جالب بود این کتاب
یه کتاب آرمانشهر یا مدینه فاضله که توی کمترین حجم ممکن نوشته شده با کلی چیزهای خارق‌العاده، واقعاً کتاب خوبی بود من خیلی از خوندنش لذت بردم و دقیقاً المان‌ها و اون ویژگی‌های یک کتاب آرمانشهر رو با وجود حجم کم تو خودش داشت حتی من می‌تونم بگم از یه سری از کتاب‌هایی که توی این سبک خوندم بیشتر این کتاب رو دوست داشتم و خوشم اومد.
توی این کتاب ما شاهد یه دنیایی هستیم که توی این دنیا کل شهرها گویا با همدیگه یکی شده و یک حکومت جهانی رو تشکیل داده و این حکومت جهانی تحت حاکمیت شورای جهانی اداره میشه..... بقیه چیزها هم که خود دوستان به هم بخونن دیگه....
توی این کتاب هم یک نفر بلخره سر از لاک خودش در میاره و چیزی سوای اون موارد و موردهایی که بهش گفته شدن فکر می‌کنه...
اما مهم‌ترین نکته این کتاب که شاید خیلی از کتاب‌های هم سبک خودش بهش اشاره بکنه اینه که توی این کتاب به وضوح ما می‌بینیم که حکومت‌های تمامیت‌خواه به راحتی توی این دنیا تونستن من یا خود رو افراد بگیرند و در واقع فردیت رو به طور کامل حذف کنند جوری که شخصیت اول اون آخرا دنبال این می‌گرده که ببینه دوست دارم یا ابراز محبت کردن به صورت فرد نه به اون صورتی که حالا یادشون دادن به چه نحوه؟ و هرچی می‌گرده توی دایره لغاتش پیدا نمی‌کنه این خیلی جالب بود.... نکته دیگه‌ای که توی این کتاب باید بهش توجه کرد سطح علمی این دنیا انقدر پایینه و انقدر این‌ها پایین نگه داشته شده که شخصیت اول این کتاب میره یک وسیله‌ای رو به یک نحوی ابداع می‌کنه و نشون بزرگان اندیشمند اونجا میده. و یه دیالوگ جالب داره، دیالوگ مخرب این بود که یکی از شخصیت‌ها برگشت گفت تا از مشعل به چراغ دستی برسیم ۵۰ سال طول کشید و ... اینا
خلاصه کتاب خیلی خوبی بود من واقعاً خوشحالم که فرصتی دست داد تا این کتابو بخونم و بدون کوچکترین تردیدی این کتاب به دوستانی که این سبک از کتاب‌ها را می‌پسندند پیشنهاد میدم

Anthem by Ayn Rand

Anthem is a short novel of Rand, much similar to Orwell’s 1984 and have some thematic relevance with Animal Farm (that I have read) and other Dystopian novels (that I couldn’t read yet). Rand has depicted a terrible dystopian future that can be termed as the ‘another dark age’ where all the individualistic motives of mankind are wiped out by the collectivistic government, people have no names of their own, they are known and grown up bearing the numbers mixed with abstract political notions. ‘Imposed Brotherhood’ is everything, people don’t know the word ‘I’ and related terms with it. It is like the future of 1984 where government tries to lessen the words for its benefit. Nevertheless, Anthem has got mixed reviews, unlike 1984, as I think people are quick to dismiss Rand because of politics that I don’t agree upon. There are other reasons also and I agree with them, Rand’s characters are usually one-dimensional, in this novella also, to project her philosophy, her Individualism is a bit extreme, and her persona in real life that was disgusting. The beginning of the story and its narration are quite awesome, but the end is selfish to the core, that serves Rand’s purpose well.
.
One thing that I really wonder why Orwell's 1984 got so much positive reviews while Rand's books on the same thematic relevance create so much hue and cry.

As far as dysopian literature goes; this does not convince. We do not just uninvent technology; Orwell and Huxley understood that; Rand obviously did not. The collecivist future just does not convince because human beings are not like that and would not conform in the way described. Men and women do not behave in the way the characters in the book present themselves.