دیدگاه صمیمی و روشن و در عین حال، شدیداً شاعرانه ی گابریل گارسیا مارکز، همیشه من رو به تحسین و شگفتی وا میداره.
بین نویسنده های وطنی، رایج شده که هر کس بخواد دیدی روشنفکرانه و عمیق به زندگی داشته باشه، حتماً باید این دید تاریک و تلخ باشه. مارکز نشون میده که میشه بدون تلخ اندیشی و بدون دپرس کردن خواننده، دیدی عمیق - و زیبا - به زندگی داشت. تا جایی که حتا وقتی از وحشت از مرگ سخن میگه، شما رو با شیرین ترین و رنگارنگ ترین رؤیاها رو به رو میکنه.

رمان رو میتونید از اینجا دانلود کنید:
http://dl.yasbooks.com/roman/romane%2...

“I would not have traded the delights of my suffering for anything in the world.”



The premise of Gabriel García Márquez's Memories of My Melancholy Whores is distasteful. For his 90th birthday, the narrator procures the services of a 14-year old virgin. After only having had sex with whores, what he doesn't count on is falling in love with the young girl. As might be expected, but almost as disturbing, this love is equally twisted and disturbing. I'm not sure if Marquez achieved his objective in this work. Did he want to show the impossibility of real love after years of debauchery? Or living life to the fullest? Or simply the emptiness of life in general? It was difficult for me to figure that out, but it did have great writing and packed an emotional punch. 3.5 stars

"Sex is the consolation you have when you can't have love."
- Gabriel Garcia Marquez



Is this a novella about a ninety-year-old writer who is going to kick open the door to his 90s by sleeping with a 14-year-old prostitute? Yes. But also no. I'm not going to tell you if it happens or not. But it is as much about sex as Lolita. Perhaps, that is an incomplete or unfinished analogy. Both books do play around with the idea of sex and the transgressive idea of an older man and a nymph. But, really, the book is about love and getting old. It is about coming to grips with an aging body, surrounded by books, an adopted Angoran cat, classical music, his writing, and yes memories of melancholic whores. I liked it enough I'd recommend it to my wife, just not my mother or daughter.

با حس های مختلفی " خاطره ی دلبرکان غمگین من" رو خوندم، حس بد انزجار از لذت طلبی پیرمردی در آستانه ی مرگ، باور امید به زندگی و ادامه دادن، غم دیر رسیدن به درک زمان، حسرت از دست دادن فرصت ها و آرزوهایی که اگه در زمان خودشون محقق نشن، ی جوری بیات میشن که دیگه هیچ وقت با رنگ و لعاب و دلخوشی ای که دلمون می‌خواد، ممکن نمیشن و معنا پیدا نمیکنن...
با خوندن حس و حال روزنامه نگار نود ساله، فکر کردم که شاید حق با گلی ترقی باشه:
" می خواستم همه کارهایم را بکنم و سر فرصت به دنبال او بروم.می خواستم اول، دنیا را عوض کنم، کتاب هایم را بنویسم، اسم و رسم به هم بزنم، برنده شوم و بعد با دست های پر به دنبالش بروم، خبر نداشتم که عشق منتظر آدم ها نمی ماند... "
و این از دست رفتن ها رو میشه به عمر، آرزوها، زندگی،..‌‌. و همه ی لذت ها و خواسته های کوچیک و بزرگ دنیا تعمیم داد.

اما در نهایت، بین امیدواری ها، اشتیاق و حسرت های این شوگرددی نوشکفته ی نمادین، نتیجه گیری هام کمی بهم ریخته که بالاخره زود دیر میشه؟ یا دیر اومدی نخواه زود برو؟ یا کلا هیچ وقت برای هیچ چیز دیر نیست؟

Memoria de Mis Putas Tristes = Memories of My Melancholy Whores, Gabriel Garcí­a Márquez

Memories of My Melancholy Whores, is a novella by Gabriel García Márquez. The book was originally published in Spanish in 2004, with an English translation by Edith Grossman published in October 2005.

An old journalist, who has just celebrated his 90th birthday, seeks sex with a young prostitute, who is selling her virginity to help her family. Instead of sex, he discovers love for the first time in his life.

