I would like to give this 5 stars, really, I would. But there's so much irritating about Rod Whitaker's perspective that I just wouldn't feel comfortable lending the book that level of personal approval. This book interested me from the start and I even started playing a little badu (badly). When I heard that Whitaker's was racist, misogynist, and just generally disgusting, I thought that this may have been just a product of the time but it's really just a product of his personal revulsion for anything not Whitaker. You can tell that he identified with the flawless Hel. Whitaker's pedestrian attitude toward other cultures emerges to that point of satire. By the way, I'd love to see a body count in this book.

Yaktın beni rukiş ateşlere attın.
Kızlarla buddy-reads'imizin rukiş tarafından şubat ayı için seçilen kitabı. İlk kitabımız...

DEDİM herkese benden çay dediler yok, herkese kahve dediler yok...
Naptım ne ettimse caydıramadım.

DEDİM bağışlayın dediler yok :(

Mistik olayları çok cool gerçekten(!) ya da go oyunu falan. Ana sevgisi görmeyen çok ulus ve savaş içinde yaşayan bir bebenin manyaklığı olamaz mı ben de mistiğim o zaman. Anlatılabilen bişi değilmişmiş mistisizm fln, salaklar kimyasallarla buna varmaya çalışırmışmış falan fişman geçicen o işleri koçum, hesse'nin sidartası ve komple teorilerinin copy of copyisi olan tek amacı usa avrupa ve kürselliği aşağılayıp ne yazık ki bu yüzden asyayı-japonyayı - arada onlara da laf vursa da- yücelten biri ve bunun farkında değil. Bebe yani Nikolai böyle eşsiz fln nedense fiziksel olarak fln ahahah

Hacı ben çok komple teorisi, abartı dünyayı yöneten gizli örgüt senaryoları okudum, o yüzden yavan geliyor. Ha, 1979'da yayınlanmış bir kitap olarak dolgun olabilir, ama NWO (new world order) yeni bişi değil kökü Fransız devriminden önceye dayanıyor. Milyonlarca şey okuyabilirsiniz basılı kitapları da geçtim ben. Bu aralar dünya askeri örgütlerinin facebookla kitle kontrol ettiği popüler, adam geleceği mi görmüş acaba dicem, ben böyle şeylerde ya bilim kurgu ya zaten biliyordu ararım.

Ayrıca yazar kendi gibi amerikan düşmanı bir karakter yaratmış. Ülke - milletten bağımsız bir yolculuk olabilirdi nikolai'in yaşadığı çünkü kendisi de hem genleri hem doğduğu yaşadığı yer hem bildiği diller açısından kırma biri. Zorlama geldi bana. Kurban olayım bi takım sosyo-felsefik şeyler anlatacaksanız bağımsız yapın ideoloji, teoloji, etnoloji karıştırmayın şayet kendiniz yeni bir sav atmıyorsanız ortaya.

Birazını yutuptan hızlıya alarak dinledim ablanın biri sağ olsun yarısını okumuş dlflfpdşf kalan kısmını atlaya atlaya bit ulan artık diye diye okudum.

Aklıma sürekli şu geldi: naber Nikolai sağa gomak ne golay LOL (rebep ivedik fanclub)
xoxoxo
iko

Şibumi; sıradan, olağan görünümlerin altında yatan gizli üstünlükler, azımsanan alçakgönüllü güzellik..
Felsefesi çok etkileyici.

Kitabın tamamen bu felsefeyi derinlemesine anlatan bir hikayesi olduğunu düşünerek okumaya başladım. Gördüm ki, petrolün ekonomik/politik olarak nasıl bir güç olduğu, kendimi hep bir piyon/etkisiz eleman gibi hissetmeme neden olan ülkelerüstü güçlerin pis oyunları, bazen bir kişinin kişisel meselelerinin bile nasıl bir kaosa neden olup onlarca/yüzlerce hatta binlerce kişinin hayatına mal olabileceği, görünenin çoğu zaman gerçek olmadığı, insan hayatının ne kadar ucuz olduğuna dair bir hikaye de akıp gidiyor. Bazen fazla james bond vari akıyor..

