Ayn Rand's ideas are so controversial and notorious I think it's hard for many to evaluate her novels fairly. I am an admirer, even if not an uncritical one, and think if you read only one novel of hers, it probably should be Atlas Shrugged--that's the book that best represents her philosophy if you want to understand her and her influence. But We The Living, Rand's first novel, is more approachable--much shorter, far less didactic and with characters that are more human and complex than the almost abstractions you see in her other novels.

Maybe that's because, as Rand herself said, We the Living "is as near an autobiography" as she'd ever write, that though the plot and characters are from her imagination, "the background is not." The setting is revolutionary Russia in the twenties, which is where Rand came of age before she came to America. The novel revolves around a love triangle: Kira, the central protagonist, is in love with Leo, a counter-revolutionary, and in order to save his life gets involved with Andrei, an idealistic communist and a decent man. In many ways I find Andrei the most interesting, complex and sympathetic character in the novel--not what you might expect from Rand's reputation. But there may be no better way to show how the Communist Revolution betrayed what is human than through someone who fought for its ideals.

This, on the other hand, is definitely Rand's darkest work--but I think it's rewarding to read particularly as a bleak but vivid portrait of Soviet Russia from a keen observer that escaped it. I personally find Rand's style striking and lyrical; there are many passages that are memorable and quotable and it's a compelling read with a powerful impact.

Πρώτο βιβλίο της Άυν Ραντ για μένα και αναγνωρίζω ήδη το ταλέντο της στη συγγραφή. Το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ.. Δεν με κούρασε, δεν μου ήταν περισσότερο ''βαρύ'' απ' όσο είχα ανάγκη να είναι και δεν έχασα στιγμή το ενδιαφέρον μου για την εξέλιξη της ιστορίας. Η ψυχογράφηση των ηρώων με βοήθησε να μπω μέσα στην ψυχή τους και να τους νιώσω τόσο ώστε να τους σκέφτομαι ακόμα και όταν άφηνα το βιβλίο από τα χέρια μου. Ένιωσα να καταλαβαίνω κάθε τους πράξη - ακόμα και αν δεν συμφωνούσα απόλυτα με κάποιες. Η περιγραφή της εποχής και των τρομακτικών ιστορικών γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια αυτής με έκαναν να νιώσω σαν να βρίσκομαι εκεί και να ασφυκτιώ κι εγώ μαζί με τους ήρωες απέναντι στα αδιέξοδα και τα διλήμματα τους..
Το πέμπτο αστεράκι χάθηκε μάλλον επειδή η εποχή και το κλίμα μου προκαλούσαν συνεχώς έντονα συναισθήματα αποστροφής σε σημείο που συχνά ήθελα να φωνάξω πως δεν είναι δυνατόν τόσοι άνθρωποι να δέχονται να καταπατάται το δικαίωμα τους να ζουν όπως θέλει η ψυχή τους.
Η συγγραφέας άλλωστε εκφράζει έντονα αυτή αυτή τη διαμαρτυρία με λόγια βαθιά όπως "Και ποιος -σε τούτο τον αναθεματισμένο κόσμο- μπορεί να μου υποδείξει έναν άλλο λόγο για να ζω εκτός απ΄ αυτόν που θέλω η ίδια; Ποιος μπορεί να μου απαντήσει με ανθρώπινη φωνή, που να εκφράζει την ανθρώπινη λογική;...Αλλά εσείς προσπαθήσατε να μας πείτε τι πρέπει να θέλουμε. Ήρθατε σαν επιβλητικός στρατός να φέρετε στους ανθρώπους μια καινούργια ζωή άγνωστη σ' εσάς, υποδεικνύοντας τους πώς πρέπει να ζουν. Τους κλέψατε κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε ζωντάνια και κάθε σκέψη τους γλύφοντας και τις πιο απόκρυφες γωνίες της ψυχής τους και τους είπατε πώς πρέπει να είναι. Ήρθατε και απαγορεύσατε τη ζωή στους ζωντανούς''.
Υ.Σ. Οι τελευταίες σελίδες ήταν ό,τι πιο συγκλονιστικό έχω διαβάσει τελευταία..

My heart is bleeding... Ayn Rand never fails to excite me. Ι never thought that the philosopher of 'rational egoism' would be able to write such a beautiful hymn to selfless love. Highly reccomended!

Me gustó mucho la construcción de la historia, la forma de narrar de la autora y la manera en que era posible conocer perfectamente a cada personaje. Tiene un buen sabor a Kafka y es, con toda seguridad, una influencia directa para '1984'. Es un libro gris y frío pero impecable en su creación.

Sé que es imposible "separar" la obra de la ideología de la autora, pero lo que debo decir es que empaticé con mucho de lo que emocionalmente transmite Ayn Rand. Fue un viaje intenso que me permitió imaginar con perfección lo que iba describiendo.

Tengo mucho por procesar todavía.