The Quiet American tells the tale of a love triangle between a young Vietnamese girl Phuong, her older English lover Thomas Fowler (who is also our narrator, and who bears more than a passing resemblance to Greene himself, who was – like Fowler – a foreign war correspondent in French Indochina during the early 1950s), and the naive, idealistic “quiet” American Alden Pyle. The book also portrays the early days of America meddling in Vietnam for geopolitical power and influence, flexing their newly earned global influence in the afterglow of victory in WWII, with no attention paid to the devastation caused by their actions. So, The Quiet American tells two stories. Or, is it only one…?

من خصائص الساذج أنه أحياناً يحدث الضرر من حيث يقصد المنفعة. وعندما يتكرر أذاه تجد نفسك أمام خيارين لا ثالث لهما، إما أن تعاقبه على ذنبه بصرف النظر عن مقصده، أو أن تبتلع كل ما يبدر منه انطلاقاً من تفهمك لنيته.

الأمريكي الهادئ رواية لجراهام غرين تجري أحداثها أثناء الاستعمار الفرنسي لفيتنام وإرهاصات الحرب الأمريكية الفيتنامية. تختبر الرواية تلك الفترة من الناحية الاجتماعية والإنسانية عن طريق تسجيل الانعكاسات على شخوص الرواية. عندما نتحدث عن شخصيات الرواية، فإننا نتحدث -تقريباً- عن شخصيتيّن رئيسيتين تتميزان بدرجة عالية من التعقيد. وذلك، من وجهة نظري، هو مصدر قوة الرواية.

الأمريكي الهادئ، ذلك الموجود في كل زمان ومكان، تمتزج لديه الأفكار المثالية مع المعلومات المغلوطة، الرغبة في إحداث تغيير إيجابي مع التغاضي عن الكثير من السلبيات التي تواكب تلك المحاولة. في بعض الأحيان ينشط ضميره حد إثقال كاهله، وفي أحيانٍ أخرى يخلد إلى سبات على ترنيمات المنطق وتغليب المصلحة. في الزاوية المقابلة، لدينا الصحفي البريطاني، ذلك العبثي المكتئب الذي لا يؤمن بشيء ولا أحد، ومع ذلك فهو يبذل قصارى جهوده لئلا يؤذي أي إنسان. يكمن إبداع غرين في تصوير الطبقات المتعددة لهاتين الشخصيتين بكل تعرجاتها وتناقضاتها وثقوبها في مثل هذه الرواية القصيرة.

شخصية الفتاة الفيتنامية "فونج"، عجيبة بالفعل. ربما هي تمثل الأنثى الآسيوية التي تتماشى مع الظروف وتقبل بالموجود دون نزعة نحو التمرد. ولا يُقصد أن هذه الصورة النمطية الوحيدة لفتيات فيتنام، خاصة إذا ما قورنت بشقيقتها الحاذقة والطموحة.

أحداث الرواية مسلية وحواراتها عميقة في الغالب. يتوثب السرد ما بين الأحداث الحالية والماضي القريب. كما هو متوقع، ثمة صور من وحشية الحرب وعبثيتها. يوازي الكاتب ما بين المأساة الإنسانية الممثلة بالحرب مع الصراع الشخصي المجسد بالحب بين أطراف متعددة، تاركاً القارئ متحيزاً لطرف دون آخر أو متعاطفاً مع الجميع.

Innocence always calls mutely for protection when we would be so much wiser to guard ourselves against it: innocence is like a dumb leper who has lost his bell, wandering the world, meaning no harm.

The Quiet American is Greene's exploration of relationships and politics against the backdrop of the conflict in Vietnam in the early 1950s.

Thinking about it, this is really an amazing book and shows Greene's ability to observe current affairs - and look behind smokescreens. The "amazing" aspect of the book is that it was published in 1955, a decade before the conflict in Vietnam would become so prominent in the social and political agendas of not only the US but many other western countries.