Üzerine düşünecek, hayatımıza katsak huzuru bulacağımız etkilendiğim çok şey var; “bilgilerden geçip basitliğe varmak gerek”
Tam da bu ara hayatımda üzerinde çalıştığım şey! Hayat standardı ile yaşam kalitesinin iki farklı şey olduğu ve aslolanın yaşam kalitesi olduğu! Minimalizm diyordum, şibumi de benzer şeyi söylüyor. Kitaptaki karakterlerden Le Cagot nasıl yapılacağını basitçe anlatıyor; “insanı en mutlu eden şey ihtiyaçlarıyla varlıkları aradında bir denge bulunmasıdır. Bütün sorun, bu dengenin nasıl sağlanacağı. İnsan bunu belki varlıklarını yükseltip ihtiyaçlarının düzeyine çıkararak yapabilir. Ama bu budalalık olur. Bunu yapmak, arada bir sürü doğa dılı şeyler yapmayı gerektirir. Pazarlık etmek gibi, çalışmak gibi çabalamak gibi. Öyleyse? Öyleyse akıllı bir adam dengeyi, ihtiyaçlarını azaltarak, yani onları varlıkları düzeyine indirerek sağlar. Bunu yapmanın en iyi yolu, bedava olan şeylerin değerini bilmektir. Dağların, kahkahanın, şiirin, bir dostun verdiği şarabın...” sf281

Για το Smassing Culture.

Μια αλληγορική διαμάχη μεταξύ Ανατολής και Δύσης

Όπως αναφέρθηκε στο κείμενο για τη Λεωφόρο (εκδόσεις Πόλις, 2018), ο Trevanian υπήρξε μια ιδιαίτερη συγγραφική προσωπικότητα, κρατώντας κρυφή την πραγματική του ταυτότητα για πολλά χρόνια, δημιουργώντας έτσι έναν μύθο γύρω από το όνομά του, με τα έργα να πουλάνε πολλά αντίτυπα ανά τις δεκαετίες, με το Σιμπούμι να αποτελεί κατά γενική ομολογία το magnum opus του. Το Σιμπούμι δημοσιεύθηκε αρχικά το 1979 και το 1981 κυκλοφορεί για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Πάντερ σε μορφή βιβλίου τσέπης. Μετά από πολλά χρόνια κυκλοφόρησε εκ νέου στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις τον Ιούνιο του 2019 σε μετάφραση Αποστόλη Πρίτσα.

Τι είναι το Σιμπούμι όμως; Δεν υπάρχει ακριβής ορισμός για το τι είναι το Σιμπούμι, αν και κατά λέξη στα ιαπωνικά σημαίνει ανεπιτήδευτη τελειότητα. Ο ορισμός που δίνει η Wikipedia είναι: Shibumi (渋 み) είναι ιαπωνικό ουσιαστικό που αναφέρεται σε μια ιδιαίτερη αισθητική απλής, λεπτή και διακριτικής ομορφιάς. Όπως και άλλοι ιαπωνικοί αισθητικοί όροι, όπως iki και wabi-sabi, το shibumi μπορεί να εφαρμοστεί σε μια ευρεία ποικιλία θεμάτων, όχι μόνο την τέχνη ή τη μόδα. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό είναι ένας αρκετά γενικός όρος που στο έργο του Trevanian χρησιμοποιείται περισσότερο ως φιλοσοφικός όρος και ως τρόπος ζωής.

Πρωταγωνιστής και κύριος εκφραστής του ενός πόλου του βιβλίου, είναι ο Νικολάι «Νίκκο» Χέλ, με την ειδικότητα του πληρωμένου δολοφόνου. Γεννημένος από Γερμανό πατέρα και Ρωσίδα μητέρα, χωρίς όμως να λάβει ποτέ επίσημη υπηκοότητα, μεγάλωσε στην Σαγκάη, μέχρι την κατάληψή της από την Ιαπωνική Αυτοκρατορία και ύστερα στην Ιαπωνία ως προστατευόμενος ενός στρατηγού του Ιαπωνικού Στρατού και ενός φίλου του, δασκάλου του πνευματικού παιχνιδιού Γκο (Gô). Ο Χελ μεγάλωσε με την ανατολίτικη κουλτούρα και φιλοσοφία -κυρίως αυτήν της Ιαπωνίας- ζώντας όλη του τη ζωή ουσιαστικά ως ανατολίτης με δυτικά σωματικά χαρακτηριστικά, μετακομίζοντας ύστερα από χρόνια σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Χώρας των Βάσκων.

