Great poetry reading, all recommendations.

Releitura em 2024
Neruda compreendia que o amor por Matilde não se encerrava, não era finito em Matilde e nem nele. Através do amor por ela, escreveu o amor como força indestrutível e perene.



Uma poesia amorosa com imagens lindas. Imagens de força, de leveza, movimento, calmaria. Recorrência do pão, das formas sólidas e do trigo.

“so I wait for you like a lonely house
till you will see me again and live in me.
Till then my windows ache.”

Giving this 4 ⭐️(3.5?) because there were some poems that I liked very much and because there were also some confusing and some that didn't make sense to me but I think thats just the translation. I think that if I were to read this in English I would like it more, I don't know...

“I love you without knowing how, or when, or from where.
I love you straightforwardly, without complexities or pride;
so I love you because I know no other way

than this: where I do not exist, nor you,
so close that your hand on my chest is my hand,
so close that your eyes close as I fall asleep.”


"Don't go far off, not even for a day, because --
because -- I don't know how to say it: a day is long
and I will be waiting for you, as in an empty station
when the trains are parked off somewhere else, asleep.

Don't leave me, even for an hour, because
then the little drops of anguish will all run together,
the smoke that roams looking for a home will drift
into me, choking my lost heart.

Oh, may your silhouette never dissolve on the beach;
may your eyelids never flutter into the empty distance.
Don't leave me for a second, my dearest,

because in that moment you'll have gone so far
I'll wander mazily over all the earth, asking,
Will you come back? Will you leave me here, dying?"

Matilde Urrutia foi a terceira esposa de Pablo Neruda e com ela viveu até à morte. Dedicou-lhe muito do seu trabalho e também estes Cem Sonetos de Amor (cem?!) onde raio anda o meu Neruda?!

Este é o meu favorito:

"Não te quero senão porque te quero,
e de querer-te a não te querer chego,
e de esperar-te quando não te espero,
passa o meu coração do frio ao fogo.
Quero-te só porque a ti te quero,
Odeio-te sem fim e odiando te rogo,
e a medida do meu amor viajante,
é não te ver e amar-te,
como um cego.

Tal vez consumirá a luz de Janeiro,
seu raio cruel meu coração inteiro,
roubando-me a chave do sossego,
nesta história só eu me morro,
e morrerei de amor porque te quero,
porque te quero amor,
a sangue e fogo."

ابدیت یک بوسه داستان عشق آتشین نویسنده و شاعری بزرگ از آمریکای لاتین است، شاعری از آن مردم که تا آخرین لحظه ی حیاتش، در همه ی درد ها و رنج ها، مردانه در کنار مردمش ایستاد. ردپای مردم در بسیاری از شعر های او به خصوص آنهایی که بعد از جنگ داخلی اسپانیا سروده شدند دیده می شود:

“من برای مردم می سرایم،هرچند چشمان روستایی آنان به خواندن آن قادر نباشد
لحظه ای فراخواهد رسید ک�� بیتی از ش��رم
نسیمی که زندگی مرا به جنبش می آورد، به گوش آنان رسد
آنگاه رنجبر چشمان خود را خواهد گشود و معدنچی همچنان که سنگ می شکند لبخندی خواهد زد
… شاید بگویند:این،از یاران ما بود”.

XVII

No te amo como si fueras rosa de sal, topacio
o flecha de claveles que propagan el fuego:
te amo como se aman ciertas cosas oscuras,
secretamente, entre la sombra y el alma.

Te amo como la planta que no florece y lleva
dentro de sí, escondida, la luz de aquellas flores,
y gracias a tu amor vive oscuro en mi cuerpo
el apretado aroma que ascendió de la tierra.

Te amo sin saber cómo, ni cuándo, ni de dónde,
te amo directamente sin problemas ni orgullo:
así te amo porque no sé amar de otra manera,

sino así de este modo en que no soy ni eres,
tan cerca que tu mano sobre mi pecho es mía,
tan cerca que se cierran tus ojos con mi sueño.

Me encantan los sonetos y me encanta Pablo Neruda, todo lo que quiero es leerme todos los libros que tenga.

