This collection of Unfinished Tales is difficult to get to grips with, because Christopher Tolkien had the sense not to mess with them too much. He didn't correct inconsistencies or do too much to the material, and that's for the best: J.R.R.'s intent and the breadth of his world are best experienced this way, I think.

I don't think this is one for the casual reader, but for someone interested in Tolkien and his creation of a secondary world, and in the details of Middle-earth, it's a good one. Even more casual readers might like to dip into it for extra details about Gandalf, of course, but for the most part, if you didn't get into The Silmarillion, then don't bother with this.

But if you've ever thought, if only Tolkien could've lived forever -- or at least much longer -- so that we could know more about Middle-earth, then yes, give it a try.

Now if Christopher Tolkien would just let go of J.R.R.'s Arthurian poem, I'd be very grateful...

I've always found it difficult to rate or review his work. They carry way too much.

After seven whole books, I'm beginning to understand how complex, how vast and how fascinating Tolkien's world was. And now I see what an influence he has made. So far I've seen a vast number of references in books I've read. There's also at least 50 Black & Death metal bands out there who took their names from Tolkien.

This book took time. It's pretty horrendous and needs attention, not 70% but a 100% attention. I've read this in between books cos I just couldn't take it all in, in one go. I can't really understand why he left things lying around unfinished, some at an abrupt end that goes nowhere and all scattered around. If compiled properly and if finished, Tolkien's world would've been enormous and utterly fascinating. Even with all the bits and pieces without connections and passages and stories that connects to others, one can picture what it could've been.

I don't know how Christopher did what he did. Picking up bits and pieces and putting them together to connect the dots. That itself is a massive effort. I'm glad he did it anyway. If he didn't, one of the greatest works of times would've gotten lost in the wind.

Book #47 of 2023.
Tolkien #07

La nova edició d’un llibre imprescindible per als fans de Tolkien.

Podeu valorar el llibre i llegir completa la ressenya de Enric Bassegoda a: https://elbiblionauta.com/ca/2022/09/...

Orta Dünya hakkında ne kadar kitap yazılırsa yazılsın, hep anlatılacak bir başka öykü daha vardır sanırım. Gizli kalmış öyküler, bize ulaşamayanlar... Bitmemiş Öyküler'e başlarken heyecanlıydım açıkçası neler okuyacağıma dair ve hayal kırıklığına da uğramadım.
İlk Çağ, İkinci Çağ ve Üçüncü Çağ olmak üzere 3 kısımdan oluşuyor kitap ve her şeyin en başından başlıyor anlatılmaya. Savaş yüzünden ailesini terk etmek zorunda kalan Tuor'un öyküsüyle başlıyor. Kısa bir öyküydü, biraz sıkıcıydı :)
Sonra Hurin'in çocuklarının öyküsü geliyor ve kendinizi kaptırmaya başlıyorsunuz. Çok güzel ve hüzünlü bir öyküydü. Sonları hiç iyi olmadı.
Galadriel çok sevdiğim bir karakterdi ve onun öyküsünü görünce çok sevindim. Bilmediğim bir sürü şey öğrendim. Mesela Arwen'in büyükannesi oluşu :D
İkinci Çağ'da İnsanlar ve Sauron arasındaki büyük savaşın öyküsü var. Çok ayrıntılı ve diğer yazılan kitaplara atıfta bulunulmuş. Bu yüzden yazılan diğer kitapları okumadan bu öyküleri okumanızı tavsiye etmiyorum. Çok fazla özel isim olduğundan kafanız karışabiliyor okurken bu yüzden dikkatli olmanız gerekiyor.
Veee Üçüncü Çağ'a gelince Güç Yüzükleri sahneye çıkıyor. İnsanlara verilen 9 yüzüğü ele geçiren Sauron, Elf'lerin 3 yüzüğünün peşinde ama onları bulamıyor. Biri Galadriel'de yüzüklerin. Saruman, Sauron'un müttefiki gibi görünse de aslında tüm yüzükleri ve de tabiki efendilerini kendisi için istiyor. Yani ikili oynuyor aslında kimseye sadık değil.
Daha sonra İsildur'un ölümünün öyküsü geliyor. Ve yüzüğü Gollum'un buluşu. Sonra Shire ve Gandalf'ın Frodo'ya 9ları anlattığı kısım. Burada Nazgul'un öyküsünü okuyoruz.
Hatırlarsınız İki Kule'de Kral Theoden'in aklı Saruman tarafından ele geçirilmişti. Oğlu Theodred'in ölümünün öyküsünü okuyoruz daha sonraki bölümlerde.
Kitabın sonlarına doğru ISTARI adlı bir bölüm var burada Orta Dünya'ya gönderilen 5 büyücünün öyküsünü okuyoruz. Saruman, Gandalf, Radagast ve Mavi Büyücüler denilen diğer ikisi... Mavi Büyücüler hikayede bir daha hiç geçmemiş bu yüzden adları tam olarak bilinmiyor. Bu öykü çok güzeldi özellikle Gandalf hakkında birçok bilgi veriyor.
Nitekim, Orta Dünya'ya benim kadar meraklıysanız kesinlikle okumanız gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Bazen babasının aldığı notların derlemesi olduğu için karışık bir anlatıma sahip olabiliyor ve bu da sıkıyor insanı ama sindire sindire okursanız ve diğer kitapları da okumuşsanız pişman olmayacaksınız demektir.