Έτερος πόλος είναι η επονομαζόμενη Μητρική Εταιρεία η οποία ελέγχει την CIA και κατά συνέπεια σε μεγάλο βαθμό την Αμερικάνικη Κυβέρνηση. Σαφής υπαινιγμός για το ξεπούλημα των κυβερνήσεων προς όφελος των ιδιωτικών επιχειρήσεων, τις περισσότερος φορές εις βάρος των πολιτών. Ο Νικολάι Χελ χρόνιος πολέμιος της δυτικής κουλτούρας (δεν είναι λίγες οι φορές που κρίνει αρκετά σκληρά τη δύση και εκφράζει την απογοήτευση του για την δυτικοποίηση της ιαπωνικής κουλτούρας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) θα βρεθεί αντιμέτωπος με την Μητρική Εταιρεία και κυρίως με το υψηλόβαθμο στέλεχός της, τον Ντάιαμοντ, ύστερα από ένα τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο της Ρώμης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινιακών οργανώσεων.

Ο Trevanian με το Σιμπούμι συνθέτει ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα, χρησιμοποιώντας μια φαινομενικά απλή υπόθεση ώστε να δημιουργήσει ένα βαθιά φιλοσοφικό πρωτίστως αλλά και ιστορικό δευτερευόντως έργο. Οι πνευματικές αναζητήσεις έχουν την μερίδα του λέοντος συγκριτικά με τη δράση, χωρίς ωστόσο να χάνεται ο χαρακτήρας του βιβλίου. Το Σιμπούμι είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο έχοντας έντονα ψήγματα κατασκοπευτικής και αστυνομικής λογοτεχνίας παραμένει βαθιά noir στην αισθητική του, ξεπερνώντας όμως τα στενά όρια (αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να υπάρχουν τέτοια) των εν λόγω ειδών λογοτεχνίας.

Η διαχρονικότητα του Σιμπούμι ως έργο μπορεί να φανεί στις αναφορές και στα cameo του σε άλλα είδη τεχνών όπως η μεγάλη οθόνη, με την παρουσία του μεταξύ άλλων στο John Wick (2014) και το The Royal Tenenbaums (2001) του Wes Anderson.

Εν κατακλείδι, όπως και με τη Λεωφόρο έτσι και με το Σιμπούμι ο Trevanian παρουσίασε ένα μυθιστόρημα όπου το βάθος των χαρακτήρων κερδίζει την άτυπη μάχη με τη δράση. Οι φιλοσοφικές και πνευματικές αναζητήσεις παρέα με το χιούμορ και τη συγκίνηση που προσφέρονται άπλετα, καθιστούν το Σιμπούμι ένα από τα σημαντικότερα έργα της noir αισθητικής στην αστυνομική, κατασκοπευτική αλλά και στη γενικότερη λογοτεχνία.

Si c'est un livre qui se prend au sérieux, c'est une purge. Si c'est un livre qui est une critique satirique du genre du livre d'espionnage, bien ouej.

Pour tout dire ; j'ai bien aimé les personnages, sauf le protagoniste. Un mélange de Chuck Norris, Captain America, Rocco Siefredi, Itachi et Jesus. Avec des Jutsu de niveau 4 d'orgasme par la pensée. Et la capacité à parler le basque. Qui parle le basque, outre un basque ?

L'histoire est beaucoup trop longue à se mettre en place, le héros élevé par des prostituées japonaises, descendant d'un allemand et d'une russe, pupille d'un général japonais, champion de go à 10 ans, maître de pseudo-mysticisme oriental, parangon de la pensée japonaise, hyper-polyglotte (et on apprendra vers la fin que ce n'est pas que pour l'apprentissage des langues), adepte de la fameuse école d'arts martiaux de Tuer avec un trombone, spéléologue averti et grand défendeur de la cause basque. Rien que ça. Puis, parfois, quand il s'ennuie, il va tuer des gens pour la gloire, la beauté, l'ordre moral et un petit million de dollars.

Vraiment, si c'est une œuvre satirique, elle est incroyable, jusque dans l'ennui éprouvé dans le déballage de son passé, le côté ultra libidineux lorsqu'on le découvre enfin dans l'époque actuelle. La moitié de l'histoire est le passé du personnage, un quart est sa passion pour l'exploration de grottes et le reste se passe entre des descriptions de repas, de ses prouesses sexuelles et d'insultes envers les américains (ou les français, dépend des pages).

