Hilarious, mostly. Sometimes sad. Really good novella. I finished it in one sitting. The penguin edition contains an extra chapter which isn't as good but still really funny. Not a serious novel like Tropic of Cancer, this one is much more light hearted.

I love the way the story ends. I enjoyed the background of he and his friend Carl and more of the intrigue of their wacky, dysfunctional, yet somehow brotherly "companionship of two men looking to live life in the moment, do as they please pretty much when they please and with whom they desire, and to enjoy and make something out of all of it". The desperation, the discontent, the shame of their lust for "pussy" and so on. What still amazes me is that I was neither offended or disgusted by his writing as I can imagine women (and especially liberal women) are or could be, I actually found it to be refreshing as it was so honest, and done with perfect humor, not taking himself too seriously, that it was quite believable, and entertaining, and I had a hard time putting the book down, even though it's a short read. To throw caution to the wind, to live your life without fear, or worry, to sort of just "wing it" and hope for the best, to live in the moment, each day, and figure it out in the moment, is something most of us can't do, weren't born in a time when we could do it, and/or never or don't have the guts to do that now in the 21ST Century. This book is not for everyone, but I have to say, I am a fan of Henry Miller now and can hardly wait to get started on Sexus, Plexus and Nexus :o)

Генрі Міллер хотів шокувати читача. Ну у нього вийшло. Я в ах*ї. (Навіть враховуючи, що я читала вдруге)

Саме «Тихі дні» - пробник Міллера. Прочитали - розумієте, варто братись за тропіки рака чи козерога, бо настрій (гмгм) той же.

أيام هادئة لصديقين في مدينة السحر والعطر باريس في فرنسا بين ليالي من التسكع في الأزقة من أجل إستدراج إحدى العاهرات للمنزل والاسهاب في الوصف و السرد الذي في الكثير من الأحيان كان ممل جدا ! ومكررا جدا في الكثير من الأجزاء هي ليست إيروتيكية بل تثير الغثيان لإحتواءها و وصفها مشاهد الجنس أكثر من الأحداث اللتي كانت شبه منعدمة ، تتلخص في دخول و خر��ج فتيات حياة البطلين المملة

رواية عن شابين ليس لديهما عمل قار ولا حبيبة حقيقية ولا حياة مستقرة ، بين اللهو و التسكع و القمار يقضيان أيامهما دون مبالاة أو هدف حقيقي ، في بعض الليالي هما جائعان و في ليالي أخرى يحتسيان الخمر و يصطحبن عاهرات بمختلف أنواعهن.

رغم أنها ليست رواية طويلة لكنني استغرقت وقتا طويلا حقا لإنهاءها لأنني و كأني كنت أقرأ مشهد جنسي أو عاطفي يتكرر بتفاصيله في كل عشر صفحات مع فتيات مختلفات
!

لا أحداث ولا حبكة تشد الإنتباه أو تثير الرغبة في إنهاء قراءتها، رواية رتيبة الإيقاع مملة التفاصل شحيحة الأحداث ! مملة و مبتذلة.

قبل از هرچیزی، شیفته‌ی اسم کتاب شدم...
«روزهای آرام در کلیشی» ...
انگار ناآرامی از سر و روی کتاب میبارد ...
و درست حدس زدم.
این عنوانی که در بازار کتاب ایران هست، متشکل از یک لانگ شورت استوری ( روزهای آرام در کلیشی )، یک سالشمار از زندگی میلر و تعدادی اظهار نظر درباره میلر از طرف عده‌ای هنرمند و نویسنده هست که به انتهای کتاب ضمیمه شده است.

و اما خود داستان..‌.

