This book is an awesome illustration of the fact that reading a book because it was displayed on an endcap is not always a good decision. If it is pretty obvious to you that sometimes snap decisions (e.g. reading blink) are bad, and sometimes snap decisions (e.g. waiting to get blink from library so that I didn't waste my money buying it) are good, then you shouldn't read this book unless you are pretty desperate for entertainment. On the other hand, you might enjoy the irony of reading a book about how 'you can trust your gut instinct' all the way to the end even though your gut kept shouting at you that it wasn't worth your time to read this book. Point being, if you would like malcom gladwell to punch you in your gut instinct, this book will do the trick.

My first Malcom Gladwell book!! Got it on audio from the library, read by the author.

We make so many unconscious decisions! Interesting theory will great stories to back it up. The key part for me touched on how you can decrease unconscious racist tendencies by exposing yourself to a more diverse group of people, and it really works!

می گه تصمیم های آنی و لحظه ای که بر اساس حس و شهود خودمون و بدون بررسی دقیق می گیریم می تونه به خوبی یا بهتر از تصمیم هایی باشه که با سبک و سنگین کردن دلایل و عوامل مختلف گرفته می شه. البته همه جا این طور نیست و ممکنه در جاهایی این تصمیم های آنی خطا داشته باشن ومنجر به اشتباه های فاحشی بشن. مثلا اینکه پلیس توی یک لحظه تشخیص بده چیزی که مظنون توی دستش داره کیفه یا تفنگ می تونه برای هر دوشون گرون تموم بشه.
البته نمی گه کجاها خوبه و کجاها بد. یا چه معیاری برای این موضوع قابل استفاده است.
از طرف دیگه این تصمیم های شهودی و آنی طوری نیستند که ما ازش آگاه باشیم. ما فقط حس می کنیم که کار درست همینه و همون کار رو انجام می دیم. ناخودآگاه ما این تصمیم های رو می گیره. در نتیجه زیاد روی بهبود این تصمیم گیری ها هم نمی شه کار کرد. البته آگاهی و تمرین تاحدی می تونه کمک کنه.
مثلا یکی رو می گفت که دائم با خودش تمرین می کرده که چیزهای خوب ومثبت رو به سیاه پوست ها مربوط کنه تا تبعیض نژادی رو توی وجودش کمرنگ کنه و جواب داده. البته نگفت مگه ملت بیکارن تا بخوان هر روز برای همه استریوتایپ هایی که وجود داره تمرین کنن تا قضاوت نادرستی نکنن.
مطالعه های موردی کتاب و نمونه ها هم خیلی زیاد بودن. همش داستان بود.
در کل هدفش مشخص نبود. راهکاری نداشت. همینجوری برای وقت پرکنی بخوای بخونی خوبه

Blink is an interesting read. The book is about making decisions in the blink of an eye, to be precise. The author says that decisions which are made instantly are far more fruitful than those made with long drawn research and logical thinking. He cites many examples which are also interesting to read. For example, the description of the Amadou Diallo incident where police officers shot an unarmed black immigrant in New York with forty-one bullets was stunning. Equally interesting was the last example of Abbie Connant playing the trombone traditionally played by a male in the Munich Philharmonic Orchestra.

However, somehow the theory did not appeal to me. It is almost akin to relying on sixth sense, although the author tries to prove this scientifically. The book might appeal more to psychologists or psychiatrists.

همیشه اسم گلدول رو توی پادکست‌های مختلف میشنیدم و همیشه کنجکاو بودم کتاباش چجوریه که این همه درباره اشون حرف زده میشه. فک کنم این اولین کتابیه که ازش میخونم. خلاصه اکثر کتاباش رو خوندم یا شنیدم. ولی اینکه یه کتابش رو کامل بخونم هیچوقت فرصت نشده بود

