Abe at his discordant best, The Box Man contains a main narrative, sub narratives and those that may appear related and unrelated, a meditation on identity and perhaps on the subtle loss of it's authenticity, the book slides into territories at times that feel out of reach to the reader, but Abe does it so well, and after putting the book down it can feel very much like you are looking back at a collage of narratives, some fitting, some detached, the completed and uncompleted. Very much enjoyed this book, as with the wife's flat with yellow curtains in The Ruined Map, which felt like a solid and reliable landmark within the narrative landscape here the soy sauce factory seemed to float up as Abe's narrative drags us around the themes he wanted to pull us through, will no doubt remain fascinating after multiple reads.

Vivamente sconsigliato ai non amanti del surreale. La storia si presenta come il diario di un uomo-scatola, ossia un individuo che decide di rinchiudersi all’interno di una scatola di cartone, debitamente attrezzata con spioncini, utensili e tutto il necessario per condurre una vita all’interno di essa, girovagando per la città nell’indifferenza generale.
La bizzarra storia di questi soggetti da un lato è una riflessione sull’alienazione dell’individuo nella società contemporanea e sull’indifferenza reciproca, dall’altro su questioni più strettamente legate all'ambigua relazione tra soggetto ed oggetto dell’osservazione. Una delle motivazioni primarie della scelta di vita degli uomini-scatola è infatti il privilegio di poter osservare senza essere osservati, tema che ricorre in varie forme nell’opera, fino a culminare in una sequenza di ribaltamenti nei ruoli di voce narrante. Spunto molto interessante, il punto debole è forse il finale un po’ troppo fumoso.

Bu karanlık ve absürd kukla dansı, iplerin kördüğümünü çözmek için mi izlenir? Hiç sanmıyorum. Dansı izliyorum ben. Radiohead'in ünsüz b-side parçası up on the ladder gibi kendi evren bilgisi, kedi gibi gizlisi saklısı olan, herkes için olmayan, keşfedenini ödüllendiren bir başyapıt.
Ben ve öteki, ben ve öteki-ben; bakmak - bakıştan saklanmak; dikizcilik ve teşhircilik; delilik ve karşı-delilik; intihar ve cinayet ve yamyamlık ve üstü - kutu gibi - kapalı irili ufaklı kavramlar üzerine enfes bir eğretileme. Abe'nin kitaba özenle açtığı deliklerden gösteriyi izleyin - dikizleyin.
8,5 / 10

This is probably the most confusing story I've ever read. It's hard to keep up with the four, five (perhaps I'm forgetting some) different narratives that are all going on at once. There's the main box man, another box man who got shot, the man who shot that box man and later became one, the nurse, and the doctor (who is actually pretending to be another doctor, and might also be a fake box man himself).

There's the pictures scattered throughout which I have absolutely no clue what those mean, or how they connect to the story at large, except for maybe being tied to the main box man?

It's easy to read, though! No problems on that front. I really liked the prose at certain points, it felt like the ramblings of a box man scribbling all over the cardboard he lives in--wait, that's exactly what it is.

Still have no clue whether the ending happened literally or if it was supposed to be a more figurative conclusion. Will not be making a box for myself. I don't wanna get shot as a rite of passage.

خیلی خیلی خیلی کتاب و دوست داشتم، کتاب درباره مردی هست که زندگی خودشو رها میکنه و میاد توی یک جعبه مقوایی زندگی میکنه، این مرد نه اسمش معلومه نه گذشته ای که داشته نه آدرس خونش هیچی، تنها چیزایی که ازش میفهمیم اینه که بد خط عه، عکاس هست و اسکیزوفرنی داره. این فرد داستان زندگی خودشو از تو جعبه وقتی به اطراف نگاه میکنه و میگه و هر چی میبینه رو مینویسه، در واقع زندگی انسان مدرن و توصیف میکنه، و چون در خلال داستان میفهمیم که اسکیزوفرنی داره متوجه میشیم داستان از چند وجه تعریف میشه که نشون میده این فرد چندتا شخصیت و باهم داره. توصیفات داستان خیلی دقیق و هست جوری که میتونید تجسم کنید هر چیزی که نویسنده گفته رو. خلاصه که یه داستان متفاوت و عالی خوندم.

