No me termina de quedar claro si está jodiendo o habla en serio, pero da excelentes tips de seducción y tira algunas líneas muy buenas, por ejemplo dice "¿Quién sería capaz de prohibir que se tomara luz de una luz encendida o quién vigilaría las aguas inmensas en el abismo del mar?" para recomendar a las mujeres que se acuesten con todos los tipos que puedan. Creo que amo a los romanos.

I read this for class recently, and I have to say I'm somewhat impressed and somewhat confused. What I can't work out is the relationship between (what I found to be) the overtly satirical tone and the carefully crafted series of analogies imparting what seems like literal advice. Either Ovid was poking fun at what he considered an absurd game men and women play to socially justify their sex lives, or he was concerned about something darker and intended to approach it with a bit of levity.

I can appreciate how easy it might be to consider much of this as disgustingly misogynistic, but reading it mindful of the precedents of Greek literature, and the powerful hindsight afforded by medieval works of similar substance, I think The Art of Love represents a clear step forward on a social continuum. Women in Ovid's mind are no longer merely spoils of war taken from hated enemies (though I suspect they certainly haven't ceased to be this either), but they become formidable enemies themselves in the warfare of love and courtship. I grant it's not the most salient aspect of the work, but I believe this is a case where some historical examination makes room for a more charitable reading than first glance would suggest.

Ultimately I'm unable to find any clear difference among the various guides to courtship I've encountered, whether Ovid or Cappellanus or Cosmopolitan magazine. They're all partial and affected and sexist in their own ways. One might cynically conclude that Ovid, like so many others, is merely describing a game whose rules are blithely arbitrary, and that in our own times and own ways we all just play along.

May be wrong to begin my review of my Amherst Freshman Humanities professor—who loaned me books off his Latin shelf—with my own adaptation of Art of Love, then to compare to Rolfe Humphries.

Ars Amatoria I.149ff, my trans (Goodreads)

"If she spills crumbs down on her sweater,
Lightly brush whatever's there,
Although it's not like crumbs, you brush it--
Just so something's there for brushing.
Her blanket hangs too near the floor;
Quickly gather it-- the higher
You lift, the higher reward she yields:
First knee, then thigh, despoiled-- by your eye.
Then curse that dog who sits behind her
Eyeing tasty neck and shoulders.
A breezy girl seeks weightless favors:
Smoothing cushions smoothes the way;
Her foot, erogenous, just touched
While you adjust her little footrest.

The Racetrack's a good place to roam,
Or gladiatorial football games.
Love hits as hard as football stars,
And those who watch the stricken, are.
Someone banters, holding hands,
And buys a program, asks who's leading,
Maybe betting-- just then struck
As if he's fallen hard, he moans:
No more patron, he's the show!"

Humphries, who did all of Amores and Ars Amatoria (I just pieces), has this passage in 1957:

“Often it happens that dust may fall on the blouse of the lady.
If such dust should fall, carefully brush it away.
Even if there’s no dust, brush off whatever there isn’t.
Any excuse will do: why do you think you have hands?
If her cloak hangs low, and the ground is getting it dirty,
Gather it up with care, lift it a little, so!…
You’ll be able to see ankle or possibly knee.
Then look around and glare at the fellow who’s sitting behind you…
He is a victim himself, no more spectator, but show. (110)

Humphries wrote flawless poetic meters, but he here uses a cumbersome hexameter, while Ovid wrote in a punchier elegaic distich. (My tetrameters, more so.) One other point I wish he'd done, since John Donne took much of his innovation from Ovid, the tonal shift from third to second person. Donne's "Indifferent" directly translates Ovid, Amores II.iv, where Ovid enumerates many different types of women he loves. Donne, "I can love both fair and browne.../I can love her and her, and you and you,/ I can love any, so she be not true."* Donne takes an anti-Petrarchan stand, not "my one and only" lifted high.**
Ovid has this, I can love you, "quia tam longa es"/ because you're so tall; or you, much shorter /"breviter"(line 33). You, because you're cultured, you because you're not.
"Sive es docta" if you're learned, or if you're not, "sive rudis," your simplicity pleases. Note that Ovid's tone shifts to direct address, as Donne's does supposed such an innovation.