کتاب خیلی راحت خونه و پر از مطالعات موردیه...
حرف اصلی کتاب این هست که خیلی وقتها عمیق شدن و بررسی دقیق داده باعث میشه شما اصلا نتیجه گیری اشتباه بکنید. چون ناخودآگاه انسان چیزایی رو میبینه که دلیل و مدرک نمیتونه ببینه و مدارک بعضی وقتها باعث چشم پوشی از اون چیزا میشه. و کلی مثال و نمونه میاره که چقدر تصمیات سریع میتونست از چندسال مطالعه بهتر عمل کنه.
این حرف بسیار جالبیه. من تصورم این بود که کتاب اینو میگه و بعد میگه ببینید اینکارا رو بکنید تا تصمیم گیری‌هاتون سریع‌تر و دقیق‌تر بشه و خوش اومدید... برید حالشو ببرید.

ولی واقعیت این کتاب کلی چیز از قدرت این مدل تصمیم گیری میگه بعد میاد میگه البــــــــته همیشه هم درست نیست. پلیسی که با تصمیم گیری سریع میگه مضنون تفنگ داره بهش تیر میزنه. ممکنه اشتباه بکنه و یکی کشته میشه. به هزار دلیل. پس خیلی روشم حساب نکنید.
از مدل های مختلف هم این چیزا رو بررسی میکنه و تقریبا برای همه موارد دلیل نقض میگه. خوب دوست عزیز اذیت میخواستی بکنی؟

فارغ از اینکه چقدر همه حرفاش از نظر علمی درست بوده. واقعیتش کل حرف کتاب همون یه قسمت پادکست بود. بیشتر کشش داده بود و در نهایت هم نتیجه گیری درستی به نظرم نکرده بود. یعنی یه سری نکته جالب گفت. ولی قانون یا روشی که همراه خودتون ببرید من ندیدم.

من از خوندن کتاب ناراحت نیستم. بیشتر حسم این بود که یه قسمت بلند هیدن برین رو گوش دادم... ولی انتظاراتم فراتر از این بود

پانوشت. اگه این هیدن برین رو گوش ندادید. حتما امتحان کنید. یه پادکست درباره ذهنه

https://hiddenbrain.org/

so i bought this book in boston's logan airport about 10 minutes before i had to board a flight to seattle. the bookstore was limited; i didn't want to have to work to get interested. and the first 100 pages or so did the trick... until i realized that gladwell wasn't so much building an argument as telling stories about a certain topic. don't get me wrong, i finished the book. later. back in boston, on the T. and it did cover some interesting studies, or i wouldn't have done so. but i suspect the author might've lacked the attention span necessary to lend this book any coherence. meh. it was basically a series of loosely related tidbits about snap-judgments, none of which led me to conclude that instinct or intuition is significantly more or less reliable than rational deliberation. if a point could be gleaned and summarized, i guess it would be that with the right thin-slice of information, under the right conditions, instantaneous judgements can be spot-on. shrug. the best i can say about this book is that there were a couple of well-set-up digs at the bush administration and i discovered the music of kenna, who's pretty cool. i also learned that when my girlfriend's eyes get even a little wider, it means she's angry.

Blink is an elegant 5 Star piece of science writing, dealing with how we think and chose in an instant. We make snap decisions based on experience or some other basis. Sometimes that is good and sometimes not. There are many good reviews so I am not going to spend more time on a review. What I will point out are two examples of how this book remains relevant today.

First example is the recent campaign by Coca-Cola to sell specially colored white/silver cans of Coke over the 2011-2012 winter season to support “the plight of the polar bears.” Now, regardless of what you think about the motivation, the Cokeheads didn’t do their homework very well. In the book, Gladwell gives an example of a time 7-UP changed the shade of their green can and people complained that they had changed the taste. The 7-UP folks had simply changed the outside of the can, not the inside. Well, the very same thing happened to Coke. People started complaining the taste of regular Coke was different and sales started to go down. Well, astute businessmen that they are, the Cokies changed back to the normal red can ahead of schedule and sales went right back up, complaints went away. A simple reading of this book could have avoided this little mixup. (Coke continued the campaign to support the polar bears, or rather, the enviro’s who claim special concern over the bears plight).