I've watched all five of Teshigahara's films of Kobo Abe's stories, so picked this up as supplementary identity-crisis deleted-scene. One quick airplane-bound reading later, The Box Man reigns as the best, most insane Abe story, the excellent films knocked down to second place.

A very unusual book of which the meaning flows right through you with every page. And the further you read, the more difficult and bizarre it gets to the point where you can't even tell what's real and what's the narrator's imagination.

The book left me with more questions than answers. It would seem that there is a firm storyline—a human-box, a charming nurse, a doctor—but it's constantly interrupted by completely abstract reflections, and stories. This book is just a continuous stream of the narrator's thoughts. If you're curious to briefly look into the mind of a very strange person, this will be a pleasant read for you. It's very short and won't take much time.

Makes total sense to me that Barthelme was into this — the minor experiments in form are visually impactful and also occasionally just straight up funny. Still, the whole thing is a bit confounding, like a puzzle with missing pieces. Was going to write something overly academic and Deleuzian about how this is about over-identification with the process of deterritorialization (and now that I’ve gestured to this I’ve effectively written it) but instead I’ll simply say: strange book huh

Men will literally cosplay as a symbol of capitalist disposability resigned to a life of techno-voyeurism ending in metafictional self-erasure instead of going to therapy.

Toplum içinde bireyin varoluşunu, modernitenin insan üzerindeki yıkımını , sorgulayan; gerçek ve gerçeküstünün iç içe geçtiği tipik bir Abe kitabı. Yine eleştirel ve karanlık ancak bu sefer Kobo Abe için bile fazla kapalı anlatımı olan dağınık bir metin var elimizde. Anlatıcı sayısının ikiye çıktığı (kendini anlatan ve anlatılan kutu adam ) kırılma anından sonra kurgu iyice zıvanadan çıkıyor; ilerlemek güçleşiyor. Buna rağmen cazibesini kaybetmeyen oyuncu bir yanı var kitabın, zor metinleri sevenler için birebir.

Me: "That book was very strange."
Roommate: "What was it about?"
Me: "It's about a man who lives in a box."
Roommate: "For the whole book?"
Me: "I have no idea."

Beckett'ı seven biri olarak kitabın arka kapağında Beckett oyunlarındaki tarzı çağrıştırdığını okuyunca heyencanlanmıştım. Hatta kitabın ilk 15-20 sayfasından büyük bir keyif almıştım ve devamı için sabırsızlanıyordum. Fakat sayfalar ilerledikçe hayalimdekinden farklı bir yöne doğru kaydı olaylar, yoksa yönlere mi desem?

Birkaç alıntı bırakayım buraya ve de terk edilmiş bir kutu, iyi okumalar.

"Günde en az üç defa kullanılmıyorsa, o eşyadan hiç pişmanlık duyulmaksızın kurtulunmalıdır."

"Neden, bir şekilde, neden herkes yeni haberler arıyor ve neden dünyanın böyle şekil değiştirmesini istiyor... Önceden haberdar olup, acil durumda hazır olmak için mi? Önceleri, böyle düşünüyordum. Ama, bu büyük bir komedi! İnsanlar yalnızca sakinleşmek için haber dinliyorlar. Onlara dinletilen haber kadar önemlisi, onu dinlemeleri ve böylece mükemmel bir canlılıkta kalmaları. Gerçek büyük haber, dünyanın sonunun geldiğinin bildirilmesi... Bunun en son haber olduğuna inanıyorum. Gayet tabii, herkes bunu duymak istiyor. Çünkü o zaman insan, dünyadan ayrılırken tek başına olmayacak."

"Eğer hayalet, görülmeyen ama görülebileceği sanılan bir şey ise, kutu-adam bunun tam tersiydi."