The Corrections by Jonathan Franzen is a masterpiece. My first read of this author, I will read all of his books, you can tell how good a writer is when you automatically create a new shelf on GR.

We have the Lamberts – Enid and Albert, an elderly couple, living in a mid-western conservative town in the US. The house is big and unruly, they raised their three kids there back in the day. Albert is suffering from a progressive disease, perhaps dementia and/or Parkinson’s. Enid has her hands full; Albert has his big blue chair and his basement (laboratory), their exchanges are sad, funny, impossible and cruel.

Then there’s the three kids:

Gary: Married to Caroline, they have three kids living in Philly. He’s an anally retentive sort, kind of depressed and seems to be completely dominated by his wife. He’s also a miser, too careful, too particular for me. He seems depressed, is unhappily married and not really likeable.

Chip: A hopeless type, but likeable enough. He finds it hard to keep hold of a woman. His inability to maintain any sort of responsibility and his lack of means are a problem. He sees himself as a playwright of sorts. Unreliable, spontaneous but an okay kind of guy.

Denise: The youngest of the three, has been married, but is now single – she’s had relationships with both sexes and is an obscenely talented chef. I loved Denise; I wish I had met her back in my early twenties. But methinks, I would have been intimidated by her, she’s not without her issues and faults though – but what a fascinating lady! Sexy too.

This author writes like no other – his characters are so layered, we start off with the two parents and we progress through each of their kids nice and sloooow-like. We shoot backwards and forwards in time, schooldays, boyfriends, girlfriends, arguments, mates, injuries, good things, bad things, jobs, affairs – oh man, everything. Everything we, ourselves, experience in life. The things that make us what we are. I don’t think I’ve known any characters in any book I’ve read – well maybe apart from the likes of Trajan, Hadrian and Nero – as well as I now know the Lamberts.

Franzen frequently takes us on unexpected tangents with this cast, and I would think “why is he taking us here?”. Well perhaps there is no reason why – apart from building the character, so we know who they are. I know the Lamberts - I am intimate with them. Surely, that’s what character pieces are all about?

The narrative moves us steadily to a Christmas Day gathering in the family home, a Christmas which Enid believes will be their last one together due to Alfred’s ill-health. If you read this, you will be very aware – Christmas Day will be a torrid affair. It doesn’t disappoint. Poor, poor Enid – this elderly lady had her hands so full of Albert. I saw bits of this with my father looking after my mother when she had dementia – poor Dad was at his wits end, and he wasn’t well either. You will all find something to relate to in this book, to be sure.

Even though each character, particularly Gary (in my view) act awfully sometimes. Such as the way Gary speaks to his poor Mother at Christmas time. Even though it’s uncomfortable to watch, the reader will know WHY he acts like that. The reader is fully informed of each character’s make up – we know why, we understand, we have empathy. Oh my, this was such a riveting read, I was hooked from page one and the story about Arthur’s Blue Chair.

Loved it, love the author and the Lamberts.

5 Stars

.

İlk Franzen kitabımdı. Okurken birçok duyumda “ özgürlük “ kitabının adı geçmiş olsa da sanırım başlangıç yapmak icin Düzeltmeler en iyisiydi.
Franzen gerçekten yazmak üzerine verilebilecek en etkili isimlerden. Bunu 30-40 sayfa okuduğunuz da bile anlıyorsunuz. Özellikle zaman kullanma ve bunu derinleştirme konusunda bende hayranlık uyandırdı.
Kitaba gelirsek, Uzun soluklu bir anlatıya sahip. Sosyal sınıfın en güçlü yapısının aile olduğunu ve bunun da neden bu kadar önemli bir sacayak görevi gördüğünü anlamış olacak ki her karakterin kendi hayatından başka diğer fertlerin hayatına yansıması, ailenin bütününe ve geleceğine yön vermesi açısından oluşan bağı kusursuzca, ilmek ilmek anlatmış.
Bu kitap bir aile fotoğrafının her karakter üzerinden, her karakterin karşısındakinin gözünden, karakterlerin gecmis ve şimdiki karşılaştırmalarından ve bundan oluşan çıkarımlarından, derinlikle ve zamana cok iyi yedirilerek işlenmesini anlatıyor. Ama çevre etkisi denilen o büyük değişkenin de, sosyal, politik, ekonomik ve duygusal anlamda ne kadar önemli bir süreç olduğunu da yapılan her eylemin ve varılan her kararın sonunda görmek mümkün..
Kitap birçok ortak aile Temasından hareketle birçok soruyu da beraberinde getiriyor.

