"Doom is compelling, it leads and we follow--"

feminism loss but i do love when women get to kill

not sure how to review this one despite having written an essay about it. how about: i am still an original oresteia stan through and through, but i love what euripides does with electra's character here. like sophocles, he lets her rage; unlike sophocles, he lets her take decisive action in her mother's murder, to a degree that is actually kind of horrifying (goading the brother she hasn't seen in years into murder by questioning his manhood? that's fucking cold). this entire play is pretty cold--euripides comes at the myth with a cynicism that blows away the other playwrights who have touched electra's story. this orestes and electra are a far cry from the pious grieving children of Libation Bearers--orestes kills aegisthus during a sacrifice, for fuck's sake--and the digs at aeschylus's scenes aren't subtle. that said, these characterizations are still deeply compelling: in their grief, in orestes' waver, in electra's fury, they ring as real people. and despite the pessimism of this play, it's powerful as hell.

also GOD i love clytemnestra in this play. i love how much depth and sympathy euripides gives her; i love that she's given nuance before she even comes on stage (described in one line as savage but protective of her daughter); i love that she's able to defend and represent herself in a speech that could be the precursor to emilia's speech in othello. electra says a lot of deeply misogynistic things in this play, and both she and her mother are punished for transgressing their social roles (this was the topic of my essay and the reason my original review was just the first line of this one). but euripides almost disproves his own misogyny by painting each of these women as a real, multilayered, morally gray person. clytemnestra's defense of her actions makes sense; so does electra's deeply wounded rage. and god, i love the moment of horror electra and orestes have after the murder. nobody's winning here, and nobody's right.

also also. i know i just said i love clytemnestra and i do but ELECTRA GETTING TO PHYSICALLY HELP ORESTES KILL THEIR MOTHER. WITH HER HAND ON THE SWORD. I LOVE WHEN WOMEN DO WRONGS!!!

translations read: paul roche, emily wilson
--> the latter translation is kind of unintentionally hysterical. i'm sorry. i know it comes out of a book where the goal is to translate as closely to verbatim as possible, so it can be used as a greek learning text, but tell me how i'm supposed to not laugh at "I will arrange the murder of my mother." // "That's great!"

notable lines:
"He hopes, but helplessly; an exile's weak." (Wilson, line 352)
"ELECTRA: Let me die, so long as I kill my mother." (Roche)
"OLD MAN: She'll come right to your door, right to your house.
ELECTRA: From here, it's just a little step to Hades." (Wilson, lines 661-2)
"ORESTES: I am only the pawn of fate and heaven." (Roche) (ouch, talk about an orestes theme)
"ELECTRA: Look, I'll put the cloth around her, // our unkind kin, the enemy we loved." (Wilson, 1230-1)

and, of course, the thesis:
"A single ancestral curse has ruined you both." (Roche)

euripides you are not my homie

خوبی ماجرا اینه که فیلم Troy رو چهل بار دیدم

یعنی میدونستم آگاممنون میره تروا دنبال هلن که ربوده شده و پیروز برمیگرده

چیزی که نمیدونستم اینه که وقتی برمیگرده همسرش و فاسق همسرش میکشنش !!

چیز دیگه‌ای که نمیدونستم اینه که دختری داره به اسم الکترا (به غیر از اون دختری که قربانیش میکنه) و پسری به اسم اورستس

ماجرای این نمایش راجع به الکترا و برادرش بعد از کشته شدن پدرشون هست

من کلا عاشق این نمایشنامه‌های یونان باستان شدم
نمیدونم شاید برای بقیه انقدر جذاب نباشه
ولی من خیلی از خوندن راجع به این آدمای باستانی و باورهاشون و خداهاشون لذت میبرم
دلم یه کتاب میخواد با کل این اسطوره‌ها آشنا بشم
خیلی جالبن

راستی الکترا رو به غیر از اوریپید گویا سوفوکل هم اقتباسی ازش نوشته
خوندن اون هم باید جذاب باشه چون گویا در جزئیات با این نسخه متفاوته

کتاب رو در حد معمولی میدونم، نه بد بود نه خوب، معمولی
داستان الکترا اینطوریه که مادرش، پدرش( اگاممنون همونی که جنگ تروا رو شروع کرد) رو میکشه، بعد الکترا برادرش و فراری میده تا نجاتش بده و بعدا با برادرش همرا میشن و انتقام قتل پدرشون و از مادرشون و میگیرن::)))))کلی خیلی داستان پیچیده ای داشته.
اما داستانی که اریپید توی این کتاب دربارش حرف میزنه این نیست داستان از جایی شروع میشه که الکترا با دهقانی ازدواج کرده و داستان دور از قلعه و خاندان هاو ایناست برای همین برام خیلی جذاب نبود.