3,5 *

The 'Tolkien kick' continues.

4-4.5 stars after a little more thought.

I feel like this is definitely gonna be a book that I need to re-read every year to try and get as much as I can out of it. Same with The Silmarillion and The Lord of the Rings tbh.

I love Middle-earth so much.

En el fondo no puedo ser imparcial con nada que tenga que ver con la Tierra Media. El motivo por el que le doy 4 estrellas y no 5 es porque, aunque a mi me encanta TODO lo que me de pequeños mordiscos de información y datos acerca del mundo de Arda, creo que, dentro de los libros que siguen siendo fundamentales para locos de la Tierra Media (categoría en la que se encuentra este libro) “Cuentos Inconclusos de Númenor y la Tierra Media” entra también en la lista de libros que, si no quieres ir más allá, son prescindibles.

Como tantos otros libros que recopilan historias escritas por Tolkien en forma de borradores o líneas narrativas abandonadas, “Cuentos Inconclusos” se compone de una serie de historias (sin terminar) que nos dan más detalles acerca de, por ejemplo, como Gandalf decidió que sería Bilbo quien ayudase a los enanos a derrotar a Smaug, o la llegada de Tuor a Gondolin en mayor profundidad que en “El Silmarillion”.

En resumen, para mi este libro es un 10/10 y un must read. Sin embargo, es para aquellos que se hayan leído previamente “El Hobbit”, “El señor de los anillos” y “El Silmarillion”.

I am fairly new to Tolkien as I have only gotten into his work at the end of 2015 by reading, and after some initial problems, loving The Hobbit. I buddy-read The Lord of the Rings over the course of 2016 and was quite overwhelmed with Tolkien’s dense writing style and complex world building; there were too many names of people, places and events to remember, I felt inept. Nonetheless, I admired his work and marvelled at his craft. I was especially enamoured by Tolkien’s linguistic interest and his rational for his invented languages and names.

In September 2016, I read The Silmarillion—that was the time I became totally electrified. The Silmarillion is still my absolute favorite work of his, even though it was just as overwhelming in regards to being exposed to all sorts of different people and their backstories, the tales, however, had a certain charm and brilliancy to them, I grew to love so many characters (Fëanor, Túrin Turambar and Lúthien), I needed to know more about them. That’s why I decided to jump into The Children of Húrin in April 2017. Upon finishing it, I cried and cried. Tolkien showed that he cannot only write epic high fantasy well, but also the most heart-shattering tragedies. Húrin and Morwen deserved better!

In the second half of 2017 I got into his works that aren’t related to Middle-Earth: Tales from the Perilous Realm and Roverandom. These reads solidified Tolkien as one of my absolute favorite authors. No matter which endeavour this man took upon, he handled it with great care and detail. The whimsical nature of these stories reminded me of The Hobbit, and the long journey I had personally made alongside Tolkien and his work.