Greene's novel tells the story of three characters - each a symbol for a distinct interest group - a Vietnamese woman torn between a cynical Brit and a "quiet" American. "Quiet" because Greene contrasts him to a brash compatriot, another CIA agent whose task is to undermine the Communist "renegades".

Without going into the story and revealing too much, this is a tense but slow read with one of the best endings of a Greene novel that reflects on the futility of political martyrdom and sacrifices made for the greater good.

‘Yes. They killed him because he was too innocent to live. He was young and ignorant and silly and he got involved. He had no more of a notion than any of you what the whole affair’s about, and you gave him money and York Harding’s books on the East and said, “Go ahead. Win the East for Democracy.” He never saw anything he hadn’t heard in a lecture-hall, and his writers and his lecturers made a fool of him. When he saw a dead body he couldn’t even see the wounds. A Red menace, a soldier of democracy.’

The Quiet American (1955) by Graham Greene is a superb read and another Greene masterclass.

This prescient novel implicitly queried the growing American involvement in Vietnam in the 1950s and draws heavily on Greene's experiences in Indochina as a war correspondent. I was thoroughly absorbed in this hardbitten, cynical, and sardonic tale. Greene again pulls off the clever trick of combining personal dramas with broader issues (e.g. geopolitics, war, and love).

Greene's characters are flawed, not very likeable, and yet they still induced intrigue and sympathy. The conclusion pulls everything together very elegantly and in a powerful and satisfying way.

65 years after first publication, the novel still inspires significant levels of devotion. In 2007, an article in TIME magazine detailed the journey that some Greene fans take to Saigon where they follow the paths of the characters. The Vietnamese government and local businesses have taken advantage of Greene-fuelled tourism, and street vendors vendors on the Rue Catinat, the setting of Fowler's flat in this novel, sell hundreds of copies of The Quiet American every week. No surprise though, this is a powerful and enduring classic.

5/5

آمریکایی آرام بود ظاهراً اما خیلی موزمار بود. داستان جایی شروع میشه که معشوقه‌ی جوان و سابق یک جاسوس انگلیسی در حال آماده کردن بساط دود و دم هست که پلیس دنبالشون میاد تا خبر از مرگ آمریکایی آرام بده. از اینجا به بعد به گذشته میریم تا ببینیم این آمریکایی آرام که بود و چه کرد و چه شد که ریغ رحمت رو سر کشید. به نظر میاد که سه نقش اصلی کتاب یعنی جاسوس انگلیسی، آمریکایی آرام و معشوقه‌ی ویتنامی نماینده‌ی نمادینی از کشورهاشون باشن در این رمان. استعمارگر پیر و استعمارگر جوان و مستعمره‌. این رمان ضد جنگ و ضد آمریکایی هست و خیلی هم روان و زیبا نوشته شده.ه

پ.ن: لعنتی یه طوری از تریاک تعریف کرده انگار باقالی‌پلو با ماهیچه ست.ه

I know I’m not alone in loving this book, but even if I were, I would still love it. Graham Greene’s writing style is so beautiful: his prose is often poetry. And although The Quiet American is a gripping story about murder, love, and war, it is also an exploration of the basic existential question of what it means to be human.

Set in Vietnam in the waning days of the French colonial presence and the beginning of American involvement, the story is narrated by British reporter Thomas Fowler. Fowler has been posted to Saigon for several years. He loves the city and his young Vietnamese mistress, Phuong. He affects a cynical detachment from the fighting and from the politics that underlies it. He prides himself on not being involved:

“It had been an article of my creed. The human condition being what it was, let them fight, let them love, let them murder, I would not be involved. My fellow journalists called themselves correspondents; I preferred the title of reporter. I wrote what I saw. I took no action—even an opinion is a kind of action.”

Fowler’s neutrality is challenged by events, however, after he meets the “quiet” American Alden Pyle. Pyle is an idealist who says he has come to Vietnam as part of an American economic mission, but his real mission may be different. He believes that America’s motives for intervening in Vietnam are altruistic and that he and his colleagues can help save Vietnam from Communism. Fowler thinks Pyle’s view is informed only by abstract theory and is dangerously innocent.

