On YouTube, there is a recording of Ginsberg (the author) reading Howl. Whenever he says something controversial, the sound of his smile/snickering can be heard. While Ginsberg might consider himself as very clever and funny, the tone is inauthentic.

This poem suffers from repetition, and the material is stale after On the Road by Jack Kerouac. Dean (Neal Cassidy) is one of the literature’s worst characters, and yet he reappears in Howl. We also hear once again about Denver, cold-water flats, jazz, and Mexico.

The positive: This book is short.

The Green Light at the End of the Dock (How much I spent):
Softcover Text – $7.66 on eBay
Audio Recording – Free on YouTube

Connect With Me!
Blog Threads BookTube Facebook Insta My Bookstore at Pango

i would say "suck my dick" but even that's too much respect for a boring pedophile

I saw the degenerate minds of my generation enticed by debauchery, starving perverted naked,
dragging themselves through the dark streets at dawn looking for any fix
cockheaded self-indulgent wankers burning for the drugged up dellusion
connection to the alienating dynamo in the machinery of death.

"I became a member of NAMBLA (North American Man/Boy Love [sic] Association) ... as a matter of civil liberties. In the early 1980s, the FBI had conducted a campaign of entrapment and ‘dirty tricks’ against NAMBLA members just as they had against black and anti-war leaders in previous decades.”

“Everybody likes little kids. … Naked kids have been a staple of delight for centuries, for both parents and onlookers. So to label pedophilia as criminal is ridiculous.”

"Attacks on NAMBLA stink of politics, witch hunting for profit, humorlessness, vanity, anger and ignorance. I'm a member of NAMBLA because I love boys too -- everybody does, who has a little humanity."

I mean, it would be a bit more truthful. Now, he later admits in the poem that really, the best minds of his generations were a bunch of perverts arrested on pederasty charges. And licentiousness abounds.

And then there's some more about moral indignation as he brags about well, doing marijuana sometimes. Cause it's not an atomic bomb so what's the deal. The "holiness" of being completely blasphemous and knocked out by drugs.

Before you come @ me with the idea that you cannot judge poetry: yes I can, yes I did, yes I do, yes I will. And let's not kid ourselves, poetry is not about feelsies alone.

آمریکا / آلن گینزبرگ / ترجمه به فارسی: رُزا جمالی







آمریکا، هر آنچه داشتم را به تو بخشیده ام
و دیگر هیچ از من نمانده است
آمریکا یعنی دو دلار و بیست و هفت سنت
هفده ژانویه ی هزار و نهصد و پنجاه و شش است
و من نمی توانم بی قراری ذهن را تاب بیاورم
و تو کی این جنگ های انسانی را به اتمام خواهی رساند، آمریکا؟
بر تو نفرین و بر آن بمب اتمی ات
اصلا خوب نیستم، پس به من گیر نده!
بگذار ذهنم آرام بگیرد وگرنه شعرم را نخواهم نوشت
آمریکا،
کی پریوار خواهی شد؟
و پیراهن ات را در خواهی آورد؟
کی از درون گورت به خود نگاه خواهی کرد؟
کی درخور این روندگان به راه تروتسکی خواهی بود؟
چرا کتابخانه های تو از اشک پُر است؟
و کی تخم تو به هند خواهد رسید؟
من ازین همه خواستن های تو به ستوه آمدم
بالاخره کی می شود که به سوپرمارکت بروم
و با چهره ای خوشحال آنچه را که می خواهم بخرم؟
فقط من و تو چنان پُریم
و تو چنان زیادی وُ آخری
می خواهی که من شبیه یک قدیس باشم
حتما می توانیم راه حلی برای این معضل بیابیم



بیایید سر اصل مطلب برویم
چگونه دست از وسواس بردارم؟
آمریکا به من زور نگو که من می دانم چه می گویم
آمریکا شکوفه ها بر زمین ریخته اند
ماه هاست که من روزنامه ای نخوانده ام
انگار هر روز کسی به جرم قتل محاکمه می شود...