In April 2018, Christmas and winter long past us, I read Letters from Father Christmas because why the heck not? It was the second time I bawled my eyes out reading his work. It is by far his most personal work (naturally, given its nonfictional nature); to glimpse at the man behind his writing—to see the kind of father he was—was fascinating and warmed my heart. His love, not only for his children but for storytelling, is so apparent throughout all of these Christmas letters.

And this leads us, finally, to my read of his Unfinished Tales. I bough it almost a year ago but was too intimidated by it, having just read and loved The Silmarillion, to pick it up immediately. This week prove to be the perfect time to take upon this new adventure. Exploring the world of Númenor and Middle-Earth never gets old.

Tolkien’s Unfinished Tales weren’t difficult to read at all. They are definitely not for newbies and people unfamiliar with his work, but if you have read The Silmarillion, you should be fine. It provides more detailed information about characters, events and places mentioned only briefly in The Lord of the Rings. Versions of such tales include the origins of Gandalf and the other Istari, the death of Isildur and the loss of the One Ring in the Gladden Fields, and the founding of the kingdom of Rohan.

My favourite tales were definitely "Of Tuor and his Coming to Gondolin", "Narn i Hîn Húrin", "Aldarion and Erendis: The Mariner's Wife" and "The Quest of Erebor". The reason for that is probably the fact that these were the most complete. These narratives were very endearing, suspenseful and well-written. The notes and appendices definitely heightened my understanding of them and helped me expand my knowledge of Middle-Earth.

I thought it was very clever of Christopher Tolkien to put all of the tales and essays in chronological order, the first three parts aligning with the timeline of Arda by being split into the three ages of the world. The fourth part was a collection of short essays concerning the Drúedain, the Istari and the Palantíri.

Of course, it is kind of unsatisfying (and in some places even frustrating) that the tales and essays are incomplete and sometimes even contradictory, e.g. "Of Tuor and his Coming to Gondolin" cuts off at the most interesting part: when Tuor eventually reached Gondolin and was admitted by Turgon. What happened after that, i.e. the fact that Turgon did not hearken the council of Ulmo, and the ensuing fall of Gondolin, is, unfortunately, not included. Nonetheless, I think that Christopher Tolkien did a fantastic job of curating his father’s writings and putting them into an intelligent form and order.

Reading Unfinished Tales made me even more curious about Middle-Earth and what lay beyond, especially the First Age is of great interest to me. I’m still trying to figure out what to think of Galadriel, I want to know more about the downfall of Númenor and Gondolin … I am consoled only by the fact that Beren and Lúthien and The Fall of Gondolin have yet to be read by me. As soon as they’re available in my preferred editions I shall devour them.

‫این کتاب، مجموعه‌ای از داستان‌هاییه که تالکین تا پایان عمرش نتونسته بود اون‌ها رو به انسجام کلّی برسونه و ببنده. در کتاب اصلی، حدیث تور و آمدن او به گوندولین هم هست که در ایران، اون داستان پیش‌تر به پیوست فرزندان هورین منتشر شده بود و طبعاً در این کتاب نیست. می‌شه گفت که کتاب حاضر یک داستان تقریباً کامل، با پایان کمی نامعلوم داره که به زندگی و سرگذشت تار آلداین نومه‌نوری می‌پردازه و یک داستان دیگه در مورد گالادریل که در جزئیات دارای اختلاف‌های زیاده و کریستوفر تالکین همهٔ حالت‌های موجود در نوشته‌های مختلف پدرش رو آورده. بقیهٔ اون توضیحات و پیوست‌ها ست که البته خوندش برای دوست‌داران دنیای تالکین، خالی از جذابیت نیست.

Although there was a bit of dry reading throughout, this volume has some of my favorite non-Hobbit and non-LOTR writings by Tolkien that I've read. I found all of the Third Age material quite compelling, enjoyed revisiting Turin's tale, and enjoyed the tale of Aldarion and Erendis. This is probably my favorite of Christopher Tolkien's compilations that I've read so far.