Pyle latches on to Fowler and tells him that he considers him his best friend. Unfortunately, he also falls in love with Phuong and feels bound by honor to get Fowler’s permission to love her. The resulting love triangle dominates the relationship between Fowler and Pyle. And it becomes intertwined with the unfolding political events in Saigon.

As a result, Fowler must ask himself whether neutrality—either in love or in war—is best, or whether it is even possible. As Fowler’s Communist acquaintance Mr. Heng tells him, “Sooner or later … one has to take sides. If one is to remain human.”

“In to the intrigue and violence of Indo-China comes Pyle, a young idealistic American sent to promote democracy through a mysterious 'Third Force'. As his naive optimism starts to cause bloodshed, his friend Fowler, a cynical foreign correspondent, finds it hard to stand aside and watch.” Quoted is a part of the synopsis provided in the Vintage Classic edition I read. It gives a fairly good idea of what the story is about without spoilers. It is understood then that a political element plays an important role in the story.

The Quiet American is written in the backdrop of French occupation in Vietnam after the Second World War. An independence war was waged against the French governance by a communist organization called Viet Minh. In the midst of this chaos, Fowler, the narrator and the protagonist tries to stay neutral. But soon Fowler finds that he cannot be a spectator any longer when the lives of many innocents were irrationally taken to “promote democracy”. He must act and he does. The story ends there letting the readers to form their own opinions.

The characters Greene brings alive through his books are never likable. It is same in this novel. I believe it is because Greene never judges or justifies the characters. He plays at his characters being understood and appreciated for who they are; he wants them to be true and real.

The writing matches the voices of the characters. The protagonist Fowler is a cynic, so a major part of the writing was cynical. Greene has employed cynicism so strongly that at times it was apathetic. This tone matched the character well, but it also makes the story difficult to stomach, especially at the beginning.

The story has a love triangle. I say a love triangle for description sake, for it an obsession and possession than love. I wasn’t pleased at Greene making the woman a mere object to be possessed. In the story neither lover of the woman was, in my opinion, seriously concerned about her. But it crossed my mind that perhaps Greene created this “love triangle” for a symbolic purpose. The woman represented the country (Vietnam) which both the (British) and (American) lovers vied to possess and control.

Towards the end however underneath all cynicism and apathy, there was a touch of humanity. The decision of neutral Fowler to take a side prompts through humanity. The synopsis in this edition questions why Fowler abandons his position of neutrality. Is it for politics or is it for love? I think for neither. I think Fowler intervened for the sake of humanity.

The Quiet American by Graham Greene was a riveting look at the breakdown of French colonialism and early American involvement in the war in Vietnam carried on surreptitiously by what is alluded to as the OSS or the CIA. Narrated by British war correspondent Thomas Fowler, one explores the horrors of war. Threaded thoughout this narrative is the subplot of Fowler's love for Phuong, and complicated by an idealistic American Alden Pyle's yearning to marry Phuong. As Thomas Fowler begins to learn more about the purpose of Pyle's dealings in Vietnam and the role that his ideals of American exceptionalism play in his actions as it all comes together in a prescient tale of the foreshadowing of what was to come with American involvement in Vietnam. Published in 1955 in Britain to wide acclaim, The Quiet American met derision in the United States when it was published in 1956, many citing the book as Anti-American. And a few of my favorite quotations from the book:

n  

"That was my first intinct--to protect him. It never occurred to me that there was a greater need to protect myself. Innocence always calls mutely for protection when we would be so much wiser to guard ourselves against it: innocence is like a dumb leper who has lost his bell, wandering the world, meaning no harm."

"So much of war is sitting around and doing nothing, waiting for somebody else. With no guarantee of the amount of time you have left it doesn't seem worth starting even a train of thought."

