Life & Times of Michael K by j.m. coetzee

★ ★ ★ ★ ★

April 17,2025

کتاب جالبی بود فقط یک مقدار خواندنش کند پیش می‌رود. *********************************************************************
«راه سومی میان حرف زدن و سکوت وجود دارد و آن ادبیات است. زبانی که من حرف می‌زنم مناسب نوشتن است، و نه گفت‌وشنود.» (جی. ام. کوتسیا) پیشگفتار مترجم - صفحه سیزده کتاب
مایکل یک انسان بکر است که جهان را از دید خاص خودش می‌بیند. با اینکه خشونت تبعیض نژادی را تجربه می‌کند- و کوتسیا در طول رمان حتی یک ‌بار هم اشاره‌ای به رنگ پوست او نمی‌کند- از طریق شکیبایی به آزادگیی دست می‌یابد که هم رژیم آپارتهاید و هم نیروهای چریکی را شگفت‌زده و مبهوت می‌کند؛ زیرا او، درنهایت سادگی، هیچ‌چیز نمی‌خواهد: نه جنگ و نه انقلاب، نه قدرت و نه پول. مایکل ک فقط کرامت انسانی را می‌خواهد. پیشگفتار مترجم - صفحه پانزده کتاب
نمی‌دانست چه خواهد شد. داستان زندگی‌اش هیچ‌ وقت جالب نبود؛ معمولاً همیشه کسی بود که به او بگوید بعدش چه کار کند؛ حالا کسی نبود، و بهترین کار این بود که صبر کند. صفحه ۸۳ کتاب
در نظرش زندگی صحنه به صحنه جلو چشم‌هایش اجرا می‌شد و تمام صحنه‌ها ربطی منطقی داشت. قلبش گواهی می‌داد که تمام این صحنه‌ها که با هم تلاقی می‌کردند یا بیم تلاقی شان می‌رفت، به ‌معنای واحدی می‌رسند. اما نمی‌دانست آن معنا چیست. صفحه ۱۰۹ کتاب
حیف که برای زندگی کردن تو این دوره و زمونه باید قبول کرد که مث حیوون زندگی کنیم. آدمی که بخواد زنده بمونه نمی‌تونه توی خونه‌ای زندگی کنه که پنجره‌هاش روشنن. باید بره تو یه سوراخی تموم روز قایم بشه. باید جوری زندگی کنه که ردی از زندگیش معلوم نشه. زندگی اینجوری شده. صفحه ۱۲۰ کتاب
همیشه، وقتی می‌خواست خودش را برای خودش توجیه کند شکافی باقی می‌ماند، یک حفره، ظلمتی که درک او در برابرش متوقف می‌ماند و پر کردن آن با کلمات بی‌فایده بود. کلمات تمام می‌شدند و شکاف باقی می‌ماند. داستان او همیشه حفره‌ای داشت: داستانی اشتباه، داستانی همیشه اشتباه. صفحه ۱۳۳ کتاب
آیا احساس نمی‌کرد زندگانی‌اش معلق است، هم زنده است و هم زنده نیست، در جایی‌ که تاریخ در تردید است چه راهی را برگزیند؟ صفحه ۱۹۲ کتاب

0 0 Reply

mangamaniac93

★ ★ ★ ★ ★

April 17,2025

Both brilliant and flawed. The writing is fabulous. And it’s a tremendous achievement of imaginative prowess. The story is about Michael, a young black man who is born with a harelip and thus has difficulty speaking which he rarely does. He grows up in a home for handicapped children. He has no father and his mother is a servant in Cape Town. Michael works as a gardener. South Africa is in the grip of civil war. When his mother becomes ill she asks to be taken back to her childhood home, a remote desert region some distance from Cape Town. The novella is about Michael’s journey back to his roots.

Coetzee does a fabulous job of imagining a mind almost bereft of intelligence. Michael becomes a thing of the earth, half human, half earthworm (as he once refers to himself). But the regime sees him as a parasite and all his (admirable) efforts at self-reliance are threatened at all times by an order intent on hunting him and his like down. It has to be said Michael himself, his simplicity, drives you a bit nuts at times – you stumble over that suspending of disbelief tripwire at times because although we’re constantly reminded how simple Michael is there’s a sense that such pure simplicity has to be a construct. However this is only an intermittent misgiving. The big flaw though is the late intervention of another voice. That of the doctor in the camp in which Michael is interned. There’s a sense here that Coetzee is sermonising, telling us what we ought to make of Michael as allegory or symbol of his country’s plight. Michael vanishes from the novella has a living presence to be replaced by an intellectual idea. And when we return to Michael in part three most of the magic has gone. If there had been no sermonising from the camp doctor I might have given this five stars but I can’t get away from the feeling that this section of the novella was a clumsy error of judgement on Coetzee’s part.
Towards the end Michael remembers a schoolroom moment. His teacher sets the class a maths task. Twelve men eat six bags of potatoes. Each bag holds six kilograms of potatoes. He is asked what the quotient is. “He saw himself write down 12, he saw himself write down 6. He did not know what to do with the numbers. He crossed both out. He stared at the word quotient. It did not change, it did not dissolve, it did not yield its mystery. I will die, he thought, still not knowing what the quotient is.”
And this is the case, though we are also asked to acknowledge that “enough men had gone off to war saying the time for gardening was when the war was over; whereas there must be men to stay behind and keep gardening alive, or at least the idea of gardening; because once that cord was broken, the earth would grow hard and forget her children.”

