...
Show More
Στις δώδεκα ιστορίες του βιβλίου ο δρ. Γουάτσον αφηγείται, ο Σέρλοκ Χολμς αποδεικνύει για πολλοστή φορά πόσο μοναδικά παρατηρητικός και οξυδερκής είναι, και ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό την τέρψη που συνεπάγεται η ανάγνωση μιας ωραίας ιστορίας μυστηρίου (εις την δωδεκάτη). Ασήμαντη λεπτομέρεια ότι ανάμεσα στις δώδεκα αυτές ιστορίες που δημοσιεύτηκαν μηνιαία από τον Ιούλιο του 1891 μέχρι και τον Ιούνιο του 1892 βρίσκονται οι δύο που ο Ντόιλ είπε κάποτε πως είναι οι καλύτερές του («Η κορδέλα με τις βούλες» και «Η οργάνωση των κοκκινομάλληδων»). Αν ρωτάτε εμένα να διαλέξω, θα επέλεγα, όχι χωρίς δισταγμό «Το γαλάζιο ρουμπίνι» και «Το διάδημα με τα σμαράγδια»∙ α, και στιχομυθίες όπως η παρακάτω:
(δρ. Γουάτσον) «Φοβάμαι ότι τα γεγονότα είναι τόσο εμφανή που θα δυσκολευτείς να κερδίσεις αυτή την υπόθεση».
(Σέρλοκ Χολμς) «Τίποτα δεν είναι πιο απατηλό από ένα εμφανές γεγονός».
(δρ. Γουάτσον) «Φοβάμαι ότι τα γεγονότα είναι τόσο εμφανή που θα δυσκολευτείς να κερδίσεις αυτή την υπόθεση».
(Σέρλοκ Χολμς) «Τίποτα δεν είναι πιο απατηλό από ένα εμφανές γεγονός».