Not at all my normal fare, but it was a last thing at night read. I am a sceptic, so again this would not be a book that would attract me; it’s not that I like the idea of the cessation of existence at death, but I think that’s what happens. So how come I read this? Occasionally I buy books at auction because they can be very cheap; this came with assorted others, so ended up on the shelves.
It’s very brief and could easily be read in one sitting and is about a fairground worker called Eddie. It isn’t much of a spoiler to say that Eddie dies at the beginning of the book. He then meets five people all linked to his life in some way who help him make sense of it all.
Albom is an interesting character; I knew little about him prior to this, apart from the fact he has spent years grumbling about the Harry Potter books and films because he felt they made children stop reading other children’s classics. And here’s me thinking Harry Potter was just another English middle class, public school story! He has a column in the Detroit Free Press where he rants a bit about modern life (he also crosses picket lines, but that is a different story!)
Back to the book; the reviews are mixed and it appears to be loved and hated (possibly by Harry Potter fans!) in equal measure. I can understand why; there is a lot of sentimentality and cliché (all endings are also beginnings; holding anger is a poison) and Albom has a habit of explaining thought processes and ideas in great detail which can irritate. There’s not a great deal to say about it; some people will love it and will find it comforting (most people want to believe everything will be ok in the end and we will see our loved ones again) and others will find it sentimental and irritating. Atheists probably shouldn’t read books about heaven!
Anyway I’ve also heard it said that heaven is whatever you conceive it to be. Therefore here is mine. Heaven is a library with all the books ever published. Everyone subscribing to this heaven has their own personal space. Mine would have an open fire, be lined with books (of course), have a good armchair and there would be excellent food available at all times. There would be communal spaces to talk about books, watch film or TV if you wished and first class coffee. There would be a few other tweaks, but that is the essence.

Unlike the last book I read, this story begins with an end. 83-year-old Eddie meets his demise at the bottom of an amusement park ride, Freddy’s Free Fall. He is quickly whisked away in a blinding flash of light. As the title implies, he meets five people in heaven. Along the way, they help him to rediscover and understand his life’s purpose. The ending tied up the story’s loose ends perfectly and made me enjoy it more than I initially expected. I’ll give it a five.

Beautiful simple story of our life and what heaven might mean. I enjoyed discovering what it means to others.

Eddie just reached his 83rd birthday. Eddie is a maintenance worker at Ruby's Pier, but today is not like every other day. This is the last day of Eddie's life. In a freak accident at the amusement park, one of the carts comes unhinged, and Eddie rushes in to save a little girl below. Eddie meets five people who have impacted his life. Each of these people talks about how they impacted Eddie's life and leave him with a lesson.

Eddie thinks he is just a nobody: that he isn't famous, he had no significant possessions, he didn't have hundreds attending his funeral, but he does have a profound impact on many people. This was a quick read and quite short and very much like a mash-up of The Christmas Carol and It's a Wonderful Life. This book was interesting and sweet; however, I think that it was a little too short. Covering so much material in such a short time left me wanting to simmer on my emotions a little bit more before being introduced to a new story.

Overall, The Five People You Meet in Heaven is a quality book worthy of at least one read.

2025 Reading Schedule
JantA Town Like Alice
FebtBirdsong
MartCaptain Corelli's Mandolin - Louis De Berniere
AprtWar and Peace
MaytThe Woman in White
JuntAtonement
JultThe Shadow of the Wind
AugtJude the Obscure
SeptUlysses
OcttVanity Fair
NovtA Fine Balance
DectGerminal

Connect With Me!
Blog Twitter BookTube Facebook Insta My Bookstore at Pango

" هر پاياني آغاز هم هست ، فقط در آن لحظه اين را نمي دانيم"


" مطرود كه باشي ، حتي سنگي كه به طرفت مي اندازند ، مي تواند دلت را شاد كند "


"وقتي مارگريت رفت ادي گذاشت روزهايش بود كهنگي بگيرد.اجازه داد قلبش بخوابد"


١١ مهر ١٣٩٤

This book is one of the manifestations that a book can transform.
The five people you meet in heaven did potently moved me.
Spectacularly written story!

