Maybe it's not meant to be "religious " based but certainly a lot of religious stuff came throughout. I enjoyed the 1st book. But This one, just did not cut the chase.

This book along with "How to Win Friends and Influence People" are not my favored style of reading but I have vowed to read them. Apparently they are two of the most famous motivational books since the 80's.

See The Road Less Traveled review.

I am a great Scott Peck fan, but I did not find this book added much to what Peck had already wrote. While it is encouraging to see him integrate psychology and spirituality, and as always his writing is personal and authentic, I did not find many insights here.

Not as good as its predecessor, but then, its predecessor was one of the best books ever written. Still very good though.

M. Scott Peck's writing style is easy to read and understand. Another great book.

“The Road Less Traveled” çok tutunca Scott Peck yıllar sonra bir devam kitabı olarak bu kitabı yazmış. Ben de ilk kitabı çok beğendiğim için bir heves bunu da okudum.

Yazar insanın spiritüel yolculuğunda dört ayrı aşamadan bahsediyor. Bu aşamalandırmayı beğendim. Benim gözlemlerimle de uyumlu bir aşamalandırma bu:
1.tAnti-social/Chaotic
2.tFormal/Institutional
3.tDoubt/Skepticism/Individual
4.tMystical/Communion

Bir önceki kitapta, yazar kişisel olarak üçüncü ve dördüncü aşamanın tam ortasındaydı bana kalırsa. O yüzden de dinle bilimi, inançla kuşkuyu, bireyle toplumu rahatlıkla harmanlayarak ve tabii psikoterapi tecrübelerinden faydalanarak kişisel gelişim yolculuğuna dair harika tespitler yapabilmişti. Gerçi kendi deyimiyle Carl Jung ve William James’in yazdıklarını tekrardan bir özetlemiş

A continuation of The road less traveled.. Positive, inspiring and educational.

I found the following to the be the most important:

1. The four stages of spiritual development

2. We need to think about dying more

3. AA is a good program and can be used more broadly

4. Science and spirituality can work together

5. The four stages of spiritual development

I had already skimmed the first book, so I can't say if this wasn't as good. I was fascinated with his stages. I've come across other stages / theories of development, but his is the best framework. It certainly doesn't explain every thing but is a good start.

He's not the most orthodox / mystical / deep / insightful believer / writer but that's ok.

"Οι γνώσεις μας μοιάζουν με ένα μικρό σκάφος που ανεμοδέρνεται στη θάλασσα της άγνοιάς μας, σε έναν ωκεανό μυστηρίου..."

Ποτέ δεν είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση τα βιβλία αυτοβελτίωσης ή αφύπνισης ή εκλαϊκευμένης ψυχολογίας αφού είναι ένα πεδίο όπου ο τσαρλατανισμός κάνει συνήθως πάρτι, μακριά από κάθε επιστημονική μεθοδολογία. Γι΄ αυτό λοιπόν, η ανάγνωση πριν χρόνια του εμπορικά επιτυχημένου βιβλίου “Ο Δρόμος Ο Λιγότερος Ταξιδεμένος” δεν αποτελούσε εξαίρεση. Να όμως που πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου η συνέχεια του οπότε είπα να δώσω στον Πεκ μια δεύτερη ευκαιρία μιας και στις διακοπές πάντα υπάρχει χρόνος για μερικά παραπάνω "χαλαρά" βιβλία μέσα στη βδομάδα.

Η διαφορά του συγκεκριμένου βιβλίου είναι πως ο Πεκ είναι ψυχίατρος οπότε έχει τη γνώση του αντικειμένου, αλλά δυστυχώς δίνει υπερβολική έμφαση στο κομμάτι της αναζήτησης του προσωπικού θεού με αποτέλεσμα να καταντά κουραστικό (κυρίως στο δεύτερο μισό του βιβλίου) ενώ η αναφορά στις διάφορες ασθένειες (ακόμα και του καρκίνου) ως ψυχοσωματικές προκαλεί σκεπτικισμό ακόμα και στους φίλους της Ψυχοσωματικής του Παρισιού.

''Οι περισσότεροι άνθρωποι που μοιάζουν με ενήλικες, είναι στην πραγματικότητα συναισθηματικά παιδιά που κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι σε ενήλικες…''

Από την άλλη, στον Πεκ αναγνωρίζω ότι στέκεται ενάντια στη φορμαλιστική θρησκευτική πίστη και δεν το παίζει αυθεντία σε κανένα σημείο με αποτέλεσμα να ρέει άνετα ο λόγος του αλλά και τα επιχειρήματά του. Δεν προτείνει κάποια μαγική συνταγή, αντίθετα λέει πως το ταξίδι στη ζωή ¨είναι δύσκολο και η συνείδηση συχνά προκαλεί πόνο”, έναν πόνο εποικοδομητικό, που πρέπει να τον δουλέψεις.

Very good

I was surprised how good the book is. I hate that kind if literature and began to read it out of boredom but liked it more and more with every page. It's not perfect thou the religious crap was too much for me but you can skip some parts and still enjoy it.