Acabado Shibumi, de Trevanian. Pse, pse, no sé qué deciros. Pintaba mucho mejor de lo que ha acabado siendo.
Va de un chaval europeo con educación oriental/japonesa entre Shangai y Tokio que se supone se acaba convirtiendo en un asesino de terroristas pero con ética mística.

Lo bueno : el planteamiento inicial y el arranque en sí de la novela.
Lo malo : es del 76 y ha envejecido mal. El protagonista vive en un castillo en el país vasco-francés y he tenido que leer descripciones romántico-ridículas sobre los libertarios de la ETA. Sin comentarios, sólo entendible porque cuando lo estaba escribiendo teníamos a Franco y ETA podía parecer otra cosa de lo que finalmente fue.

Pero es que además el autor mete mil y una expresiones en euskera (“vasco” en el libro) que no tengo claro ni que estén bien escritas. (Ver escrito “xoritzo” en vez de “chorizo” como comida típica vasca no ha tenido precio). Y en francés, y en alemán, y en más idiomas porque debía ser típico de literatura en los 70. Por cierto, que las imágenes de los vascos también son para nota a pesar de las alabanzas que se pueden leer en la Wikipedia si buscáis “shibumi”.

Y te mete unas chapas de impresión con la espeleología que me he tenido que saltar. Y el ritmo de la acción, que ya digo que empieza bien, decae en interés y en ideas.

Vamos, que no diría yo que es recomendable.

1. İşinin doğru yapılmasını istiyorsan, en meşgul adama yaptır derler, bilmez misiniz?
2. Dilencilik mesleği yasaklanmıştı ama fahişelik tabii devam ediyordu.
3. Askerler de erkeklerin en hayvanca davranan kesimiydi.
4. General tipik Japon baba rolünü üstlendi ve Otake'ye böylesine tembel ve yeteneksiz bir öğrenciyi eğitme yükünü üstlendiği için teşekkürler etti.
5. Bütün savaşlar sonunda kaybedilir. İki taraf da kaybeder, Nikko.
6. Artık profesyenel askerler arasında yapılan meydan savaşlarının günü çoktan geçti. Şimdi savaşlar karşılıklı sanayi kapasiteleri arasında, ülkenin nüfüsları arasında yer alıyor. Ruslar, denizler gibi akıp gelen insanlarıyla Almanları yeneceklerdir. Amerikalılar da anonim fabrikalarıyla bizi yenecekler. Eninde sonunda.
7. Yıllar sonra batılıların vicdanı Hamburg ve Dresden'de olanlar için epey sızladı. Oraların halkı beyaz ırktan olduğu için. Oysa 9 Mart bombardımanından sonra Time dergisi, olayı " gerçekleşen bir rüya" diye tanımlıyor, Japon kentlerinin de sonbahar yaprakları gibi yanabileceğinin anlaşıldığını yazıyordu. Üstelik Hiroşima'ya daha vakit vardı.
8. Acaba....acaba Amerikalılar bunları meyve vermiyor diye keserler mi? Herhalde. Hem de iyi niyetle.
9. Diplomaside temel fonksiyon, söylenen şeyin anlamını gizletmekti.
10. Amerikalılarla Ruslar arasında ilikşkiler güvensizlikle ve birbirine karşı korkuyla doluydu. Ufak tefek olaylarda birbirinin vatandaşlarıyla fazla uğraşmıyordu.
11. Bu yüzden kısa zamanda İngilizleri 'beceriksiz Amerikalılar', Avustralyalıları da 'stajyer Amerikalılar' olarak görmeye başlamıştı.
12. Japonların en büyük kültürel kusuru, duygularını ifade ederken duydukları rahatsızlıktı. Bir kısmı hislerini taş gibi bir sessizliğin arkasına saklarken, diğerleri ya aşırı terbiyenin, ya da aşırı minnet ve ya üzüntünün arkasına gizlenmeye çabalardı.
13. Sizler ve Ruslar, aynı şeyin biraz deyişik iki örneği gibisiniz. Orta düzeydeki kişilerin zorbalığını temsil ediyorsunuz.
14. Zaman ancak, içi boş olduğu zaman ağırdı.
15. Ne de olsa raslantı dediğiniz şey kaderin bir numaralı silahıdır.

I picked this up after catching a glimpse of it in the trailer for the upcoming adaptation of Bullet Train. It's clearly a fave of the film's director David Leitch, the book also having made brief appearances in both John Wick and Atomic Blonde.

