Years ago, I was on jury duty in LA. This was back when jury duty largely consisted of waiting around in a large room each day for a week. I brought along a copy of The Histories (the Rawlinson translation published by Everyman's Library) and found myself engrossed by all the stories, tall tales, gossip, rumors, etc. It's a wonderful panoply that's on offer here! Sure, Herodotus was criticized by many for not writing "facts," but the power of stories is far greater, and he knew it.

During the fifth century B.C. Herodotus of Halicarnassus traveled the known world making inquiries and doing research on the origins and events of the wars between the Persians and the Greeks. This sizable text was the result and it includes what he referred to as enquiries but what encompasses much of what we would call history, sociology, anthropology, mythology and more. It is a wonderful narrative providing the essential background and events, including famous battles like Thermopylae and profiles of great leaders on both sides including Themistocles, Darius and Xerxes. Perhaps the best way to convey the import of this book is to let Herodotus speak for himself. He opens the book thus:

"Here are presented the results of the enquiry carried out by Herodotus of Halicarnassus. The purpose is to prevent the traces of human events from being erased by time, and to preserve the fame of the important and remarkable achievements produced by both Greeks and non-Greeks; among the matters covered is, in particular, the cause of the hostilities between Greeks and non-Greeks."

Herodotus does not shy away from opinions about the events that he narrates; one of these opinions is related early in Book One:
"I know that human happiness never remains long in the same place."

He also relates the opinions of others, notably Solon who counsels the magnificently wealthy King Croesus:
"Of course, it is impossible for one who is human to have all the good things together, just as there is no one country that is sufficient of itself to provide all good things for itself; but it has one thing and not another, and the country that has the most is best. So no single person is self-sufficient; he has one thing and lacks another. But whoso possesses most of them, continuously, and then ends his life gracefully, he, my lord, may justly win this name you seek---at least in my judgment. But one must look always at the end of everything---how it will come out finally. For to many the god has shown a glimpse of blessedness only to extirpate then in the end."

This value of this, the first historian's judgment and investigation becomes more and more evident as one reads on through his narrative. It demonstrates its excellence through episode after episode with the excitement of a great novel. It is not surprising that it has survived as the first history of the clash of civilizations. Reading it was an adventure into the known world in that time.

لم أكن أظن بأن الكتاب سيكون مثيرا لي..إلا أن كتب التاريخ قديما تشابه كتب أدب الرحلات من حيث وصف الحياة الاجتماعية وطبيعة الحيوانات المدجنة والمستوحشة ونوع الأمر والثمار في كل بلاد..لذا كان الكتاب ممتعا من حيث تحقيقه لفتا لأنظاري واهتمامي.

فيه قصص هي من العجب..كقصة الخاتم الثمين الذي رماه أحد حكام الإغريق على ما أذكر في البحر،ثم يعود له الخاتم بعد تكريم الحاكم لصياد بسيط..فما كان من الصياد إلا أن أهداه سمكة كان الخاتم فيها!

أيضا سمعت قصة عجيبة كنت أظن سابقا أنها من أمراض عصرنا بسبب كثرة الفجور والخنا. فأحد الملوك ممن فيه دياثة. كان يصف زوجته لوزيره وصفا مثيرا،ثم دله على كيفية مشاهدة زوجته واضعة ملابسها. لم يكن الوزير قادرا على رفض أوامر ملكه..فلما فعل ما فعل وعرفت زوجة الملك بما جرى معها طلبت الوزير سرا وقالت له إما أن أقتلك وإما أن أكون زوجتك ونقتل الملك!..وكان لها ما كان من قتل الملك.