Rolfe Humphries slips up on this, for "Sive es docta"; Humphries keeps third person,
"If she has read any books, I am overwhelmed by her culture;
Never read one in her life?--that makes her sweet and unspoiled."
Then for "tam longa es,"
"That one is tall and a peer of the epic daughters of heroes...
This one is cunning, and short, and I am the victim of either;
Whether they're tall or short, both suit the wish of my heart.(45)

* Donne ends his first stanza with "I can love any," which Ovid saves for his last line, 48:
"noster in has omnis ambitiosus amor."(39) P.Ovidii Nasonis, Amores, Ars Amatoria.Clarendon: Oxford, 1961.
**See my "This Critical Age: Deliberate departures from literary conventions in 17C English poetry," my doctoral dissertation advised by Leonard Unger, for more on Donne's critique od Petrarch, and his derivation from Ovid. It's in a couple German university libraries, and a couple in the U.S.

- Sanırım o benim bardağım.
- Bundan kesinlikle eminim.
- Adım Sandor Szavost. Macar’ım.
- Benim adım da Alice Harford. Amerikan’ım.
- Tanıştığıma memnun oldum, Alice. Latin şair Ovid'in, "Aşk Sanatı" adlı eserini okudun mu hiç?
- O sonunda bir başına kalmamış mıydı? ...Ağlayarak … çok kötü iklimi olan bir yerde?
- Ama ayrıca, ilk başlarda iyi vakit de geçirdi. Çok iyi vakit.
- Bu akşam buraya biriyle mi geldin, Alice?
- Kocamla.
- Ne kadar üzücü. Ama eminim, dans etmemize laf etmeyecek tarzda bir adamdır.

- Tanıdığınız biri mi?
- Benim....Kocam...
- Sizce de evliliğin çekici yanlarından biri, aldatmayı her iki taraf için de gerekli hale getirmesi değil mi? Bu kadar güzel bir kadının, neden buradaki herhangi bir adamla, evlenmek isteyeceğini sorabilir miyim?
- Neden istemesin?
- O kadar kötü mü?
- O kadar iyi.

Bu diyaloga şahit olduğum ilk an aklıma kazıdıydım bu kitabı. İçimde bu kitabı okumak için acayip bir istek doğmuştu. Kitaptan bir alıntı filan da yok. Yok, ama adam Nicole Kidman'la dans ediyor sonuçta. :)) Şu zarafete bakın. Kim bilir bilinçaltımda neler döndü. Neyse, aldım rafta durdu uzunca bir zaman. Filmi izledikten sonra ("sinemadan çıkmış insan" diyebilir miyim?) izlememiş olanların arasına karışmayla, o büyünün gazı da gitti. Öyle oldu herhald.

Bu ara birkaç mitoloji kitabı okumuşken kendileri de bunun bir parçası olmak istedi. İtiraz etmedim.

Ey Romalı delikanlılar, Ey Penthesilea'nın kızları gelin yamacıma,

Ovidius’un Aşk Sanatı olarak isimlendirdiği bu kitap: Bir ilişkinin başlamasına vesilecek olacak ilk andan, mutlu bir şeklide devam etmesine, zor virajlarda güvenle yol almasına, ilk günkü tutkunun her şart altında sürmesine yardımcı olacak (!?!) dersler, tüyolar, numaralar, jestler, öğütler içermektedir. Anladığım kadarıyla da tüm bu çabalar saf aşka erişmek içindir. Geri kalan her şey de teferruat...