Unfinished Tales of Númenor and Middle-Earth, J.R.R. Tolkien

Unfinished Tales of Númenor and Middle-earth is a collection of stories and essays by J.R.R. Tolkien that were never completed during his lifetime, but were edited by his son Christopher Tolkien and published in 1980.

Many of the tales within are retold in The Silmarillion, albeit in modified forms; the work also contains a summary of the events of The Lord of the Rings told from a less personal perspective.

Contents:
Part One: The First Age: Of Tuor and his Coming to Gondolin; Narn i Hîn Húrin (The Tale of the Children of Húrin).

Part Two: The Second Age: A Description of the Island of Númenor; Aldarion and Erendis: The Mariner's Wife; The Line of Elros: Kings of Númenor; The History of the Galadriel and Celeborn the great.

Part Three: The Third Age: The Disaster of the Gladden Fields; Cirion and Eorl and the Friendship of Gondor and Rohan; The Quest of Erebor; The Hunt for the Ring; The Battles of the Fords of Isen.
Part Four: The Drúedain; The Istari; The Palantíri.

تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و هشتم ماه دسامبر سال2013میلادی

عنوان: قصه‌های ناتمام نومه‌ نور و سرزمین میانه - دوران دوم؛ نویسنده جان رونالد روئل (جی.آر.آر) تالکین؛ به کوشش کریستوفر تالکین؛ مترجم رضا علیزاده؛ تهران، روزنه، سال1392؛ در216ص؛ شابک9789643343873؛ چاپ دوم سال1393؛ موضوع داستانهای نویسندگان بریتانیا - سده20م

کتاب شامل چهار بخش اصلی است که هر کدام از آنها چندین داستان را در بردارند؛ که دنباله ی هر کدام از آنها، در انبوهی از یادداشتهای تکمیلی نویسنده آمده است؛ که نقاط تاریک را روشن میسازند؛ اما به گویش خود «کریستوفر» به دلیل پراکندگیهای بسیار، در دست نوشته ها، خلاءهای داستان همچنان باقی میمانند و «کریستوفر» نیز صرفا به گمانه زنی بسنده میکند

بخش اول: بخش اول داستان «دوران اول» است؛ دو داستان «تور و آمدن او به گوندولین»، و «نارن ای هین هورین» را در بر دارد؛ داستان اول به زندگی «تور» فرزند «هور» میپردازد؛ از کودکی او که میگوید در میان شرقیها گذشت، تا تقدیر بلندش که از جانب «اولمو»، خداوندگار آبها به سوی شهر پنهان «گوندولین» روان میشود، تا به شاه «تورگون» هشدار دهد؛ او آنجا شیفته ی «ایدریل» دختر «تورگون» میشود و برق دو درخت را در چشمان دختر میبیند؛ عشق آنها فراتر از نام و نژاد آنها میرود، و با یکدیگر پیوند زناشویی میبندند؛ این ازدواج، «مایگلین» خواهر زاده پادشاه را، خوش نمیآید، و به دنبال تنفرش از «تور» و از آنسو پیشرویها و پیروزیهای متعدد «مورگوت»، شهر پنهان «گوندولین» به سوی فرجام خویش گام برمیدارد، و ماجراهای اندوهباری را تجربه میکند؛ از بین این تاریکیهاست که نوری میدرخشد و آن تواناترین دریانورد ترانه ها از مهلکه نجات پیدا میکند

بخش دوم: این بخش، روایتگر دوران دوم سرزمین میانه است؛ و شامل داستانهای «وصف جزیره نومه نور»، داستان «آلداریون و ارندیس»، «دودمان الروس: شاهان نومه نور» و «سرگذشت گالادریل و کله بورن» و در باب «آمروت شاه لورین» است؛ این داستانها رخدادهای دوران دوم هستند و بیشتر درباره ی «نومه نور» است؛ جزیره ای که به شاهان آدمیان داده میشد تا در آن سکونت کنند؛ «آلداریون» و «ارندیس» داستان عشقی است، که تبدیل به نفرت میگردد؛ و پس از آن رخدادهای مربوط به هر کدام از شاهان بررسی میشود؛ سرگذشت «گالادریل» و «کله بورن»، و در باب «آمروت» شاه «لورین» داستانی در سرزمین میانه است، که در این کتاب آمده است

