Kızgınım ey dostlar. Bir kitabı hevesle elinize alıyorsunuz ve aslında çok daha iyisini daha önceden okuduğunuzu fark ediyorsunuz ve bu bir kaç kez tekrarlanmış aslında.

Dünyanın maddi manevi ağırlıklarından kurtulmak için yola çıkan çok roman kahramanı var değil mi? Yola çıkarlar ve asla arkalarına bakmazlar ve her şeyden ve herkesten nefret ediyorlardır. Buraya kadar sorun yok. Yalnız şöyle ki:

Bu elemanların dertleri nedir? Bir sorun olmalı ortada
Pekala sorun sadece varoluşsal bir acı diyelim, bu halde onu iyi sunmalısın
Hikayenin geneline sinen nihilist bakış açısı da ikiye ayrılıyor burada:

Raskolnikov'un çektiği gibi bir "iman ağrısı" mı
Yoksa ergen acılar mı

İşte okuduğum dört kitapta da bu konular ele alınıyorlardı ve ben en iyisini en başta okumuştum. Kitapların gerçek hayattan yola çıkılarak yazılması ilk iki kitabı yeterince doyuruyordu ve evet bu adamların bir dertleri vardı. Bu adamların canı boş yere yanmıyordu.

Louis-Ferdinand Céline-Gecenin Sonuna Yolculuk
Henry Miller- Yengeç Dönencesi

Ya diğer ikisi. Ahh azizler onların derdi sadece kafayı uyuşturmak emin olun.

Dave Eggers-Hızımızı Tadacaksınız
Hakan Günday- Kinyas ve Kayra

Hızımızı Tadacaksınız'ta dünyayı kendi dünyasından ibaret sanan iki tane gerizekalı amerikalının- ki kendileri Saygı Duyduğum Nadir Amerikalılar Listesi* 'ne girmekten çok uzaklar- maddi(!) ve manevi ağırlıklarından kurtulmak için sağa sola lütfedip para saçması ve yaşadıkları yerden kaçmaya çalışmaları falan filan. Ah canım roman kahramanı çok mu üzüldün. Dünyanın boktan bir yer olduğunu yirmi yedi yaşında mı anladın ve bununla başa çıkamıyor musun? Hımm peki. Kitabın caaanım Sirenden çıkması da pek bir üzücü

*Saygı Duyduğum Nadir Amerikalılar Listesi

Malcolm X
Alexander Supertramp
Sylvia Plath
Emily Dickinson
Sallinger
Ursula K.Le Guin
Tom Robbins
şimdilik

Me cae bien Dave Eggers. Diría que muy bien. Es de esos escritores que sabes que son una personalidad (a veces más conocidos por ser una personalidad más que por sus libros). La revista que fundó, McSweeney’s, goza de buena reputación editorial. Es un escritor que cuida mucho, mucho más de lo normal, el aspecto de sus ediciones. Tiene una vena muy lúdica del libro como objeto. Y además me gustó mucho El Círculo: una novela un tanto criticable con una adaptación increíblemente mediocre.

Pero su primera novela me trajo dando bandazos. En un sube y baja. Como en una montaña rusa. Llegando de forma extática a altas cumbres, y luego dándome un bajón por alguna decisión creativa o la ejecución de la trama.

De lo que no hay duda es de la maestría técnica de Eggers. La escritura experimental, los monólogos interiores, incluso el metatexto que aparece a veces. Todo tiene su razón de ser. El problema es que cuenta una historia que da bandazos con personajes que llegan a fastidiar.

Porque ésta es una novela típica de la generación X: narrando las vidas disociadas de gente que ha crecido sin mucho sentido. En su momento yo era un declarado fan de este tipo de novelas, pero eso fue antes de que mi propia generación madurara. Si bien el groupthink actual millenial descarga su ira contra los boomers, se olvida de sus hermanos y primos y tíos de la generación X. Y cuando uno regresa ya empapado (estando de acuerdo o no) de su propio clima cultural, siente que debe resoplar al ver las cosas que preocupaban a los X. NUESTROS PROBLEMAS SON MÁS ACUCIANTES!!! Parece ser el grito de guerra. En mi caso, temo que no voy a volver a ver igual una novela de éstas.

El protagonista, Will, sufre de un obvio caso de PTSD después de perder a uno de sus mejores amigos en un accidente. En esto recuerda a Holden Caulfield, pero en más fastidioso. Aquí cabe decir que Will y su amigo Hand actúan de una forma muy inmadura, que no se puede adscribir al estrés postraumático. Tienen 27 años!!!! Y se comportan como dudes de universidad muy bien intencionados, pero culturalmente insensibles, imprudentes y tontos.

En suma, en su debut Eggers escribió una novela briosa, arriesgada y taimada. Pero es tan irregular y los personajes tan fuera de lo normal que no le puedo dar más estrellas.