İçindeki tüm dalavere, numara, üçkağıt ile ilgili kısımları gülümseyip geçtikten sonra, şu örnekte olduğu gibi:

Gözyaşları da işe yarar: demiri bile eritirsin gözyaşlarıyla:
becerebilirsen, göster kıza ağlamaktan sırılsıklam olan yanaklarını.
Ama gözyaşın akmazsa o sıra (çünkü tam gerektiği zaman akmaz)
o zaman götür ellerini gözüne, nemlendir. (32)

Bu ne ya? AHAhdjksdhdsahjkfhddhksf. Bu noktada tabii ki benim değil, ne olursa olsun Ovidius’un dinlenmesinin daha mantıklı olacağı tartışmasız. Benim bu hadsiz ve zamansız reaksiyonumu bir kenara bırakıp sözü tekrar Ovidus’a bırakayım.

Size tavsiyem ey Romalı delikanlılar, edebiyat öğrenin,
sadece tir tir titreyen sanıkları savunmak için değil tabii;
yenik düşünce belagatine, nasıl fethedersin halkı,
ciddi bir yargıcı, santus’un seçkin azalarını, öyle fethedersin halkı,
ciddi bir yargıcı, senatus’un seçkin azalarını, öyle fethedersin bir genç kızı. (23)

Ne bahaneyle olursa olsun, insanların okumaya teşvik edilmesi hoş bir şey. Okuyun canlarım.

Ovidius’un çıtayı yukarı çektiği yerler de var. Rekabetin çok çetin olduğu yıllardan bahsediyoruz. Helena’lı, Paris’li, Menelaos’lu, Medea’lı yıllar, Eros’lu, Aphrodite’li, Hera’lı ve tabii ki Zeus’lu. :))
(Ne dandik zamana denk geldik arkadaş, kıskandım şimdi tekrar bi düşününce)

Romalı delikanlılar kulağınıza küpe olsun,

n
Aç şemsiyesini bizzat sen tut sapından,
yolda yürürken, sen yol aç ona kalabalıkta.
Hiç durma getir taburesini şık divanının önüne,
Çıkar zarif ayaklarından terliklerini ya da giydir.
Sen soğuktan titresen bile, al sevgilinin elini
Koy üşümüş sinene, ısıt.
Rezil bir işmiş gibi düşünme (hoşlanacaksın, rezil olsa bile)
aynasını tutmayı, soylu elinde. (*)
...
Seni çağırdığında bir yere, bırak her şeyi,
koş, dikkat et, kalabalık itiş kakış yolundan etmesin seni. (48)
n

* Ayna tutma işi normalde kölelerinmiş

n
Akşam ziyafet bitmiş eve dönüyor diyelim,
çağırırsa, kölesi yerine sen gel yine.
Köydesin, baktım sana “gel” diyor - Aşk miskinden nefret eder:
araban yoksa, yaya al yolu.
Ne kasırgalar alıkoysun seni yolundan, ne yakıp kavuran Canicula,
ne de kar yağdığında bembeyaz olan yollar.
Aşk askerliğe benzer; çekip gidin, aylakçılar:
Ödlek adamlara verilmemeli bu sancaklar.
Gece ve kış, uzun yollar, amansız acılar
her tür zahmet var bu zarif ordugahta.
Dayanacaksın sıkça, sel gibi yağan yağmurlara, göklerdeki buluttan
buz keseceksin, çırılçıplak uzanacaksın toprağa (49)

Hasta ederse onu bu berbat hava,
Işte o zaman göster aşkını, şefkatini, sevdiğin kıza,
Önce ek ekinini, sonra biç orağınla doya doya.
Bırak huysuzlansın hastalığından, sıkılma sakın,
Ne yapmanı istiyorsa senden teveccüh gösterip de, bırak ellerini yapsın görevini.
Ağladığını görsün, öpücüklerininden sakın irkilme,
Ateşten kavrulmuş dudaklarıyla, bırak içsin gözyaşlarını.
n