"Σ αγαπώ μη γνωρίζοντας πως, από που και ποτε,
σ αγαπώ στα ίσια δίχως προβήματα και περηφάνια:
σ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξ��ρω με αλλο τρόπο,

παρά μ'ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια."

Puntuación: 2.5

Realmente Neruda y yo no somos compatibles.

Recuerdo con frustración que me asignaron su autobiografía "Confieso que he Vivido" en bachillerato y no pude terminarlo por lo aburrido que era.

Su poesía me desespera. Sus constantes aluciones al trigo, al pan, y el horno que levanta la levadura me hace pensar que tenía un sueño frustrado de panadero. Eso o Matilde, su bienamada, era un pan en otra vida.

Si acaso disfruté de dos o tres de los sonetos es mucho.

যদিও ইংরেজি অনুবাদ পড়েছি, তাও আমি বাংলায় লিখছি।

নেরুদা, যাকে বলা হয় বিশ্ব প্রেমের কবি, বিপ্লবের কবি, যার কবিতা চে গুয়েভারা তার প্রেমিকাকে শুনিয়েছিল। এমনকি আজও লক্ষ লক্ষ প্রেমিক প্রমিকা তারই ভাষাকে আশ্রয় করে নিজেদের মনের কথা অনায়াসে ব্যক্ত করতে পারে। ব্যক্তিগত জীবনে তার প্রেম সফলতা পায়নি ঠিকই কিন্তু তার অনুভুতি তিনি জিয়িয়ে রেখে গিয়েছেন প্রজন্মের পর প্রজন্মের মানুষের অন্তরে, থেকে গিয়েছেন তাদের নিরবতার ভাষা হয়ে।

এই বইয়ের ১৪০০ লাইন তিনি রেখে গিয়েছেন তার ৩য় স্ত্রী মাতিলদে উরুতিয়ার উদ্দেশ্যে। যার উদ্দেশ্যে তিনি বলেছেন "Now that I have declared the foundation of my love, I surrender this century to you: wooden sonnets that rise only because you gave them life."

সনেট গুলোতে সব ধরনের অনুভুতিরই স্পর্শ থাকলেও তার ব্যক্ত করা প্রেমকে হয়ত তার শুদ্ধতম রূপটা দিয়েছে তার লেখার বিষণ্ণতা। অনুভুতির গভীরে ডুব দিয়ে তিনি তুলে এনেছেন সব থেকে দামী বিষণ্ণতা গুলো। এরপর তা বিক্রি করেছেন চড়া দামে।

"Y cuando esté recién lavado el mundo
nacerán otros ojos en el agua
y crecerá sin lágrimas el trigo."

The first time I read this collection in its entirety, I was wonderstruck by Sonnet XVI, "Amo el trozo de tierra que tú eres," which I learnt to love with even more intensity once I became able to appreciate the original Spanish version and which remains my absolute favourite. In these scary times, I felt it was time for me for me to finally sit down and reread methodically all One Hundred of Neruda's love sonnets (I took on a habit of occasionally picking the volume up and rereading a poem or two a time through the years). I rediscovered many favourites, and experienced these poems with an involvement that perhaps wasn't possible when I was younger.

————

- Original 2014 review/commento alla prima lettura del 2014

«Amo il pezzo di terra che tu sei,
perché delle praterie planetarie
altra stella non ho.»

Non si può fare a meno di tremare di fronte a una visione dell'amore come quella di Neruda: totalizzante. Nei suoi versi, il sentimento (che parola riduttiva, quando posta accanto all'intensità di Neruda) amoroso diventa soverchiante, inebriante, conquistatore, è panico perché diventa tutto: terra, cielo, mare, «colomba e geografia». E il lettore amante non può far altro che chiudere gli occhi e inchinarsi.

Cien Sonetos De Amor = 100 Love Sonnets, Pablo Neruda

Against the backdrop of Isla Negra - the sea and wind, the white sand with its scattering of delicate wild flowers, the hot sun and salty smells of the Pacific - the poet sets the poems in celebration of his love. The subject of that love is Matilde Urrutia de Neruda, Pablo's 'beloved wife'.

n  Don't go far off, not even for a day, because --
because -- I don't know how to say it: a day is long
and I will be waiting for you, as in an empty station
when the trains are parked off somewhere else, asleep.