I read this wonderful book a couple years ago and recently found it at my library's book sale so I purchased and reread it. This is a beautiful way to think about your purpose here on earth. We are so intimately connected in ways we often never even discover. The slightest action you take can drastically alter both your and someone else's life. In ways, this book is similar to The Alchemist, by Paulo Coelho. If you haven't read this, you should definitely take the time to check it out.


Reread and I am in tears. This is always going to be one of the best books I’ve ever read and will read.

Mitch Albom comes across as that guy at a dinner party who tells you his 'secret-to-life'; as if his wisdom and reflection have unlocked life's mystical wonders. You listen, and nod politely, but this guy is a bore, one you're eager to escape from. He's proselytising his own 'religious' views as if he's found the holy grail.

I won't give a plot summary for readers here. I'd rather capture the nature of Albom instead.

For me, Albom's work feels so patronising that it's funny. The whole scenario is ridiculously comical, yet Albom earnestly believes that he's imparting some kind of masterful wisdom. And he's not. It's adolescent philosophy at best, and even if I were in my 'Coming-of-age' years, I doubt I'd be convinced by it either.

Patronising, juvenile, overly didactic drivel. Life is about self-discovery. Albom spoils the fun of that self-discovery by trying so hard to impose his own discoveries on others. He's propagating a pathetic pseudo-philosophy here.

5 stars:

-If your going through grief, I think this book could be helpful. This author is superb.

Buku yang bagus terutama bagi yang suka memaknai dan menghargai Hidup, membuat kita untuk selalu bersyukur kepada Sang Pencipta.

Pelajaran 1:
Tidak ada kehidupan yang sia-sia. Satu-satunya waktu yang kita sia-siakan adalah waktu yang kita habiskan dengan mengira kita hanya sendirian.

Pelajaran 2:
Pengorbanan bagian dari kehidupan, bukan untuk disesali jika mengorbankan sesuatu yang berharga, karena kita tidak sungguh-sungguh kehilangan itu, Kita hanya meneruskannya pada orang lain.

Pelajaran 3:
MAAF. Karena menyimpan rasa marah adalah racun. Kita berpikir kebencian merupakan senjata untuk menyerang orang yang telah menyakiti kita. Tapi kebencian adalah pedang bermata dua, luka yang kita buat dengan pedang bermata dua, luka yang kita buat dengan pedang itu, kita lakukan juga pada diri kita sendiri. Jadi belajarlah me-MAAF-kan terutama me-MAAF-kan diri kita sendiri.

Pelajaran 4:
Cinta seperti Hujan, bisa menyuburkan dari atas, menghujani pasangan dengan keceriaan. Tapi kadang-kadang dalam panasnya kehidupan, cinta seolah kering dipermukaan dan harus tergantung pada akarnya yang tertanam dalam untuk membuatnya tetap hidup. Cinta yang hilang tetap cinta, bentuknya saja yang berbeda yaitu berupa Kenangan, kehidupan boleh berakhir tapi cinta tidak.

Pelajaran 5:
" Tidxk xdx kehidupxn yxng six-six. Sxtu-sxtunyx wxktu yxng kitx six-sixkxn xdxlxh wxktu yxng kitx hxbiskxn dengxn mengirx kitx hxnyx sendirixn".

Kita mungkin dapat membaca dan mengerti paragraf diatas dengan mudah meskipun huruf "A" diganti dengan huruf "X", tapi terasa bedakan?

Nah dari itu kita bisa ambil kesimpulan seberapa kecilnya peran kita dan bisa digantikan , tetaplah kita membuat suatu perbedaan yang berarti bagi dunia. Maka mulai sekarang belajar BERSYUKUR terhadap apapun yang terjadi terhadap kita.

Oke, Selamat membaca Teman-Teman!

The Five People You Meet in Heaven, Mitch Albom

The Five People You Meet In Heaven is a novel by Mitch Albom. It was published in 2003 by Hyperion and remained on the New York Times Best Seller list for 95 weeks.

It follows the life and death of a maintenance man named Eddie. Eddie is killed and sent to heaven, where he encounters five people who had a significant impact upon him while he was alive.

On Eddie's 83rd birthday, an amusement park ride at Ruby Pier (where he is responsible for maintenance) malfunctions due to a damaged cable and stops halfway through the ride.

