„Warum? Warum wird uns, was schön war, im Rückblick dadurch brüchig, daß es hässliche Wahrheiten verbarg?“ - Bernhard Schlink in "Der Vorleser"

Michael ist 15, als er an Gelbsucht erkrankt. Einmal erbricht er sich mitten auf der Straße und erhält überraschend Hilfe von einer Frau namens Hanna Schmitz. Um sich bei ihr zu bedanken besucht er sie am Folgetag und bemerkt schnell, dass er sich zu der 36 Jahre alten Frau hingezogen fühlt. Hanna und Michael beginnen eine sexuelle Beziehung, verlieren sich aber aus den Augen, als Hanna vom einen auf den anderen Tag verschwindet.

Jahre später trifft Michael Hanna im Gerichtssaal wieder: sie ist als KZ-Wärterin angeklagt.

Bernhard Schlink hat mich mit "Der Vorleser durch ein Wechselbad der Gedanken und Gefühle geschickt. Zu Beginn der Geschichte war ich abgestoßen von der Beziehung zwischen Hanna und Michael. Da ich mit solchen Beziehungen, bei denen Jahrzehnte zwischen den Partnern liegen, persönlich kaum Berührungspunkte habe und auch nicht genau weiß, wie ich das moralisch bewerten soll, hat mich Schlink damit kalt erwischt. Doch der Autor nimmt selbst auch keine Wertung vor. Nüchtern beschreibt er das gegenseitige Waschen, das Vorlesen, den Sex. Er überlässt es ganz dem Leser, zu beschuldigen - oder eben nicht zu beschuldigen.

Genau so hält er es auch mit dem zweiten Teil der Geschichte, dem Prozess zum Holocaust. Auch hier weist Bernhard Schlink niemandem Schuld zu. Er berichtet von dem Verfahren, berichtet von den Handlungen der Protagonisten, den Schilderungen der Holocaust-Opfer und bleibt dabei vollkommen neutral. So wird der Leser fast dazu aufgerufen, sich selbst Gedanken zu machen, auch wenn das weh tut und verstört.

Die dritte Komponente des Romans ist der Analphabetismus. Hanna kann weder Lesen noch Schreiben und wahrt dieses Geheimnis wie ihren Augapfel. Um ihr Gesicht in dieser Hinsicht zu wahren, gibt sie vor Gericht Taten zu, die sie nicht begangen haben kann. Auch das hat mich seltsam berührt.

Insgesamt besticht der Autor mit einem außergewöhnlich tollen Schreibstil und einer Geschichte, die sehr komplex ist und den Leser zum Nachdenken anregt. Mir hat es sehr gut gefallen und ich wünschte, wir hätten diesen Roman in der Schule gelesen. Ich denke, dass es sich hier wirklich lohnt, den Roman in seine Einzelteile zu zerlegen, ihn inhaltlich und sprachlich in all seinen verschiedenen Facetten zu beleuchten. So lässt er mich doch teilweise ratlos zurück. Ich vergebe 4 / 5 ⭐.

If ever there was a book to go into blind, it would be this one. I’ve never felt so morally conflicted while reading. Much like the award-winning film, it’s thought-provoking in a way I’ve never quite experienced. I found it hard to put down.

n  “There’s no need to talk, because the truth of what one says lies in what one does.”n

The Reader is told in three parts, across many years. Set in post-war Germany, 15-year-old Michael Berg is suffering from hepatitis, and becomes sick outside the building of 36-year-old Hanna Schmitz. She comforts him and walks him home. Later, once feeling better, he goes to thank her. An affair then commences that will ultimately shape his life.

Themes and subject matter here won’t be for everyone. It’s not afraid to be controversial. The short chapters moved quickly and I found myself immediately captivated. The tension between Michael and Hanna was palpable. Their interactions soon revolve around Michael reading to her. This activity is pivotal to the plot and later takes on different meanings. They don’t even learn each other’s names until their sixth or seventh meeting, with Hannah referring to Michael as ‘Kid’ throughout – reinforcing the taboo nature of their “relationship.”

n  “Why does what was beautiful suddenly shatter in hindsight because it concealed darker truths?”n

As Michael tells his story, you gain an intimate understanding of what he’s thinking and feeling – perhaps even more than the film. The book explores many themes. I found the ideas of ‘numbness’ and ‘detachment’ among the most fascinating. It was also interesting to see how this relationship impacted Michael, altering the entire course of his life and personality in various ways.

Without giving spoilers, the court room scenes and revelations were harrowing. The Holocaust will always be heartbreaking to read – in any context. It was portrayed here in ways I hadn’t read before, which added to the poignancy and its ability to make me reflect, become lost in thought.