Not sure what I expected - what I got was a throwback airport thriller with a long middle section entirely devoted to the intricacies of caving.

Written under the pseudonym Trevanian (last names are for barbarian Americans) this feels like such a product of its time, perfectly suited for 12 year old me that was currently riding the era's obsession with ninjas. Our protagonist is born in Shanghai, raised by a Japanese general and infused with the mystic sensibilities of the East. Of course Nicholai Hel is white, with piercing bottle green eyes and is a superior Asian to all the Asians he's surrounding by. Capable of mystic transport and incredibly strategic Go play, Nicholai has dedicated his life to the pursuit of Shibumi or elegant simplicity. At the same time he's a master assassin who can never be photographed due to his "proximity sense", is a master of Naked/Kill - capable of turning everyday objects into deadly weapons, and is a Stage IV lover capable of ruining women for all future partners who would inevitably fail to come close to the ecstatic orgasms he could inflict.

Trevanian is a man before his time! If this was released today you know the author would be a 350lb ginger neckbeard who writes haiku and unironically owns several katanas and a Sailor Moon dakimakura.

I'm not immune to the guilty read, but this felt plodding and anti-climactic. I was hoping for more outlandish daring-do and outrageous exploits, instead I got inscrutable musings about Americans, Arabs, Brits and Australians with some global oil conspiracy theories thrown in for good measure. It just doesn't lean far enough either way to work as thriller or satire and ends up as a mediocre romp.

400 pages of trendy (at the time it was written), pretentious, intellectual elitism, 15 genuinely gripping pages of action, wrapped up with 30 more pages of bashing America, capitalism, globalism, democracy, Christianity, and well, pretty much the whole of Western civilization under the facade of anti-materialism.

Instead the author promotes the Eastern idealism of Shibumi, a philosophy created, espoused, and maintained by the Japanese landed-aristocracy. Not that anything in this book is even remotely close to "understated beauty" or "an effortless state of perfection". Instead, Nicholai Hel is much more like a vision of the Marquis de Sade, acquiring all the wealth and power he needs to achieve freedom unrestrained by morality, religion or law; to be free of all concerns or doubts or hesitations, so free that society itself adapts to service him as he lives his idealized medieval aristocratic lifestyle.

"Thelema" would have been a much more appropriate title than "Shibumi".

Reading Shogun reminded me this gem that I first came across in my teenage years. I don’t know how much of its satire I caught back then but was a page turner for me just as a spy thriller. I still have a lot to learn about Go even after decades I first found it out. five stars for blowing my mind as a teenage boy way back.

hey gidi. ilk gidişim nerdeyse kırk sene olmuş eskiden seksenlerde Eskişehir’de eski kitapçı vardı Köprübaşı civarında “Al Götür Oku Getir” diye. Daha çok Teksas Tommiks serilerini deste deste alırdım ve diğer süper kahraman çizgi romanları, Kızılmaske, Süpermen gibi. Sıcak sular tarafında mı yoksa Sakarya yanında bi arasokakta mı çıkaramadım şimdi. Hay bin kunduz! Profesör Oklitus gibi kayboldum. Neyse arada Jason Bourne, Şogun, Şibumi gibi güzel gerilim maceralar da çıkardı. Ergen oğlan olarak okuyunca Şibumi aklımı başımdan almıştı. Aynı yaz Travenian’ın Katya’nın Yazı da devirince tersim dönmüştü iyice. Şibumi okurken Fuseki ne ki Sabaki ne ola ki diye epey Meydan Larousse karıştırmıştım. Sonra bazı klasiklerin çevirilerini de ilk orda buldum sanırım. NŞA da para yetiştirip alamıcan kitapları yüzde on fiyatına al oku getir. Kim düşünüp açtıysa ozaman ruhu şad olsun.

No hay razón para que este libro resulte tan largo.
Sobran demasiadas descripciones innecesarias y no logré sentir empatía con ninguno de los personajes, todos me resultaron sobreactuados, cosificados, exagerados.
El autor parece querer demostrar su erudición y amplitud de alcance intelectual en temas poco usuales para el lector promedio occidental; cocina exótica, manejo de poliglotismo en idiomas complejos como vasco, ruso, japonés y chino; conocimientos detallados de espeleología y equipamiento técnico de escalada, hoplología y balística, técnica y estrategia del Go, filosofía oriental, en fin...
El protagonista pretende ser superhumano; descolla inteligencia, es amante perfecto, tiene un supersentido de ubicación espacial, una percepción chamánica de las auras de las personas y más cosas que ya ni recuerdo.
Van tres estrellas porque en algunas escenas de la crianza de Niko hay conceptos budistas que están bien planteados.
Igual, me pareció pesado y pedante.