Don't leave me, even for an hour, because
then the little drops of anguish will all run together,
the smoke that roams looking for a home will drift
into me, choking my lost heart.

Oh, may your silhouette never dissolve on the beach;
may your eyelids never flutter into the empty distance.
Don't leave me for a second, my dearest,

because in that moment you'll have gone so far
I'll wander mazily over all the earth, asking,
Will you come back? Will you leave me here, dying?n

عنوانهای چاپ شده در ایران: «ابدیت یک بوسه»؛ «یکصد شعر عاشقانه از پابلو نرودا»؛ «صدتایی عشق : غزلهای عاشقانه»؛ «یکصد غزلواره ی عاشقانه»؛ نویسنده: پابلو نرودا؛ تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و نهم ماه جولای سال2005میلادی

عنوان: ابدیت یک بوسه؛ نویسنده: پابلو نرودا؛ بازسرایی: شاهکار بینش پژوه؛ تهران، معین، سال1383؛ در176ص؛ شابک9647603460؛ عنوان دیگر یکصد شعر عاشقانه از پابلو نرودا؛ چاپ دوم سال1384؛ موضوع: شعر عاشقانه از شاعران شیلی سده 20م

عنوان: صدتایی عشق: غزلهای عاشقانه؛ نویسنده: پابلو نرودا؛ مترجم: ساسان تبسمی؛ تهران، نشر آبی، سال1384؛ در128ص؛ شابک9645709695؛

عنوان: یکصد غزلواره ی عاشقانه؛ نویسنده: پابلو نرودا؛ مترجم: رضا معتمدی؛ تهران، نگاه، سال1394؛ در232ص؛ شابک9786003761193؛

یکصد شعر عاشقانه؛ یا «ابدیت یک بوسه»؛ داستان عشق آتشین نویسنده، و شاعری بزرگ، از «آمریکای لاتین» است، شاعری مردمی، که تا آخرین لحظه ی حیاتشان، در همه ی دردها، و رنجها، مردانه در کنار مردمانش ایستادند؛ ردپای مردمان، در بسیاری از شعرهای ایشان، بویژه آنهاییکه پس از جنگ داخلی «اسپانیا» سروده شده اند، دیده میشود

نقل شعر: n   (من برای مردم میسرایم، هرچند چشمان روستایی آنان، به خواندن آن قادر نباشد؛ لحظه ای فراخواهد رسید، که بیتی از شعرم؛ نسیمی که، زندگی مرا، به جنبش میآورد، به گوش آنان رساند؛ آنگاه رنجبر، چشمان خود را، خواهد گشود، و معدنچی، همچنان که سنگ میشکند، لبخندی خواهد زد؛ …؛ شاید بگویند: این، از یاران ما بود.؛ nپایان نقل شعر

شاید به همین دلیل بود، که هماره، از حمایت بیدریغ مردمانش، برخوردار بودند، هرجا که میرفتند، در هر مقامی، سناتور، یا مجرمی فراری، مورد احترام و حمایت مردمانشان بودند…؛ ایشان دیگر یک شاعر نبودند، قلبی شده بودند، به وسعت یک کشور! ایشان، شاعر طبیعت، و زیبایی بودند، شاعر صلح، عشق، و مردم، و سرانجام: شاعر خویشتن خویش؛ و این ایستادن را، و این نیرو را، مدیون عشقی بودند، که از ایشان جانبداری میکرد، عشق همسرش «ماتیلده»؛

پابو نرودا، بیشتر از همه؛ در دو کتاب: «ابدیت یک بوسه»؛ و «هوا را از من بگیر خنده ات را نه»؛ به بیان همین عشق و اثر آن پرداخته است

تاریخ بهنگام رسانی 12/11/1399هجری خورشیدی؛ 07/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

These poems are speaking from the depths of the hearts