عنوانهای چاپ شده در ایران: «خاطره دلبرکان غمگین من»؛ «خاطرات روسپيان سودازده‌ من»؛ نویسنده: گابریل گارسیا مارکز؛ تارخ نخستین خوانش هر دو نسخه ی برگردان فارسی در روزهای سال 2007میلادی

عنوان: خاطره دلبرکان غمگین من ؛ نویسنده: گابریل گارسیا مارکز؛ مترجم: کاوه میرعبّاسی؛ تهران، نیلوفر، 1386؛ در 124ص؛ شابک9644482522؛ موضوع داستانهای نویسندگان کلمبیا - سده 20م

عنوان: خاطرات روسپيان سودازده‌ من ؛ نویسنده: گابریل گارسیا مارکز؛ مترجم: اميرحسين فطانت؛ محمد امامی؛ تهران، آهنگ دیگر؛ 1383؛ در128ص؛ شابک 9648433127؛

روزنامه نگاری (البته که روزنامه نگار، و یادمانهایش، از آن خود نویسنده ی روانشاد این کتاب، نیست، خیال است که بنگاشته اند، ایشان در سال1958میلادی، با خانم «مرسده بارچا» ازدواج کرده بودند، و دو فرزند به نامهای «رودریگو» و «گونزالو» دارند، «گابریل گارسیا مارکز» روز ششم ماه مارس، سال 1927میلادی، در «آراکاتاکای کلمبیا» به دنیا آمدند، و در روز هفدهم ماه آوریل سال 2014میلادی در سن هشتاد و هفت سالگی در «مکزیکو سیتی» درگذشتند)

روزنامه نگاری که همه عمر را بی زن و فرزند و در تنهایی بگذرانده، در نود سالگی بار دیگر عشق را تجربه میکند و دلدادگی پیرانه سر زندگیش را دگرگون میکند، تلخترین عذابها را تاب میآورد، تا به عشق ناب و پاک برسد؛ گزینش از پشت جلد کتاب

تاریخ بهنگام رسانی 16/07/1399هجری خورشیدی؛ 02/07/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

« نه احساس دردی داشتم نه ترسی بلکه‌ هیجانی عظیم از این که توانسته بودم آن را زندگی کنم.»



این کتاب جزو کتاباییه که یه قسمتی ازش رو تو اینستا خوندم و دلم خواست کامل بخونمش. جزو معدود داستان‌های عاشقانه‌ایه که دوسش داشتم. نمیدونم چرا ولی عمیقا حسش کردم؛ شاید چون قلم ملموسی داره. گابریل گارسیا خیلی ملایم و قشنگ ،اثری رو که عشق و جداییِ بعدش روی آدمیزاد داره، به تصویر کشیده .

A Latin-American "Lolita" Lite or: Don't Let The Title Scare You (This Isn't A Dirty Old Man Book)

It’s been years since I've read anything by Gabriel García Márquez, and so this little book, while not as grand, sweeping or substantial as the works that earned him the Nobel Prize for Literature in 1982, came as a lovely, gentle surprise.

Reading it felt like catching up with a grizzled old friend who can tell a mean story. García Márquez’s seductive writing has a perfumed air of nostalgia and romance about it. Once sniffed, it's impossible to tear yourself away.

Take the book’s remarkable opening line:

“The year I turned ninety, I wanted to give myself the gift of a night of wild love with an adolescent virgin.”

The unnamed narrator isn’t as lecherous as he sounds. He’s “ugly, shy, and anachronistic,” a journalist who used to rewrite wire copy and now supplements his income by teaching Spanish lessons and penning a newspaper column. He never married (although he was once engaged), and doesn’t have any children. And, until now, he’s never been in love.

Yes, this is a story about a man who’s gone nearly a century without finding love. And now, old, wrinkled, his joints (and other things) creaky, he falls. With passion. And frustration. And jealousy. But absolutely no regrets.

The object of his love isn’t all that important in the book. She’s kept intentionally vague, often seen sleeping (she works at a factory sewing on buttons), her tired back usually turned to the narrator. We're not even told her real name, although the narrator calls her “Delgadina,” after the lyrics of a favourite song.

The fact is, the burst of energy the man gets from his (rather chaste) relationship with Delgadina suddenly gives his life meaning and purpose. His columns, many of them now about love, become famous in town; radio hosts read them to thousands of listeners. He gets the nickname “the maestro of love.” People recognize him on the streets.

