I went to a performance of Phaidra and Hippolytos this week, and it left me confused.

Being familiar with Euripides' and Racine's plays, I can't stop thinking about the idea behind the changes that were put on stage in this modern adaptation. The main dramatic problem in the original myth is that Hippolytos rejects Phaedra, and her later actions all derive from the fact that her burning love is unrequited. However, in the performance this week, they clearly and visibly had quite brutal on-stage sexual intercourse. Why? What does it do to the Greek myth to interpret it in this new (opposite) light? If the "guilt" is shared, the situation must be entirely different.

In Christa Wolf's brilliant take on Medea, the question of guilt is moved from the traditional revenge to more complex power structures, including a deliberate destruction of Medea's reputation in order to justify her brutal removal from her position. Is that what happens to Phaedra too if she shares a sexual experience with Hippolytos. Is she more or less guilty for having completed the act? Hippolytos, in any case, does not remain chaste and innocent, even though he clearly is Phaedra's victim. Is this a #metoo take on myth? With a male victim who gives in to power play against his will and then carries the burden without daring to speak?

I am still not sure whether I liked the performance or not, but I am entirely sure that Greek plays, and their eternal reinterpretations by generations of storytellers, are the stuff that humans are made of, and remade of, over and over again.

We live and breathe Greek tragedy!

Oh, Euripides. You're so good at making totally crazy characters. For this story though, it's the Nurse. Her advice is not advisable...poor Hipploytus. I enjoyed this tragedy probably moreso because of reading Medea. I keep noticing things that feel similar like the rebuking of women's lust, the self-harming acts of spite, the roles of family being corrrupted (mother's relationship to their children), and the way that love can destroy people. Medea follows Jason and leaves everything because she's afflicted with a love for him and destroys her family, and here Phaedra is also afflicted to the point of ruining her family. I find it interesting that in this play the main character's don't seem as calculating in their bad decisions. Jason and Medea have all sorts of justifications and explanations for their evils, but the nurse and Theseus seem to have just acted rashly. My reaction to the end of this play was definitely more one of regret than horror and anger, which is what I felt reading Medea.

I really want to read more of Euripides. I can understand why the Athenians were horrified by his plays but still asked him to keep writing them. He has this way of making you feel like you're looking at a terrible car crash that should never have happened, but it's hard to look away. I think more than anything else in my career in Classics up to this point, I really just want to read Euripides in the original Greek and analyze it. I bet it's mind-blowing.

Когда захотелось кого-то помоложе, но у парня отношения с Артемидой, а у Афродиты своеобразное чувство юмора.

n  "Many a time in night's long empty spaces
I have pondered on the causes of a life's shipwreck.
I think that our lives are worse than the mind's quality
would warrant. There are many who know good sense.
But look. We know the good, we see it clear.
But we can't bring it to achievement."n

Hippolytus tells the story of Theseus' wife Phaedra, who is put under a love-spell by the vengeful Aphrodite after the latter is spurned by Phaedra's stepson Hyppolytus. Sick with love for her stepson, Phaedra is at her wits' end and finally shares her shameful secret with her nurse, who proceeds to tell Hyppolytus about it, albeit under oath. Phaedra, devastated by this turn of events, proceeds to take her own life, leaving a suicide note that accuses Hyppolytus of having raped her. Theseus, coming home to all this and refusing to believe Hyppolytus over his dead wife, curses Hyppolytus with (it turns out) one of the three wishes granted to him by Poseidon. He banishes Hyppolytus, but alas, having been cursed, he quickly dies. Artemis, another god whom Hyppolytus favored over Aphrodite, finally reveals the twisted machinations of Aphrodite to Theseus while Hyppolytus lies dying.

3.5 ⭐️
This one is kinda hard for me. Like I really liked Hippolytus and even Phaedra as characters within the play, it reeked of the issue I have with most tragedies I don’t enjoy and that’s a conflict that could be easily resolvable but isn’t. It’s my biggest issue with tragedies because it makes them feel unnecessary thus lessening the actual emotion I feel towards the tragedy. The chorus or Hippolytus could have told Theseus what happened but didn’t for no strong reason in my opinion. Also the nurse of Phaedra sucks and I hate her.

what are you doing ... step-mother?

Quite sad. Even though i think Phaedra by Racine is better I also like this one for its simplicity.

Those Greek gods and godesses were easily offended and the penalty for insulting them was always a hard one, and didn't always just hit the person who had offended, either. This play is one fine example of that.

ثم أليس العاشقون في أشدّ حاجة إلى الأصدقاء عندما يكون الموت على البابِ قريب؟ إنّ أفروديت لا ترحم عندما تكون غَضوب، إنّها تلاحق الوديع في سكينة، ثم إنّ
.وجدت قنصها عنيدًا وله خيال خصب، أنشبت فيه أظفارها وسحقته، لا تَخيب، تذهب في الجو عَصفًا وفي خضم البحار، كلٌ لها مستجيب
.احتمل الحب فهو إرداة من ربة لا تُذمّ

Maybe it was the translator, maybe it’s Euripides, or maybe it was the story, but I enjoyed this play immensely, especially the split between the female dominated start and the male dominated ending.

