This is one of those books I am so grateful to have read as a child, because I get to nostalgically revisit it and remember all the wonderful things about it - while discovering new reasons to love it. I was never clear on the intended order of Juniper and Wise Child, but I read Juniper first and fell deeply in love with the style and the mood of this world. The descriptions are rich and colorful, the characters are believable and relatable, and the story is original and unlike anything else I've come across. The fantasy element is subdued and mature, and the writing is accessible to young readers but enjoyable to adults as well. Highly recommended.

This is the prequel to Wise Child, which I read a couple of weeks ago. It’s a good story but not as good as I remembered it. Surprisingly, the writing isn’t nearly as good as Wise Child- clunky dialog, breathless sentences with exclamation points. But still a decent read.

I did not particularly like this book. It wasn't my type of book.

I loved this book even more than I loved Wise Child. It made me want to learn about herbs. It made me want to learn how to use a spinning wheel. You know what? I did learn a bit about herbs, mostly how to cook with them. And I still think it would be badass if I owned a spinning wheel.

When I think of books that shaped my young life, this and Wise Child are at the top of the list. I checked them out of the library more times than I can count. They set me on a path of loving fantasy novels, and every time I open a novel, I’m hoping to be transported as completely as I was when I read Juniper.

I really liked to read about this spoiled girl growth to a serious woman.

This is the best book in the whole world. It was the best book in the world when I read it 119732933014 times as a child, and it is the best book in the world today after not having read it since at least half my life ago. I loved it every bit as much as I did when I was young; it was easy to see why I read it so often, and the ways in which it shaped me as a human being. Reading it again gave me chills in all the right places. I may have to just read it again every few weeks like I used to!

Waarom heb ik dit boek nooit eerder gelezen voor jij met dit aanraadde, Hazel?

Nu ja, ik weet eerlijk gezegd wel waarom: omdat Lemniscaat altijd van mening is geweest dat lelijke, ultra-ouderwetse covers nu eenmaal beter zijn dan mooie, moderne covers. Met als gevolg dat ik altijd angstvalling met een grote boog rond de boeken van Monica Furlong heen ben gewandeld, ondertussen al twaalf jaar lang.

Een vergissing, zo blijkt. Maar ja, beter laat dan nooit. Bovendien: het is dit jaar - 2021 - dertig jaar geleden dat Juniper (dat in het Engels One Year and a Day heet, omdat titels altijd zo correct vertaald worden ook) verscheen, dus: feestje!

Bij van die oude(re) verhalen hou ik toch altijd mijn hart vast voor de stijl van het verhaal. Schrijfstijlen veranderen nu eenmaal, en helaas knap ik er soms wel eens op af - de reden waarom ik altijd gegruwd heb van Thea Beckman, bijvoorbeeld. En je merkt het wel, dit boek is iets anders geschreven dan wanneer het nu voor het eerst gepubliceerd zou worden. Maar desondanks heeft het de tand des tijds bijzonder goed doorstaan, je merkt het maar nauwelijks. Ook met dank aan de vertaalster, Anneke Koning-Corveleijn geloof ik, die mooi werk heeft geleverd - over het algemeen. Jammer dat er hier en daar wat komma's missen, waardoor de complexere zinnen... iets te complex worden en je kortstondig even de draad kwijtraakt. Maar verder: geen opmerkingen. Bijzonder goed gedaan.

Het verhaal telt maar een goeie 150 bladzijdes, en je moet dus niet verwachten dat er bijzonder veel gebeurt. En ook niet dat het bijzonder spannend is. Het doet me een beetje denken aan die films van Studio Ghibli, en dan met name aan My Neighbour Totoro - want daar gebeurt ook bijna niks van belang in - en Kiki's Delivery Service - want dat gaat ook over een heks. Maar dat zijn ook prachtige films, net zoals dit boek eigenlijk een klein pareltje is. Het is gewoon een verhaal over opgroeien, en over leren, zonder al te veel poespas. Soms zit het mooie net in de eenvoud, en niet in iets anders. Soms werkt dat gewoon, en Juniper is zo'n boek waar dat het geval is.

Verrast zul je dus niet vaak worden. Je ziet al van mijlenver aankomen wie hier de schurk is, je weet dat Juniper al die vragen voorgeschoteld krijgt van 'Welke kleur heeft de lucht?' en 'Hoeveel vogels zie je daar zitten?' omdat ze zo op de omgeving leert te letten en zo een heks - of 'doran' - wordt. Je weet hoe het met die hond zit. Enzovoorts. Maar, opnieuw: dat vond ik in het geheel geen probleem. Dit is een boek dat uit een tijd komt dat fantasyverhalen nog eenvoudig konden zijn en mensen konden aanspreken, en op de een of andere gekke manier dat nog steeds doet, ook al heb je het allemaal al eerder gelezen. (Vooral dat met die vragen, bijvoorbeeld. Ik ben er absoluut zeker van dat ik zo'n scène al eens eerder ergens gelezen heb, maar ik me begot niet meer herinneren waar en dat ergert me ontzettend. Als je het weet, laat het me weten alsjeblieft!)

De personages zijn ook wel tof. Juniper leer je echt kennen, je merkt hoe ze zichzelf en de wereld ontdekt, hoe ze openvouwt, tot ze volgroeid is op het einde van het verhaal. Een mooie evolutie. De andere personages mogen er ook best zijn, wat dat betreft, maar die zijn natuurlijk minder van tel. Eén dingetje viel me nog op: haar vader, de koning, heet Mark en heerst over Cornwall. Is dat nu toeval...? In Tristan en Isolde heet de koning - Tristans vader - ook Mark, en die heerst ook over Cornwall. Misschien is dat toeval, maar misschien ook niet - en als iemand die altijd hevig fan is geweest van Tristan en Isolde hoop ik stiekem van niet.

Alles goed en wel beschouwd ga ik dit boek niet de hemel in prijzen, daarvoor is het niet goed genoeg. Maar het is wel een boek dat nog steeds gelezen en goedgekeurd kan worden, ondanks, of misschien net dankzij, de eenvoud die erin schuilt, zelfs nog na dertig jaar. Ik ga zeker de andere boeken in de reeks lezen de komende dagen, heel erg bedankt dat je me deze hebt aangeraden, Hazel!

8/10

Entertaining, realistic but probably much more enjoyable when you're a child.

Lovely children's fantasy.

How have I not reviewed this yet? One of my favorite books of my childhood. The scary stuff is so much scarier than wise child but the love and warmth- and spinning and weaving! In Angharad’s house makes it all worth it.

super cute and wholesome. Labeled as young adult fiction but honestly a good read for any age. Loved all the life lessons that Juniper learned on her journey to becoming a Doran.