García Márquez's powers of description are as strong as ever. The pacing is impeccable. Several characters – from the brothel madame, Rosa Cabarcas, to the narrator's hard-working, tireless maid – snap to life in a few sharp sentences and lines of dialogue. As a 90th birthday present, the old man is given an old cat, who pads his way through a few scenes without becoming too obvious a symbol. In one heartbreaking episode the narrator hooks up with an old sexual partner and instead of getting physical, they talk honestly about their lives and their age, which feels even more intimate than sex.

There's not one wasted word. García Márquez has distilled his art to its very essence. One caveat: If you're too young, you may not get as much out of this. You need to have chalked up some regrets. It's one of those "the unexamined life is not worth living" books.

Prepare to think about your own history of love. To be nostalgic for a time and place you never even knew. To laugh and weep over the surprises, joys and melancholic moments of a long, fully inhabited life.

نام اصلی کتاب :
Memoria de mis putas tristes
و یا به انگلیسی
Memories of My Melancholy Whores
که مترجم ( کاوه میرعباسی) از سر ناچار آن را به "خاطره دلبرکان غمگین من" ترجمه کرده است.
درست تر آن " خاطرات روسپیان سودازده من" می باشد که جناب فطانت آن را از زبان اصلی ترجمه کرده اند. و تنها میتوان نسخه ی الکترونیکی آن را پیدا کرد
داستان این کتاب همه جا بارها نقل شده است و دیگر نیازی نیست که من نیز آن را بازگو کنم. نکته ی بسیار جالب تنها در نام کتاب است. خاطرات عشق پیرمرد به هیچ عنوان غمگین و یا سودازده نیست. بلکه بیشتر شرمناک و ناامید کننده است. شاید دلیل انتخاب چنین نامی اشاره به این داشته باشد که هرچند کهنسالان دیگر از شور و شوق جوانیشان افتاده اند و دیگر دل بستن و عاشقی برایشان چیزی خنده دار و شرم آور اما این نگاه مردمی است به این قضیه که غمگین کننده می باشد. یک پیر مرد نیز همانگونه میتواند عشق بورزد که یک جوان. این پیرمردی که همه عمرش را مجرد زیسته و طعم عشق را نچشیده است اما در نود سالگی عاشق , و مسیر زندگی اش عوض می شود.
عده ای نفهم  این کتاب رو دارای محتوای غیر اخلاقی معرفی کردند. اینان یقینا کتاب را نخوانده اند و کتاب را از روی جلد آن قضاوت میکنند. هرچند شاید به عقل آنان کتاب غیر اخلاقی است و روح پاکشان را می آزارد
! :D

کتاب داستانی است از عشق ، امید به زندگی ، حسادت ... کتابی که میتواند شمارا با رفتار کهنسالان بیشتر آشنا کرده و همچنین روحی دوباره به آنان که درونشان پیر شده ببخشد .
مارکز این کتاب را در ۷۶ ساله‌گی‌اش چاپ کرد و بی‌گمان از بسیاری از تجربه‌های خودش برای قوام‌بخشیدن به کاراکتر پیرمرد روزنامه‌نگار کهن‌سال کتاب بهره گرفته است، چه اگر غیر از این بود، اثر تا این اندازه ملموس و پذیرفتنی نمی‌نمود.
بیان شاعرانه و زیبای نویسنده ، تلفیقی از فانتزی و واقع گرایی ،حسی صادقانه و ملموس را در اختیار خواننده قرار میدهد.

روسپی بازنشسته‌ای به پیرمرد می‌گوید: «واقعن حیف است که بمیری و مزه‌ی هم‌آغوشی توام با عشق را نچشیده باشی.»

For his 90th birthday, a man wants to sleep with a young virgin. But, unfortunately, the brothel he has already frequented offers him a 14-year-old girl.
The plot is cash; I would even say trash. But, on the other hand, it is a concise book and reads very quickly - nothing to be ecstatic about in front of this book.

دراما عبثية أخرى عن عجوز بلغ التسعين و لم يتزوج أبدا و لم يتحمل أي مسئولية. بل لم يدرك أن عليه ذلك إلا متأخرا جدا.

قلت لها: يبدو أنني بدأت أشيخ. تنهدت هي: نحن شخنا بالفعل. لكن الأمر إن الواحد منا لا يشعر بالشيخوخة من الداخل و لكن من الخارج كل العالم يراها.