هیپولیت، یا: اولین سخنرانی اینسل تاریخ
:)))

هیپولیت: ای پروردگار عالم، ای زئوس، تو چرا جهان را گرفتار شر و آفت موجود خبیث و نالایقی که نامش زن است کرده‌ای؟ اگر میل و اراده تو این بود ه نسل انسان فانی برقرار بماند، چرا زن را مامور تجدید نسل بشر کرده‌ای؟ آیا بهتر نبود که مردم به معابد تو بیایند و هرکدام به قدر استطاعت خود بدره‌ای از سیم یا زر به درگاه تو نیاز کنند و در مقابل آن جنینی متناسب یا ارزش پول خود خریداری نمایند و با خود به خانه برند و از آن پس در سرای خویش به آسایش و راحت زیست کنند و از شر وجود زنان در امان باشند؟ اگر بخواهی دانست که زن در جهان چه بلای مبرمی است، همین بس که چون پدری صاحب دختر شود، او را بزرگ می‌کند و به مرحله رشد می‌رساند و آنگاه جهیزی بدو می‌دهد و او را از خانه بیرون می‌کند و از شر او راحت می‌شود. آنکس هم که این افعی را به خانه می‌برد و در آغوش خویش می‌پرورد، بر تن او جامه رنگارنگ می‌پوشاند و او را چنان بتان با زر و زیور می‌آراید و بینوای مسکین آنچه به میراث برده است در این راه تلف می‌کند و دلخوشی او در آنست که آنهمه زشتی و کراهت را با نقش و نگار می‌پوشاند. تازه اگر بخواهد جز این کند چه می‌توان کرد؟ هرگاه زنی از تیره بزرگان بستاند باید ناگزیر با ستیزه‌خویی او بسازد و دم نزند، اگر هم زنی از خانواده پست و فرومایه بگیرد، باید به همین دلخوش باشد که آن زن روی خوش بدو می‌نمایند و با او به مدارا زیست می‌کند. هرکه بخواهد زندگی آسوده و راحت داشته باشد، باید زنی بی‌نام‌ونشان بستاند و او را چون مجسمه بر پایه‌ای بنشاند و مواظب باشد که به همان حال جهل و بی‌خبری باقی بماند و پای از حدود خویش فراتر ننهد. من از زن هوشمند و زیرک که بدانچه از حد زنان فراتر است می‌اندیشد بیزارم و محال است که او را در سرای خویش راه دهم! دلیل آن هم اینست که زنان هوشمند زودتر اسیر دست هوی و هوس خود می‌شوند و به راه تباهی و فساد می‌روند، ولی زنان ساده‌لوح به واسطه آنکه فاقد شعورند از انحراف مصون می‌مانند. هرگز نگذارید غلامی یا کنیزی با همسر شما محشور شود و او را پیوسته با جانوران بی‌زبان و وحشی دمخور سازید تا نه آنها معنی سخنان او را درک کنند و نه خود بتوانند با او سخن بگویند. اگر جز این باشند، زنان بی‌تقوا در خانه می‌نشینند و طرح بدکاری هرزگی می‌ریزند و ملازمان آنان نیز آن هرزگی‌ها را به خارج خانه می‌رسانند. تو خود یکی از این نابکاران هستی که چون عفریتی به نزد من آمده ��را اغوا می‌کنی که با همسر پدرم همخوابه شوم! من این سخنان پلید تو را به آب دریا از گوش خود خواهم شست و تو ای نابکار چگونه می‌توانی مرا به گناه و معصیت واداری، در حالی که حتی از شنیدن سخنان تو خود را آلوده و پلید می‌پندارم؟
گوش کن، من این بار به دام سوگندی که خورده‌ام می‌افتم و خاموشی می‌گزینم، زیرا از خدایان بیم دارم و همین نکته جان تو را رهایی می‌بخشد و الا بی‌درنگ همه این داستان را به پدرم بازمی‌گفتم. اینک من از کاخ بیرون می‌روم تا پدرم باز آید و از این مقوله نیز سخنی با وی نخواهم گفت. پس از آن به همراه او می‌آیم و به دقت می‌نگرم که تو و بانوی شوخ‌چشمت با چه رو به دیدگان او خواهید نگریست. تو یکی بی‌گمان با کمال بی‌حیایی به صورت وی نظاره خواهی کرد من می‌دانم که امثال تو از چه قماشی ساخته شده‌اید! لعنت بر همه نژاد و نسل شما! هرقدر از شما منزجر و بیزار باشم باز کم است. آری، همه به من می‌گویند که من پیوسته همان سخنان را تکرار می‌کنم، آخر مگر نه آنست که جنس زنان نیز همیشه همان است که بوده است؟ اگر کسی یافت شد که توانست به زنان عفت و تقوا بیاموزد، آن وقت من از پایمال کردن نام آنان خودداری خواهم کرد!

This was pretty heartbreaking and powerful and I haven't even thought about it for more than an hour yet.

Morał z tej historii: abstynencja seksualna jest niebezpieczna i może być śmiertelna.

Zastanawiam się, czy Afrodyta nie była przypadkiem najbardziej krwiożerczą z greckich bogiń. Jakby tak chwilę pomyśleć, to nawet cała wojna trojańska wybuchła przez nią.

Nadal #teameurypides, choć Hippolytos jest mniej zajmujący i robi mniejsze wrażenie niż Medea.