...
Show More
Από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα το τελευταίο διάστημα!! Το ξεκίνησα εχθές με μία επιφύλαξη αλλά σήμερα που το συνέχισα διαψεύσθηκα. Η Chevalier ξεδιπλώνει μια ιστορία , με τα ελάχιστα στοιχεία που είναι γνωστά από ιστορικής άποψης, με αριστοτεχνικό τρόπο. Οι ήρωες, τα γεγονότα, όλα μπλέκονται μεταξύ τους με τέτοιον τρόπο ώστε μοιάζουν με ενιαίο σύνολο που πράγματι κάποτε συνέβη και δεν φαίνεται να αποτελούν αποκύημα της φαντασίας της συγγραφέως. Οι σελίδες κυλούν πολύ εύκολα και ενώ από την μία πλευρά εύχεσαι να τελειώσει για να μάθεις τι θα γίνει από την άλλη δεν θες να αποχωριστείς τους χαρακτήρες.
Ο Νικολά ντεζ Ινοσέν υπήρξε ο αγαπημένος μου παρά τον επιπόλαιο χαρακτήρα του. Δεν νευρίασα μαζί του και μάλιστα στεναχωρήθηκα που δεν μπόρεσε να είναι μαζί με την αγαπημένη του. Παρά τον αυθορμητισμό που τον διακατείχε και την απερισκεψία κάποιες φορές, δεν μπόρεσε να μου δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα. Γρήγορα μάλιστα παρατήρησα στροφή στον χαρακτήρα του , κυρίως μετά το πρώτο ταξίδι του στις Βρυξέλλες. Λυπήθηκα για τον ανεκπλήρωτο ωστόσο έρωτά του. Όπως επίσης λυπήθηκα και την Κλόντ. Μια ηρωίδα υποταγμένη στις αποφάσεις και τα θέλω της μητέρας της που αγνοούσε όμως τα αισθήματα του ίδιου της του παιδιού σκόπιμα στερώντας της την χαρά που και η ίδια δεν κατόρθωσε να ζήσει. Την αντιπάθησα τόσο πολύ που ήθελα να σκίσω τις σελίδες που διάβαζα ώρες ώρες. Έβαλε την κόρη της στο μοναστήρι για να την προστατεύσει από έναν "επικίνδυνο" ζωγράφο που, κατά την γνώμη μου, αγαπούσε αληθινά την νεαρή κοπέλα. Ήταν ασυγχώρητη. Υποτίθεται ό,τι έκανε ήταν προς όφελος της Κλόντ αλλά μόνο έτσι δεν ήταν τα πράγματα. Ήθελε να στερήσει την χαρά και την αγάπη από την κόρη της για έναν απλό λόγο (που και η ίδια γνώριζε): την ζήλια. Που η Κλόντ βρήκε κάποιον να αγαπά και που την αγαπάει εν αντιθέση με εκείνη που έμεινε δεσμευμένη σε έναν αποτυχημένο γάμο. Οι καλές προθέσεις της φάνηκαν και στο τέλος εξάλλου καθώς αφήνεται να εννοηθεί πως ούτε η Κλόντ αλλά ούτε και ο Νικολά έζησαν ευτυχισμένοι.
Παρά το τέλος , το βιβλίο μου άφησε μια ευχάριστη αίσθηση και την επιθυμία να διαβάσω και άλλα βιβλία της συγγραφέως !
Ο Νικολά ντεζ Ινοσέν υπήρξε ο αγαπημένος μου παρά τον επιπόλαιο χαρακτήρα του. Δεν νευρίασα μαζί του και μάλιστα στεναχωρήθηκα που δεν μπόρεσε να είναι μαζί με την αγαπημένη του. Παρά τον αυθορμητισμό που τον διακατείχε και την απερισκεψία κάποιες φορές, δεν μπόρεσε να μου δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα. Γρήγορα μάλιστα παρατήρησα στροφή στον χαρακτήρα του , κυρίως μετά το πρώτο ταξίδι του στις Βρυξέλλες. Λυπήθηκα για τον ανεκπλήρωτο ωστόσο έρωτά του. Όπως επίσης λυπήθηκα και την Κλόντ. Μια ηρωίδα υποταγμένη στις αποφάσεις και τα θέλω της μητέρας της που αγνοούσε όμως τα αισθήματα του ίδιου της του παιδιού σκόπιμα στερώντας της την χαρά που και η ίδια δεν κατόρθωσε να ζήσει. Την αντιπάθησα τόσο πολύ που ήθελα να σκίσω τις σελίδες που διάβαζα ώρες ώρες. Έβαλε την κόρη της στο μοναστήρι για να την προστατεύσει από έναν "επικίνδυνο" ζωγράφο που, κατά την γνώμη μου, αγαπούσε αληθινά την νεαρή κοπέλα. Ήταν ασυγχώρητη. Υποτίθεται ό,τι έκανε ήταν προς όφελος της Κλόντ αλλά μόνο έτσι δεν ήταν τα πράγματα. Ήθελε να στερήσει την χαρά και την αγάπη από την κόρη της για έναν απλό λόγο (που και η ίδια γνώριζε): την ζήλια. Που η Κλόντ βρήκε κάποιον να αγαπά και που την αγαπάει εν αντιθέση με εκείνη που έμεινε δεσμευμένη σε έναν αποτυχημένο γάμο. Οι καλές προθέσεις της φάνηκαν και στο τέλος εξάλλου καθώς αφήνεται να εννοηθεί πως ούτε η Κλόντ αλλά ούτε και ο Νικολά έζησαν ευτυχισμένοι.
Παρά το τέλος , το βιβλίο μου άφησε μια ευχάριστη αίσθηση και την επιθυμία να διαβάσω και άλλα βιβλία της συγγραφέως !