I cannot, for the life of me, resume what SHIBUMI is about. If you think it's a spy thriller, you're a fool. If you think this is a spoof, you're slightly more enlightened but you're still narrow minded. It's the masterpiece, the time-defying work of an enlightened soul with democratic intentions. Trevanian is a literary writer, yet he sturctures his stories in a way for most people to feel intelligent and enlightened. Most important, it's a vehicle for his opinions and passions.

To keep it simple, it's structured around the principle of the Japanese game of GO,which has been known to be a framework of thoughts of the great warlords. What happens to Nicholai Hel in this movie is filtered through his state of mind and separated like the movements of a Go game. Enlightening, stimulating read for the curious mind. Very impressive character study. In fact, it might be the most impressive I have ever read. A stunning work.

It was one of the best books I've ever read !!!

Hayatında seni en çok etkileyen kitap(lar)hangisi/hangileri sorusuna vereceğim cevaplardan bir tanesidir.

Kitabın ilk yarısını Trevenian, diğer yarısını bir başkası yazmış gibi.

İlk yarısı enfes... Edebi bir şaheser. Her bir cümle, her bir anlatım kayda değer. Hele çiçekli bir yolda yürüme sahnesi var ki, orada geçen diyalogların her bir kesiti için saatlerce düşünmeye değer. Kulağıma küpe olsun ve hayat boyu hatırlayayım diye yaptığım alıntılar vardır.

Öte yandan, kitabın kalan yarısı ise ucuz ve ikinci sınıf bir Hollywood filmine dönüşüyor...

Sadece o ilk yarısı için beş yıldızı hakediyor benden.

The reading public back in 1979 picked this book up thinking they were reading a best selling thriller novel, little did they know they were going to be exposed to a Trevanian philosophy called SHIBUMI.

n  n

“SHIBUMI has to do with great refinement underlying commonplace
appearances. It is a statement so correct that it does not have to be bold, so poignant it does not have to be pretty, so true it does not have to be real.
SHIBUMI is understanding, rather than knowledge. Eloquent silence. In
demeanor, it is modesty without prudency. In art, where the spirit of
SHIBUMI takes the form of SABI, it is elegant simplicity, articulate brevity.
In philosophy, where SHIBUMI emerges as WABI, it is spiritual tranquility that is not passive; it is being without the angst of becoming. And in the personality of a man, it is…authority without domination. One does not achieve SHIBUMI, one…discovers it. And only a few men of infinite refinement ever do that. One must pass through knowledge and arrive at simplicity to arrive at SHIBUMI.”

I've seen reviewers say that this book is too intelligently written to be published today. A bit cynical in my opinion, the book is a product of the time, but certainly doesn't come across as a typical written by-the-numbers thriller. Written today it would obviously be written differently. Probably some of the more defining aspects of the book would be lost, but I still think this book would make the spring list of a major publisher.

The first part is about Nicholai Hei's upbringing in Shanghai and Tokyo. He was born to an exiled Russian countess and a German soldier. His mother does whatever she needs to do to survive as territory changes hands and new armies march into town. Luckily for Hei his mom has the good fortune to snag a Japanese General, Kishikawa,who takes a shine to the boy. He arranges for Nicholai to be sent back to friends who can further his teachings in the Japanese philosophy game of GO. Nicholai has a natural ear for languages and learns five. As the world destabilizes and the Americans and the Russians start competing for trophies, Nicholai finds himself without a country. His one asset is his knowledge of languages. He takes a job working for the Americans even though he loathes them. The book is filled with pointed criticisms of all nationalities, but Trevanian's favorite target is the Americans.

"It was not their irritating assumption of equality that annoyed Nicholai so much as their cultural confusions. The Americans seemed to confuse standard of living with quality of life, equal opportunity with institutionalized mediocrity, bravery with courage, machismo with manhood, liberty with freedom, wordiness with articulation, fun with pleasure – in short, all of the misconceptions common to those who assume that justice implies equality for all, rather than equality for equals."