"It's not a matter of reason or justice. We all get involved in a moment of emotion and then we cannot get out. War and Love--they always have been compared."

n

I REREAD THIS BOOK

This was the third and final book I stole from my brother. For some reason, my brother suddenly stopped keeping his books on a shelf, and I never discovered where he had hidden them. I am grateful he never told our parents what I had done. I'm guessing he probably had his own secrets.

I have no first hand knowledge of the Far-East, and so accept the author’s take on life ‘out there’.

Also, I have never been a reader searching for beautiful prose: I yearn for a credible plot, credible characters and credible perspective. Many, it seems, found this to be a riveting, majestically written, thriller. Each to their own.

The author has ‘first-hand’ knowledge of life in the boondocks and I enjoyed his painting of life in that arena prior to the arrival of the American military. The tale, as I’m sure many do know, involves a love interest, a joust even: two men (the quiet American and the teller of this story) each with a desire to win the heart of a young Vietnamese woman.

Early on there’s a murder. From there the timeline flits back and forth, which I found a little uneasy to juggle, unnecessary, out of kilter with the theme, the time, the place.

The author lived in those parts, at that time, which is a plus when considering that which the big publishing houses attempt to force feed us with today.

“Write what you know about,” some say.

For me, the characters, the dialogue, the scene setting and the geo-political tangling was good enough: the plot and format - not so.

به بهانه سالگرد درگذشت گراهام گرین این یادداشت را بر "آمریکایی آرام" بخوانید.


دیوید لاج: جهان داستانی گراهام گرین بیش از آنکه آماده انقلاب باشدآمادهء اضمحلال است.

گراهام گرین چند تا ویژگی خاص دارد: یکی این است که عمدۀ رمان هایش در کشورهایی نوشته شده و یا حاصل زیستن در سرزمین هایی بوده که مستعمرۀ انگلیس یا یکی دیگر از استعمارگران معروف بوده. حتی کشورهایی خیالی که مورد استعمار بوده اند!

دیگر این که با نهاد کلیسا خیلی مشکل داشته و فرا تر از آن حتی با باورهای عمیق مسیحیت مثل تعریف گناه،اعتراف، آخرت، دنیا و خیر و شر درگیر بوده و در "جان کلام" می بینیم که با جان کلام مسیحی گری کاتولیک سر ناسازگاری دارد وشخصیت اصلی اش جانش را بر سر همین ناسازگاری می گذارد و خودکشی آرامی را برای خودش رقم می زند.

از خصوصیات دیگر آثار گرین موفقیت وی در آمیختن اندیشه های منتقدانه اش با فضاهای سیاسی – پلیسی است. گراهام گرین به اعتباری یکی از سیاسی نویس ترین نویسندگان غرب است. چرا که در همۀ رمان هایش شخصیت اصلی ارتباطی مهم با کانون "قدرت" دارد و ارادۀ قهرمان اراده ای معطوف به قدرت است. در "مامور معتمد" ماموري به نام د راهي انگليس است تا براي كشورش زغال سنگ بخرد و از فروش زغال سنگ به رقيب جلوگيري كند .قرار گرفتن قهرمان اصلی در این جایگاه است که این قهرمان را وادار میکند در ماهیت قدرت و استعمارگری مداقه کند. جالب اینجاست که نتیجۀ مداقۀ شخصیت قرمان معمولا با سردرگمی، سرخوردگی، فرار به مسکرات و مواد مخدر و حتی خودکشی همراه است. فضای سیاسی پیچیدۀ کارهای او بعضا به فضای پلیسی تمام و کمالی تبدیل می شود تا جایی که نام سه رمان "مرد سوم"، "صخرۀ برایتون" و "مامور ما در هاوانا" در فهرست بهترین رمان های جنایی جهان آمده است.