0 0 Reply

Gini-Gini

★ ★ ★ ★ ★

April 17,2025

Another one I'd need to read again to do justice to - very much a book of its time and place but a very moving one

0 0 Reply

Wakou127

★ ★ ★ ★ ★

April 17,2025

Is life a journey? And how to survive when the entire world seems to turn against you?

His first step was to hollow out the sides of the crevice till it was wider at the bottom than the top, and to flatten the gravel bed. The narrower end he blocked with a heap of stones. Then he laid the three fence posts across the crevice, and upon them the iron sheet, with slabs of stone to hold it down. He now had a cave or burrow five feet deep.

Even a tiny miserable ant needs home… To escape the storm one must get smaller and smaller…

He thought of himself not as something heavy that left tracks behind it, but if anything, as a speck upon the surface of an earth too deeply asleep to notice the scratch of ant feet, the rasp of butterfly teeth, the tumbling of dust.

To become free of the world one must be ready to diminish one's consciousness until it turns into an infinitesimal dot.

0 0 Reply

chillmochi

★ ★ ★ ★ ★

April 17,2025

"The obscurest of the obscure, so obscure as to be a prodigy".

"He was living beyond the reach of calendar and clock in a blessedly neglected corner, half awake, half asleep".

"If he ate, eating what he could find, it was because he had not yet shaken off the belief that bodies that do not eat die."

'Life & times of Michael K'
[A real page-turner]
This book is Incredibly awesome though every page makes my heart cringe but this is really something very powerful yet shattering. :'( You are forced to get engrossed in the ingenious write-up having heart-wrenching description, deep down in the world of K. Sorry it's Michael K.

I didn't read this writer before but its never too late :)

Thanks a lot Bilawal for the recommendation. This one is really worth-reading.

0 0 Reply

nekelluna

★ ★ ★ ★ ★

April 17,2025

Tıpkı Barbarları Beklerken gibi alegorik bir roman Michael K da. Yarık dudaklı ve zihinsel engelli dünyaya gelen Michael K, belirtilmeyen ama 1970-80’ler hissi veren bir dönemde, Güney Afrika’da hizmetçilik yapan annesiyle yaşayan, parklarda bahçıvanlık yaparak hayatını idame ettiren biri. Kitabın başlarında bu iki karakterin, Eduardo Agualusa’nın Unutmanın Genel Teorisi’ni bana çokça anımsatan şekilde, iç savaşın sürdüğü dış dünyadan kendilerini soyutlayarak, bir apartmanda yaşamaya çalışmaları anlatılıyor. Giderek hararetlenen iç savaş, isyancılarla askerler arasındaki çatışma nedeniyle Michael K, hasta annesini doğup büyüdüğü köye götürmek üzere yola çıkıyor ve romanın kalanında karakterin başından geçenleri okuyoruz.
Çok derinlikli, pek çok yorumu mümkün kılan bir alegorik roman bu. Coetzee’nin hemen her eserinde gördüğümüz ırkçılık ve sömürgecilik meselelerinin yanı sıra, daha geniş bir açıdan bakarak oldukça güçlü bir sistem eleştirisinin de kurguya yedirildiğini görüyoruz. Zihinsel engelli ancak aslında hepimiz gibi, kendi dünyasında yaşamak, toprağını ekip biçerek karnını doyurmak ve huzurlu bir şekilde yaşayıp gitmek isteyen bir insanın sistemin çarkları tarafından öğütülmesinin ve buna karşı pasif direnişinin hikayesi roman. Sistemin her insanı hizmet ettiği ölçüde barındırdığı, etmeyen ya da edemeyenin ‘anormal’ olarak etiketlenip yine aslında sisteme hizmetle yükümlü güvenlik güçleri, sağlık çalışanları tarafından ‘iyileştirme, bakılma’ adı altında tekrar ‘işlevsel’ hale getirildiği düzeni muhteşem yansıtıyor Coetzee. Doğadan koparılan, kendine ve diğer insanlara yabancılaşan insanın, ihtiyaçlarının dahi düzene hizmet etmesi koşuluyla ve sadaka verilir gibi karşılanması, ister bir birey ister bir ülke, hizmeti bitip sömürüldükten sonra da bir kenara atılması ve bunun ‘asalak’ damgasıyla kendisinden kaynaklanan bir sorun olduğu algısı yaratılarak yapılmasına da keza çok güzel parmak basıyor. Böyle bir düzende dışarıda kalan karakterin, bana biraz Han Kang’ın Vejetaryen romanını da anımsatan pasif direniş haliyle de çok etkileyici bir hikaye anlatıyor.
Üç bölümden oluşan romanın, ilk ve son bölümleri üçüncü tekil anlatıcıyla Michael K’nın yaşadıklarını aktarırken, ikinci bölümü karakterin alıkonduğu bir kampın rehabilitasyon bölümünde ona bakan doktorun içsel monoloğundan oluşuyor. Bu sayede hem karaktere uzaktan bakarak yaşananları hem de bunların başka bir insanın gözünden yansımasını okuyabilmeyi mümkün kılmış Coetzee ve daha da önemlisi kim ‘normal’, kim ‘asalak’ sorularının altını çok güzel çizmiş.
Çok, çok iyi bir roman Michael K. Utanç’ı da sevmiştim ama açıkçası Coetzee’nin Barbarları Beklerken ve Michael K romanlarının çok, çok daha iyi olduğunu düşünüyorum.

0 0 Reply