Maybe 2.5 stars. Half the time I didn't understand what the hell was happening. These books are usually a little crazy and over the top, but this one was specially weird.
I'm giving it a 3 star rating, because of the audiobook. Martin Freeman's narration made this really enjoyable and I laughed out loud a lot of times. Arthur is still an amazing character, not much change about the way he's written but still my favorite.

"An SEP,’ he said, ‘is something that we can’t see, or don’t see, or our brain doesn’t let us see, because we think that it’s somebody else’s problem. That’s what SEP means. Somebody Else’s Problem. The brain just edits it out, it’s like a blind spot. If you look at it directly you won’t see it unless you know precisely what it is. Your only hope is to catch it by surprise out of the corner of your eye."

.
یه کم سمی تر از اون بود ک الان چیزی بگم.
اما اولین بار توی الیس در سرزمین عجایب چنین مدل شر و ور گویی ای دیدم. اونجا دائم میگفتی‌ این مشکل منه ک نمیفهممتون.
ولی اینجا حتی فکر نمیکردی ک نمیفهمیشون، چون دقیقن داشتی میفهمیدی، تک تک شر و ورا مثه حقیقت علمی ای که هر روز میبینی برات مسجله.
همون قد ک میدونی جاذبه رو زمین امر قطعیه، مطمئنی که ارتور دنت تونست پرواز کنه چون یادش اومد یه بطری شراب اعلا کنار روغن زیتونای یونانیش داره.
که کریکت حاصل حافظه ناخوداگاه انگلیسیا از خونین ترین جنگ کهکشانه.
و اینکه افسردگی یه ربات خسته میتونه باعث شه همه نجات پیدا کنن و دقیقن به خاطر همین همه تنهاش بذارن.
در نهایت هیچ چیز به اندازه افسردگی ابد العمر ماروین واقعی نیست.
به جز جاودانگی واوباگر بی نهایت طولانی شده که ارتور دنت اینقدر بخت برگشته است که دوبار شاهد توهیناش باشه.

لینک طاقچه