Another example is when I saw this principle in action. I was in the hospital recovery room after my son had an operation. A older couple was at another station as the wife was also recovering. One of the nurses offered her a soda and she asked for a Diet Coke. Well, the nurse reached into the small refrig and pulled out what looked like a Diet Coke but was really one of the special white/silver regular Coke cans. Only at the very last moment did the wife notice it wasn’t a diet drink. The thing is she is a diabetic and the sugary regular Coke would not have been good for her. Again, a brief glance resulted in a snap decision that could have been a real problem. Had the human factors folks at Coke read this book, maybe they would have noted this.

I like Gladwell. He explains science simply and makes me feel smarter than I really am. Thanks dude.

A must read - really interesting stories about how people process things unconsciously.
- for instance, you can't hide your feeling about race from your unconscious - take the Race Test (http://www.understandingprejudice.org...). It said I (and 13% of test-takers) have a 'moderate automatic preference for European American compared to African American'. It also said 48% of test-takers have a "Strong automatic preference for White people" - crazy!
- I loved the bit about President Warren Harding (http://en.wikipedia.org/wiki/Warren_H...), who - according to the author, basically got elected because he "looked presidential". I firmly believe looks matter - hey after all I do live in CA where we have the Governator...

Gladwell shares intriguing examples of the role of the unconscious in making decisions. He tells of the surprising accuracy of snap judgments, and how people’s experiences greatly influence their decisions, despite their unawareness. Many of his stories are fascinating, but his slow, winding way of telling them is frustrating. I wanted to shout, “I get the point! Move on!” I didn’t like this book as much as Outliers (read my review), but I wasn’t as interested in this topic as the subject of Outliers (achieving success).

I really liked the investigation into how ignorant people are of the factors that affect their decisions. One of my favorite sections was about how people perceive food to taste better or worse based on the food’s branding and packaging. Gladwell also shows that, counter-intuitively, too much information or too many choices inhibit judgements, because they become distracting. This idea is also explored in Nudge (read my review), which I highly recommend.

I had heard of this book before, but finally decided to read it after Brendon Sinclair recommended it in the The Web Design Business Kit 2.0 from SitePoint. In the kit, Brendon explains that web designers need to design websites that make great first impressions and are simple enough to facilitate quick, unconscious decisions.

Gladwell shows that snap judgments can be quite accurate because of thin slicing; the brain is able to get a “read” on a person or object based on a very short exposure to them. Of first impressions, he says that “sometimes we can know more about someone or something in the blink of an eye than after months of study.”

We make judgments based on our experiences and situations, so prejudice and stereotypes can lead us astray. To minimize their effects, Gladwell suggests that we change our experiences. For example, by spending more time with the people against whom we’re prejudiced, we can retrain our brains to overcome the prejudice.

Blink: The Power of Thinking Without Thinking, Malcolm Gladwell

The author describes the main subject of his book as "thin-slicing": our ability to use limited information from a very narrow period of experience to come to a conclusion.

The book begins with the story of the Getty Kouros (Archaic Greek sculptors reduced human anatomy and musculature in these statues to decorative patterning on the surface of the marble.), which was a statue brought to the J. Paul Getty Museum in California.

It was thought by many experts to be legitimate, but when others first looked at it, their initial responses were skeptical. For example, George Despinis, head of the Acropolis Museum in Athens, said "Anyone who has ever seen a sculpture coming out of the ground could tell that thing has never been in the ground".