جنگ بر سر معشوقه ای فریبا و بی وفا

رمان "آمریکایی آرام" از یک صحنۀ آرام شروع می شود. تریاک کشیدن راوی به همراه معشوقۀ پیشینش، فونگ. زنی که مدتی بود او را ترک کرده بود حالا باز به منزل وی آمده تا برای راوی انگلیسی رمان بساط وافور را رو به راه کند. این آرامش خیلی زود به هم می خورد و یک افسر پلیس ویتنامی با خبر مرگ "پایل" آن دو را به ادارۀ پلیس محلی ویتنام می خواند تا مورد بازجویی قرار بگیرند. یک آمریکایی کشته شده است و ما تا پایان داستان مشغول رمزگشایی از شخصیت این آمریکایی آرام و راز قتل مرموز او هستیم.

"پایل" یک آمریکایی به شدت مبادی آداب و قویا پایبند به آرمان های دولت آمریکاست. او از فسادی که به صورت غریزی در جامعۀ سنتی ویتنام می بیند دل آشوب می شود و ابتدائا می پنداریم که این ادب دانی وی با نوع دوستی نیز همراه است. اما هر چه پیش می رویم بیشتردر میابیم که حدود اخلاق برای او صرفا در حیطۀ اهداف دولت مطبوعش پذیرفته شده.

فاولر، راوی انگلیسی رمان که در پوشش روزنامه نگاری وظیفۀ یک مخبر را برای دولت فخیمۀ انگلستان انجام می دهد در ابتدا رفتاری دوستانه با پایل دارد. امریکا استعمارگر تازه ای با روش های تازه است که دنبال جای پایی میان فرانسوی ها و انگلیسی ها و آلمان ها میگردد و شعار دموکراسی را در همه حال تکرار می کند. پایل به شیوه ای مودبانه معشوقۀ فاولر را از چنگش در می آورد و به شکلی استعاری نشان می دهد که این تازه وارد عرصۀ سیاست جهانی میتواند رقبا را بدون دردسر از میدان به در کند. راوی مدام سعی دارد با پایل مهربان و جدی باشد اما جهان بینی سودمحور کورکورانه ای که در کتاب های علوم سیاسی به او دیکته کرده اند را به تمسخر می گیرد. سال ها زندگی کردن در ویتنام این جاسوس انگلیسی را به دید تازه ای نسبت به شرقی ها رسانده است اما با همۀ این ها او نمی تواند معشوقه اش، فونگ (بخوانیم ویتنام) را از چنگ این دزد تازه در امان نگاه دارد.

فونگ نیز به راحتی دل از فاولر پیر (بخوانیم انگلستان) می کند و به رفیق تازه اش پایل میپیوندد.


جان چند ویتنامی در برابر جان یک آمریکایی؟

اندک اندک معلوم میشود که پایل با این ظاهر معصوم و مودب برای ماموریتی خطیر و خشن به ویتنام آمده است و برای رسیدن به هدفش از کشتن آدم ها ابایی ندارد. عجیب ترین صحنه، صحنۀ کشته شدن چندین انسان معصوم در یک بمب گذاری اشتباه است که پایل به سادگی این اشتباه خودش را پشت گوش می اندازد و می گوید "آن ها در راه دموکراسی کشته شدند!"

نسبی گرایی اخلاق امریکایی خیلی عجیب تر از اخلاق نسبی مشهور است و انسان های بیگناه هم حتی اگر در کشور فقیری در هندوچین باشند و نظامی هم نباشند و به اشتباه در یک بمب گذاری امریکایی کشته شوند دل آقای پایل دل رحم را به درد نمی آورند.

جالب اینجاست که اگرچه گرین با مذهب میانۀ خوبی ندارد اما در فرازی از پایان رمان شاهد "مکافات" یکی از آمریکایی های ساکن در ویتنام هستیم که در شب تولد فرزندش مطلع می شود او به فلج اطفال مبتلا شده! آن هم در آم��یکا با آن برج های بلندش و با آن استانداردهای بهداشتی اش!

