls,some of whom even died as a result of this ritual.

A few years later,her father wanted to marry her off,to a much older man in exchange for five camels. She ran away from home,and on the way to the city,survived a prowling lion,and attempted rape.

Finding relatives in the city,she lived with them for a while,before another relative,the Somalian ambassador,took her to London,as a servant.

She chose to stay on there,alone,after her relatives had left. Some moments are hard to believe. On her very first day alone in London,without any legal staus,she finds a kind stranger,willing to let her stay with her,and help her all the way.

Similarly,when she arrives in the Somalian city from the desert,she doesn't know her relative's address or even the neighbourhood,and yet finds herself,in front of that house. Moments like these create some doubts about her credibility.


A photographer's interest,led to a modeling career,which eventually became successful. Along the way,she staged two fake marriages,to try and obtain a British passport.

She seems to have been willing to do anything,to survive. There are some convenient coincidences,too. Help always seems to have arrived,when she needed it.

Eventually,she started working with the UN to raise awareness,about the damage done to millions of girls,because of FGM. Today,at least,some countries have outlawed the practice.But parents of many girls continue to do it regardless.

An interesting and unusual memoir,noteworthy for putting a cruel cultural practice,under the spotlight.She also wrote a sequel,Desert Dawn,but I didn't find it interesting.

واريس ماهي سياه كوچولوي خودمونه كه از بركه ش زد بيرون و ....

This book was informative and touching to read, and I suggest anyone to take a look at it, it will open your eyes to another world on our planet.