Het eerste boek dat ik las met "mijn nieuwe voorleeskindje" had ik misschien best even vooraf kunnen lezen. Het gaat over dood vogeltje, het wordt duidelijk en op luchtige wijze beschreven. Maar wat een onderwerp voor mijn eerste leessessie xD. M. reageerde er trouwens heel goed op, ze vertelde daarna enthousiast over een kapot vogeltje, die eigenlijk dood was en werd begraven aan haar moeder. (Waardoor ik me nog een tikkie meer opgelaten voelde ;))

Het boek "Kikker en het vogeltje" gaat over kikker en zijn vriendjes. Kikker vind op een dag een vogeltje wat dood blijkt te zijn (dit vertelde haas) en leert wat de dood is. Het boek laat heel goed zien wat je allemaal kan doen als een dier of mens dood is. Zo laat het boek ook zien dat je niet dagen lang hoeft te treuren om een dood maar dat je ook door kan gaan met leven. Zelf vind ik dit een goede manier om jonge kinderen over de dood te leren. Zo weten ze dat iemand die dood is niet meer terug komt en dat je zelf best nog plezier mag maken.

Wat ik zo leuk vind aan de verhalen van kikker is dat de illustraties zo simpel maar zo sfeervol zijn. Voor mij is kikker ook echt herkenbaar, daardoor vond ik het leuk om dit “boek” nog eens te lezen. Dit boek bestaat voornamelijk uit tekeningen en simpele tekst. De teksten zijn simpel en kort, maar in combinatie met de plaatsjes is het toch een volledig verhaal. Ik vind het knap dat de schrijver in dit verhaal een vrij zwaar onderwerp toch toegankelijk heeft gemaakt en ik denk dat dit boek ook een mooie manier is om de dood, zonder het te zwaar te maken, ter sprake te brengen.

Zo'n mooi en troostend boekje. Ik heb dit járen geleden gebruikt om aan mijn dochter, toen amper 2, de totaal onverwachte dood van haar grootmoeder uit te leggen.

De illustraties zijn mooi gemaakt, en goed voor de leeftijdscategorie. Het verhaal heeft een duidelijke achterliggende gedachten, maar wordt op een subtiele manier gebracht. Het gaat over dood gaan, maar de dieren hebben niet gelijk door dat het diertje dood is. De dieren gaan eerst bespreken wat er aan de hand kan zijn met het diertje, waardoor er verschillende dingen naar voren komen. Uiteindelijk komen zij erachter dat het diertje dood is. En gaan hem netjes begraven. Met een simpele uitleg, laten zij zien wat er gebeurt als je dood gaat. En vertellen wat je daarna doet met iemand die dood is gegaan. Het verhaaltje sluit positief af, dit vind ik heel goed. Zo zorg je dat het kind wat dit lees of voorgelezen krijgt, het verhaaltje toch positief kan afsluiten, en er niet in blijft hangen. Ik vind het een mooi boekje.

Terug naar vroeger met dit boek! Blijft toch wel nostalgisch

Wonderful, sweet story that can be used to teach kids about death

Impossible to read without crying if you have lost someone close to you.

Door alle leeservaringen die ik heb opgedaan, heb ik geleerd dat ik boeken niet alleen maar kon beoordelen door het verhaal, maar ook op andere vlakken. Dit heb ik toegepast bij 'Kikker en het vogeltje', en het zorgde voor een andere visie op de manier van schrijven.
Dit boek is een echt 'voorleesboek', door de nadruk op emoties die moeten worden uitgedrukt door de lezer, op het gezicht of door de manier van spraak. De karakter zijn te vergelijken met kleine kinderen, doordat ze niet precies weten hoe ze de wereld om hen heen moeten beschrijven. Een gevallen vogeltje is simpelweg 'kapot'. Ze beseffen niet dat de vogel op zijn rug ligt en dus waarschijnlijk dood is. Gelukkig komt het vaderfiguur van het verhaal, Haas, in het verhaal en vertelt de kinderlijke karakters in het verhaal dat het vogeltje dood is.
Het spreekt de kinderen dus ook waarschijnlijk aan, omdat de personages vergelijkbaar zijn met de kinderen zelf. Door een simpele maar toch mooie manier van schrijven is de levenscyclus zo mooi beschreven. Niet het verhaal, niet de karakters, maar het moraal van het verhaal heeft mij geraakt. Leven eindigt zo snel als je er niet aan denkt. Maar uiteindelijk zijn wij maar een klein ding in een groot universum, waar wij eigenlijk niet bij stilstaan.

Zoals altijd heeft ook dit Kikker boek weer mooie, kleurrijke illustraties - maar het verhaal is anders. Het bespreekt dood op zo'n manier dat het ook duidelijk wordt voor kinderen wat dit nu precies inhoudt en wat er gebeurd. Dit prentenboek is een goede manier om kinderen bewust te maken van "dood", door middel van vragen, uitleg en afbeeldingen.

Wat een mooi boek van Max Velthuis waarin kikker een dood vogeltje vindt. Er zit een prachtige opbouw in het boek waarin Kikker eerst een vogeltje vindt en denkt dat het kapot is. Haas vertelt later dat het vogeltje dood is en samen bespreken ze wat dood zijn is zonder het expliciet te benoemen. Een jong kind zal de woorden horen en het zal misschien een eerste kennismaking zijn met het begrip ‘dood’ en een ouder kind zal er zelf al een mening over hebben of er ervaringen aan kunnen koppelen. Vervolgens nemen ze op een prachtige manier afscheid van de vogel, waarbij de tekst ondersteund wordt door de illustraties waar emotie uit spreekt.
En net zoals bij kinderen gaat ook bij Kikker en zijn vrienden het verdriet over naar vreugde en genieten ze met elkaar van het leven. Zo leren kinderen dat dood gewoon een onderdeel is van het leven. Nergens is het boek te zwaar of worden emoties opgedrongen.
Een boek om samen met kinderen te lezen, bij een verlies van een dier, een familielid of gewoon om voor te lezen, het kan allemaal.

Gouden Griffel winnaars 1992