...
Show More
3.5* Ο Ναμπόκοφ ήταν μια μεγαλοφυΐα, αλλά κι εκείνος ξεκίνησε από κάπου, βελτιώθηκε κάπου και κατέληξε στην γνωστή σε όλους αποθέωση. Η ανάγνωση κάθε βιβλίου του απαιτεί συγκέντρωση, εκτίμηση για τις συνθέτες εικόνες που προσφέρει, εσωτερικές και μη, και αγάπη. Παρόλα αυτά, δεν βρίσκουν όλα στόχο και ο Λουζιν, μια γνώριμα παρουσιασμενη φιγούρα, είναι καθόλα βαρετός, μονοκομματος, και απλά ψυχωτικός. Η γραφή του Ναμπόκοφ ακόμα ψάχνεται, παρόλο που υπάρχουν κομμάτια και εκφράσεις που ελάχιστοι συγγραφείς έχουν καταφέρει να γράψουν σε όλη τους την ζωή.
Δεν είναι Πνιν, και φυσικά ούτε κατά διάνοια (δεν πλησιάζει καν) Λολιτα. Είναι βέβαια Ναμπόκοφ, και τις περισσότερες φορές αυτό αρκεί. Απλά, δεν ήταν κάτι παραπάνω. Έχουν γραφτεί -και εδώ- τόσοι διθύραμβοι και τόσες εκτενείς περιγραφές που είμαι μάλλον party pooper αλλά παίζει ρόλο η στιγμή, η περίοδος και οι απαιτήσεις.
Κάτι λιγότερο από 4* για μένα.
Δεν είναι Πνιν, και φυσικά ούτε κατά διάνοια (δεν πλησιάζει καν) Λολιτα. Είναι βέβαια Ναμπόκοφ, και τις περισσότερες φορές αυτό αρκεί. Απλά, δεν ήταν κάτι παραπάνω. Έχουν γραφτεί -και εδώ- τόσοι διθύραμβοι και τόσες εκτενείς περιγραφές που είμαι μάλλον party pooper αλλά παίζει ρόλο η στιγμή, η περίοδος και οι απαιτήσεις.
Κάτι λιγότερο από 4* για μένα.