Two of the staff at are able to rescue the passengers on the ride and then release the ride's cart for inspection.

However, Eddie's colleagues are completely oblivious to his screams as he realizes the cart will detach if it is released.

Eddie notices a girl he'd seen before at the park (Amy/Annie) sitting helplessly in the exact spot the cart was set to impact.

Eddie throws himself towards the girl, intending to pull her to safety. Eddie feels an exploding impact, sees a blinding flash, feels a little girl's hands in his own, and then nothingness.

Eddie then finds himself awake and uninjured and realizes that he feels young and much more energetic. He also feels calm. He meets a man known simply as "the Blue Man".

The Blue Man suffered from argyria caused by silver nitrate poisoning, and worked at Ruby Pier's sideshow while it was still open, during the days of Eddie's childhood.

Through their conversation, Eddie finds out that he is dead, and he has arrived in heaven and embarked on a journey through five of its levels, meeting someone who has had a significant impact upon his life or someone upon whom his life had a significant impact.

He also finds the reason for his sudden energy, youth, and stamina — in the five stages of Heaven, you will feel exactly the same way you did (young, old, healthy, sick, strong, weak) as you did when you knew the person you are meeting.

Eddie asks why the Blue Man, whom he does not know, is his first person, and he informs Eddie that, when Eddie was very young, he caused the car accident that killed him.

From this, Eddie learns his first lesson which is that there are no random events in life and all individuals and experiences are connected in some way.

He also learns that everyone and everything has a purpose in life. ...

عنوانهای چاپ شده در ایران: «پنج نفری که در بهشت به ملاقات شما میآیند»؛ «در بهشت پنج نفر منتظر شما هستند»؛ «پنج وعده دیدار در بهشت»؛ «پنج نفری که در بهشت ملاقات میکنید»؛ نویسنده: میج آلبوم؛ انتشاراتیها «کاروان، قطره، حافظ نوین، جیحون؛ البرز»؛ تاریخ نخستین خوانش: روز دهم ماه نوامبر سال 2004میلادی

عنوان: پنج نفری که در بهشت به ملاقات شما میآیند؛ نویسنده: میج آبوم؛ مترجم: مریم زوینی؛ شابک 9644181131؛ موضوع: داستانهای نویسندگان ایالات متحده آمریکا - سده 21م

عنوان: در بهشت پنج نفر منتظر شما هستند؛ نویسنده: میج آلبوم؛ مترجم: پاملا یوخانیان؛ تهران، کاروان، 1384، چاپ دیگر تهران، نشر قطره، 1389، در176ص؛ شابک 9786001191824

عنوان: پنج وعده دیدار در بهشت، نویسنده: میج آلبوم؛ مترجم: الهه مرعشی، نشر حافظ نوین، اردیبهشت 1386 در 288صفحه

عنوان: پنج نفری که در بهشت ملاقات میکنید، نویسنده: میج آلبوم؛ مترجم: مژگان حسن زاده، نشر جیحون، آبان 1388 در 160صفحه

عنوان: پنج نفری که در بهشت ملاقات میکنید، نویسنده: میج آلبوم؛ مترجم: صدیقه ابراهیمی، نشر البرز، آبان 1389 در 212صفحه

اخطار: اگر کتاب را نخوانده اید و میخواهید خود آن را داغ داغ بخوانید، نگارش این فراموشکار قسمتهایی از داستان را لو میدهد