أيضا تحدث المؤلف عن النساء الأمازونيات..فقد اشتهرن بالقوة والصلابة،وبامتهان الصيد ورمي القوس. وقد أسرن مرة وأركبن ظهر سفينة. فتمكنّ من فك القيك وقتل آسريهن كلهم..ثم اكتشفن أنهن لا يعرفن كيفية قيادة السفينة..فدار بهن البحر حتى وصلن إلى اليابسة وعدن إلى عملهن الصيد والنهب بقوة السلاح، في قصة مطولة تزوجن خلالها من رجال معروفين بالقتال!.
قصة الأمازونيات لوحدها كافية لتأمل سلوك الجنسين في التقارب فيما بينهما..وما يفاجئ ذلك من تضارب أنماط المهام المنوطة بكل جنس..فالرجال المقاتلون لم يتقبلوا في البداية أن يرتبطوا بنساء مقاتلات..وقد احتاجوا للهجرة كي ينأوا بهذا النمط النشاز لنسائهم من بقعتهم تلك.

لم يخل الكتاب من معلومات قد أعتبرها بدرايتي البسيطة خاطئة..فمثلا زعم المؤلف أن التمساح لا يرى داخل الماء. وهذا خطأ لو أن المؤلف عنى بالتمساح ما نشاهده في عالمنا الذي نعيش فيه.

استمعت للكتاب صوتيا، وقد حفزني ما فيه إلى اقتناء الكتاب.

SUI GENERIS

as a gooder reader than I once remarked, some books select their audience. By the same token, some audiences select their books.

Herodotus is best read in the bath.

I only wish I had read it when I lived in Turkey. A great early historical narrative of the Greco-Persian wars. I love the Landmark series and really really appreciate the maps; they helped me keep all my city-states and satraps straight.

Ἰστορίαι = The Histories, Herodotus

The Histories of Herodotus is the founding work of history in Western literature. Written in 440 BC in the Ionic dialect of classical Greek, The Histories serves as a record of the ancient traditions, politics, geography, and clashes of various cultures that were known in Western Asia, Northern Africa and Greece at that time.

Although not a fully impartial record, it remains one of the West's most important sources regarding these affairs. Moreover, it established the genre and study of history in the Western world.

The Histories also stands as one of the first accounts of the rise of the Persian Empire, as well as the events and causes of the Greco-Persian Wars between the Achaemenid Empire and the Greek city-states in the 5th century BC.

عنوانهای چاپ شده در ایران: «تاریخ هرودوت»؛ «تواریخ»؛ نویسنده: هرودوت؛ تاریخ نخستین خوانش: روز هشتم ماه آگوست سال1972میلادی

عنوان: تاریخ هرودوت؛ نویسنده: هرودوت؛ ترجمه به انگلیسی: جرج راولین سن؛ تنظیم: ا.ج اوانس؛ مترجم: غلامعلی وحید مازندرانی؛ تهران، علمی، سال1324، در24ص و211ص؛ چاپ دیگر تهران، بنگاه ترجمه و نشر، سال1360، در هشت ص و300ص؛ موضوع تاریخ هخامنشیان - جنگهای ایران و یونان - از سده ششم پیش از میلاد تا سده چهارم پیش از میلادی

عنوان: تواریخ؛ نویسنده: هرودوت؛ مترجم: غلامعلی وحید مازندرانی؛ تهران، دنیای کتاب؛ سال1368؛ در573ص و4ص، مصور؛ شابک9643461637؛ چاپ دوم سال1368؛ چاپ سوم سال1386؛ چاپ دیگر مشهد، خاتم، سال1391؛ در612ص؛ شابک9786006153278؛

عنوان: تاریخ هرودوت؛ نویسنده: هرودوت؛ مترجم: مرتضی ثاقب فر؛ تهران، اساطیر، سال1389، در دو جلد؛ شابک جلد یک9789643314699؛ شابک جلد دوم9789643314705؛

