تیمبوکتو چیست؟ جایی که دنیا تمام میشود، تیمبوکتو شروع میشود. دنیای بعد مرگ. جایی که آدمها بعد مرگ به اونجا میرن. داستان راجع به سگی به اسم مستربونز هست که همراه با صاحبش ویلی مدت ها مسافرت کرده. ویلی بر اثر مصرف مخدر و تشنج دیوانه! شده و این دو همسفر هم هستند. پس از مدتی ویلی به تیمبوکتو میره (میمیره) و سگ برای ادامه ی زندگی تلاش میکنه. به نظرم نیمه ی دوم کتاب جذاب تر بود اما در کل برای من جزو کتاب های جذاب رده بندی نمیشه. یه جاهایی خسته کننده میشد و یه جاهایی حرفای قشنگی میزد و در کل از همه ی جهات کتاب متوسطی بود از نظر من.ه

Timbuktu
By Paul Auster
4 stars
pp. 181

Timbuktu is a slim book and yet is a deeply affecting tale with Paul Auster’s wonderful prose. Mr. Bones, the hero of the tale is a Heinz 57 variety pooch who understands Ingloosh and is owned by Willie G. Christmas, who is a homeless bard who means to spread the gospel of Christmas around the country but sometimes becomes trapped in fits of psychosis and alcoholism.

I love the way that Auster develops Mr. Bones’ character. I was able to see how truly precarious a dogs existence can be:

“Was this what life was going to be like around here?, he wondered. Were they simply going to abandon him in the morning and expect him to fend for himself all day? It felt like an obscene joke. He was a dog built for companion ship, for give-and-take of life with others, and he needed to be touched and spoken to, to be part of a world that included more than just himself. Had he walked to the ends of the earth and found this blessed haven only to be spat on by the people who had taken him in? They had turned him into a prisoner. They had chained him to this infernal bouncing wire, this metallic torture device with its incessant squeaks and echoing hums and every time he moved, the noises moved with him”

However much I loved this book and character, I could not escape the feeling of dread which accompanies many animal tales as Old Yeller by Fred Gipson, The Red Pony by John Steinbeck, and The Yearling by Marjorie Kinnan Rawlings. If you can handle these feelings with the wonderful character development and prose, I encourage you to read this book.

Hayvanlarla ilgili her hangi bir kitap okumaya başladığımda üzücü bir şeyler okumaya hazırlarım kendimi. Bu kitap ise üzücüden ziyade hüzünlü olarak nitelendirebileceğim bir kitap oldu.

Kemik Bey (ve hatta Cal ve Parlak) isimli köpeğin gözünden "insan, köpek ve ikisinin ilişkisi" olarak özetlenebilecek kitap, ana eksen bu olmasına rağmen, zannımca, başka okumalara da izin veriyor. Tüketim toplumu, erkek egemen toplum, merhamet, şevkat, empati, iyilik, çocukluk/yetişkinlik, vs. üzerine çokça malzeme var kitapta.

Öte yandan, her ne kadar modern hayatın bir getirisi olarak artık pek farkında değilsek de, kendimizin hayvan yanını Kemik Bey ile özdeşleştirebilir, onun yalnızlık, çaresizlik, hayata fırlatılmışlık sevgi, hayal kırıklığı duygularıyla duygudaşlık kurabilirsiniz. Ben kendi namıma bu açıdan oldukça yoğun duygular yaşadığımı söyleyebilirim.

Kitap bana, Thomas Nagel'in, "Yarasa Olmak Nasıl Bir Şeydir" kitabıyla bağlantı kurmamı sağladı. Her ne kadar biri kurgusal, biri felsefi olsa da aslında insanın bir hayvanın yaşadıkları, hissettikleri, düşündükleri, sevdikleri, vs bağlamında sınırları, neleri ihmal edip neleri var saydığı konusunda bir tartışma olmaları bakımından bir ortaklıkları söz konusu. Doğal olarak Auster'in eli bu konuda daha güçlü :)

Sonuç olarak, en kötü, küçük, hüzünlü, sevgi dolu bir kitap. Okuyun, çok azınız pişman olursunuz.