In short, “Shibumi” features Nicholai Hel, half Russian, half German brought up as Japanese. Hel is a master assassin, a fabulous lover, an adventurer, and much more. On the other side of the story, there is the “Mother Company.” An organization of energy companies, which control the CIA, FBI and the Government in general. Having said that, “Shibumi” is much more than your regular thriller; it has deep insight into Eastern philosophy and life in general. This book is by far the best thriller (although I shrink at describing this book as such since it is much more) I have ever read.

A novel I was introduced to when I was a kid, by my father. This novel was a great thriller about an assassin Nicholai Hel who is also into culture, languages, mathematics and sexual competition with his female lovers. It had some great social commentary. Trevanian shits on American cities like New York where he says people are full of fear and fury. He also castigates Arab males for hiding the females in burqas. There is a long passage which just goes on and on where Nicholai Hel and his sidekick Le Cabot do some cave climbing. I remember it irritated the hell out of me. The main villain is a CIA agent who goes by the name of Diamond. I remember the book had a lot of sex. I liked reading those. It is set across many continents. My father is a big fan of this novel. I remember he owned multiple copies of this novel. He would lend to people whom he met and they would never return it.

I recall seeing Shibumi on paperback stands when I was in elementary or middle school, and it seemed like a typical thriller like the Robert Ludlum and Erik Van Lustbader novels I was starting to graduate to after tiring of the Mack Bolan ("The Executioner") action series. I never did pick it up even though it did seem like something I would have read at the time. I'm glad I didn't, because it would have been over my young, callow head. I wouldn't have picked up on the fact that it is a witty, intelligent spy spoof (more the 1962 film version of The Manchurian Candidate or a less arch Dr. Strangelove than Our Man Flint or those Dean Martin "Matt Helm" movies), and the digressions to things philosophical and arcane would have bored me. He's an international assassin, but he hardly ever kills anybody! He just sits around and plays Go, and disparages westerners, and meditates, and occasionally has tantric sex! And then he goes spelunking for a hundred pages! He practices a secret martial art called "naked/kill" that allows the practitioner to kill a man instantly using any object at hand, even a paper drinking straw, but we never hear any details on how he received this training, or how it works? And he has basically what amounts to Spidey-Sense?! Ridiculous!

And it would be, if Trevanian weren't a prose writer practically without fault, with an acid wit that doesn't belay his ability to exhibit deep feeling when called for. For one who is ostensibly a writer of "airport paperbacks," Trevanian takes his time and lets the story build up slowly over the long haul. He avoids cliches and takes narrative turns that the reader won't necessarily suspect, but are nonetheless satisfying. He is also remarkably prescient regarding world politics and finance, and what probably seemed mere fancy to readers in 1979 will strike a chord of plausibility in those of us today who sometimes wonder who's really running things. Plus, he taught me about "Volvo-bashing".

90'ların efsane romanı. Ben de o dönem okuyup çarpılmıştım tabii. 30 sene sonra tekrar okurken, niye o zamanlar bu kitaba ve Nicholai Hel karakterine hayran kalmıştık diye düşündüm. Çünkü günümüzde her filmde, dizide rastladığımız bu olağanüstü kişilik o dönem için emsalsizdi :)

Kitabın büyük kısmı Hel'in yaşamını anlatıyor. Gerçek anlamda macerayı ancak kitabın finalinde çok kısa görüyoruz.

90'ların gençliğini alabildiğine etkilemiş sürprizli, zengin bir casusluk romanı.

Nicolai (Nikko) Hel is a one of a kind man caught in uncommon circumstances. When he and his mother are trapped in China during the Japanese invasion, they are accepted into the home of a Japanese general of administration who takes a liking to Nikko (known more commonly as Hel). He teaches the boy many languages, including the art of Shibumi, which is more than simply the knowledge of things, but rather the 'understanding' of things.

Over the course of the war and Japan's eventual surrender, Hel finds himself without a country. Being half-Russian, he is suspect among conquering Americans, who learn to accept him because of his multi-linguistic capabilities. His knowledge of martial arts helps him during meditation periods after he spends a time in prison. Upon his eventual release, Americans use his skills to infiltrate enemy organizations, and Hel soon becomes an efficient killer. But Hel takes revenge on those who have thrust him into this life of murder-for-hire. And when a man seeking revenge for the loss of his brother by Hel's hands, Nikko Hel's quiet, dignified life in the Spanish Basque mountains is suddenly turned upside down. It will take all of his skills to survive and possible seek to 'quiet' those who would dare challenge him.