تاریخ «هرودوت» یا کتاب «تواریخ» یک کتاب تاریخی است، که توسط «هرودوت»، مورخ «یونانی» در سال چهارصد و چهل پیش از میلادی نگاشته شده‌ است؛ این کتاب نخستین کتاب «تاریخ» در جهان به‌ شمار می‌رود؛ و شامل نه کتاب است (سه کتاب نخست به «آسیای صغیر»، «مصر»، «میان‌رودان»، «ایران» و «سوریه» و «سرزمین‌های مجاور آن»، کتاب چهارم دربارهٔ «سکاها» و کتاب پنجم تا نهم به «جنگ‌های ایران و یونان» اختصاص دارد)؛ شرح زندگانی چهار شاه ایرانی «کوروش بزرگ»، «کمبوجیه یکم»، «داریوش بزرگ»، و «خشایارشای بزرگ» در این کتاب آرمیده است

شرق شناس پرآوازه، و کاشف خط میخی «هنری راولینسون»، در دوران پادشاهی «محمدشاه قاجار»، مربی نظامی در فوج «کرمانشاه» بودند، ایشان ضمن خدمت، به کاوش و پژوهش برای کشف رموز «خط میخی» نیز همت گماشتند، و سرانجام موفق شدند؛ پس از کشف چگونگی خوانش «خط میخی»، برادر ایشان «جرج راولینسون»، از آن اکتشاف مهم تاریخی بهره گرفتند، و نخستین ترجمه کامل از «تاریخ هرودوت» به زبان «انگلیسی» را، با حواشی و توضیح در چهار مجلد، در سال1858میلادی منتشر کردند، در سال1910میلادی، نسخه ی تازه ای از ترجمه ی مزبور، در دو جلد منتشر شد، در این نسخه بیشتر متن را حفظ، اما حواشی و یادداشتها و مقدمه را، خلاصه کرده بودند، در آغاز جنگ جهانگیر دوم، نسخه ی یک جلدی از ترجمه ی «راولینسون» توسط «ا.ج اوانس» دوباره تلخیص و تنظیم شد، این کتاب برگردان جناب «غ وحید مازندرانی»، از همان نسخه یک جلدی، از زبان «انگلیسی» میباشد، که نخستین چاپ آن در سال1324هجری خورشیدی، توسط انتشارات علمی، در دسترس پژوهشگران قرار گرفته است؛

این فراموشکار نخستین بار متن «انگلیسی» کتاب را خوانده ام، و سپس بارها و بارها نیز آنرا دوباره خوانده ام، و هر بار که فرصتی دست دهد، و حوصله ام برای تاریخ تنگ شود، باز هم تکه ای از متن «انگلیسی» را میخوانم، کاغذ آن نسخه ی کتاب جیبی این فراموشکار کاهی است، و صفحاتش زرد شده، و چشمانم حروف «انگلیسی» ریز را این روزها خوب تشخیص نمیدهند، ولی میخوانم، این نوشته ی «هرودوت» شاهکاری است، که هماره باقی خواهد ماند، تا به آیندگان آموزش دهد که تاریخ را چگونه بنویسند

تاریخ بهنگام رسانی 01/10/1399هجری خورشیدی؛ 19/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

How to review Herodotus? It's much like trying to review the Bible. Most would probably say something like, "I liked the blood and guts and stories about the cheating wives of kings; the genealogies were boring." But I found the entire book utterly captivating. It's something special to be able to lose yourself in a world that's completely different from your own, that has a rich history of its own with strange characters and stranger frontiers.

Herodotus is truly a child of the world, marveling at its every wonder. To the modern reader, much of what he writes is quaintly naive (and at times pretty racist). For instance, when describing Indians (a people he located in the very northwestern part of what we now know as India), he says that they "dwell farthest to the east and closest to the sunrise. For east of the Indians lies an uninhabitable desert of nothing but sand." (3.98.2) These Indians also "have intercourse out in the open just like animals" and "the seed they ejaculate into their wives is not white like that of the rest of men, but black like their skin and like the semen of the Ethiopians." (3.101.1-2) And in describing the land of Egypt, he constantly spews wildly inaccurate exoticisms. He describes the symbiotic relationship between an alligator and a plover (bird); the alligator, who is the most vicious creature in the world, opens its mouth to let the plover eat the leeches from his gums (not true, despite the misinformation still circling today, even). There is a report of ants that are smaller than dogs but larger than foxes who gather gold out of the desert. He tells a story about a race of one-eyed men who steal gold from gold-hoarding griffins, but he discounts the story because he can't believe in the existence of one-eyed men (the eagle-headed lion, however, he has no trouble accepting.)