Despite its short length, I felt things got too philosophical towards the end – though this didn’t detract much. The prose itself is quite simple, yet still packs a punch. The Reader is a book that will stimulate emotions – one way or another. The final scenes are good examples of this.

If you’re after a quick, yet powerful and thought-provoking read, then The Reader might be for you. It’s a haunting story that will undoubtedly linger once you’ve closed the book. The film is just as good.

n  “She stopped at the window, looked out into the darkness, at the reflection of the bookshelves, and at her own.”n

Just not for me.
Hated both characters.
I didn't feel sorry for either of them.

" " I ... I mean ... so what would you have done? "
Hanna meant it as a serious question. She did not know what she should or could have done differently, and therefore wanted to hear from the judge, who seemed to know everything, what he would have done. "

This same question is posed in other situations throughout this book.
Should Michael, being the only other person to know Hanna's secret, have exposed this secret in order to help her during the trial?
Should Michael have been more understanding toward Hanna, after the trial?
Should the average German citizen feel shame for not doing more to avert the Holocaust?
How should today's German citizen feel towards their ancestors that had to endure World War II?
As 'that guard', what should Hanna have done?

You be the judge...........

Interesante y bien escrita. Nos da buenos puntos de vista sobre cómo reaccionó la sociedad alemana después de la segunda guerra mundial. Es una gran reflexión sobre la culpa y la responsabilidad, colectiva e individual y sobre el castigo. Lástima que los personajes principales me hayan despertado empatía cero.
3,5*

Είχα δει την ταινία πριν χρόνια, αλλά το ψυχοπλάκωμα που βίωσα και ο καταιγισμός συναισθημάτων που με κατέκλυσε διαβάζοντας το βιβλίο με βρήκαν πλήρως απροετοιμαστη και ευάλωτη.
Εξαιρετικό!

ก่อนหน้านี้ (All the Light We Cannot See) เพิ่งพูดไปว่าอยากอ่านหนังสื���ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองในประเทศผู้แพ้สงครามโดยเฉพาะประเทศเยอรมัน แล้วเหมือนฟ้ามีตา มิตรสหายมาชวนอ่านเล่มนี้พอดิบพอดีเลยได้อ่าน The reader ในช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่อย่าง…. น้ำตากลบหน้า 555555

จริงๆ คือไม่เคยอยากอ่านเล่มนี้เลย หนังก็ไม่อยากดูเพราะรู้สึกว่ามันคงน้ำเน่า เป็นนิยายหรือหนังโรแมนซ์ (ไม่เคยแม้แต่จะอ่านรีวิวและเรื่องย่อ) คือเห็นว่าคนพูดถึงเยอะแล้วเราเลยไม่อ่านและดูเลยละกัน (ทำไมต้องเป็นคนแบบนี้) และเพราะนิสัยเวรๆ นี้ก็ทำให้เราเกือบพลาดหนังสือที่ดีไปแล้ว โชคดีชิบหายที่ได้อ่านเล่มนี้ในจังหวะแบบนี้ นึกภาพตัวเองที่ได้อ่านก่อนหน้านี้ก็คงไม่ชอบขนาดนี้หรอก เผอิญได้อ่านหลังจากได้คิดว่าอยากอ่านมันก็เลยยิ่งชอบขึ้นไปอีก

อ่านรักวันโลกร้าวเป็นเรื่องราวของมิคาเอล เด็กหนุ่มวัย 15 ที่รักสาวรุ่นพี่ (ถ้าตอน 15 เราจะเรียกคนอายุ 30 ว่าป้า เศร้าสัด) ฮันนาห์ หญิงสาวที่ไร้ที่มาที่ไป ในช่วงบทหนึ่งเราจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฮันนาห์เลยสักอย่าง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฮันนาห์รักมิคาเอลจริงๆ มั้ยหรือแค่เล่นด้วยขำๆ เท่านั้น มันเป็นช่วงก่อร่างสร้างตัวของเด็กวัยกลัดมันคนนึงที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่ามันจะส่งผลกระทบอะไรไปกับชีวิตเขาอีกต่อไปมั้ย

