“Vieni, moglie, al podere:
pensa che bello, mia bella,
sdraiarci noi due, insieme!”

La parte migliore della commedia è l’inizio, pieno di trovate e con personificazioni efficaci. Poi Aristofane finisce le idee e la trama arranca un po’. La pace resta comunque una felice e attuale allegoria, inserita in un’atmosfera bucolica radiosa e festante.

This was hilarious. I didn't expect "breaking the fourth wall" to be such an old humor technique. Aristophanes used it quite well. I was also impressed with the opening. He managed to create interest in the story and questions in the mind of the reader by focusing on peripheral concerns rather than the main steps of the plot and even the main statements Aristophanes was making. Peace just became one of my new favorite plays and I haven't even seen it performed.

Aristophanes
The Complete Plays of Aristophanes

In compilation only.

این نمایشنامه آریستوفانس برخلاف چهار اثر قبلی اش که سراسر مملو از شگفتی و هجو نکته سنجانه و هزل خنده دار بودن، و در عین کوتاه بودن طولانی و خسته کننده بود.
یک سوم ابتدای نمایشنامه ایده فوق العاده ای داشت، تریگایوس که از جنگ خسته شده بود، با شنیدن خبر مرگ کلئون و براسیداس، دو سردار جنگ طلب دو دو جبهه رو در روی جنگ، به آسمان و قلمروی خدایان میرود تا الهه صلح را به زمین برگرداند. تریگایوس با الهام و تجربه های کسب شده از موارد شکست خورده پیشین(!) یعنی ایکاروس و بالهای مومی سوخته اش در سفر به سوی خورشید و بلوروفون و سقوط از پگاسوس در سفر به آسمان تصمیم میگیرد که به حای پگاسوس افسانه ای، سوسک سرگین غلتان بزرگی را برای سفر به سمت قلمروی زئوس زین کند. الهام دهنده او در این سفر حکایتی از اسوپ است که سوسک را تنها جانداری میشمرد که میتواند به سمت آسمان پرواز کند.
تریگایوس قلمروی زئوس را خالی از سکنه میبیند، هرمس که در نبود خدایان دربان و خدمتکار کاخ است، به او خبر میدهد که زئوس و باقی پانتئون خدایان، خسته از جنگ طلبی مردمان زمین، بی خیال خداییگری شده اند و تمام کارها را به آرس، خدای جنگ، واگذار کرده اند و خود در نقطه ای از زمین بین مردم زندگی میکنند. الهه صلح هم در غاری خود را مخفی کرده و در غار با سنگ های بزرگ پوشیده شده است. تریگایوس بعد از آزاد کردن الهه صلح به زمین باز میگردد و به این ترتیب یک سوم ابتدایی نمایش به پایان میرسد. در دو سوم ادامه این نمایشنامه آریستوفانس در مونولوگ هایی طولانی و کش دار زندگی مردمان زمین را بعد از پایان جنگ در تمامی زمین توصیف میکند. همسرایان روستاییانی هستند که بعد از برقراری صلح از رونق کسب و کار و حاصلخیز شدن زمین هایشان راضی هستند. فروشندگان ابزار کشاورزی از ثروت نو رسیده راضی هستند. مردان روزهای خود را به جای جنگیدن با همخوابگی با دختران سپری میکنند. غذا فراوان است و هنر جای خود را بین مردم پیدا کرده. پایانی کشدار، خسته کننده، محافظه کار و بی نتیجه بر شروعی جذاب و ایده های حرام شده آریستوفانسی.

Quizá algunas partes me sobran, pero en si se me hace muy entretenido, como cualquiera de las de Aristófanes, que en esta comedia está aún más sexual y obsceno de lo normal (que no es poco)

前422年，雅典的克里昂与斯巴达的伯利西达双双战死。双方疲惫不堪，转过年来，双方签订了尼基阿斯条约，承诺50年不打仗。和平终于迎来了希望。作品就是创作于这一年。阿里斯托芬的作品有点“缺德”，开场特律盖奥斯骑个屎克郎上奥林匹克山，后面拉马科斯的儿子唱“战争小曲”，画面感确实强，各种笑点不段。但是如果被讽刺的人是我，我肯定急。

Kakva psihodelija! Seljanin, umoran od rata, seda na skarabeja i odleti na Olimp da se žali bogovima. Međutim, oni nisu "kod kuće" i Hermes se sa seljakom prepire i pronalaze dogovor, nakon podmićivanja.

Another ancient comedic play about Trygaeus that was, indeed, funny in parts, but not overly interesting. The plot was quite simple. Our Athenian protagonist ends the Peloponnesian War by talking to the gods, and they reward him by giving him Harvest to marry, who, in turn, blesses the farmers, which includes Trygaeus. In the realm of ancient plays, this one ranked lower than others for me.

Embora não goste de comédias creio que seja fundamental a leitura de peças clássicas pois elas foram fundamentais no estabelecimento dos padrões estéticos e literários de obras e autores posteriores tais como Shakespeare e Molière.

A edição que li foi a da editora Appris.
Paz. Aristófanes. Tradução de Greice Drumond. Curitiba: Appris, 2020. 319 p.

Not quite as good as other works from Aristophanes. It seems he foolishly pushes the value of a peace built upon carousing and letchery over the often important causes that drive wars. This is similar to the stupid pacifist arguments commonly encountered today. "Why fight when there is so much physical pleasure to be had." This view is childish. We all love pleasure, but sometimes innocent people need to be defended from the excessive, self-centered pleasures of others.

Another play by Aristophanes, which is almost always a torture to read. He can't focus on just writing about the main plot, but insists on talking non-sense the whole play, yet again.

The play is about rescuing the statue of Peace, after Cleon and Brassidas dies in battle. Too much reference to unknown and not fun stuff here, as usual. Only ok part is Trygaeus mocking those who wants to sell him used war weapons/armors. Plot ends on a huge fest.

Estimated reading time: 2 hours.

this was 100% written while Aristophanes was high. human size dung beetles that fly you to heaven?