پایانها خود سرآغازی دیگر هستند؛ هیچ داستانی تنها نمینشیند؛ گاه، داستانها در گوشه کنارها به هم برمیخورند، و گاهی اوقات، همانند سنگهای بستر یک رودخانه یکدیگر را میپوشانند؛ «ادی» پیرمردی است، که در یک شهربازی ساحلی، به نام «روبی پیر»، کارش تعمیرکاری و نگهبانی است، و در آغاز داستان، بر اثر افتادن یکی از وسایل بازی، در حالیکه کوشش برای نجات دخترکی داشته، کشته میشود؛ «ادی» پس از مرگ، به بهشت میرود، اما بهشت با آنچه در خیال او بوده، تفاوت دارد، در بهشت پنج تن در انتظار او هستند، تا رخدادهای زندگی او را برایش توضیح، و به او آرامش دهند؛ بهشت برای درک کردن زندگی خاکی است؛ در طول سالها شهربازی عوض شده، و «ادی» هم، از یک جوان سرحال و پرانرژی، پیرمردی دل شکسته است؛ او فکر میکند، زندگی و شغلش، سرشار از یکنواختی و بیهودگی شده است؛ در روز تولد هشتاد و سه سالگی «ادی» در سانحه ای غم انگیز، هنگام نجات دادن دختر کوچکی از سقوط از یک گردونه در شهربازی، میمیرد؛ در لحظه های آخر، او دو دست کوچک دخترک را، در دستانش احساس میکند، و بعد هیچ...؛ «ادی» در زندگی پس از مرگ، چشم باز میکند، و به دنبال پیدا کردن پاسخ این پرسش است، که آیا توانسته جان دخترک را، در لحظه ی آخر نجات دهد؟

او در آنجا با پنج تن دیدار میکند؛ پنج تنی که در زندگی زمینی اش، نقش بسیاری داشته اند؛ پنج نفری که یا از عزیزان، و نزدیکانش هستند، یا غریبه؛ اما به هر حال آنها، زندگی او را به شکلی تغییر داده اند؛

نخستین دیدار، با مردی، با پوستی آبی رنگ است؛ او در زندگی زمینی به خاطر هیبت عجیب، و پوست متفاوتی که داشته، به ناچار در یک سیرک کار میکرده، و برای مردمان نمایش بازی میکرده است؛ در آن زمان «ادی» هفت سال بیشتر نداشته...؛ یک روز که «ادی» و برادرش، درحال بازی با توپ بیسبال بودند، توپ از دست «ادی» رها میشود، و جلوی ماشین مرد پوست آبی میافتد؛ «ادی» با شتاب به میان خیابان میپرد، تا توپ را بردارد؛ مرد پشت فرمان، با دیدن پسرکی، که شتابان به خیابان دویده، میترسد و ترمز میکند؛ «ادی» توپ را برمیدارد، و میرود؛ اما مرد شوک زده در خیابانهای خیس از باران صبحگاهی، همچنان میراند؛ ضربان قلبش بالا میرود؛ کنترلش را از دست میدهد، و ناخواسته به ماشین دیگری میزند؛ و بعد همانجا پشت فرمان سکته میکند، و میمیرد...؛ «ادی» ناباورانه به مردی نگاه میکند، که او ناخواسته موجب مرگش شده است؛ «ادی» شرمسار است، و فکر میکند علت حضورش در آنجا، مجازاتش از روی عدالت است؛ اما مرد پوست آبی به او میگوید، که در زندگی زمینی، همه ی انسانها، خواسته و ناخواسته، روی زندگی هم تاثیر میگذارند، و بهشت در واقع مکانی برای فهم همین روابط و چرایی رخدادهاست

نفر دوم: که «ادی» با او دیدار میکند، کاپیتان؛ افسر مافوقش در خدمت سربازی، و در جنگ «فیلیپین» است؛ آنها باهم در آنجا جنگیده بودند، اسیر شده بودند، فرار کرده بودند، و از هم جدا شده بودند، و «ادی»، دیگر هرگز او را ندیده بود؛ فقط شنیده بود که او در جنگ مرده است؛ «ادی» به یاد میآورد، که در فرار از زندان دشمن، کلبه های چوبی ای را، که با همرزمانش در آنها زندانی شده بودند، به آتش کشیدند؛ اما در آخرین لحظه ی فرار، «ادی» سایه ی کودکی را در دل آتشی که به طویله افتاده بود، میبیند، و میخواهد، که برای نجات جان کودک برود؛ اما دوستانش مانع او میشوند، و در بحبوحه ی کشمکش و تقلای «ادی» برای رفتن به دل آتش، تیری به پای او شلیک میشود؛ «ادی» را بیهوش از مهلکه فراری میدهند، اما بر اثر شلیک آن تیر، پای «ادی» برای همیشه لنگ میشود؛ اتفاقی که مسیر زندگی آینده او را برای همیشه دستخوش تغییر قرار میدهد؛ حالا «ادی» میفهمد، کسی که به پای او شلیک کرده، دشمن نبوده، و این کاپیتان بوده، که برای نجات جان او، و جلوگیری از جا ماندن «ادی»، به پایش شلیک کرده؛ «ادی» سرشار از خشم و نفرت، با کاپیتان گلاویز میشود، اما کاپیتان به او میگوید، که پایش را از او گرفته تا جانش را نجات بدهد؛ و «ادی» تازه میفهمد، که در واقع کاپیتان پس از نجات جان او، و دیگر افراد خویش از مهلکه، روی مین میرود، و بدن هزار تکه اش در همان صحرا بر جای میماند؛

