Ein ungewöhnlich gut geschriebenes, suggestives Buch. Erzählt wird aus der Sicht eines Magistrats in einer Grenzstadt eines nicht näher benannten Reiches. Nur dass es sich um einen Wüstenstaat handelt, erfährt man. Insbesondere von einem Oberst aus der fernen Großstadt wird die Angst vor den so genannten Barbaren geschürt, bei denen es sich eigentlich um Nomaden handelt. Sie werden in der Folge grauenhaft gefoltert, verfolgt, es kommt zu kriegerischen Auseinandersetzungen. Der Magistrat beobachtet das Vorgehen mit wachsendem Unwillen bis er sich schließlich gegen den Oberst und das Militär stellt.

So weit der wirklich interessante Inhalt. Doch lesenswert ist das Buch vor allem wegen seiner unglaublichen Sprache, oder nein, wegen des Zusammenspiels von Inhalt, klugen Gedanken und Sprache. Stilistisch überragt der Roman sogar Schande.

(Book 287 from 1001 books) - Waiting For The Barbarians, J.M. Coetzee

Waiting for the Barbarians is a novel by the South African-born Nobel laureate J. M. Coetzee. First published in 1980.

The story is narrated in the first person by the unnamed magistrate of a small colonial town that exists as the territorial frontier of "the Empire".

The Magistrate's rather peaceful existence comes to an end with the Empire's declaration of a state of emergency and with the deployment of the Third Bureau—special forces of the Empire—due to rumours that the area's indigenous people, called "barbarians" by the colonists, might be preparing to attack the town.

Consequently, the Third Bureau conducts an expedition into the land beyond the frontier. Led by a sinister Colonel Joll, the Third Bureau captures a number of barbarians, brings them back to town, tortures them, kills some of them, and leaves for the capital in order to prepare a larger campaign.

In the meantime, the Magistrate begins to question the legitimacy of imperialism and personally nurses a barbarian girl who was left crippled and partly blinded by the Third Bureau's torturers.

The Magistrate has an intimate yet uncertain relationship with the girl. Eventually, he decides to take her back to her people.

After a life-threatening trip through the barren land, during which they have sex, he succeeds in returning her—finally asking, to no avail, if she will stay with him—and returns to his own town. The Third Bureau soldiers have reappeared there and now arrest the Magistrate for having deserted his post and consorting with "the enemy".

Without much possibility of a trial during such emergency circumstances, the Magistrate remains in a locked cellar for an indefinite period, experiencing for the first time a near-complete lack of basic freedoms.

He finally acquires a key that allows him to leave the makeshift jail, but finds that he has no place to escape to and only spends his time outside the jail scavenging for scraps of food. ...

در انتظار بربرها - جی.ام کوتسی انتشاراتیها: (البرز، اژدهای طلایی؛ جیحون؛ نشر قصه؛ پلک؛ نشر مرکز)؛ تاریخ نخستین خوانش: بیست و سوم ماه سپتامبر سال2009میلادی

عنوان: در انتظار بربرها؛ نویسنده: جی.ام کوتسی؛ برگردان: محمدرضا هنجی؛ مشخصات نشر تهران، البرز، سال1383، در260ص، موضوع داستانهای نویسندگان افریقای جنوبی - سده20م

عنوان: در انتظار بربرها؛ نویسنده: جی.ام کوئتزه؛ برگردان: بهروز مشیری؛ مشخصات نشر تهران، اژدهای طلایی، سال1382، در180ص، شابک9649542027؛

عنوان: در انتظار بربرها؛ نویسنده: جی.ام کوئتزه؛ برگردان: بهروز مشیری؛ مشخصات نشر تهران، جیحون، سال1383، در252ص، شابک9648554013؛

عنوان: در انتظار بربرها؛ نویسنده: جی.ام کوتسی؛ برگردان: بهروز مشیری؛ مشخصات نشر تهران، نشر قصه، سال1385، در226ص، شابک9642647087؛

عنوان: در انتظار بربرها؛ نویسنده: جی.ام کوتزه؛ برگردان: فریده بلیغ (اسدی مقدم)؛ مشخصات نشر تهران، پلک، سال1384، در206ص، شابک ایکس-964862433؛

عنوان: در انتظار بربرها؛ نویسنده: جی.ام کوتزی؛ برگردان: محسن مینوخرد؛ مشخصات نشر تهران، نشر مرکز، سال1386، در232ص، شابک9789643059378؛

گاه باور میکنم، بربر، همان باربر است، بومیان ساکن و تاریخی سرزمین خویش؛ که تا چمدان به دستها پیدا شدند، شاید برای مهمان نوازی بود، که برای نخستین بار خواستند، به از راه رسیدگان یاری رسانند؛ آنچه تا اینجا نوشتم ربطی به داستان کتاب نداشت، اما به عنوان کتاب چرا؟