Euripide a reușit să creeze niște personaje mai umane, care nu sunt atât de vindicative încât să nu realizeze urmările actelor sale. Nu e doar problema “mi-am ucis mama, pentru că ea mi-a ucis tatăl și m-a căsătorit cu Plugarul”, ci “mi-am ucis mama din ura resimțită în toți anii aceștia, dar oare trebuia să o fi ucis? Era totuși mama.”
Electra și Oreste se confruntă cu efectele acestea, încearcă să săvârșească dreptatea zeilor de capul lor, însă sunt pedepsiți de societate cu sentimentul de vină și cu exilul. Euripide este mai empatic, înțelege că ura și dorința de răzbunare sunt nuizibile, mai ales după ce vor fi fost îndeplinite. Tu îți poți săvârși crima dorită, dar ce faci după? Cum rămâne cu regretul care însoțește mereu o faptă ireversibilă?
Cam asta se întreabă și Raskolnikov și Albert III și e reconfortant să găsești aceeași preocupare și undeva cu aproximativ 2500 de ani înaintea ta.

I remember liking this one a lot, much more than the Electra of Sophocles, back when I first read it maybe five or six years ago. I thought it had cooler lyrics, and a better atmosphere.

That impression holds up re-reading it now, although side by side with his Orestes it seems the tamer work. I do like the choice of the county cabin as the setting (picture a charred, smoky sky lighting up the pastures) and the lyrics hold up. I think too much is made of Electra's supposed hysteria (critics are always trying to show Euripides for his mysoginy but I think they get it way wrong).

It was written in 420, while Orestes was in 408, four years before the Pelopponesian War would end. It seems that by 408 Euripides was much more disillusioned than before, as none of the reconciliation here finds its way into the latter play.

Fav quote:
"Phoebus, you hymed the law in black melody / but the deed has shone white as a scar."

I'm still casting about trying to find a justification for the killing of Clytemnestra. This Electra faults Clytemnestra for lust, and says her (Electra's) exile is twice as bad as Iphigenia's death. Fail!

Orestes almost balks, wondering if it was a demon pretending to be a god telling him to do this. Interesting. And Electra feels some remorse afterwards. ...This was a tough one for the Greeks.

الکترا نام یکی از اساطیر یونانیان است که توسط هر ۳ تراژدی‌نویسِ بزرگ یونان یعنی سوفوکلس٬ آیسخولوس و اوریپید نمایشنامه‌ای برای آن نوشته شده که هر یک از این سه نفر٬ شخصیت الکترا را بنابر فهم و افکار خود نقل نموده‌اند که ما در این کتاب تراژدی را از قلمِ اوریپید می‌خوانیم.

در ابتدا عرض می‌کنم که این تراژدی توسط آقای غلامرضا شهبازی ترجمه و توسط نشر بیدگل چاپ و منتشر گردیده است٬ ترجمه‌ی نمایشنامه روان و خوانش آن ساده و لذت بخش است.

در مورد افسانه به جهت اینکه حاوی مطالبی‌ست که مفاهیم آن را اسپویل می‌کند آن را مخفی کرده‌ام تا موجبِ رنگشِ ‌خاطر عمومِ‌ عزیزان نگردد و اگر دوستی تمایل به خواندنِ آن داشت اقدام کند.