عنوانهای نسخه های ترجمه شده به فارسی از این کتاب: «تصمیم آنی»؛ «در یک چشم به هم زدن: اندیشیدن بدون اندیشیدن»؛ «در یک چشم به هم زدن قدرت تفکر خود را بدون فکر کردن درخشان نمائید با خواندن این کتاب اعتماد به نفس خود را بدست آورید»؛ «یک نگاه؛ با یک نگاه: هنر فکر کردن بدون فکر کردن»؛ «چشمک»؛ «نگاه اول: سفری به دنیای ناشناخته و پراعجاز ضمیر ناخودآگاه»؛ «هنر ظریف فکر‌خوانی»؛ «در یک چشم به هم زدن»؛ «در یک چشم برهم زدن»؛ نویسنده: مالکولم گلادول؛ تاریخ نخستین خوانش روز دهم ماه سپتامبر سال2009میلادی

عنوان: تصمیم آنی؛ نویسنده: مالکولم گلادول؛ مترجم: عباس‌مظاهری؛ تهران: میثاق همکاران، سال1385؛ در420ص؛ شابک9649576029؛ موضوع: شهود از نویسندگان کانادا - سده21م

عنوان: در یک چشم به هم زدن: اندیشیدن بدون اندیشیدن؛ نویسنده: ملکوم گلدول؛ مترجم: مهدی قراچه‌داغی؛ تهران: پیکان، سال‏‫1386؛ در220ص؛ شابک9789643285784؛

عنوان: در یک چشم به هم زدن قدرت تفکر خود را بدون فکر کردن درخشان نمائید با خواندن این کتاب اعتماد به نفس خود را بدست آورید؛ نویسنده مالکوم گلدول؛ مترجم: نوید گوران؛ تهران: لبیب، سال1386؛ در306ص؛ شابک9789649482453؛

عنوان: یک نگاه؛ نویسنده: مالکوم گلدول؛ مترجم: زهره خلیلی؛ تهران نشر قطره‏‫، سال1387؛ در248ص؛ شابک9789643417857؛

عنوان: با یک نگاه: هنر فکر کردن بدون فکر کردن؛ نویسنده مالکوم گلدول؛ مترجم نوشین ریشهری؛ تهران عصر شبکه، سال‏‫‏1389؛ در258 ص؛ شابک9789649568188؛

عنوان: چشمک؛ نویسنده: مالکولم گلادول؛ مترجم: کیومرث پارسای؛ ویراستار اصغر اندرودی؛ کرج: در دانش بهمن، سال‏‫‏1393؛ در226ص؛ شابک9789641740681؛

عنوان: نگاه اول: سفری به دنیای ناشناخته و پراعجاز ضمیر ناخودآگاه؛ نویسنده: مالکوم گلدول؛ مترجم میترا کدخدایان؛ تهران، مروارید؛ سال1390؛ در264ص؛ شابک9789641911883؛

عنوان: هنر ظریف فکر‌خوانی؛ نویسنده: مالکم گلدول؛ مترجم: سپیده علی‌کاشانی؛ تهران: نشر حریر شرکت سهامی انتشار‏‫، سال1391؛ در168ص؛ شابک9789642870295؛

عنوان: در یک چشم به هم زدن؛ نویسنده: مالکوم گلدول؛ مترجم: راحله حسن‌زاده؛ با مقدمه‌ای از علی میرصادقی؛ تهران نشر بارسا، سال‏‫1395؛ در229ص؛ شابک9786009682454؛

عنوان: در یک چشم برهم زدن؛ نویسنده: مالکوم گلدول ؛ مترجمان: سپیده علی‌کاشانی، محمد ناصح؛ تهران آنیسا‏‫، سال‫1396؛ در243ص، مصور، جدول، نمودار، شابک9789649311616؛‬‬

چشمک؛ یک نگاه، و عنوانهای دیگر که آن بالا نگاشته ام، عنوانهای برگزیده شده ی مترجمین تنها یک کتاب هستند؛ کتابی درباره ی این‌که، چگونه بدون اندیشیدن میاندیشیم، درباره ی تصمیم‌هایی است، که در یک لحظه گرفته می‌شوند ــ در یک چشم به‌ هم زدن ــ؛ و همه ی این‌ها به آن سادگی‌ها که به‌ دیده می‌آیند، نیستند؛ چرا برخی از افراد، تصمیم‌ گیرهای والایی هستند، در حالی‌که برخی دیگر ناتوانند؟ چرا برخی پیرو غرایزشان هستند، و برنده می‌شوند، در حالی‌که عده‌ ای دیگر، در اشتباه، دست‌ و پا می‌زنند؟ مغز ما، واقعا در اداره، در کلاس، در آشپزخانه، و در خانه، چگونه کار می‌کند؟ و چرا اغلب بهترین تصمیمات، آن‌هایی هستند، که توضیحشان برای دیگران، ناممکن است؟