This book was recommended to me by my son, who has this copy in his collection. It's the sort of story one keeps for another read. The reader is transported to pre-WWII China, Japan during and after the war, and eventually Europe where Hel has made his life. The characters are colorful and illuminating. I was left to wonder if this sort of person actually existed, and would not be all surprised if there are. Written in 1979, this book like so many proves a story is timeless.

Κριτική στο Smassing Culture

Μια αλληγορική διαμάχη μεταξύ Ανατολής και Δύσης

Όπως αναφέρθηκε στο κείμενο για τη Λεωφόρο (εκδόσεις Πόλις, 2018), ο Trevanian υπήρξε μια ιδιαίτερη συγγραφική προσωπικότητα, κρατώντας κρυφή την πραγματική του ταυτότητα για πολλά χρόνια, δημιουργώντας έτσι έναν μύθο γύρω από το όνομά του, με τα έργα να πουλάνε πολλά αντίτυπα ανά τις δεκαετίες, με το Σιμπούμι να αποτελεί κατά γενική ομολογία το magnum opus του. Το Σιμπούμι δημοσιεύθηκε αρχικά το 1979 και το 1981 κυκλοφορεί για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Πάντερ σε μορφή βιβλίου τσέπης. Μετά από πολλά χρόνια κυκλοφόρησε εκ νέου στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις τον Ιούνιο του 2019 σε μετάφραση Αποστόλη Πρίτσα.

Τι είναι το Σιμπούμι όμως; Δεν υπάρχει ακριβής ορισμός για το τι είναι το Σιμπούμι, αν και κατά λέξη στα ιαπωνικά σημαίνει ανεπιτήδευτη τελειότητα. Ο ορισμός που δίνει η Wikipedia είναι: Shibumi (渋 み) είναι ιαπωνικό ουσιαστικό που αναφέρεται σε μια ιδιαίτερη αισθητική απλής, λεπτή και διακριτικής ομορφιάς. Όπως και άλλοι ιαπωνικοί αισθητικοί όροι, όπως iki και wabi-sabi, το shibumi μπορεί να εφαρμοστεί σε μια ευρεία ποικιλία θεμάτων, όχι μόνο την τέχνη ή τη μόδα. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό είναι ένας αρκετά γενικός όρος που στο έργο του Trevanian χρησιμοποιείται περισσότερο ως φιλοσοφικός όρος και ως τρόπος ζωής.

Πρωταγωνιστής και κύριος εκφραστής του ενός πόλου του βιβλίου, είναι ο Νικολάι «Νίκκο» Χέλ, με την ειδικότητα του πληρωμένου δολοφόνου. Γεννημένος από Γερμανό πατέρα και Ρωσίδα μητέρα, χωρίς όμως να λάβει ποτέ επίσημη υπηκοότητα, μεγάλωσε στην Σαγκάη, μέχρι την κατάληψή της από την Ιαπωνική Αυτοκρατορία και ύστερα στην Ιαπωνία ως προστατευόμενος ενός στρατηγού του Ιαπωνικού Στρατού και ενός φίλου του, δασκάλου του πνευματικού παιχνιδιού Γκο (Gô). Ο Χελ μεγάλωσε με την ανατολίτικη κουλτούρα και φιλοσοφία -κυρίως αυτήν της Ιαπωνίας- ζώντας όλη του τη ζωή ουσιαστικά ως ανατολίτης με δυτικά σωματικά χαρακτηριστικά, μετακομίζοντας ύστερα από χρόνια σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Χώρας των Βάσκων.

Έτερος πόλος είναι η επονομαζόμενη Μητρική Εταιρεία η οποία ελέγχει την CIA και κατά συνέπεια σε μεγάλο βαθμό την Αμερικάνικη Κυβέρνηση. Σαφής υπαινιγμός για το ξεπούλημα των κυβερνήσεων προς όφελος των ιδιωτικών επιχειρήσεων, τις περισσότερος φορές εις βάρος των πολιτών. Ο Νικολάι Χελ χρόνιος πολέμιος της δυτικής κουλτούρας (δεν είναι λίγες οι φορές που κρίνει αρκετά σκληρά τη δύση και εκφράζει την απογοήτευση του για την δυτικοποίηση της ιαπωνικής κουλτούρας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) θα βρεθεί αντιμέτωπος με την Μητρική Εταιρεία και κυρίως με το υψηλόβαθμο στέλεχός της, τον Ντάιαμοντ, ύστερα από ένα τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο της Ρώμης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινιακών οργανώσεων.