Dalavere, numara, üçkağıtlara karşı tedbirler de var. Üçüncü bölüm zaten Penthesilea'nın kızlarına,

n
Ama sakın yanaşmayın şık giyimli, yakışıklı görünen adamlara
saçlarını derli toplu taramış olanlarına.
Size ne söylüyorsa böyleleri, binlerce kadına söylemiştir önceden.
Aşkları seyyardır bunların, durup dinlenmez hiçbir yerde.
Kadının elinden ne gelir, sevdiği adam ondan daha narinse,
ondan daha fazla erkek takılmışsa peşine?
yalancı adama açmayın kapınızı (97)
n

Kitap birçok mitolojik hikayeye de göndermeler içeriyor. Kendi dizelerini değil de dipnottaki hikayeyi paylaşacam, (baktım da lafı bitmemiş o bölümde Ovidius’un):

Creta kralı Minos’un eşi, Ariadne ve Phaedra’nın annesi: Minos söz verdiği halde deniz tanrısı Poseidon’a muhteşem güzellikteki beyaz boğayı kesmeyince, tanrının cezası ağır oldu ve karısını o boğaya aşık etti. Pasiphae bu boğayla çiftleşti ve bu yasak aşkın ürünü, başı boğa, bedeni insan biçimindeki canavar Minotaurus doğdu.

**

Filmimiz ile bağlayalım lafı, bir kenarda giriş cümlesi olarak kullanılmış hissetmesin koskoca Kubrick’in yapıtı. Ovidius’un çare aradığı monotonlaşma durumu orada da vardı yanlış hatırlamıyorsam. Belki Alice ve William çifti “Aşk Sanat”ını dinleselerdi, durum farklı şekillenebilir miydi?

Not: ifadelerim ironi içerir, içermeyedebilir, herkes kendi muhakemesiyle bir tartsın. Ama yine de bazen insan tutunacak bir dal arar ya, çaresiz, yazık. Hah! O dal bu dal değil. Onun için kişisel gelişim okumayın yaa. Zaten hedef kitlesi insanların bu çaresiz, savunmasız anını sömürmek olan bu vicdansızlara -sözüm meclisten dışarı- aldanmayın. Bu kısmı atabilirim, atmayadabilirim. Offf…

< Kelime Dağarcığımızı Geliştirelim >
İki ahenkli sözcük,
sarfınazar etmek: bir yana bırakmak, hesaba katmamak, saymamak, vazgeçmek.
letafet: 1. güzellik, hoşluk. 2.yumuşaklık, incelik.
< / Kelime Dağarcığımızı Geliştirelim >

Short, sparkling, witty and sexy, this is a tongue-in-cheek comedy of the sexes dressed up as a how-to guide. It's best enjoyed on a hot afternoon, lounging somewhere comfortable with a fizzy cocktail in your other hand. Ovid is great company – a man of the world, funny and quotable and just the right side of disreputable. He takes the would-be lover through the whole process of finding, winning, and keeping a partner, covering such crucial areas as the perfect level of drunkenness, the trustworthiness of servants, and the need to be cautious if you hook up with someone on a boozy night out:

On these occasions don't trust the lamps – they can lie:
Darkness and drink blur the judging eye.

This is James Michie's 1993 translation, whose jaunty rhyming couplets make every couple of lines seem like something you want to put on a business card.

The last book is aimed at female readers trying to pin down their man – he's nothing if not even-handed in his approach. It's strange to reflect that for the best part of two millennia, Western Europe essentially pretended female sexuality didn't exist, and yet if you go back a bit further you can find Ovid cheerfully stressing the crucial importance that both partners manage to get themselves off satisfactorily.

n  Sentiat ex imis venerem resoluta medullis
Femina, et ex aequo res iuvet illa duos.n

which Mozley in 1929 rendered cautiously as

Let the woman feel love's act, unstrung to the very depths of her frame, and let that act delight both alike.

...but which in Michie's translation is more robust:

A fucked woman should melt to her core, and the pleasure
Be felt by both in equal measure.