نفر سوم: پدرش است؛ پدری که از کودکی همواره او را نادیده گرفته، به او محبت نکرده، بیشتر اوقات آزارش داده است، تحقیرش کرده بود؛ پس از بازگشت «ادی» از جنگ، و جریان معلولیتش، در حالیکه روحیه ی «ادی» به شدت خراب و ویران بوده، اذیت و آزارهای پدر بیشتر میشود، و مدام از او میخواهد تا دنبال کاری برود، و بیهوده روی تخت نیفتد؛ همین فشارهای پدر هم باعث میشود «ادی» به تعمیرکاری ماشینهای «روبی پیر» روی بیاورد؛ جایی که یک عمر پدرش و بعد خود «ادی»، تا هشتاد و سه سالگی در آن کار کردند؛ اینک «ادی» درمییابد که در واقع تحقیرها و فشارهای پدر، باعث شده، تا او خود را از لاک حقارت، و از کار افتادگی پس از معلولیت بیرون بکشد

چهارمین نفر: همسر «ادی»، «مارگریت» است؛ آنها با عشق ازدواج میکنند، اما هرگز صاحب فرزندی نمیشوند؛ و سرانجام «مارگریت» در سن چهل و هفت سالگی بر اثر تومور مغزی میمیرد، و «ادی» را برای همیشه تنها میگذارد؛ و حالا «ادی» در جهان پس از مرگ، با دیدن «مارگریت» عشق سوزانی را که نسبت به او داشته، در خود زنده میبیند، و میفهمد که چقدر دلش برای او تنگ شده بود؛ و همچنین درمییابد اگرچه پدرش و جنگ، در ظاهر به روح او آسیب رسانده بودند، اما این عشق «مارگریت» بوده که او را روی پا نگه داشته است...؛

و بالاخره نفر پنجم: دیدار کننده ی «ادی»، دختر بچه ی کوچکی به نام «تالا» است، نخست «ادی» فکر میکند او همان دخترکی است، که نتوانسته در «روبی پیر» نجاتش بدهد، و فکر میکند مرگش هم مثل زندگی و کارش، به بیهودگی گذشته است؛ اما بعد میفهمد این همان کودکی است، که در جنگ «فیلیپین» درون طویله ای که او آتش زده، گیر کرده و سوخته است؛ «تالا» به «ادی» میفهماند همه ی زندگی و عمرش، با کار و وظیفه ای که در «روبی پیر» به عنوان تعمیرکار وسایل بازی برای نجات جان بچه ها انجام داده؛ در واقع جبران مرگ او را کرده است؛ «ادی» از «تالا» در مورد دخترک شهربازی میپرسد، و میفهمد که جان او را نجات داده است؛ در واقع دو دست کوچکی که «ادی» در آخرین لحظه ی عمرش لمس کرده، دستهای «تالا» بوده، که او را تا بهشت بالا کشیده است...؛

تاریخ بهنگام رسانی 04/07/1399هجری خورشیدی؛ 25/05/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

O carte emoționantă, plină de sensibilitate și de lecții de viață. Mi-a amintit mult de "Un bărbat pe nume Ove". Acest Eddie, în vârstă de 83 de ani, moare încă din primele pagini ale cărții. Călătoria sa spre Rai este deosebită. Întâlnește 5 oameni care, într-un fel, i-au schimbat viața. Posibil să vă stoarcă și câteva lacrimi.

Pe cât de scurtă, pe atât de profundă. Abia aștept să încep volumul 2. ❤️