در کتاب «یک نگاه»، با روان‌شناسی آشنا می‌شویم، که می‌داند چطور با مشاهده ی چند دقیقه‌ ای صحبت زوج‌ها، طول زندگی زناشویی آن‌ها را، پیش‌بینی کند؛ مربی تنیسی، که می‌داند، پیش از اصابت راکت با توپ، آیا بازیکن خطا می‌کند، یا خیر؛ متخصصان عتیقه‌ شناسی، که با یک نگاه، اصل بودن، یا تقلبی بودن آن شی‌ء را، تشخیص می‌دهند؛

هم‌چنین شکست‌های بزرگ، قضاوت در یک نگاه نیز، در این کتاب شرح داده می‌شوند: انتخاب «وارن هاردینگ»؛ تولید کوکای جدید؛ و کشتن «دیالو» توسط پلیس را؛ کتاب «یک نگاه» فاش می‌کند، که تصمیم‌ گیرنده‌ های بزرگ، آن‌هایی نیستند، که بیشترین اطلاعات را فرآوری می‌کنند، یا بیشترین زمان را، صرف اندیشیدن می‌نمایند، بلکه کسانی هستند، که هنر تمام عیار «برش نازک» را، دارند، یعنی از بین انواع ویژگیهای مربوط به یک مسئله، اصلی‌ترین آن‌ها را جدا می‌کنند

نقل نمونه متن: (پیش درآمد: مجسمه ای که اصل نبود؛ در سپتامبر سال1983میلادی، یک دلال آثار هنری به نام «جیان فرانکو به چینا» به موزه «پاول گتی کالیفرنیا» مراجعه کرد؛ او ادعا میکرد، مجسمه مرمرینی در اختیار دارد، که متعلق به شش سده پیش از میلاد است؛ این مجسمه معروف به «کورس» بود ـ مجسمه ای از یک مرد جوان برهنه ایستاده، با دستانی از دوطرف آویخته، و پای چپ جلو نهاده؛ تا آن زمان در حدود دویست مجسمه کورسی از حفاریهای باستانشناسی، یا گورهای قدیمی به دست آمده بود، که اغلب آنها در هنگام اکتشاف، یا متلاشی شده بودند، و یا بدجوری آسیب دیده بودند، اما این یکی تقریبا سالم مانده بود؛ ارتفاع این مجسمه نزدیک به دومتر و بیست و پنج سانتیمتر بود، و شفافیتی داشت که آن را از بقیه مجسمه های اکتشافی متمایز میکرد؛ این یک کشف خارق العاده بود، و مبلغ پیشنهادی «به چینا» زیر ده میلیون دلار بود؛ موزه «گتی» با احتیاط وارد عمل شد؛ مجسمه «کورس» را به امانت گرفت، و تحقیق دقیقی را شروع کرد؛ آیا مجسمه با بقیه مجسمه های کورسی همخوانی داشت؟ جواب به ظاهر آری بود؛ شیوه ی ساخت آن به نظر مشابه مجسمه «کورس آناویسوس» در موزه ملی باستان شناسی «آتن» بود، و معنایش این بود که با زمان و مکان خاصی مطابقت داشت؛ این مجسمه از کجا و چه زمانی پیدا شده بود؟ هیچکس به طور دقیق نمیدانست؛ اما «به چینا» مدارکی به اداره حقوقی موزه «گتی» ارائه داد، که حاوی تاریخچه اخیر آن بود؛ طبق مدارک موجود، «کورس» از سال1930میلادی، در کلکسیون خصوصی یک پزشک «سوییسی» به نام «لوفن برگر» نگهداری میشد، که خود او نیز آن را از دلال معروف آثار هنری «یونانی» به نام «روسس» خریده بود؛ برای بررسیهای دقیق، زمین شناسی به نام «استنلی مارگولیس» از دانشگاه «کالیفرنیا» به موزه آمد، و به مدت دو روز سطح مجسمه را با یک استریو میکروسکوپ بسیار حساس مورد آزمایش قرار داد، و بعد از زیر زانوی راست مجسمه، تکه ای به قطر یک سانتیمتر و طول دو سانتیمتر جدا کرد، و با استفاده از میکروسکوپ الکترونی، اشعه انکساری ایکس و اشعه فلورسنسی ایکس به تجزیه آن پرداخت