میلر یک تجربی‌نویس بود و غالب آثار داستانی منتشر شده از میلر، اتوبیوگرافی از مقاطع مختلف زندگی او هستند.
روزهای آرام در کلیشی، به دوره‌ای برمیگردد که میلر همراه با هم‌خانه‌ی نویسنده‌ش، در میدانی موسوم به میدان کلیشی در پاریس اقامت داشت و مشغول نوشتن کارهای اولیه‌اش، از جمله بهار سیاه بود.
میلر در کلیشی، روزهای عجیب و غریبی گذرانده. با فقر دست به یقه بوده و با نشمه‌ها و آدم‌های عجیب و عادات غریبی زندگی کرده و چکیده‌ای از اتفاقات به یاد ماندنی و تجارب زندگی‌ش را در این کتاب کوتاه گنجانده که به جد خواندنی است.
در خصوص سبک و سیاق میلر هم برای کسانی آشنایی زیادی با میلر ندارند، در همین حد بگویم که روان و خطی و بی شیله پیله می‌نویسد و تکنیک‌های داستان‌سرایی چندانی بلد نیست، در نتیجه، آثارش چندان در فرم پیچیده نیستند. نوشته‌های او، به دو همکار آمریکایی‌اش، چارلز بوکوفسکی و جان فانته بسیار نزدیک هستند و از همان حال و هوای عیاش‌گونِ بی دغدغه و دم را غنیمت دان برخوردارند‌.
این کتاب‌ها جان میدهند برای تورق در اتاق‌های انتظار، اتوبوس، قطار و مترو که زمانی از خستگی یا کسالت از همه‌چیز سیریم، متن روان و بدرد بخوری باشد، که ما را دوباره به ذوق آورد.

مهر ۱۴۰۰

This novel was pretty much a different setting for a smaller version of Tropic of Cancer. It was quite short and a slightly easier read.

Mir hat sehr gut gefallen, wie heiter und leicht das Buch ist. Auch den trockenen Humor fand ich genial. Man muss nur bedenken, dass das Buch wirklich sehr sexualisiert, vulgär und stellenweise politisch inkorrekt ist. Andererseits ist die Geschichte abenteuerlich und geprägt von einer beindruckenden poetischen Sprache. Ich kann gut nachvollziehen, warum die Meinungen bei diesem Buch so weit auseinandergehen. :)

I first read Quiet Days in Clichy 20 years ago. Recently, I found a used copy on the street for a couple of bucks (an older edition featuring the essay World of Sex as a back up story) so I thought, what the hell, I will re-read it.

The title is an obvious joke, Clichy being far removed from quiet. Miller is his usual filthy self, regaling of with tales of being out on the prowl with "Carl," merrily drinking in bars, sex with hookers, all the while being flat broke. Surely a great degree is exaggerated, or overly romanticized, but who cares. And as always, there exists a backdrop of highly literary discussions.

I started reading Henry Miller when I was 15. Probably warped my brain & sexuality at that tender age. No matter though, I love Henry Miller.

Відверто й без цензури. Розповідь про запилені, обшарпані вулиці Парижа. Безліч сексу й випивки. І все це переплетено думками та спогадами, жалем до втраченого та задоволенням від життя.

هل هناك هدوء في الأمر؟ أم أن هناك معنى مبطن في العنوان. ذلك ما ستتعرف إليه حين قراءة هذه النوفيلا. ستصيبك بالإنزعاج في مواضيع كثيرة، إذ لا تنفك تتحدث في نفس الموضوع، كلها حول العاهرات والمطاعم والرجل الفرنسي والإنجليزي.

Tυπικός Miller! Χρεωκοπημένος, μοιράζεται το διαμέρισμα, και όχι μόνο, με έναν φίλο του συγγραφέα και αυτόν. Το σεξ παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην ζωή του όσο και στα γραπτά του, χωρίς όμως να στοχεύει στην διέγερση και την πρόκληση. Απλά συμβαίνει όπως συμβαίνει κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα. Πολλοί θεωρούν το γράψιμο του αισχρό και τα βιβλία του πορνογραφικά. Ποτέ δεν τον είδα έτσι, γράφει ίσως λίγο ωμά, αλλά αναφέρεται στα πράγματα με το όνομά τους και χωρίς υποκρισία.

Sevdim. Fakirlik edebiyatının en yavanını bile seviyorum korkarım.