Ο Trevanian με το Σιμπούμι συνθέτει ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα, χρησιμοποιώντας μια φαινομενικά απλή υπόθεση ώστε να δημιουργήσει ένα βαθιά φιλοσοφικό πρωτίστως αλλά και ιστορικό δευτερευόντως έργο. Οι πνευματικές αναζητήσεις έχουν την μερίδα του λέοντος συγκριτικά με τη δράση, χωρίς ωστόσο να χάνεται ο χαρακτήρας του βιβλίου. Το Σιμπούμι είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο έχοντας έντονα ψήγματα κατασκοπευτικής και αστυνομικής λογοτεχνίας παραμένει βαθιά noir στην αισθητική του, ξεπερνώντας όμως τα στενά όρια (αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να υπάρχουν τέτοια) των εν λόγω ειδών λογοτεχνίας.
Πλάνο από την ταινία John Wick (2014)

Η διαχρονικότητα του Σιμπούμι ως έργο μπορεί να φανεί στις αναφορές και στα cameo του σε άλλα είδη τεχνών όπως η μεγάλη οθόνη, με την παρουσία του μεταξύ άλλων στο John Wick (2014) και το The Royal Tenenbaums (2001) του Wes Anderson.

Εν κατακλείδι, όπως και με τη Λεωφόρο έτσι και με το Σιμπούμι ο Trevanian παρουσίασε ένα μυθιστόρημα όπου το βάθος των χαρακτήρων κερδίζει την άτυπη μάχη με τη δράση. Οι φιλοσοφικές και πνευματικές αναζητήσεις παρέα με το χιούμορ και τη συγκίνηση που προσφέρονται άπλετα, καθιστούν το Σιμπούμι ένα από τα σημαντικότερα έργα της noir αισθητικής στην αστυνομική, κατασκοπευτική αλλά και στη γενικότερη λογοτεχνία.

Kesinlikle sevmedim.

Yazar, birkaç kısımda, okuyucuya, kitap ve baş karakter hakkında ne düşünmesi gerektiğini söylüyor, resmen okuyucuya karışıyor, okuyucuyla muhatap oluyor.

Zaten baş karakterin ve şatodaki hanım arkadaşının üstün niteliklerle donanmış olması okuyucuyu itiyor. Bu karakterlerin derinlikleri yok, sadece birtakım zorluklardan geçip hayatta kalabildiklerini ve birkaç ırkın özelliklerini birden taşıdıklarını biliyoruz ama kendi kendilerini eğiten karakterler için fazla seçkinler.

Kitap baştan sona çok ırkçı, Amerikan kültürünü biz de çok sevmeyiz ama bu kadar da ayan beyan ırkçı ifadeler beni çok rahatsız etti. Amerikan, Arap ve Fransız halklarıyla ilgili çok çirkin ifadeler var.

Kitap kesinlikle cinsiyetçi.

Go oyunuyla ilgili bir roman olduğunu biliyordum ve tüm kitabın bir Go oyunu hamleleriyle ilerlediğini duymuştum. Okumadan önce bir oyunla çok fazla ilgili olacağından ve çok fazla teknik terim okuyacağımdan kuşkulanıyordum ama Go oyunundan neredeyse hiç bahsedilmiyordu.

Kitap, çok fazla şey sunacağını söylüyor, kendi kendine bunu söylemesi bile çirkin. Baş karakterin trans anlarına daha çok eğilse, "şibumi" anlayışı ile ilgili daha içsel birkaç şey söyleyebilse belki de çok severdim. Ama büyük bir hayal kırıklığı oldu bu roman, tamamen popüler kültüre "Sizin kültürünüzü eleştirecek ve size yine hazır bir felsefe sunacağım, siz de bunu kapış kapış alacaksınız..." diyerek yazmış ve bu kitabı okumanın "cool" sayılacağını tasarlamış gibiydi yazar. Ne yazık ki sevmedim, keşke sevseydim de güzel bir kitap okumuş olsaydım, "Herkes beğeniyor, o yüzden ben beğenmemeliyim..." burnubüyüklüğü değil bu, resmen hayal kırıklığı.