مارگولیس به این نتیجه رسید، که مجسمه از سنگ مرمر «دُلومیت» معدن قدیمی «کیپ وتی» در جزیره «تاسوس» ساخته شده، و سطح مجسمه با لایه ی نازکی از کربنات آهک پوشیده شده است ــ که به گفته وی از اهمیت خاصی برخوردار بود ــ زیرا «دُلومیت» تنها در طول قرنها و بلکه هزاره ها میتواند تبدیل به کربنات آهک شود؛ به عبارت دیگر مجسمه شیئی قدیمی بود و تقلبی نبود

موزه «گتی» از این مسئله خشنود بود، و چهارده ماه پس از شروع تحقیقات، با خریدن مجسمه موافقت شد؛ در پاییز سال1986میلادی مجسمه برای اولین بار به نمایش گذاشته شد؛ «نیویورک تایمز» حکایت آنرا در صفحه ی اول خود آورد؛

چند ماه بعد، متصدی اموال عتیقه ی موزه، «ماریون ترو»، گزارشی پرشور و بلندبالا از دستیابی موزه به مجسمه، برای مجله برلینگتون نوشت «اکنون کورس با قامتی برافراشته و دستانی مشت شده حیات مطمئن خویش را که برترین خصلت او و برادرانش است ابراز میکند.» و سپس پیروزمندانه نتیجه گیری کرد «او چه خدا باشد و چه انسان تجسم کامل نیروی تابناک بلوغ هنری غرب است.»؛

با تمام این احوال، مشکلی وجود داشت؛ مجسمه به نظر اصل نمیآمد، اولین کسیکه به این مشکل اشاره کرد، فردی بود به نام «فدریکو زِری»، مورخ هنرشناس «ایتالیایی»، که عضو هیئت امنای موزه نیز بود؛ وقتی «زِری» در دسامبر سال1983میلادی به محل نگهداری مجسمه رفت، تا آن را ببیند، بی اختیار به ناخنهای آن خیره شد؛ البته نمیخواست توضیحی برای این مسئله بدهد، اما به نظرش یک جای کار ایراد داشت؛ نفر بعدی «اِوِلین هریسون»، یکی از برجسته ترین متخصصان مجسمه های «یونانی» بود، که هنگام معامله نهایی، در «لس آنجلس» بود؛

او چنین به خاطر میآورد: آن زمان «آرتور هافتن» متصدی موزه بود، و ما را برای بازدید برد؛ او با یک حرکت پارچه روی مجسمه را پس زد و گفت، «خُب، این هنوز مال ما نیست اما تا چند هفته دیگر خواهد شد.»؛ و من گفتم: «خیلی متاسفم که این را میشنوم.»، «هریسون» چه دیده بود؟ خودش نمیداند؛ در همان لحظه اول، وقتی «هافتن» پارچه را کنار زده بود، آنچه «هریسون» حس کرده بود، یک الهام بود، یک احساس غریزی از اینکه چیزی آن وسط اشکال داشت؛

چند ماه بعد «هافتن»، «تامس هاوینگ» مدیر سابق موزه «متروپولتین» را برای بازدید از مجسمه، به کارگاه مرمّت موزه برد؛ «هاوینگ» همیشه اولین کلمه ای را که با دیدن چیزی از ذهنش میگذرد یادداشت میکند؛ و هرگز فراموش نمیکند اولین کلمه ای که با دیدن «کورس» از ذهنش گذشت چه بود؛