ประเด็นคือ ชีวิตก็แบบนี้ เราไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เราได้ทำ ไม่ได้ทำ มันจะสร้างผลกระทบอะไรต่อไปในอนาคต ในวงกว้าง ในสังคม หรือแม้กระทั่งกับชีวิตของตัวเอง ไม่มีใครรู้จนกว่าจะไปถึงวันนั้น มิคาเอลก็ไม่รู้ว่าวันที่เขารักฮันนาห์อย่างบ้าคลั่งตอนวัยหนุ่มจะทำให้เขาต้องตกอยู่ในช่วงภาวะสับสนเพียงใดในอีกสิบปีถัดมา วันที่เขาเจอฮันนาห์ หญิงสาวที่โดนพิพากษาจากการเป็นผู้คุมในค่ายกักกันเอาท์วิทช์

ย้อนกลับมาที่ประเด็นชีวิตก็แบบนี้ วันที่ฮันนาห์สมัครเข้าไปเป็นผู้คุมในค่ายกักกัน เธอจะรู้มั้ยว่าฮิตเลอร์กำลังจะทำอะไร ค่ายที่เธอกำลังคุมอยู่จะกลายเป็นนรกสำหรับใครต่อมา และกลายเป็นประวัติศาสตร์แบบไหน เราก็รู้ๆ กันอยู่ว่าในช่วงที่ฮิตเลอร์เรืองอำนาจมันก็ไม่ได้มีใครคิดว่าเรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นสงครามครั้งที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษย์

กลับมาอีกครั้งในการดำเนินเรื่องของหนังสือที่แบ่งออกเป็นสามช่วง ช่วงต้นคือมิคาเอลผู้ไม่รู้อะไรและรักฮันนาห์ ช่วงสองคือมิคาเอลที่ต้องมานั่งฟังคดีของฮันนาห์และรับรู้สิ่งที่เธอทำ และช่วงสามคือมิคาเอลที่ต้องมาจัดการคลี่คลาย (?) ความรู้สึกของตัวเอง

เราคิดว่าอ่านรักวันโลกร้าวเป็นสิ่งที่เรียกได้ว่าความสับสนของคนระหว่างวัย จริงคล้ายกับของไทย เช่นที่บ้านใครมีพ่อแม่เป็นสลิ่มจะเข้าใจดีถึงความอิลั่กอิเหลือกนี้ดี แต่แน่นอนว่าความสับสนและความอับอายนี้ในประเทศเยอรมันนั้นหนักหนากว่ามาก ซึ่งในเล่มนี้ได้อธิบายความสับสนของคนรุ่นลูกได้อย่างชัดเจน ทั้งในแง่ของตัวกฏหมายและในแง่ของศีลธรรม

เราพูดเหมือนว่าหนังสือมันยาก จริงหนังสือมันพูดประเด็นที่ยาก เพราะมันเกี่ยวพันกับเรื่องราวที่เราไม่อยากนึกถึงว่าถ้าเป็นตัวเองเราจะทำยังไง เราเคยอ่านเรื่อง ความรับผิดชอบส่วนบุคคลของมนุษย์ใต้เผด็จการ (มีพูดถึงหนังสือเล่มนี้ในเรื่องนี้ด้วย) มีหลายคนที่เป็นทหารssของนาซีบอกว่าเขาทำตามระบบ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากทำ มันเป็นระบบต่างหากที่ผิด แต่ในเล่มได้โต้แย้งอย่างมีเหตุผลว่าสุดท้ายก็เป็นคนที่ลงมือกระทำ (ถ้าจำไม่ผิด) เราไม่ได้พูดว่าผิดหรือถูก เพราะมันชัดเจนอยู่แล้วผิด ไม่ว่าจะผิดที่คนหรือระบบก็ตาม มันผิดหมด เรื่องคือ ถ้าเราอยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกัน เราจะทำแบบไหน มันเป็นคำถามที่เหมือนจะง่าย (ไม่ทำอยู่แล้ว) จนกว่าจะได้เผชิญสถานการณ์จริง ซึ่งเราว่าอ่านรักวันโลกร้าวทำตรงนี้ได้ดีมาก มันทำให้เรามองเห็นความเป็นมนุษย์กับคนที่จะว่าโหดร้ายที่สุดในช่วงเวลานั้นได้อย่างง่ายดาย

หนังสือด้วยตัวมันเองไม่ได้อ่านยาก เล่มบางมาก 150 หน้าเองแต่เราอ่านนานเพราะอ่านไปคิดไปด้วย เขาพูดน้อยตามสไตล์หนังสือเยอรมัน (ทำยังกะอ่านมาเยอะ ก็แค่อ่าน ติดบ้าน มาเล่มหนึ่งแล้วทรงแบบเดียวกัน) แต่ระยะห่างระหว่างบรรทัดนั้นได้ซ่อนถ้อยคำที่ไม่ได้เอ่ยออกมามากมาย บรรยายบรรยากาศและความรู้สึกได้อย่างทรงพลัง