1-) Aile olmak gerçekten bu kadar zor mu?
2-) Her Ailenin sırları var mıdır?

3-) Fedakârlık, ailenin birarada tutanı midır?

4-) Ailelerde bir kişi daima birkaç kişinin hakkını da beraberinde sürükler mi?

5-) Anne Baba oynanır mı? olunur mu?

6-) Dönem ve Çağ farkları Ailelere neden bu kadar sert yansır ?

7-) Siyasal farklılıkların aile içine yansıması ailenin bütününe nasıl etki eder?

8-) Kardeş olmak pesinden travmayı mı, dramı mı sürüklüyor?

9-) Baba figürü her coğrafya da ortak özellikler taşıyor mu?

10-) Aile gereksiz bir hassasiyet durumu mu? Yoksa ne gelirse dayanmak zorunda olunan mı?
Vs.

Saygılar.

Se dice de ‘Las correcciones’ que es la Gran Novela Americana de principios del siglo XXI. Tal vez, no lo sé. Lo que sí está claro es que se trata de una gran novela. (Escribir la Gran Novela Americana es algo que obsesiona a todo escritor norteamericano, entrar en la posteridad escribiendo una historia total, de gran extensión a ser posible, que hable de un período hist��rico concreto de la memoria de su país. Es curioso que este fenómeno no se produzca en igual medida en Europa.) Sin abusar en exceso de elementos posmodernos, y con un perfecto uso de flashbacks y elipsis, Jonathan Franzen, con una prosa clara y efectiva, nos ofrece una historia que está viva, donde los personajes son personas de carne y hueso, que sufren, aman, cometen errores y aciertos como cualquiera.

Resulta apasionante adentrarse en la existencia de la familia Lambert, una familia del Medio Oeste estadounidense. Ninguno de sus miembros es perfecto, todos cometen o han cometido equivocaciones en algún momento. Como en la vida misma, nada sale como uno desea y ha de hacer frente a los acontecimientos tal como se van presentando. Todos los personajes de la novela, sin excepción, te caen mal alguna vez, por cómo son o por lo que hacen o dejan de hacer. Pero en otras situaciones te gusta cómo son, sientes que están haciendo lo correcto, que también son capaces de sentir ternura y compasión, que son honestos a su particular manera. Este es un punto fuerte de la novela, la empatía que es capaz de transmitir al lector; porque, no nos equivoquemos, no somos perfectos, la gran mayoría somos gente normal como los Lambert.

La historia, mezcla de drama y comedia, está protagonizada por Alfred Lambert, que trabajó durante muchos años en una compañía de ferrocarriles, un tipo que lleva su honestidad y buenas maneras por bandera. Alfred tiene Parkinson, enfermedad que está yendo a peor. Enid Lambert, su esposa, toda su vida ha sido ama de casa, siendo todo su mundo tanto Alfred, un marido al que ha querido desde siempre y del cual esperaba más expresiones de cariño por su parte, y sus tres hijos, Gary, Chip y Denise. Gary, el mayor, es banquero y está casado con Caroline, teniendo ambos tres hijos. He de admitir que el personaje que peor me cae de la novela es Caroline, una mujer demasiado egoísta y manipuladora para mi gusto. Chip es un profesor que trabaja en un guión, y se meterá en un buen lío por culpa de una alumna. Y por último está Denise, la pequeña de la familia, de treinta y dos años, chef de renombre, cuyas turbulentas y complicadas relaciones marcan su vida. Esta es la familia Lambert, personajes complejos extraordinariamente dibujados por Franzen. Todos ellos giran en torno a su propio mundo, hasta que Enid se empeña en que quiere pasar unas últimas Navidades en St. Jude, en su casa, con toda la familia reunida. Memorables son los momentos vividos en St. Jude, tanto en el pasado como en el presente de los personajes. Casi puedes sentir que estás junto a ellos.

La grandeza de Franzen, además de en la gran historia que nos cuenta, radica también en mostrarnos la sociedad contemporánea americana, y por extensión la nuestra, desde un punto de vista crítico y mordaz. El lenguaje de Franzen no es extraordinario, lo genial son sus personajes, y su novela es espléndida, muy fácil de leer. Tal vez sean demasiados adjetivos juntos, pero la novela se lo merece.