« چنانچه استراگون و ولادیمیر را مظهر انسان‌هایی قلمداد کنیم که منتظر نمایان شدن خداوند هستند ، آنگاه در می‌یابیم که آن‌ها در واقع تجلی انسانِ هبوط کرده‌اند ، انسانی که از باغ عدن بیرون رانده شده ، انسانی که در آغاز انگورهای خداوند را می‌چید و اکنون مستوجب خشم خدایی گردیده است که دیگر خود را به آنان نمی‌نمایاند ... »

این پنج ستاره بیشتر بخاطر تحلیل چهل صفحه‌ایِ جناب رابرتس هست که از دیدگاه مذهبی ، اثر رو مورد بررسی قرار داده و ارجاعاتش به کتاب مقدس رو نمایان کرده .
و همچنین بخاطر تحلیل نمایشنامهٔ بازی بدون کلام هست که ارجاع داده شده به یک اسطورهٔ یونانی به نام تانتالوس که انسانی فانی هست که خدایان دوستش دارند و به او اجازهٔ هم سفره شدن رو میدن ؛ منتهی تانتالوس از این موهبت سوءاستفاده می‌کنه و دست به انجام عمل عجیبی میزنه ؛ پسرش رو می‌کشه و بدنش رو به عنوان طعام به خدایان پیشکش می‌کنه و خدایان که از این کار او منزجر میشن ، نفرین ابدی می‌کنندش و در داخل حوضی قرارش میدن ؛ منتهی هر چقدر تلاش می‌کنه تا از آب اون حوض بنوشه ، آب فروکش می‌کنه و هرچقدر سعی می‌کنه از میوه‌های درختان استفاده کنه ، میوه‌ها از دسترس اون خارج میشه ...
همانند شخصیت این نمایشنامه که در صحرایی پرت میشه و هرکاری می‌کنه دستش به کوزهٔ آب نمی‌رسه و ناکام می‌مونه .

این کتاب هدفش تنها نقد عملی است و کارش را هم به‌خوبی انجام می‌دهد. مدعیِ نقد نظری نیست و نزدیک آن نمی‌رود و همین باعث می‌شود که منسجم باشد و خواندنی. حاشیه هم نمی‌رود. هدفش تحلیل مطرح‌ترین آثارِ نمایشی بکت است و به همین هم می‌رسد.