بخش سوم: در این بخش داستانهایی از دوران سوم را، که با جنگ حلقه رابطه دارند، میخوانیم؛ داستانهایی همچون «مصیبت دشتهای گلادن»، «گیریون و ائورل و دوستی گوندور و روهان»، داستان «پویش اره بور»، «شکار حلقه»، و «جنگهای گدار آیزن» را در بر دارد؛ در داستان نخست از افسانه ی مرگ «ایسیلدور» میخوانیم، داستانی که روایتگر حمله ی «اورک»ها به «ایسیلدور»، در «دشتهای گلادن» است، که طی آن «ایسیلدور» کشته میشود، و حلقه در «آندوین» بزرگ غرق میشود؛ و مدتی طولانی در آنجا پنهان میماند؛ سپس از اتحاد «گیریون» و «ائورل»، و شکلگیری قلمرو «روهان»، و روابط دوستانه آنها با «گوندور» میخوانیم، چیزیکه چکیده ای از آن، در پیوستهای ارباب حلقه ها منتشر شده است؛

داستان «پویش اره بور» که در دهه1950میلادی، توسط «تالکین» برای نخستین بار به رشته تحریر درآمد، قرار بود ابتدا بخشی از کتاب «ارباب حلقه ها» باشد، اما تالکین نظر خود را دیگر کرد، و تنها بخش کوتاهی از آنرا در پیوستها آورد؛ دو نسخه از داستان موجود است، یکی از زبان «فرودو بگینز» است، و دیگری که گمان میرود اصیلتر باشد روایت «گندالف سپید» است، از سفرشان به «اره بور»، که برای «فرودو بگینز»، در «میناس تی ریت»، پس از تاجگذاری شاه «اله سار»، میگوید؛ در فصل «شکار حلقه»، با جزئیات بیشتری از «شورای الروند»، و نیز سرنوشت «گولوم»، پس از زندانی شدن در «موردور»؛ و در آخرین بخش، تحت عنوان «جنگهای گدر آیزن»، با بخشی از داستان نبرد حلقه آشنا میشویم، که کمتر به آن پرداخته شده است؛ این داستان روایتگر کشته شدن «تئودرد» پسر شاه «تئودن»، طی جنگهایی است که در سواحل رود «آیزن»، پیش از رسیدن «گندالف»، و «آراگورن»، و «لگولاس»، و «گیملی»، به «ادوراس» رخ داد. نبردی که راه را برای تجاوز به «شاخ آواز» هموار کرد

بخش چهارم: سه فصل «دروادان»، «ایستاری» و «پلانتیری» است؛ در فصل نخست تاریخ نژاد «دروادان» در دوران اول در «بلریاند» بعنوان عضوی از قوم «هالادین» میآید؛ طی دوران دوم بخشی در نومه نور ساکن میشوند، و بخشی به «آندراست»، در غرب «گوندور» میآیند، و نیز در دوران سوم به «روهیریم ها» در نبرد «پله نور» یاری کرده، و آنها را از مسیری امنتر و سریعتر راهنمایی کردند؛ در ارباب حلقه ها این ماجرا آمده است؛ در فصل دوم «ایستاری» با پنج جادوگری آشنا میشویم که به سرزمین میانه فرستاده شدند؛ و در فصل سوم هر آنچه لازم است درباره سنگهای «پلانتیر» بدانیم آمده است؛

تاریخ بهنگام رسانی 13/01/1400هجری خورشیدی؛ 29/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Really a testament to the great work Christopher Tolkien has done in deciphering scribbled notes and reconstructing essays to give us yet another insight into Middle-Earth.

The book has four parts, the first three corresponding to the three ages of Middle-Earth, and the fourth part consisting of miscellaneous information (about the Istari, Druedain and Palantiri). I had to pause after the first part and go read Silmarillion in four days (what a ride!) and get back to the slow pace of Unfinished Tales again.

Nasmith, Lee, and Howe have some breathtaking illustrations too!