Herodotus's histories are great fodder for contemporary literature. I have no doubt that every story that could be told had already been told by the time of Herodotus. The influence of literature like this is most plainly seen in fantasy works; after all, the ancient Greeks lived in a fantasy world, where gods wreaked havoc and monsters resided in the shadows. George R.R. Martin's Song of Ice and Fire would never have existed without Herodotus and the works of his peers. His tyrants, whores, valiant knights, plots of political intrigue and betrayal, may very well have all been lifted right off the papyri of these ancient texts. And no one could blame him for doing so. This is good stuff.

So Herodotus is truly a child of the world, marveling at its every wonder. But if he's so gullible, can we really call this history? My answer is that I don't really care what you call it. This is better than history. It's entertaining, it's fascinating, it's educational at times. Much like the Bible, it's got a bit of everything. It's a collage of knowledge, ancient rumors, wild speculation, and bewildering stories, that's begging out to be read and enjoyed by even such a removed generation as ours.

P.S. A quick note on the Landmark edition, translated by Andrea L. Purvis and edited by Robert B. Strassler. With all these maps and appendices and copious footnotes, why would you ever read a different edition? It's well worth it to shell out a few more bones for this one.

لم تكن تلك فكرتي عن (تاريخ هيرودوت) قبل قراءتي له ، كنت أطنه أكثر علمية من ذاك لكثرة ماتم الإستشهاد به و الرجوع إليه أكاديميا
***
حكايات لطيفة و مشوقة على أي حال :) ، و من أكثر حكاياته التي لفتت ناظري حكاية قمبيز مع ملك إثيوبيا ...، و
(الأمازونيات)
كنموذج من النماذج الأنثوية الفريدة في التاريخ القديم

Ah, the sublime egoism of the internets, where a mere mortal like me writes a review of Herodotus.
Obviously, as he is the first historian, you should read him. Even if he were boring and inaccurate, you should read him. But Herodotus is certainly not boring, and he's not as inaccurate as a lot of famous quotes from him would make you believe. It's sad, but Herodotus' reputation for inaccuracy, which he had even in the ancient world, comes largely from people stupidly misreading his greatest strength: whereas Thucydides and most later ancient historians would only give you the narrative they thought most plausible, Herodotus routinely gives several different versions of events as he heard them from different sources, and tells tales he heard but which he expressly doesn't personally believe. This is awesome because it allows us to double-check his work. For example, in 4.42 Herodotus describes the circumnavigation of Africa by the Egyptians ca. 600; and the detail he finds most unbelievable in the story--that the sailors had the sun to the northward of them as they sailed around the southern tip of Africa--is accurate and is now considered the best evidence that such a journey actually happened. Awesome book great job, H!

قبل 2500 سنة وفي وقت مفصلي مهم
كتب هيرودوت تاريخ اليونان والمنطقة

حيث كان الفرس الاخمينيين في اوج توسعهم حتى احتلوا اجزاء من بلاد الاغريق .. وفي معركة سلاميس المفصلية الذي انتصر بها اليونان وحققوا بها استقلالهم من الفرس .. جاء هيرودوت ليؤرخ تلك الاحداث في منهجية علمية متميزة عن المؤرخين السابقين عليه
طبعا يبقى الكثير مما كتبه هيرودوت يقترب للميثولوجيا والاساطير .. وربما كان هذا ميزة في الكتاب حيث يؤرخ لنا اعتقادات المجتمع والقصص الغريبة التي يتبادلونها

يؤرخ هيرودوت للاغريق والفرس ومصر والاثيوبيين وغيرهم عبر قصص ملفتة .. لكن يبقى من الصعب ان نقول بأن نظرة هيرودوت او من نقل عنهم كانت محايدة وموضوعية ..

