نمیدانم از چه چیزی باید به چه چیزی پناه ببرم. از خودم به کجا باید، می توانم، ناگزیرم بگریزم که مجبور به مواجهه با این موجود کدر و اهریمنی برخاسته از زیر خاکستر سکوت نباشم.
میخواهم از این من نامعلوم بگریزم اما نمیدانم چطور و به کجا. هرروز بیشتر مطمعن میشوم که انسان، این موجود عجیب، احتمالا حاصل یک اشتباه محاسباتی ست. وگرنه چطور ممکن است اینهمه تعارض اخلاقی، اجتماعی ، فرهنگی، آیینی، سیاسی و غریزی را یکجا در خود حمل کرد و از هم نپاشید؟

.....
کتاب رو به شدت دوست داشتم، قلم جویس جادویی بود، لذتی که بردم ربطی به سبک یا موضوع نداشت، من واقعا شیفته نثر شاعرانه و جادویی جویس شدم که مثل جویبار بود و من رو مثل یک برگ با خودش می‌برد.
خیلی وقت بود ، شاید هم اولین بار، مطمعن نیستم، که کتابی اینطور در من اثر کرد و باهاش احساس همذات پنداری و درک داشتم.

من اروع السير الذاتية التي قرأتها .
المؤلف من مرحلة الطفولة والمراهقة في مدرسة كهنوتيةًوتعليمه المسيحي الى المواقف والحوارات في هذه المرحلة مع زملائه في المدرسة الى إجازاته في بيته والحوارات بين ابيه وأعمامه واصدقاء ابيه.
في مرحلة المراهقة عصى الاله وما اروع الأفكار الشخصية التي دارت في عقله بين النوبه والاعتراف للقس عما ارتكبه وكذلك بعض ما كان يشرحه الأساتذة في هذه المدرسة واروعها وصف النار في الآخرة والعذاب .
أحب الروايات التي تختم بالتفاصيل سواء كانت مناظر جميله تو بشعه ووصف للأشخاص . وهذه السيرة مليئة بذلك وبشكل دقيق جدا.
وتشبيهاته وحورات واقتباسات من الأساطير اليونانية وكذلك من القصص المسيحية وقصص القديسين.
كاد ان يصبح قسيسا ولكنه رفض في اخر لحظة الى الشك بوجود الاله .