นอกจากประเด็นความอิลักอิเหลือกของคนรุ่นใหม่ การตัดสินคดี ประเด็นอย่างความสัมพันธ์ครอบครัว ตัวตน และปรัชญานั้นก็ทำได้ดีมากด้วยเช่นกัน เราว่าเขาวางบทมาดีมาก คือเล่มมันบางแต่เล่าประเด็นสังคมได้ครอบคลุม แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังส่งความรู้สึกนึกคิดของตัวละครได้เป็นอย่างดี ในช่วงบทท้ายๆ เราถึงกับต้องหยุดพักอ่าน (เพราะกลัวน้ำตาเปื้อนหนังสือมิตรสหาย ยืมเขามาอ่านน่ะ) เพราะมันแทงใจดำกันเกินไป ตอนเราอ่านเรารู้สึก และคิดไปเองว่าตัวเองคงทำแบบมิคาเอล เข้าใจสิ่งที่มิคาเอลทำต่อฮันนาห์และที่ไม่ได้ทำว่ามีเหตุผลอะไรเบื้องหลัง ซึ่งพอมาถึงตอนท้ายแล้วเจอเรื่องตอนจบเราก็ไปไม่เป็น แต่จะบอกว่าเข้าใจมิคาเอลทุกอย่างก็คงไม่ใช่ มีช่วงที่เราโน้ตไว้เหมือนกันว่า "มึงเป็นอะไร พูดแบบนี้ไปทำไม" (มีมอาจารย์แดง) แต่นั่นแหละ เขาเรียบเรียงเรื่องราวออกมาได้ดีมากจริงๆ

นั่นแหละ สรุป มันไม่ใช่หนังสือที่น่าจะเอามาอ่านตอนปีใหม่ แต่ก็ไม่รู้จะแนะนำให้อ่านตอนไหนดีเหมือนกัน 5555

There will always be some substantial gaps among peoples. This gap, however, is not of caste or class or gender. It is the gap of shallowed empathetic experience. The Reader is about this gap. It is about the mystery of what something must have felt like and this 'something' in the book is Holocaust. Michael Berg, the narrator, is the 'second generation' of the Holocaust. His relationship with an older woman, one of the SS guards at the Nazi camp, is the relationship of the 'first generation' with the 'second'. The novel questions what the second generation would do. This question, like Hanna's question to the judge (". . . so what would you have done?"), lingers and floats in mid-air.

The novel is packed in many intricate and complex layers. It leaves many questions that will remain unanswered; at least, in my case, the questions are still wavering around. I have no hopes of ever finding any answer. As I said, there will always be the gaps of shallowed empathetic experience.

Whenever a film is coming out that is based on an acclaimed book, I try to read the book first (knowing that the reverse order almost never happens for me). The Reader is the latest such circumstance, and I'm glad I made the time for this quick read. The book centers on the reflections of a man who, as a teenager in post WW-II Germany, had a passionate love affair with a reticent and mysterious older woman. Mere months later, she disappears from his life. The rest of the book explains why, and the impact this revelation has on the main character. Schlink writes beautifully simple, declarative prose that is shorn of pretense. The Reader envelops us in the painfully bittersweet and conflicted memories of a man whose lover turns out to be a mirage, and the resulting guilt he feels regarding their relationship, as it existed both before and after he learns about her shameful past. This relationship is purposefully symbolic to represent for Schlink the complicated feelings of second generation Germans about the horrific legacy of the Holocaust, as perpetrated in varying degrees by their very own loved ones. Schlink adroitly raises the many thorny issues raised by this sensitive subject, and equally skillfully leaves the narrative open for his readers to puzzle over them, just as his sad, sympathetic narrator must as well.

أفكار مثيرة للاهتمام والتأمل طرحها الكاتب في تلك الرواية. ولكنه-الكاتب-كان مثل بطل الرواية. مُشتت وضائع وغير متأكد من أي شعور يعتمل بداخله. ولذلك لم أستطع التوحد مع أفكاره الغير مترابطة أو حتى متابعتها. لم أستطع فهم تساؤلاته فضلاً عن محاولاته لوضع إجاباتٍ لها.

ربما لم أفهم شخصية "هانا" بشكلٍ جيد. ولكنها كانت ذات معالم أقوى وأوضح بكثير من شخصية الراوي "مايكل". شخصية هانا ليست بالشخصية التي يمكن أن تحبها أو يتحرك داخلك إحساس بالتفهم تجاه ما اقترفته في ماضيها. ومع ذلك فإن مسار حياتها على مأساوية نهايته كان يتحرك بشكل جدير بتفاعلك العاطفي معها كقارئ لحكايتها.