در روزگاری شخصی به نام آگاممنون شاه و فرمانروای آرگوس بود و از همسری به نام کلوتایمنسترا فرزندانی به نام اورستس(پسر) و الکترا(دختر) داشت٬ او به شرح داستانی که در کتاب خواهیم خواند به جنگی در تروا می‌رود و پس از برگشت با توطئه همسرش به قتل می‌رسد. همسرش پس از کشتن شاه با معشوقه‌ی خود به نام آیگیستوس ازدواج می‌کند٬ شاه جدید از ترس اینکه اورستس با کینه‌ نسبت به قاتلِ پدرش بزرگ شود و در پی انتقام برخیزد در فکر کشتن او بود اما آموزگارِ پیرِ شاهِ قبلی (آگاممنون) اورستس را به سرزمینِ فوکیس برده و با سپردنِ‌ او به استروفیوس جان او را از مرگ نجات می‌دهد. الکترا دختر آگاممنون و دیگر فرزندِ شاهِ کشته شده نیز در ابتدا در کاخ می‌ماند اما او نیز توسط مادرش طی ازدواجی اجباری به عقدِ‌ دهقانی در می‌‌آید و به این سبب از کاخ بیرون رانده می‌شود. دهقان مردِ شریفی است و خود را لایق همبستری با الکترا نمی‌داند و به همین جهت الکترا اسما متاهل اما در باطن دوشیزه باقی مانده بود و به جهت لطف و احترامی که از دهقان می‌دید در کارهای خانه مانند یک کنیز کمک می‌کرد. روزی که کنار چشمه مشغولِ پر کردن کوزه‌ی آب بود برادرش به همراه دوستش پیلادس (شاهزاده‌ی فوکیس) به نزد خواهرش می‌آید و خود را در ابتدا آشنایی که از برادرش خبر دارد معرفی می‌کند و به شرحی که در کتاب می‌خوانیم توسط همان آموزگارِ پیر شناخته و به خواهرش معرفی می‌شود. آموزگارِ پیر به اورستس می‌گوید هنگامِ آمدن به اینجا شاه(قاتل پدرت) را دیدم که در بیشه‌زاری مشغول آماده کردن قربانی بود و با راهنمایی او اورستس در پی انتقام به قربانگاه می‌رود و ابتدا آیگیستوس(شاهِ جدید و قاتلِ پدرش) را و سپس با نقشه‌ای که خواهرش کشیده بود مادرش را می‌کشد. پس از کشتن مادر٬ اورستس و الکترا به شدت پیشیمان می‌شوند و از عذاب وجدان رنج می‌برند٬ الکترا بیشتر بخاطر اینکه برادرش تمایلی به کشتن مادر نداشت اما او برادرش را شورانده بود٬ در این میان آنها ۲ جسد را به بیابان برده و آنان را تقدیمِ‌ زئوس(پادشاهِ خدایان) می‌کنند اما کاستور و پولوکس(فرزندان زئوس) در آسمان بر آنها ظهور می‌کنند و در تصمیم خدایان را بر آنها فرمان می‌دهند که هر ۲ باید به سبب قتلی که مرتکب شده‌اند آرگون را ترک کنند و این مجازات آنان است: الکترا باید به عقدِ‌ پیلادس در آید و به سرزمین فوکیس برود و اورستس به دلیل اینکه مرتکب ۲ قتل شده به مجازاتِ‌ قتلِ مادر برای اینکه از خشمِ الهه‌های خشم و انتقام به دور باشد باید به آتن برود و به آتنا پناه ببرد تا اینکه در دادگاه‌ِ خدایان حاضر شود...

طبق تحقیقی که انجام داده‌ام و متنی که مترجم در انتهای کتاب بیان نموده٬ اوریپید نمایشنامه‌ی دیگری اینبار به نام اورستس نیز نوشته است که افسانه را پس از قتل مادر تا زمان دادگاهِ‌ مجازاتِ او نقل می‌کند که متاسفانه من نسخه ترجمه شده‌ای از آن نیافتم.