Hei commits an act that brings him under the control of the CIA. The accusations that are thrown at him reminded me of 2008 when then Senator Obama was running for President and people were holding up signs with a Hitler mustache under his nose and accusing him of being a Stalinist. I kind of felt they needed to pick whether he was a Nazi or a Communist. It is really hard to be both.

"If I understand you, Major-and frankly I don't much care if I do-you are accusing me of being both a communist and a Nazi, of being both a close friend of General Kishikawa's and his hired assassin of being both a Japanese militarist and a Soviet spy. None of this offends your sense of rational probability?"

Hei is subjected to devastating torture while in the hands of the Americans and this treatment sets him on his course of being an international assassin for hire and a level four master of sexual intercourse. Yes, in this novel there are four levels of sexual aptitude and I am not going to speculate as to where I fall on the spectrum.

The first part of the novel is really good, but I really liked the second part because we get to meet Hei's friends. We find Nicholai living in a chateau in the Basque region of France.

n  n

His best friend is Beñat Le Cagot a self made man, a Basque poet who has an ego larger than Donald Trump only expressed with much more intelligence. He is randy, fun loving, and a spelunking companion for Hei. He likes expressing himself with colorful language such as "By the Two Damp Balls of John the Baptist."

A typical conversation Hei always has to endure Le Cagotisms.

"Is everything laid out?
"Does the devil hate the wafer?"
"Have you tested the Brunton compass?"
"Do babies shit yellow?
"And you're sure there's no iron in the rock?"
"Did Moses start forest fires?"
"And the fluorescein is packed up?"
"Is Franco an asshole?"

Hei takes this all in stride, but I found myself snorting out loud several times at the Le Cagot wit. Trevanian must have had a giggle or two coming up with some of the Le Cagot expressions.

Needless to say Hei becomes enmeshed with a situation counter to American interests. He enlists the aid of his other friend "The Gnome" a dwarf (Peter Dinklage?) and a world class blackmailer who has the means to bring governments to their knees. Body counts rise quickly, and in the course of his chess match with the Americans he realizes he has much more to lose than his life philosophy would ever have him admit. The book is at times over the top, spoofish, but the real brilliance of the book is the ability to read it on whatever level you want. If you want to take it to the beach as a mind diverting entertainment it will deliver. If you want to read it and let your mind toss around the aspects of the philosophy of Shibumi that is also quite easily done. Either approach to the book will garner enjoyment. Highly recommended and if I write much more I'm going to convince myself to bump it from four to five stars.

I want to leave you with a summary of Hei's view of American culture.
"It's not Americans I find annoying; it's Americanism: a social disease of the postindustrial world that must inevitably infect each of the mercantile nations in turn, and is called 'American' only because your nation is the most advanced case of the malady, much as one speaks of Spanish flu, or Japanese Type-B encephalitis. It's symptoms are a loss of work ethic, a shrinking of inner resources, and a constant need for external stimulation, followed by spiritual decay and moral narcosis. You can recognize the victim by his constant efforts to get in touch with himself, to believe his spiritual feebleness is an interesting psychological warp, to construe his fleeing from responsibility as evidence that he and his life are uniquely open to new experiences. In the later stages, the sufferer is reduced to seeking that most trivial of human activities: fun."

The first warning sign was that the author goes by only one name. Any guy who attempts this little bit of artifice not doubt has an ego that impedes upon gentle ingress and egress of doors, automobiles, sweaters, etc. Even the people who have pulled off the single moniker still have full names that are known to their most ardent fans (e.g., Elvis Aaron Presley, Jesus Horatio Christ). Still, this was enough to have me determined to root against the guy's protagonist out of sheer spite, but I digress...

The writing of this book was mostly heavy-handed 2-star fair (predictable plot, stereotypical characters) with occasional 1-star bits (the protagonist has a sixth "proximity" sense that let's him identify danger in the dark, he was also a mystic, and the world's greatest lover*). The only reason I didn't give it 1 star is that there are brief passages that are well written and offer keen insights into either the human condition or the American personality (in as much as either truly exists). Of course, there are passages where he tries the same and misses (or just beats the Americans-are-shallow angle to death). In the end, I am embarrassed to admit, I did end up rooting for the protagonist and don't entirely regret the time I spent reading this one, so it I'll let him keep the second star for the time being.

*This book was written before I was born. The rankings have likely been adjusted in more recent years.