The title of this novel is a misnomer. The protagonists -- Will and Hand -- are miserably slow and plodding. Full of piss and vinegar, but with little to actually back it up.

Basically, they plan to fly around the world in a week and give away $32,000. They make it to Africa and Eastern Europe. That's it. And the back of the book reads, "$32,000 must be given away in a week, around the world. But why?" That question is never answered.

Not only is the book's flow sluggish, but it's a complete mind-fuck. The first half of the book follows our heroes as they go from Chicago to Senegal and then to Morocco.

Then, this edition of the book includes a chapter added by "Hand," written after the trip and Will's subsequent death in Mexico in which he comments on the novel and the many inaccuracies.

Of course, it's all fake, so what does it matter? It just shows how big of a douchebag Dave Eggers is.

However, I do like the subtle comment on money and the way the world looks at it. Every time they give someone money there is little reaction. As much as Will and Hand thought they were changing lives, the actual people -- paupers in poor countries -- do not understand the largeness and impact of money. It's really an American vs. The World point of view. Money is important -- to people in Senegal -- because it buys food and water. Money is important -- to Will and Hand -- because it's money.

Also, near the end of the book Will and Hand go to an Estonian beach in which they find an old cannon with ice cream wrappers inside it. What money is to Americans, history is to Europeans.

A twentysomething kid from Wisconsin, along with a friend, travels across the world to give away money and cope with the death of his brother. Inconsistent overall. Eggers composed some great passages, but these were interspersed with some awfully preachy writing that I found unappealing. The character were so, so naive. Without the brother subplot to provide some much-needed heft to the story, this would have been a bad road-trip novel. Overall, though, I still liked the book.

بالاخره رضایت دادم که نصفه‌کاره ولش کنم. بیشتر از نصفش رو خوندم ولی واقعاً بی‌انگیزه بودم برای ادامه دادنش. داستان دو تا جوان آمریکایی است که به کشورهای مختلف دنیا سفر می‌کنند تا پولی را که به دستشان رسیده بذل و بخشش کنند. گول ظاهر داستان را خوردم که به نظر خیلی هیجان‌انگیز و نو و پرتحرک می‌رسید اما اصلاً اینطور نبود. خیلی بی‌هدف، خالی و پوچ بود. نمی‌فهمیدم برای چه دارم می‌خوانمش. نه شخصیت خاصی داشتند دو آدم اصلی داستان و نه حتی دوست مُرده‌شان که خاطراتش را مرور می‌کردند چیز خاصی بود. همین‌طور یلخی و الکی پلکی داستان پیش می‌رفت. ترجمه هم به خصوص در گفت‌وگوها خیلی ایراد داشت و پر از دست‌انداز بود. در مقدمه این رمان با آثار سلینجر و ناتوردشتش مقایسه شده بود که حداقل من نفهمیدم چرا. نه زبان تند و تیز هولدن را داشت نه قضاوت‌های او را، نه جهان‌بینی خاصی را ارائه می‌کرد و نه حتی توصیف‌های خوب و جانداری از واقعیت داشت. امیدوارم اگر اشتباه کرده باشم روزی دوباره بخوانمش چون از نویسنده که زیاد شنیده بودم اما راستش حسابی توی ذوقم خورد.

I really liked the nuttiness of the characters in this book, especially how it is woven into the emotional crisis of their lives and the relatively pointless crisis they wrap themselves up in. It does seem to meander in kind of an odd way and where it goes overall is a little bit of a puzzle, but I did have a good time all in all.

Clever premise that quickly got VERY TIRED. This was a bit like watching a sitcom where they make the same joke over and over again and by the end of the episode you’re like sweet mother of mercy make it stop

After Will comes into a small, unexpected fortune, he decides to travel around the world with his best friend Hand to give the money away to strangers.

The story itself is very bizarre, but Eggers' character-crafting skills make it well worth the read. The trip, the money, these are only devices to get us into Will's head, to flesh him out into a real person. Eggers knows how to write about deeply wounded people, as anyone who has read his memoir, A Heartbreaking Work of Staggering Genius, will know.

I enjoy Eggers. I should have written about this right after I read it. I enjoyed it very much! It makes you want to hop on a plane and travel everywhere and anywhere. I like books that have kind of a clock in the background ticking. Adventure! It raises the stakes.

There was something strangely absent from this. A Heartbreaking Work of Staggering Genius was a great read, but it wasn't fiction. I wonder whether a) he can't write fiction, b) the pressure was too great after the success of his non-fiction breakthrough book or c) he hit lucky with that first book.

I think it was the characters and their motivation. I didn't feel the characters were believable.

http://betterbooktitles.com/post/4046...

This was one hell of a travel companion.