در آخر باید عرض کنم که ما‌ تراژدی‌ها را می‌خوانیم تا از آنها لذت ببریم٬ اینکه این نمایشنامه ۴۱۷ سال قبل از میلاد مسیح به روی صحنه رفته طبیعی‌ست که طرز فکر ما به نسبت طرز فکر مردمان یونانِ باستان در آن زمان بسیار متفاوته و من به شخصه بنای قضاوت شخصیت‌ها در تراژدی‌ها را ندارم صرفا آن‌ها را می‌خوانم تا با خلقیات مردمان آن دوران آشنا و از این افسانه‌های جذاب لذت ببرم. در مورد امتیاز نیز عرض کنم که من همیشه نمره‌های خودم را به نسبت موارد مشابه مقایسه و منظور می‌کنم برای مثال وقتی افسانه‌های تبای از سوفولکس را خارق‌العاده خواندم و ۵ستاره دادم این کتاب در سطحی نبود که به ۵ستاره فکر کنم٬ ضمنا یک ستاره‌ی دیگر نیز از آن کم کردم چون در اکثر اوقات نویسنده از بیان جزئیات فرار و به کلی گویی قناعت کرده بود٬ ‌به همین منظور ۳ستاره برای این تراژدی دوست داشتنی در نظر گرفتم.

In this version of the famous myth, Electra not only has great complicity in her mother's murder, but more explicitly takes part in the planning and execution. This was clearly derivative of previous dramatizations of the same events, as Euripides gives nods (and gentle prods) to Aeschylus throughout.

The most interesting character for me is the farmer who married Electra. He is an honest, honorable, and noble commoner who stands in stark relief to the scheming, melodramatic, and morally dubious nobility and heroes. Unfortunately, the farmer disappears about one-third of the way through the play, so we are left with what turns out to be another perspective on an old story, but one that lacks the tension of previous portrayals. If only the farmer could have hung around longer...or maybe even become the primary character! But then it would have been less ancient and more modern. Maybe that might make a great contemporary update of this play--if it hasn’t been done already.

.. كنت أتصور أن اختيار اسمها كمصطلح لحالة نفسية غير طبيعية مسبب ، و أن علاقاتها بوالدها تجسد هذه الحالة التى سميت باسمها و لكنى لم اجد شيئا من هذا ، فالشخصية من البداية إلى النهاية تدور فى فلك الرغبة فى الانتقام و تبعاته
.. علاقاتها بوالدها غير ذات معالم خاصة ، فقد قتل على يد والدتها و هى بعد طفلة ، غاب عن البيت عشر سنوات فى حربه ضد طروادة ، له تاريخ حافل بالخيانة الزوجية و العلاقات النسائية ، اين حضوره فى حياتها و سنواتها القليلة التى عاشتها قبل موته ؟ لم يذكر شئ كهذا.
.. علاقاتها بوالدتها لم يذكر عنها شئ قبل قتلها لزوجها و كأنها بدأت به أو كأن قتله محى ما قبله من ذاكرة الكترا
.. علاقتها بأخيها جيدة ، اجتمعا على الرغبة فى الانتقام من الام و عشيقها و برغم هذا لم تحظى علاقة اوريستيس بمسمى ما أو توصيف غير طبيعى رغم تشابه الظروف ، فإن قلت إن السبب يرجع إلى تحريض الكترا المستمر على الانتقام ،وجدت أنها كانت الأكثر وعيا للحدث بحكم كونها الأكبر و لعل هذا كان السبب ، أما الحديث عن طبيعة علاقاتية غير معتادة فيستدعى الحديث عن هذه العلاقة و تفاصيلها .
.. بدا لى انتقامها نابعا من الواجب متأثرا بالعقل الجمعى أو التقاليد أكثر منه عاطفة خاصة نحو ابيها ، ربما يدعم هذا تعقيب الكورس / الكورال على تبريرات الام لقتلها زوجها هذا فكر عام و لا شئ شخصى هنا ، هكذا بدت .
.. لم احب أجواء التراجيديا الإغريقية ، و لا اعتقد انها ستكون من مفضلاتى و لو زدت منها .
.. الترجمة جيدة ، أخطاء إملائية قليلة
.. المركز القومى للترجمة أحد الأشياء الجميلة القليلة فى هذا البلد البائس

I'm sorry I tried to root against Clytemnestra, but she's just done nothing wrong.

"The husbands are to blame - but they are not criticized. Suppose Meneleus had been abducted secretly, would I have had to kill Orestes, to get back my sister's husband Menelaus? Would your father have stood for that? No: he'd have killed me if I touched his son; he killed my daughter - why should he not die?"