هاوینگ میگوید: آن کلمه «تازه» بود ــ «تازه»، و «تازه» برای مجسمه ای که دوهزار سال قدمت دارد کلمه مناسبی نیست.؛ «هاوینگ» بعدها که راجع به آن لحظه فکر کرد، فهمید چرا چنین کلمه ای به ذهنش خطور کرده بود: «من در سیسیلی حفاری کرده بودم، جاییکه تکه ها و قطعاتی از این دست پیدا میشوند، اما این یکی به هیچ کدام شبیه نبود؛ به نظر میرسید این مجسمه کورس از توی یکی از همین قوطیهای قهوه مرغوب استارباکس بیرون آمده باشد!»؛ «هاوینگ» رو به «هافتن» پرسید، «آیا برای آن پولی هم پرداخته اید؟» و وقتی با چهره متعجب «هافتن» مواجه شد، گفت، «اگر پرداخته اید سعی کنید پس بگیرید و معامله را فسخ کنید.»؛

مسئولان موزه «گتی» کم کم داشتند نگران میشدند، بنابراین سمپوزیوم ویژه ای در مورد کورس در یونان برپا کردند؛ مجسمه را بسته بندی کردند و به یونان فرستادند، و از متخصصان ارشد مجسمه شناسی دعوت کردند؛ اینبار زمزمه یاس و دلهره بلندتر به گوش میرسید؛ «هریسون» در کنار مردی ایستاده بود که نامش «جرج دِس پینیس» بود، و رئیس موزه «آرکوپولیس آتن»؛ «جرج دس پینیس» نگاهی به کورس انداخت و رنگش پرید؛ او رو به هریسون گفت: «هر کس یکبار در عمرش مجسمه ای را که از دل خاک بیرون کشیده شده، دیده باشد میتواند تشخیص دهد، این یکی زیرزمین نبوده است.» «جورجیوس دانتاس»، رئیس جمعیت باستانشناسی آتن، به محض اینکه مجسمه را دید تنش یخ کرد؛ او گفت: «وقتی برای اولین بار کورس را دیدم احساس کردم انگار شیشه ای بین من و مجسمه کشیده شده است.»؛

در سمپوزیوم، «آنجلوس دِلی وریاس» مدیر موزه «بناکی آتن» نیز گفته های «دانتاس» را تایید کرد؛ او به تفصیل از تناقض بین سبک ساخت مجسمه، و این واقعیت که مرمر آن از معادن تاسوس استخراج شده است، صحبت کرد، و سپس به اصل مطلب رسید؛ چرا او فکر میکرد که مجسمه تقلبی است؟ زیرا وقتی برای اولین بار به آن نگاه انداخته بود موجی از ادراک و دافعه ی حسی در او برانگیخته شده بود؛ زمانیکه سمپوزیوم به پایان رسید در بین اکثر مدعوین این اتفاق نظر وجود داشت، که کورس ابدا آن چیزی نیست که تصور میشد

موزه «گتی» با تمامی متخصصان و وکلای خود و ماهها بررسی دقیق به یک نتیجه رسیده بود، و برخی از برجسته ترین متخصصان مجسمه های یونانی ــ تنها با یک نگاه و احساس دافعه حسی ــ به نتیجه ای دیگر؛ حق با کدام یک بود؟ برای مدتی هیچ چیز مشخص نبود؛ کورس تبدیل به مسئله ای شده بود که متخصصان هنری در کنفرانسهای مختلف بر سر آن بحث و جدل میکردند؛ اما بعد، اندک اندک، ابهامات ماجرای گتی شروع به روشن شدن نمود؛ برای مثال نامه هایی که وکلای گتی به دقت پیگیری کرده بودند و مشخص میکرد که کورس متعلق به یک پزشک سوییسی بوده، جعلی از آب درآمد؛ یکی از نامه هایی که به تاریخ سال1952میلادی بود دارای یک کدپستی بود، که تا بیست سال پس از آن تاریخ هنوز وجود خارجی نداشت؛ نامه دیگری که تاریخ سال1955میلادی را داشت، به یک حساب بانکی اشاره داشت، که تا تاریخ سال1963میلادی هنوز افتتاح نشده بود؛ در اصل نتیجه ی ماهها تحقیق فقط این شد که کورس موزه «گتی» همان سبک مجسمه «آناویسوس» را داشت، اما این نتیجه گیری نیز مورد شک بود؛