و لأنه أنفق حياته في الملذات بالطول و العرض و لم يع أن وجود شريكة لحياته من الأمور المهمة إلا في الفراش فقد كانت الحقيقة الكاشفة أن الروح لا تصدأ أبدا و أن الجسد يبلى و القلب ما زال أخضرا على عوده

منذ ذلك الوقت بدأت أقيس الحياة ليس بالسنوات و لكن بالعقود. عقد الخمسينات من عمري كان حاسما لأنني انتبهت إلى أن كل الناس تقريبا أصغر مني سنا. و الستينيات كانت الأكثر توترا لاشتباهي في أنه لم يبق لدي وقت حتى أخطئ. و السبعينيات كان مخيفا لاشتباهي في أنه ربما يكون العقد الأخير من عمري. و بالتالي عندما استيقظت حيا و سعيدا في أول يوم من أعوامي التسعين في سرير دلجادينا اخترقتني الفكرة السعيدة بأن الحياة ليست شيئا يجري كنهر هيراكليتو العكر بل هي فرصة وحيدة للتقلب على النار و مواصلة شواء النفس من الجانب الأخر خلال تسعين سنة أخرى.

Uf, lo siento pero es un NO rotundo.

Me ha sabido a poco, me ha parecido que solo fue publicada por el simple renombre de García Márquez y ya está. Es más, no me ha sabido a nada. Para eso mejor leerse Lolita o La carne, que son dos novelas que exploran los temas que aquí se han tratado de forma superficial. La primera trata sobre estar en la mente de un pedófilo/pederasta y la segunda sobre la vejez y como la protagonista se toma esa situación que se torna complicada en todo sentido para ella. Mucho mejor contadas y narradas, a mí parecer, con todo el respeto y sin desmeritar que este relato se lee rápido y la pluma de Gabo no se hace pesada.

To enjoy this book you have to enter the mind and world of this old, old man, living the last years of his life in poverty in the once-grand, decaying house of his youth. His career never rose above second-rate reporter, he never married and never even fell in love. His personal relationships with women were limited to the whores he paid for. A most unfulfilled life.

But then, for a present for his 90th birthday, he gives himself a 14 year-old virgin, a would-be whore. Exhausted from menial labour and drugged-up with valerian by the brothel madame, she sleeps every night they spend together, her sleeping and he sitting on a chair next to her bed. and for the first time in his life he falls in love. In love with the idea of his sleeping beauty.

This is a poetic, sensual book that many reviewers, unable to see beyond their own ideas of fitness, have condemned as tawdry, a paean to pedophilia and just plain sick. But it isn't. It's the last flowering of a rose; touched by frost it should have died but instead is more glorious, more beautiful because it is so unseasonal, a real surprise. What it says about the nature of men's love for young beauty is age-old: look good, be quiet and demure, and let him be the dominant one, is taken to an extreme here. It worked for Snow White, it worked for the Sleeping Beauty and it works for Delgadina too.

Love changes everything. Despite his 90 years, the old, old man walks with a spring in his step, his head held high and smiling to the world. He has an epiphany, 'sex is the consolation one has for not finding enough love' and writes about love in his weekly columns in the local newspaper. This brings him the fame, respect and friendship he had craved all his life. In his 91st year, at last, he has found fulfillment.

Ultimately, Gabriel Garcia Marquez says through this book: Never Give Up.

Read May 1, 2009

Update I've been reading other reviews and it seems that people think this book is about paedophilia, some Lolita book. Nothing could be further from the truth. The whores and loveless sex without dreams or commitment didn't bring the old man happiness. Now, not having sex but just sitting beside a sleeping girl and dreaming and falling in love with the dream, has brought about a sea change. Pure love and romantic daydreams have made him happy and this happiness has seeped into every aspect of his lire, until, despite his years he walks with a spring in his step and a smile on his face and this happiness makes him a hero to all who see him.

This is a brilliant book. It is the last book, the final jewel inset into the crown that is the literature of GGM. Do not hold back because of what you've heard. Do not misinterpret and see what isn't there. This book is the musings of a life without much happiness, not sex, and the girl is no more molested than was Snow White resting in her glass case with only her beauty on show.

I wrote this update purely because both on GR and in my shop people "have heard" about this book and so don't think they want to read it. December 4th, 2016