چقدر دلم به حال کارگران ات می سوزد
آمریکا وقتی بچه بودم کمونیست بودم و حالا پشیمان نیستم
تا دلت بخواهد ماریجوانا می کشم
روز از پی روز در خانه ام می نشینم
و به گل های سرخ داخل کمد خیره می مانم
می روم به محله ی چینی ها، مست می کنم و با کسی نمی خوابم
دیده بودی مرا که مارکس می خواندم؟
روان درمانگرم گفته حالم خوب است
و دیگر دعا نمی خوانم
چرا که به لحظه های عرفانی و لرزه های کیهانی دست پیدا کرده ام
آمریکا هنوز با تو سخن نگفته ام
که وقتی عمو مارکس از روسیه آمد چه بلایی بر سرش آوردی؟!

هیییییی... با توام؟
آیا می خواهی زندگی عاطفی ات تحت تاثیر نشریه ی تایمز باشد؟
هر هفته می خوانم اش
هر وقت که زیر زیرکی به آبنبات فروشی کنار خیابان سرک می کشم
تصویر روی جلد به من خیره است
و من در زیرزمین و در کتابخانه های عمومی در برکلی می خوانم اش
از مسئولیتی سخن می گویند این تاجران رسمی
تهیه کنندگان فیلم
همه مطرح اند اما من چه
انگار من خود آمریکا هستم
که دارم با خودم حرف می زنم.

تمام آسیا علیه من شورش کرده است
و من حتا شانس یک چینی را ندارم
بهتر است که منابع ملی را در نظر بگیریم
ثروت ملی ای که در ماری جوآنا خلاصه می شود
ماری جوآنا که نسل به نسل پرورش پیدا می کند
این ادبیات غیر رسمی که به سرعت ۱۴۰۰ مایل در ساعت
پرورش پیدا می کند و همه جا را در بر می گیرد
بیست و پنج هزار آسایشگاه روانی
چیزی درباره ی زندان ها نمی گویم
و آن ها که محروم اند
در قوطی حلبی زیر نورخوشید
پانصد بار
روسپی خانه های فرانسه را از پا در آوردم
و من که کاتولیکم آیا می توانم رئیس جمهور آمریکا شوم؟

آمریکا، با این وضع ات چطور برایت سرود مقدس بنویسم؟
چیزی شبیه اتومبیل هنری فورد، شعر من همان است
جنس اش فرق می کنه اما...
آمریکا حالا می خواهم شعرهایم را به تو بفروشم،
هر شعر می شه ۲۵۰ دلار
پنجاه دلار آتیش زدم به مال ام
شعرهای قدیمی ات
تام مونی رو آزاد کن دیگه
این همه سرسپرده و مزدور را نجات بده
ساکو و ونزتی نمیرندها!
من پیش آهنگم
هفت سالم بود زمانی که به جلسات چپ ها می رفتم
با یک کوپن یک مشت نخود می فروختند
پنج سنت
سخنرانی آزاد
انسان ها پریوار
دل سوزاندند برای کارگران
چه حقیقتی
۱۹۳۵، حزب چپ ها
چه پیرمرد متینی بود اسکات نیرینگ
انسان
دوباره با آهنگ های غمگین به گریه افتادم
اسرائیل امیتر در لباسی معمولی
همه جاسوس اند و ماموریتی دارند

آمریکا، نمی خواهی به جنگ بروی تو؟
آمریکا همه اش تقصیر این روس های پلید است
روس ها، روس ها، روس ها و چشم های چشم بادامی شان
روسیه دارد زنده زنده می بلعد ما را، روسیه با قدرتی دیوانه وار، ماشین ها را از پارکینگ ها دزدیده است
شیکاگو را ربوده است، این نشریه های زرد مردمی، ماشین سازی ها را در سیبری ربوده است
با تمام نظم بی بدیل اش پمپ بنزین ها را به کنترل درآورده
پوچ!
و رنگین پوستان را باسواد کنید، سیاهان غول پیکر را،...
شانزده ساعت در روز کار می کنیم ما.

