Magija je prava reč da se opiše ova knjiga: magija izmišljenih putopisa, mašte i izmaglice melanholije koja obavija ove vinjete o nepostojećim gradovima koje Marko Polo opisuje Kublaj Kanu. Nevidljivi gradovi imaju ono u čemu je Kalvino najjači - savršen koncept, besprekoran na apstraktnom, matematičkom nivou - ali i ono čega ima samo u njegovim najboljim knjigama, a to je emocija i toplina, neka... kako ovo formulisati... svrha kojoj narativ teži, a da nije samo mehanizam igre zatvoren u sebe. Nevidljivi gradovi se, naprotiv, otvaraju prema životu i življenju kao letnje popodne u kome se neko priseća svojih putovanja.

I mala napomena o tome kako sam saznala za ovu knjigu: u mom prvom izdanju Beskrajne priče Mihaela Endea postojao je pogovor u kome je prevoditeljka nabrajala koji se sve književni uticaji kod Endea mogu prepoznati, pa je pomenula i Nevidljive gradove. Kalvina sam otkrila (naravno) dosta kasnije i s neke druge strane, ali sam potom godinama neuspešno tragala za Nevidljivim gradovima, a oni su mi uporno izmicali sve dok u nekom trenutku nije došlo i do zasićenja Kalvinom (posle, ne znam ni ja, pete ili šeste knjige) pa je potraga zamrla. I evo, sad su konačno naišli baš kada mi više nego ikad trebaju putopisi i sloboda da se putuje iz svoje sobe. Hvala Mirjani Popović što je bacila to zrnce u pogovoru, eto kako je proklijalo posle sto godina.

I read the edition translated into Scots by Wullie Weaver. Here are a few excerpts:


Repulsive Cities ∙ 2

The red brick edifices tower over the populace, signifers of a forgotten dream, of a thought abandoned in the ailing conscious of intrepid colonial adventurers. A range of hominids patrol the looming DSS office walls, dishing out abuse to obese mothers and wageless wanderers. This is a city of broken faeces, a city of cross-eyed big brothers, watching from the skies for a sign of salvation, something to lift this horrible land to a brighter plateau. In every repulsive city there is a gem, a signal: the kindly arms of naïve temptresses.


Backward Cities ∙ 5

In a field of obtuse posies I come across a farmer, tilling the field with his bent hoe, straining crops into order. “Quaint vassal, wherefore the heart of this green desert?” I ask. “In the shiny breasts of my daughter, that’s where, oh-lordy-aye,” he says. Across the road I spy a girl with the face of this man, his features as though transcribed on her red-rosied skin. All around me, a tissue of incestuous progenies, mixing their colours, discussing the fastest route into hell, where redemption no longer achieves the mythos of a dream.


Pretentious Cities ∙ 1

Among the golden buttresses sits a Lord, his luxurious grey beard brushing the bespectacled inhabitants, reading from the Great Works. Etched in history, the builders and planners, their names spelt in flashing neon clouds, passing through the streets, filling the people with words and ideas. Down the street a gemstone, doused in the milks of the Great Poets, where scholars feed from, where the fools are sacrificed at the altar of knowledge.

- أعتقد ان الترجمة قد فعلت فعلها في هذه الرواية فجعلتها ثقيلة ومضنية في القراءة. أستطعت لمس بعض الافكار والبعض الآخر كان من الصعب معرفته، لذلك سأتركها بلا تقييم حتى اعادة قراءتها بلغة اخرى او حتى تترجم من جديد.

المدن مثل الأحلام مكونة من رغبات ومخاوف

ومهما نأت المداخل التي يأخذنا اليها المحاربون او التجار فنحن نرسو مع انفسنا في ذلك الظل الصامت، ذلك الحوار في اوقات السكون، هذا المساء الذي هو دائماً المادة نفسها