كتاب تراثي قيم ..لكن يبقى صعبا ومملا احيانا ..لكنه مدخل مهم للثقافة والتفكير الاغريقي القديم

دوستانِ گرانقدر، با آنکه زنده یاد «هرودوت» این مورخ نامی، در برخی از اخباری که ارائه نموده، در مورد ایران خصمانه برخورد کرده و در جاهایی نیز نوشته هایش بسیار با واقعیت فاصله دارد، امّا در هر حال میتوان گفت که یکی از کتبِ تاریخی مرجع میباشد که برخی از اخبار و رویدادهایی که نوشته، تنها در همین کتاب یافت میشود... این مورخ نامی زحمات بسیار زیادی برای بر جای ماندن تاریخ برای انسانهای امروزی کشیده است و مشکل فقط و فقط همان تحریف هایی است که بعضاً به دلیل دشمنی دیرینه با ایرانیان، وارد اخبارش کرده است... البته اخباری را که تحریف شده است را اگر بر تاریخ ایران تسلط داشته باشید، به خوبی متوجه میشوید.. به گونه ای که در هرکجا که ایرانیان یا فلان پادشاه ایرانی را کوچک انگاشته، بدانید که کینه و بداندیشی از سوی «هرودوت»، در پشتِ آن رویداد و خبر، نهفته است
درکل، به عنوان مکمل میتواند کتاب مناسبی جهت فهم تاریخ سرزمینمان و همچنین تاریخ یونانیان و رومیان باشد
-------------------------------------------------------------------------------
در بند 141 از تاریخ «هرودوت» اخباری از «کوروش بزرگ» نوشته شده که بدون تردید از خواندن آن لذت میبرید و به شعور و خرد نیاکانمان افتخار میکنید
در بند 141 نوشته: یونانیانِ این سرزمین (منظور آسیای صغیر بوده است) که مغلوبِ «کوروش» شده بودند، سفیری نزد او فرستادند و تقاضا کردند که با آنها به همان نحو رفتار کند که با پادشاه مغلوبِ لیدیه (کرزوس) رفتار کرده بود. یعنی در امور داخلی آنها دخالت نکند و همان امتیازها را برایشان بشناسد. «کوروش» جواب مستقیمی به آنها نداد، ولی این مثال را برایشان آورد: نی زنی به کنار دریا رفت و دید ماهی هایِ خوشرنگ در آب شنا میکنند. پیش خود گفت: اگر نی بزنم یقیناً اینها به خشکی خواهند آمد. ولی چندان که نی زد، اثری از ماهیها نیافت... پس توری برداشت و به دریا افکند و عده ای از ماهیها در آن افتادند... وقتیکه ماهیها در تور میجستند و می افتادند، نی زن گفت: حالا بیهوده می رقصید، میبایست آنوقت که نی میزدم میرقصیدید.(رقصیده باشید)...پایان
یاد «کوروش»، آن ایرانی بزرگ و خردمند، تا همیشه زنده و پاینده باد
«پیروز باشید و ایرانی»

It took me awhile to get through this one, as there was just so much research that needed to accompany it to find out where and what was always being referenced. Thank goodness for wiki! I had always heard how incredible Herodotus was as a historian, but I found that he was very humble in what he proposed. For example he would reference this or that peoples living in a mountain or eating certain fruits etc. and then he would say that he found the part about them having one eye very unbelievable but basically he would put in the information because it was what was commonly said of them at the time. I think this is a brilliant way to go about recording history. Sure facts get muddled with hearsay, but it gives you a great picture of how the greeks must have seen the rest of the ancient world, their neighbors and the wars that surrounded their history, and as Herodotus was in many ways one of the earliest historians that we have record of he did not have much else to go off of so I think he did an excellent job. This was not only intellectually stimulating but very engagingly written and fairly fast paced for the amount of incidences he recorded.