https://www.instagram.com/p/CRPZdYTr17J/

“Lições de literatura” de Vladmir Nabokov ganhou nova edição pela @fosforoeditora que me enviou um exemplar de cortesia. Fazia alguns anos que este livro estava na minha lista de desejados onde o autor examina os clássicos Mansfield Park, de Jane Austen; A casa soturna, de Dickens; Madame Bovary, de Flaubert; O médico e o monstro, de Stevenson; No caminho de Swann, de Marcel Proust; A metamorfose, de Kafka; e Ulysses, de James Joyce.

No prefácio escrito pelo editor, Fredson Bowers, ele salienta que os textos aqui apresentados não devem ser considerados um produto literário, já que são compilados de anotações que Nabokov usou para preparação de suas aulas do curso de Literatura 311-312 na Universidade Cornell.

Quando parou de lecionar em 1958, Nabokov tinha a intenção de publicar um livro com base em suas lições, mas o projeto ainda pairava no ar quando o autor faleceu no verão de 1977.

A Introdução foi escrita por John Updike e traz uma breve minibiografia de Nabokov, com pontos importantes para contextualizar o leitor. O autor de Lolita acreditava que “O estilo e a estrutura são a essência de um livro; grandes ideias são uma bobagem.”

Em “Bons leitores e bons escritores”, Nabokov salienta que o bom leitor é aquele que tem imaginação, memória, um dicionário e algum senso artístico. É preciso criar um equilíbrio artístico harmonioso entre a mente do leitor e a mente do escritor.

3.5 :)

Nabokov wasn't just a brilliant and playful writer--he was also an excellent reader, even in a language which he pretended not to know very well. My only objection to this collection is that three of the five chapters are on writers fairly unfamiliar to me. But for the two that I do know--Jane Austen and Charles Dickens--Nabokov is brilliant. He is precise and very fair to Jane Austen, even though her interests are not his own; but his real kinship is with Dickens. He discusses Bleak House at great length, analyzing every aspect of its construction and presentation, stoutly defending it against charges of sentimentality, and reveling in Dickens' mastery of descriptive metaphor. He compares Dicken's description of the sea with a similar passage in Mansfield Park, and Jane Austen comes off much the worse (although to be fair, describing nature was not Austen's forte.) It is wonderful to share the pleasures of careful reading with such a sensitive and witty companion.

Edebiyat Dersleri, Vladimir Nabokov'un Cornell Üniversitesinde verdiği Edebiyat 311-312 dersinde işlediği bazı kitaplara dair ders notlarının düzenlenmiş hali. Ele alınan kitaplar; Mansfield Parkı, Kasvetli Ev, Madame Bovary, Dr. Jekyll ile Bay Hyde: Tuhaf Bir Vaka, Swann'ların Tarafı, Değişim ve Ulysses. İncelemelerin yanında "İyi Okurlar ve İyi Yazarlar" ve "Edebiyat Sanatı ve Sağduyu" başlıklı iki deneme ile dersin amacını etkileyici biçimde açıklayan sonsöz var.

Sonsözden, notlarından ve öğrencilerinin kendisini mutlulukla yâd etmesinden Nabokov'un iyi bir hoca olduğunu anlıyorsunuz. Bunun yanında çok dilli ve farklı kültürlerin etkisinde yetişen, küçük yaşlardan itibaren iyi okur olan yazar aynı zamanda çeviri yanlışlarını açıklamasıyla düzeltebilecek kadar yetenekli bir dil bilgini. Bekleneceği üzere böyle bir kişinin bakış açısıyla kitap incelemek öğretici ve epeyce keyifli.

Vladimir Nabokov'un iyi edebiyat nedir sorusuna verdiği cevaplar hem beklendikti hem de ilginç bulduğum yaklaşımları oldu. Örnek vermek gerekirse; dedektif/gizem/suç kitaplarını sanattan saymıyor. Kafka'nın yanında Rilke ve Thomas Mann'ı önemsiz görüyor. "Uslüp ve yapı kitabın özüdür; büyük fikirler ise yavandır." diyor. Kitaplar hakkında düşünürken yazarın hayatını unutun diyor. Bunu bir dereceye kadar kabul edebilirim ama kendisi bile bu kuralını ihmal ediyor kimi yerde. Sanatçı ve eserinin tamamen ayrılabileceğini düşünmüyorum.

Okur olarak beni geliştirdiğini düşündüğüm kitaplardan. Deneme ve kitap incelemesi okumayı seviyorsanız tavsiye ederim.

Not: Ayşe Lucie Batur'un çevirileri hoşuma gitmedi. Bir kelime oyununu verememiş mesela. Daha akıcı kurulabileceğini düşündüğüm çok cümle vardı. Metin okunuyor ama daha iyi olabilirdi bence.

Only read two chapters because those were the only two books I had read: Madame Bovary, and Metamorphosis. The other chapters are for books that I hope someday to read. I also really enjoyed the prologue "How to be a Good Reader." (Synopsis: Re-read multiple times, use the mind's eye, read with a dictionary close by.) Nabokov, overall, is an asshole. But I feel like I really gained a better understanding of Madame Bovary. When I first read it, I felt pity for Emma. Now I just feel hate. (My question that remains: What ruined Emma? Her novels? The convent?) For metamorphosis, I really enjoyed Nabokov's drawings and physical layout of the house. He also had strong opinions about Gregor's physical appearance (so does everyone). He thinks he's a beetle, by the way. A cockroach fits better for me, but that's fine.