It sums up Ovid's basic theme here: pleasure for all. Not least for the reader, because this is great fun.

Καταπληκτική έκδοση, εξαιρετική μετάφραση

gdyby ktoś mnie tak kochał jak Owidiusz…..

Pomijając namawianie do gwałtów, bo przecież jak kobieta mówi "nie", to tak naprawdę tylko się tak drażni i w skrytości ducha czeka na mały gwałcik - przekomiczna, a jednocześnie też dość uniwersalna książka. Porady Owidiusza bywają przydatne nawet w XXI-wiecznych dekoracjach. Panowie, przed wyruszeniem na podryw pamiętajcie o tym, że:

Niech twoja toga nie tworzy
bezładnie zgniecionych kłębów.
Nie miej poplamionej szaty.
Nie zapomnij płukać zębów!

Nie noś za dużych sandałów.
Czub twój niechaj się nie jeży.
Niech twą brodę oraz włosy
strzyże najlepszy z balwierzy.

Pamiętaj czyścić paznokcie.
Oddech musi pachnieć mile.
Inaczej - kochanka twoja
uciekać będzie o milę.

A ja spodziewałam się jakiegoś nudnego starocia...

<3

This is a fine translation in modern English. It's not colloquial, but it's readable.

The one problem I have with it is that it uses a rhyming scheme. The "sense" of the Latin is there, and all the Greco-Roman myth is there, but the English takes a lot of liberties with the Latin. The choices the translator makes are generally good, but don't expect a word-by-word translation.

If you don't know the art of love, read on:
after this poem, you should be a don.
Ovid is so cool. I have the copy translated by Tom Payne (published 2011). You can also read the version translated by Julian Lewis May (1930) here. May translation sounds oldish but still is easy to understand; Payne translation (all quotes in this review come from Payne translation) consists of pairs of lines that rhyme, so it has musical quality.

This is love before Christianity severed love and sex, a sad cultural tradition that we still carry on today whether you are a Christian or not. Because of the dichotomy, a relationship is either serious or only about sex, a woman is either a madonna or whore, in our culture.

Ovid has no such nonsense. He openly discusses how to win women (Book 1) and how to keep her (Book 2). His instructions are so honest and insightful of human nature to the point of hilarity. And he doesn't boast on his pick-up technique--Ovid actually scorns men who bed women for their pleasure alone. Ovid likes sharing:

I hate sex when it brings uneven joys:
that's why I don't like doing it with boys,
or girls who give out, thinking it a bind;
they're dry, and spinning wool is on their mind: (l. 683-686)

(You are not surprised about homosexuality in ancient Rome, are you?)

Ovid understands extramarital relationships as well. Unfortunately, Emperor Augustus didn't like it. Patriarchy is another factor that restricts our sexuality; the Emperor forced a law to punish women who commit adultery, and the free-spirited Ovid was exiled. (I read somewhere that this law became meaningless soon, however. Roman ladies who faced this legal issue declared themselves to be prostitutes, a class that is exempt of the law, to evade punishment. They didn't really practice the service--just claiming the status was sufficient for evasion.)

Payne translation contains:
* The Art of Love (Book 1-3)
* The Cure for Love
* Treatments for the Feminine Face

A few examples of the things you learn:
* How to court women on a budget
* How to socialize with your mistress's boyfriend (Payne translation)/husband (May translation)
* How to best deal with your girlfriend/wife's infidelity
* and more (Book 3 is for women!)

Sztuka kochania Owidiusza obrosła przez wieki wieloma mitami. Podręcznik elegancji czy katalog pozycji seksualnych? Lektura komiczna czy wyrafinowana? Traktat szowinistyczny czy manifest feministyczny? Wszelkie wątpliwości na temat Ars amandi rozwiewa Ewa Skwara, autorka najświeższego tłumaczenia poematu Owidiusza: http://michalmalysa.pl/sztuka-kochania-owidiusz-ewa-swkara/