Λίγοι μήνες πέρασαν από τότε που διάβασα για τελευταία φορά βιβλίο του Πολ Όστερ και δεν άντεξα παραπάνω, ήθελα να ξαναπιάσω ένα δικό του στα χέρια μου. Ξεκίνησα δοκιμαστικά το "Τιμπουκτού" (που αγόρασα πριν κάτι μέρες από το παζάρι βιβλίου) και κόλλησα με την υπέροχη γραφή του. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο και καλογραμμένο μυθιστόρημα, πρωταγωνιστής του οποίου ουσιαστικά είναι ο κ. Κοκαλιάρης, ένας συμπαθητικός και έξυπνος σκύλος, σύντροφος ενός άστεγου άνδρα. Γινόμαστε μάρτυρες μιας μίνι σκυλίσιας οδύσσειας, με διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις, με τον συγγραφέα να προσφέρει εικόνες και συναισθήματα, αλλά και μια ευκαιρία να δουν οι αναγνώστες πώς είναι πιθανό να αντιλαμβάνονται τη ζωή οι σκύλοι, αδέσποτοι και μη. Η γραφή είναι πάρα πολύ όμορφη και άκρως ευκολοδιάβαστη, με ωραίες περιγραφές και ευχάριστο χιούμορ. Φυσικά το βιβλίο αφήνει στο τέλος μια γλυκόπικρη γεύση, όπως συνήθως κάνει η ζωή γενικότερα, ενώ ίσως αγγίξει περισσότερο αυτούς που είχαν ή έχουν κάποιον τετράποδο φιλαράκο.

3'75 / 5

En este libro nos encontramos con una mezcla de diversión, ternura, crudeza y tristeza.

Lo que hace especial el libro es que nuestro protagonista es un perro y que él es nuestro narrador.
Hay que decir que Mr. Bones, el perro, es muy inteligente, y que su narración es ligera y entretenida.

En la primera mitad de la trama nos cuenta como Mr. Bones vive con su dueño, Willy. Willy es un hombre un tanto peculiar. Y no es que sea peculiar porque no tiene hogar (lo que llamaríamos un vagabundo), o porque ame la navidad y a Santa Claus, o porque tenga un corazón de poeta. No, eso no lo hace TAN especial; es especial porque tiene ciertos ¿trastornos? mentales, los cuales hacen que vea el mundo de forma diferente. Hay que decir que todo lo que sabe Mr. Bones lo ha aprendido de Willy, así que su visión de la vida y el mundo es el mismo que el de su dueño.
En la segunda mitad Mr. Bones está en busca de un nuevo hogar. Encuentra uno, pero no dura mucho. En su segunda búsqueda tiene mejor suerte, y es aquí donde puede volver a tener una familia.

Para conocer el final de su historia tendréis que leer el libro. Personalmente me ha parecido un final un tanto triste.

I really enjoyed this. Not a peekaboo pomo mind fucker, not an overblown lament. A sincerely good story told from the view of a dog and his wonderfully crackpot owner. I got into it.

ماجرای آشنایی با این کتاب برمی گردد به ریویوی آقای شربیانی آنجا که نوشته بودند :" تیمبوکتو داستان زندگی سگی به نام مستربونز است که از صاحبش ویلی می آموزد که دنیایی به نام "تیمبوکتو" وجود دارد؛ جایی که افراد بعد از مرگ به آنجا می روند. ..." و این که " کتاب حاضر یکی از آثار متفاوت پل استر است که از نگاه یک سگ رخداد ها را بیان می کند."
همین که دانستم کتاب از دید یک سگ است کافی بود تا آن را در اولین های لیست خرید بگذارم.
مستر بونز، سگ باهوشی ست که 7 سال است؛ از ابتدای زندگیش؛ با صاحب خود ویلی انس دارد. همراه و همقدم و هم صحبت زندگی پر از تنهایی ویلی ست. ویلی، شاعر بی خانمان، زندگی بی قیدی دارد و تنها همراه همیشگی او، سگ باوفایش، مستربونز است. با او حرف میزند و به فکر اوست اما بیماری به او فرصت نمی دهد تا قبل از مرگش برای مستر بونز صاحب دیگری بیابد. پس از ویلی مستر بونز آواره می شود. در این بین با آدم های دیگر آشنا می شود، آزار می بیند، فرار می کند و با آدم هایی که با او به خوبی رفتار می کنند، انس می گیرد.
"تیمبوکتو" داستان ملموسی ست از زندگی یک سگ، به نحوی که با مستربونز همراه می شوی و فکر می کنی، پس سگ ها اینطور فکر می کنند!
صفحه 101 کتاب:
همان وقت سنگینی ناراحت کننده ای وجودش را فرا گرفت، انگار که همه چیز تاریک شده بود. انگار مطمئن بود که وقتش شده که ویلی از دنیا برود. درست مثل رویایش بود. صاحبش داشت می مرد و یک دقیقه دیگر خواهر مارگارت وارد اتاق می شد و آینه را جلوی دهانش نگه می داشت و بعد خانم سوانسون صورتش را با دست هایش می پوشاند و شروع می کرد به گریه کردن.
وقتی لحظه سرنوشت ساز فرا رسید، پاهایش به هم قفل شد و روی زمین افتاد. انگار هوای اطرافش او را به زمین کوبید. تا چند لحظه میان در شیشه ها و شیشه های خالی نوشابه دراز کشید، نمی توانست تکان بخورد. احساس کرد بدنش دارد از هم می پاشد، ماده ی حیاتی بدنش بیرون می ریزد و وقتی کاملا خشک شود، به نعشی سفت تبدیل می شود، جسد سگی که در آفتاب مریلند می گندد.