گرین شخصیت اصلی رمانش، فاولر را یک انگلیسی ملامتی ساخته و پرداخته که مدام تکرار می کند "من در این جنگ بی طرف هستم!" اما ما شاهد احساس گناه وحشتناکی هستیم که درحال خم کردن شانه های اوست. و تنهایی عجیبش در این کشور غریب. با این حال فاولر، هم قساوت و نا مردمی آمریکایی ها را برنمی تابد. نمی تواند تحمل کند که آن ها با هواپیمای جنگی شان قایق های ماهی گیران ویتنامی را غرق کنند و دقایقی بعد، از تماشای غروب بر فراز جنگل لذت ببرند. همۀ این تناقض ها به علاوۀ شکست عشقی (بخوانیم سیاسی) حال او را به هم می زند. و بالاخره می بینیم که فاولر می گوید: " من به صورت ناخودآگاهی شروع کرده بودم به تاختن به هر چیزی که آمریکایی بود. صحبتم مملو بود از فقر ادبیات آمریکا، رسوایی های سیاستمداران آمریکا، بی تربیتی کودکان آمریکایی. چنان بود که گویی یک ملت می خواهد فونگ را از دست من برباید نه یک فرد. همۀ آمریکا به نظرم نادرست می آمد." و همین تناقض اخلاقی بزرگترین جنبۀ ضد آمریکایی رمان گراهام گرین است.

"آمریکایی آرام" نقدی است تند و سرشار از خشم که در شکلی استعاری از طرف یک استعمارگر کهنه کار به یک جهان خوار تازه کار وارد می شود.

--

بعد نوشت: امروز اقتباس سینمایی محصول 2002 را دیدم و به نظرم خیلی اقتباس خوب و وفادارانه ای بود. انگار صحنه ها را قبلا دیده بودم. چون گرین در مجموع نمایشی مینویسد و انسجام داستان گویی اش زیاد است.

The End of the Innocents

"'God save us always,' [Tom Fowler] said, 'from the innocent and the good.'" The Quiet American

“The essence of Greeneland, if one may dare to try and define it, is the combination of the exotic and the romantic with the sordid and the banal.” Christopher Hitchens, Introduction to Orient Express, by Graham Greene

Another vatic novel by Graham Greene, this time predicting, in 1955, the failures to come from American foreign policy and intervention in Vietnam, intended to save the Vietnamese from colonialism and communism but instead leading to disastrous results. Instead of condemning Greene's novel as anti-American, American political leaders should have heeded it as an expergefactor for their simplistic world and moral view and plan to put a "Third Force" in charge of Vietnam in answer to its "quagmire."

The novel is a perfect illustration of the maxims that things are never so simple as they may seem and that the road to hell is paved with the best of intentions.

Thomas Fowler, the novel's fascinating narrator, is a 50-something British journalist who has covered the French war in Vietnam for a couple of years. Fowler is jaded, unscrupulous and lily-livered, stationed in Saigon. Into his world enters the "quiet American," Alden Pyle, a young CIA agent working undercover as an envoy for the American Economic Mission. Pyle is a soft-spoken, intellectual, naive Ivy Leaguer whose gullibility about solutions to the witches' brew boiling in Vietnam comes from scholarly books written by theoreticians uninitiated in the world and ways of Vietnam. As Fowler puts it, Pyle belongs to "a psychological world of great simplicity, where you talked of Democracy and Honor without the 'u'."

Fowler's sylphidine live-in lover Phuong stays with him for protection and security. Pyle sees Fowler as using Phuong and taking her for granted. Pyle thinks Phuong needs love and protection, and declares his love for her to Fowler before courting and convincing her to move in with him. In one of many ironies in this extraordinary novel, Pyle sees Phuong as being delicate victim being manipulated by Fowler, not considering that she, like other Vietnamese, was simply a survivor playing one side against the other.

Alden Pyle, "impregnably armored by his good intentions and his ignorance," attempts to grease the wheels for the "Third Force" to save Vietnam from itself, leading to a disastrous explosion in Saigon.

The narrative begins with Fowler discussing with a police detective the murder of Pyle, and in that way it is somewhat of a mystery how Pyle died, at whose hands, and why.

As always, Greene's novel is packed with commanding characterization and exquisite ironies, and told with the economy of a writer confident in his mastery of language.