على جهلي المطبق بقواعد اللغة وقواعد الكتابة السليمة، لم أملك إلا أن ألاحظ وجود نوع من "الاستسهال" حدث في ترجمة تلك الرواية.
وللأمانة، وجدت ملاحظات في مراجعات الرواية باللغة الإنجليزية تشير إلى عدم وضوح النص بلغته الأصلية "الألمانية" مما جعل ترجمتها باللغة الإنجليزية لا تتميز كثيراً عن نظيرتها باللغة العربية.

An Intensely powerful story and I'm still thinking "What do I do with this one??"

15 year old Michael Berg becomes sick and suddenly meets Hanna Schmitz, a much older woman who lives in his neighborhood. She helps him and they begin a relationship. He reads to her, and the intimacy is so strong that I'm not even sure how I should feel about it. It feels real and raw, and dripping in lust, while at the same time, it feels wrong, and I'm left feeling something hollow and wondering if the moral question is bigger than the reality.

Fast forward and Michael Berg finds himself on a panel listening to a court case against SS soldiers during WWII, and who should happen to walk onto the stand-- but Hanna Schmitz. Their relationship is complex and detailed. So many emotions and thoughts cross my mind, and at the end of the book, I'm still not sure how I should feel.

n  «Quería tener sitio en mi interior para ambas cosas: la comprensión y la condena. Pero las dos cosas al mismo tiempo no podían ser.»n

Es muy interesante este libro. Está ambientado en Alemania, pocos años después del fin de la Segunda Guerra Mundial y tiene un ritmo que va variando durante las tres partes en las que está dividido. Si bien al principio puede no parecer más que una historia juvenil de descubrimiento sexual, al ir transcurriendo el tiempo dentro de la vida del protagonista y narrador, va ganando una profundidad y complejidad filosófica/psicológica que lo vuelve, como ya dije, muy interesante.

Una gran porción de n  El lectorn está dedicada a la relación (creo que unilateralmente) amorosa de Michael con Hanna. La peculiaridad es que él es un chico de 15 años y ella una mujer de 36 de la que se enamorará, y con la que pronto iniciará una relación donde se complementará lo físico con horas de lectura en voz alta.
No se puede decir que esta primer parte del libro sea erótica, creo que sería mas apropiado definirla como sensual. No hay descripciones gráficas salvo algún que otro comentario aislado, y la mayor parte de sus encuentros son sencillos y casi mundanos. A pesar de ser el recuerdo de los ojos maravillados de un chico de 15 años, el narrador ya es adulto y quizás sea por eso que los describe como un «ritual de lectura, ducha, amor y reposo».
No puedo decir que me haya gustado esta relación. No es sólo por la diferencia de edades y maduración, sino por la manera en que ella lo trata. Hanna es dada a la manipulación psicológica, a la humillación y a los rechazos, teniéndolo constantemente temeroso de perderla si la contraría.

Pero ésto no es lo más importante de la historia.
La verdad es que ahora que lo terminé siento que toda esa parte de la adolescencia de Michael no fue otra cosa sino una larga introducción para lo que viene después. Años más tarde va a reencontrarse accidentalmente con Hanna y descubrirá algo horrible de su pasado que lo cambia todo. Está en la sinopsis así que por desgracia no me sorprendió, pero no por eso deja de ser un muy buen giro.
A partir de este punto el libro cambia por completo. Se vuelve muchísimo más profundo y la narración toma una voz más madura y filosófica, demostrando lo bien que puede escribir el autor. Aborda además el dilema que aqueja a la sociedad alemana al tener que ver con ojos realistas y condenatorios los crímenes que cometieron personas que aman, cuenta con detalle sobre la vida en algunos campos de concentración y exterminio, y se introduce de a ratos en un análisis entre filosófico y sociológico que personalmente me resultó muy interesante.

Ya cerca del final del libro fue el único momento en que sentí pena y simpatía por Hanna. Ella tiene un secreto (que salta a la vista leyendo un poquito entre líneas al principio) que la avergüenza y que la lleva a tomar decisiones muy erradas. El sentimiento de vergüenza está muy presente en toda la historia en diferentes contextos, y es muchas veces lo que motiva los cambios.
Ésta es una historia dramática que va tomando más y más peso a medida que avanzan los breves capítulos, y que llevará a un final esperable pero inesperado. Es una muy buena opción para leer algo corto y rápido pero cargado de contenido, tanto literario como humano.


Reseña de Libros junto al mar