استر جان این چی بود

Maravilloso. Me habían dicho que Paul Auster no era de lo más fácil para leer, pero mi primera experiencia con él resultó maravillosa. Una novela corta y aparentemente simple acerca de los humanos vistos a través de un perro adorable, Mr Bones. Pero creo que es mucho más que eso. Es una gran reflexión acerca de la amistad, la lealtad, los valores humanos y, en última instancia, el sentido de la vida. Will, después Henry y al final la familia Jones, son tres aspectos de la humanidad que Mr Bones nos muestra con una mirada inocente, ingenua, desprejuiciada, casi primitiva, como sólo puede ser la de un perro. Y todo narrado con una prosa simple, divertida, coloquial, y aún así, muy rica en significados y con momentos maravillosos. Gran libro.

Творбите на Пол Остър винаги са ми четивни. Не бих казал, че тази от гледната точка на кучето ми е най-лека, но остава приятна и занимателна, за разлика от други автори, които ме мъчат по месец. Оценявам я така, защото не е нещо изключително. "По пътя" на 4 лапи. "Кучешкото сърце" на господин Боунс е пълно с достойнство.

"Но, приятелю, истината е, че кучетата могат да четат. Защо иначе ще слагат тия табелки по вратите на пощенските станции? ЗАБРАНЕНО ЗА КУЧЕТА, ОСВЕН ЗА КУЧЕТА ВОДАЧИ. Разбираш ли накъде бия? Човекът с куче не може да вижда, тогава как ще прочете надписа? И след като не може да го прочете, кой друг може? Точно на това ги учат в тези училища за водачи. Но не ни казват как."

"Беше се озовал в Америката с по два гаража, заеми за модерно обзавеждане, неоренесансови молове, но и пред факта, че нямаше нищо против тези неща, срещу които Уили винаги се беше бунтувал и негодувал по неговия си неуравновесен и комичен начин. Но Уили гледаше на тях от вън навътре и категорично ги отричаше. Сега, когато господин Боунс беше от вътрешната страна, той се зачуди къде беше сбъркал старият му господар и защо така усърдно бе презирал сладостите на хубавия живот. Тук това място може и да не е съвършено, но имаше доста благини и щом свикнеш с механизма на системата, вече не ти изглежда толкова важно това, че цял ден стоиш вързан за една тел. След като престоиш два месеца и половина, започваш да не обръщаш внимание дори на това, че името ти е Спарки."

Това сякаш се отнася както за песа, така и за домакинята.

“كان كلبًا مخلوقًا للرفقة، لحياة الأخذ والعطاء مع الآخرين، وكان بحاجة لمن يلمسهُ، ويتحدث إليه، لأن يكون جزءًا من عالم لا يقتصر عليه وحدهُ. “

لحد دلوقتي مقرتش حاجه سيئة للراجل ده. عمنا وعم امريكا كلها بول أوستر حتى ولو كتب رواية على لسان كلب بتطلع بالشكل الفلسفي المبسط والممتع ده.

Csonti úr, a Magányosok Védőszentje. Ő a horgony, ami az őrültet a valósághoz rögzíti. A figyelem feneketlen kosara, amiből mindig meríthetnek az abban szűkölködők. Királyvíz, amiben feloldódik az egyedüllét. Csonti úr a feltétel nélküli szeretet, senki nem érdemli meg jobban nála, hogy eljusson Timbuktuba. Bárhol is legyen az.

A kutyák kicsit olyanok, mint a nagy regények meg a nagy regényírók. Akkor is jók velünk, amikor meg se érdemeljük őket.