Un testo interessantissimo e curato contenente le lezioni di letteratura universitarie che Nabokov tenne tra il '41 e il' 58, un'indagine sul mistero delle strutture letterarie che coinvolge e approfondisce testi di importanza fondamentale come Mansfield Park di Jane Austen, Casa desolata di Dickens, La metamorfosi di Kafka, Madame Bovary di Flaubert, solo per citarne alcuni.

Lo avevo in corso di lettura da novembre, è il libro perfetto da tenere sul comodino e consultare ogni qualvolta si cerchi approfondimento su un classico o anche solo un intervento eseguito magnificamente (Nabokov della parola ne è maestro).

"It is instructive to think that there is not a single person in this room, or for that matter in any room in the world, who, at some nicely chosen point in historical space-time would not be put to death there and then, here and now, by a commonsensical majority in righteous rage. The color of ol)e's creed, neckties, eyes, thoughts, manners, speech, is sure to meet somewhere in time or space with a fatal objection from a mob that hates that particular tone. [...] let us bless the freak; for in the natural evolution of things, the ape would perhaps never have become man had not a freak .appeared in the family."

Wow I spent two months going through this book...

"Su un ripido sentiero impervio s’arrampica il grande artista; e in cima, sulla cresta ventosa, chi credete che incontri? L’ansante e felice lettore, e lì i due spontaneamente s’abbracciano e restano uniti per sempre se il libro dura per sempre." (p. 32)

"«Bellezza» più «pietas»: è la formula che più si avvicina a una definizione dell’arte. Dove c’è bellezza, c’è anche compassione, per la semplice ragione che la bellezza deve morire." (p. 299)

Jeg har aldrig haft lyst til at læse Vladimir Nabokovs roman "Lolita". En voksen mands erotiske betagelse af en 12-årig pige? Nej, tak.
Men Nabokov er jo almindeligt anerkendt som en stor forfatter, så måske kan han sige noget interessant om litteratur i almindelighed. Jeg tager chancen og går i gang med "Timer i litteratur", som en baseret på en forelæsningsrække, Nabokov har holdt i USA.
Bogen begynder med et citat af Flaubert, som er værd at huske, især på Goodreads, som jo opfordrer os alle til at læse så mange bøger som muligt:
"Hvor ville man vide meget, hvis man bare kendte fem-seks bøger godt."
For egen regning tilføjer Nabokov:
"En god læser, en stor læser, en aktiv og kreativ læser er en genlæser."
Så går han eller i gang med at gennemgå nogle af litteraturhistoriens store værker, og det gør han medrivende og med glimt i øjet.
Efter at have læst bogen har jeg fået stor lyst til at genlæse "Madame Bovary", "Doktor Jekyll og Mr. Hyde" og "Forvandlingen".
Men jeg har stadig ikke lyst til at læse "Lolita"...

Favourite read of 2024. Will probably keep returning to this throughout my life. I am now an adorer of 'fairy tales', and all that they can be.

Un gran libro, aunque quizá podríamos esperar mucho más, ya que se nota en él el peso de ser unos apuntes, aunque detallados y nos faltan más observaciones, más desarrollos, conclusiones más exhaustivas, etc.
Sin embargo, un vislumbre de Nabokov dando clase, es mucho.
Es muy recomendable leer o releer las novelas que las componen, aunque eso te lleve a un viaje de un par de meses. Yo así lo he hecho, leyendo Mansfield Park y releyendo el resto de las novelas, excepto Ulises, que la había releído un par de años atrás.
Las opiniones contundentes de Nabokov son muy curiosas. Es muy crítico con ciertas actitudes,m como el psicoanálisis, pero sus mismas afirmaciones no dejan de ser muy subjetivas. Pese a eso, es una guía estupenda para analizar la escritura, la estructura y la forma, el estilo y la manera en que la literatura busca el detalle revelador y en que examina la naturaleza humana, desprendiéndose de lugares comunes y moralinas.
Y a este, le sigue el curso sobre Don Quijote y el de Literatura rusa. Lástima que no se haya traducido su extenso ensayo sobre Eugene Oneguin.

Citaré al propio Nabokov: "La discusión es una de esas en las que se divierte más el escritor al escribirlas que el lector al leerlas."

No culpo de mi cansancio a Nabokov, sino al editor. De las 550 páginas que conforman este curso, no dudo en decir que al menos 200 son citas de las obras revisadas. No creo que el problema sea que Nabokov haya revisado todos esos pasajes en sus clases, sino que está en que el editor pensó que la transcripción era primordial al transformar las clases en libro.

Las partes en las que Nabokov da sus juicios me parece muy buena, aporta nuevas formas de abordar las obras o las desentraña por ponerle un nombre. Mis lecturas favoritas fueron Proust y Joyce. Pero hay otros rasgos que no terminan de ser gratos en un libro, como la reconstrucción capítulo a capítulo de cada obra, como si fuera presupuesto que lx alumnx (en este caso lectorx) no ha leído la obra.

Me quedo con muchas formas de ver estas obras y nuevas formas de leer textos literarios en general. Probablemente hubiese tomado esta clase con gusto. Prefiero ir al salón de clases y escuchar a alguien dar estas lecturas que leerlas.