...
Show More
خود داستان اینقدر جذاب هست و ترجمه آنقدر لحنگردانی دارد که چاپ بد و پرغلط و طرح جلد نامناسب کتاب را ببخشیم. ترجمهی منوچهر بدیعی در این کتاب از تمام ترجمههای چاپشدهاش بهتر است. اول که لحن و مصطلحات و نواخت روایت هر فصل را متناسب با حالوهوای شخصیت راوی آن ساخته —چه وکیلی سودازده باشد چه خدمتکاری که نستعلیق حرف میزند چه دختر عفیف متشرع مجردی؛ دوم که هر کدام اینها در ابتدای کار سعی در پنهان کردن نیات و کنشهایی دارند که بدون اشراف بر این ظرائف ترجمه میتوانست نفهمیدنی و غلط از آب در بیاید و اینجاست که معلوم میشود مترجم درجهیک رمان مثل ابوالحسن نجفی یا دریابندری باید قصهشناس هم باشد؛ سوم هم اینکه در بعضی ترجمههای پیشین گاهی سطح لغات متن ناهمخوان میشد ولی اینجا در حد مونولوگهایی زیبا و تئاتری به فراخور آدمها پرداخته شده و آدم کیف میکند.