آمریکا، مسئله جدی ست!
و این برداشت من است در نگاهی به تلویزیون
آمریکا، درسته دیگه؟
بهتره بریم سر اصل مطلب
من نمی خوام به ارتش بپیوندم
و به چرخکاری آدمیزاد مشغول شوم
هم نزدیک بین ام، هم روان پریش
آمریکا من افلیجم و این راه صعب العبور است.

#شعر #شعر_جهان #ترجمه_شعر #آلن_گینزبرگ #رزا_جمالی #نسل_بیت

برچسب‌ها: ترجمه ی شعر, شعر معاصر جهان, آلن گینزبرگ, نسل بیت, شعر آمریکا

قبل فترة شاهدت الفلم المبني على هذه القصيدة والذي ليس سوى قراءة لها من الممثل الرائع جيمس فرانكو مع هذيانات تصويرية مشابهة لحال القصيدة الصرخة هذه ، أحببت الفلم أكثر من الكتاب

Love it - Allen Ginsberg has such a beautiful and creative mind.

Some of his work I found especially inspired; his poem “America” seems considerably more important now (taking in our current date in time in the context of our country’s new history (1/20/2025). Very insightful.

*Review and final rating to come*
First book in a 24 hour RoryGilmoreReadathon!

Howl me fait penser à un roulement de tonnerre, c'est assourdissant, aveuglant, c'est peuplé d'illuminations, c'est effrayant et beau à la fois. J'ai lu une première fois la traduction française, puis j'ai écouté Ginsberg lui-même récité son poème en suivant des yeux la version originale du texte [https://youtu.be/x-P2fILsLH8]. L'audio est encore plus puissant que le texte lu à mon sens.

"I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked, dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix [...]"

J'ai aussi particulièrement aimé A supermarket in California et Sunflower Sutra.

I'm still howling. Ouch.

2nd reading: I understood more references and it only got better.

what can I say? I'm apparently a sucker for beat poetry and anything Allen Ginsberg. this was a very short book of poems and the first one (Howl) was simply amazing. it made me feel so many things so suddenly. the rest of the poems are good as well but Howl was something else.

I feel similar ways about Allen Ginsberg and Adele. While I appreciate the skill behind both of their work, I find both of their material overwrought, contrary to popular opinion. Yes, I see how Ginsberg's poetry revolted against oppressive forces and mainstream, heteronormative America. Its lack of style and nuance still frustrates me. Props to him for lending fire to a revolution that uplifted marginalized voices, even if I myself find his writing unfulfilling and too frantic, despite the positive impact of its shock value.

Businessmen are serious. Movie producers are serious.
Everybody’s serious but me.
~America

It has always been fashionable for serious, academic literary people (and those who aren’t really, but wish to be viewed as such) to denigrate Allen Ginsberg in general, and his magnum opus, Howl, in particular. When first published, Howl was attacked by this set as grotesque and obscene filth, the ramblings of a immature and talentless pervert. Now, more than sixty years later, this same set sneer at it as passé, an overwrought and pretentious attempt to shock, dated into irrelevance.

But Ginsberg was not a serious person. He told us so. Instead, he was a Holy Fool, a prophet of divine madness. Just in case we missed that point in Howl, he gave us Footnote To Howl, commencing with “Holy!” repeated fifteen times.

If you read these poems seriously, ponderously, you’re missing the damn point. Their rhythms, their profanity, their excesses reveal and revel in the glorious Goof of the world. Universe may be full of pain and ugliness, America full of Puritanical repression, but chant, scream, growl the lines of Howl and all that dissolves into the Holy Goof. Serious people don’t get it. They can’t. They do not have ears to hear.