-----------------------------------------
UPDATE -- I am absolutely shocked to realize that after more than 2000 reviews, this book has a higher average rating than The Glass Bead Game, The Name of the Rose, or Gravity's Rainbow. Proof that not all hive-minds are created equal...

YouTube kitap kanalımda Şibumi kitabını önerdim : https://youtu.be/4MDrPGq8_R0

Şibumi öyle garip bir kitap ki zamanın kitapta kullanımı olarak "Her Şey Aydınlandı" romanına benziyor. Karakterler ve siyasi olayların düzenlenmesi olarak "Yüzyıllık Yalnızlık" ve "1984" gibi romanları hissettiğiniz yerler var. Fakat garip olan şu ki kitap bir film gibi. Yani kime sorsam ya da nerede görsem filminin çekilmediğine şaşırıyor. Ben kitapta bir "Old Man" filmi de gördüm. Lafı uzatmadan artı ve eksi yönlerine geçiyorum :

Artı yönleri :
- Romanda çok sayıda kültürle iç içe olabiliyorsunuz bunun içinde Amerikan kültüründen Japon kültürüne, Bask kültüründen Fransız kültürüne ya da Kosta Rika kültürüne kadar çok sayıda kültür bulunmakta. Bunun nedeni kitabın ana karakteri Nicholai Hel'in bu kültürlerin hepsinden birer parçası olması. Özellikle de Japon kültürüne ait "Go" oyunuyla beraber hayatını da buna göre düzenleyip hareketlerini buna göre belirleyebilmesi, algılarını buna göre geliştirebilmesi kitabın ana konularından biri.

- Kitabın adı aslında aş��rı bilgelikten basitliği yakalamaya yönelim anlamı taşısa da kitabın vermek istediği mesajlar başka konularda ve çok fazla bulunuyor. Roman bilgilerden geçip basitliğe varmak dışında Amerikan kültürü eleştirisi, modernizmin getirdiği kahramanların klişe özelliklerine eleştiriler, CIA ve FBI gibi örgütlerin Arap kültürlerine bakış açıları, Rusların, Japonların, Amerikalıların, Çinlilerin birbirleriyle olan ilişkilerinde birbirlerine karşı bakış açıları gibi çok geniş bir yelpaze var. Yani esas konu dışında kendinizi bazen Pearl Harbor saldırısında da bulabiliyorsunuz Hiroşima'da da bulabiliyorsunuz. Ama dediğim gibi bunlar romanın konusuna o kadar ince serpiştirilmiş ki bu saldırılar salt siyaset olarak verilmemiş. Kitap daha çok bir Batı kültürü eleştirisi ve genel yargı olarak çoğu kitabın hep Batı'ya yönelmiş olması. Romanda çoğu zaman Doğu kültürü ve onun kenara atılan spiritüel özellikleri irdelenmiş.

- Artı yön olarak vermek doğru mu bilmiyorum fakat kitabın son baskılarında ilk baskılarında verilmiş olan Hel'in saldırı taktikleri konuları çıkartılmış. Bunun nedeni olarak bu kitabı okuyan insanların bu taktiklerden etkilenip de cinayetlere sebebiyet olmalarından dolayıymış. Bu kitabın bir yerinde dipnot olarak geçiyor.

- Romanın bende bıraktığı etki olarak uyuduktan sonra diğer günün hemen gelmesini istedim çünkü bu kadar interaktif bir karakteri okumak gerçekten çok zevkli. İçinde mağaracılık hobisi bulunan bir adamın meditasyon anılarından savaş zamanlarındaki düşüncelerine, Go oyununu hayatına yayışına kadar bir çok deneyimleme bulunuyor.

Eksi yönleri :
- Kitabın E Yayınları ile çıkan basımında ufak tefek de olsa imla hataları var. Okumanızı etkilemiyor.
- Romanın bazı yerlerinde abartıya kaçılmış gibi hissettim. Bunda Hel'in yakınlık duygusunun etkisi var. Bu duyguyu bir insana koyunca çevresindeki insanların nerede olduklarını ve nereye gitmek istediklerini anlayan bir adam haline dönüşmüş. Fakat aslında bunun nedeni Hel'in Allah vergisi dil öğrenme ve düşünme yetenekleri ayrıca Go oyununu düşündüğü sırada kendini çok başka yerlerde hissedebilmesinin de etkisi var.