هرچه متخصصان مجسمه های یونانی، دقیقتر به آن نگاه میکردند، بیشتر به التقاطی بودن آن پی میبردند؛ هر قسمت از اندام مجسمه مربوط به زمان و مکان متفاوتی بود؛ اندام باریک مرد جوان بیشتر شبیه «کورس تنه آ» بود که در موزه «مونیخ» نگهداری میشد، و موهای خوش حالتش شبیه کورس موزه متروپولتین نیویورک؛ و در این بین پاهایش چیزی نبودند جز هنر مدرن، از قضا این مجسمه از همه بیشتر شبیه مجسمه شکسته و کوچکتری بود، که در سال1990میلادی، توسط یک هنرشناس «بریتانیایی» در «سوییس» پیدا شده بود؛ هر دو مجسمه از یک سنگ مرمر مشابه و با یک سبک تراشیده شده بود؛ اما کورس سوییسی متعلق به گذشته نبود، بلکه در اوایل دهه هشتاد در کارگاهی در رم ساخته شده بود؛ پس تحقیقات علمی که مشخص میکرد سطح مجسمه کورس، تنها پس از قرنها و بلکه هزاره ها، میتواند به چنین شکلی درآید؛ خوب آن نتایج همچندان قطعی نبودند؛ طبق آزمایشها و بررسیهای بعدی زمینشناس دیگری به این نتیجه رسید، که با استفاده از کپک سیب زمینی، میتوان در عرض چند ماه سطح مجسمه مرمر «دلومیتی» را به شکل کهنه و قدیمی درآورد؛ در کاتالوگ موزه «گتی» تصویری از مجسمه «کورس» چاپ شده که زیر آن نوشته شده «حدود پاصد و سی سال قبل از میلاد، یا، مدرن جعلی.»؛ زمانیکه «فدریکو زری» و «اِوِلین هریسون» و «تامس هاوینگ» و «جورجیوس دانتاس» ــ و خیلیهای دیگر ــ با یک نگاه به مجسمه دچار دافعه حسی شدند مطمئنا حق داشتند؛ آنها در همان دو ثانیه اول ـ در یک نگاه ـ به شناختی از ماهیت مجسمه دست یافتند که تیم تخصصی موزه «گتی» پس از چهارده ماه تحقیق هنوز به آن نرسیده بود؛ یک نگاه کتابی است درباره ی همان دو ثانیه نخست)؛ پایان نقل

تاریخ بهنگام رسانی 03/01/1400هجری خورشیدی؛ 14/11/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Every so often you need a book to clean your mind from the amazing stories you've read previously and can't get into another one so you read a book like this. This book served the same purpose as the ginger they give you on a sushi plate.

The key to good decision making is not knowledge. It is understanding. We are swimming in the former. We are desperately lacking in the latter.
…
We have, as human beings, a storytelling problem. We’re a bit too quick to come up with explanations for things we don’t really have an explanation for.

Blink is an interesting book, full of examples of situations when you would be better off trusting your snap judgment over a long, well-reasoned approach. It’s counterintuitive, and it seems like research may continue to flesh out which items are the ones that should be processed by snap decision (such as the book’s heart attack diagnosis example). But the anecdotes were consistently fascinating, and it even explained why Pepsi always wins the Pepsi Challenge yet Coca Cola always sells more soda. Worth reading! Recommended.