شخصیت اصلی داستان، یک قاضی است، که به نوعی با خود، در جنگ است، نه زن و نه بچه دارد؛ ایشان، روایتگر انسانی در ظاهر بازنده، و در نهان پیروز است؛ میاندیشد: کسی به یک پیرمرد توجه نمیکند، «در انتظار بربرها»، روایت انتظار نهفته در درون انسان نیز هست، همان که گویند: «شاید معجزه ای رخ دهد»؛ گمانه زدن ها و تله پاتی، داستان دختری «بربر» و نابینا، داستان دشمنان امپراطوری است؛ داستان از زاویه دید اول شخص، و در زمان حال، روایت می‌شود؛ مکان‌ها، افراد، و زمان، فاقد نام یا تعریف مشخص هستند، این ویژگیها موجب می‌شود داستان، جهان‌شمول باشد؛ «کوتزی»، شیوه‌ ی روایت مناسبی را، برای فضاسازی تنش، ظلم و استبداد، و آثار اجتماعی مخرب آن، به کار گرفته است؛ راوی، و شخصیت مرکزی داستان، دادرس، یا شهردار یک شهر مرزی، از یک امپراتوری است، که در آستانه ی بازنشستگی، قرار دارد، این شخصیت، دو نقش را، برای خوانشکر ایفا می‌کند، نخست اینکه: چشمی است که خوانشگر همه ی رویدادها را، با آن می‌بیند، و دوم صدایی است، که نقطه نظرات خود را، برای خوانشگر بازگو می‌کند

سرهنگ «جول»؛ تنها شخصی است، که دارای نام است، او به نمایندگی از پایتخت امپراتوری، به شهر وارد می‌شود، تا شایعات، مبنی بر حمله‌ ی قبیله‌ ای بومی، و «بدوی»، که با عنوان «بربرها»، شناخته می‌شوند، و در مناطق مرزی، زندگی می‌کنند، بررسی کند؛ او برای کسب اطلاعات، چند زندانی، از افراد بومی را، شکنجه‌ می‌کند؛ روشی که، به نظر شهردار، زیر پرسش است، رویدادهایی از اینگونه باعث می‌شوند، شهردار به حقانیت، و کارآمدی سیستم حقوقی امپراتوری، شک کند، در حالیکه پیشتر، خود را وفادار، و مطیع امپراتوری، می‌دانست؛ شهردار، با دختری از «بربرها»، که در شهر باقی‌مانده است، و زیر شکنجه ‌ها، آسیب بسیاری دیده، روبرو می‌شود؛ از سویی نسبت به او، علاقمند است، و از طرفی، حس مسئولیت در قبال دختر، و قبیله‌ اش، که بی‌رحمانه مورد ظلم، قرار می‌گیرند، دارد، بنابراین خود را، به خطر می‌اندازد، تا از او، پرستاری، و نگهبانی کند، و او را، به مردمانش برگرداند؛ در ادامه، رخدادهایی روی می‌دهند، که نقش منفی حکومت، در تحریک احساسات مردمان شهر، نسبت به یک تهدید بی‌اساس را، به تصویر می‌کشد

تاریخ بهنگام رسانی 25/11/1399هجری خورشیدی؛ 15/09/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Ergens aan de rand van de woestijn, is een buitenpost van het Rijk gebouwd. De bestuurder van het stadje is een magistraat, die er al 30 jaar de leiding heeft. Op een dag komt er een kolonel van het Derde Bureau, en beweert dat de Barbaren, nomaden die in de woestijn en in de bergen wonen, de buitenposten willen aanvallen. Hij gaat er met een deel soldaten op uit en brengt gevangenen mee. De magistraat wil tegenwerpen dat het toch duidelijk is dat dit geen mensen met oorlogszuchtige bedoelingen zijn, maar vissers en boeren. De kolonel wil echter niet luisteren en martelt de gevangenen om ze tot bekentenissen te dwingen. Deze arme mensen spreken echter zelfs zijn taal niet.
Als de kolonel weg gaat, laat de magistraat de gevangenen vrij. Na ze gevoed te hebben en ze door de dokter behandeld zijn, stuurt hij ze terug naar hun eigen volk. Eén meisje blijft echter achter; de soldaten hebben haar voeten/enkels gebroken en haar zo goed als blind gemaakt.
De magistraat ontfermt zich over het meisje, geeft haar onderdak en voedsel, maar deelt soms ook het bed met haar.
Na ongeveer een jaar onderneemt hij met drie mannen en het meisje een lange tocht, vol ontberingen, die ze ternauwernood overleven. Hij wil het meisje terugbrengen naar haar volk. Dat lukt ook.
Als de mannen terugkomen, is er een eenheid soldaten in het fort gearriveerd. De magistraat wordt ervan beticht samen te spannen met de vijand, de barbaren, en wordt gevangen genomen, mishandeld en uiteindelijk zelfs gefolterd. Allemaal met het excuus dat de Barbaren eraan komen, dat deze op oorlog uit zijn.

Dit is geen eind goed, al goed, boek. Men kan zich werkelijk afvragen wie nu de Barbaren zijn: de nomaden of de 'beschaafde mensen', die almaar meer wreedheden begaan zodat uiteindelijk in het stadje het nog ieder voor zich is, en alle sociale banden wegvallen.

Geen prettig boek om te lezen, maar wel met een boodschap.