In this short novel about a couple on holiday in an unnamed tourist destination, Ian McEwan gives us a creepy horror story, or perhaps it’s better described as a Gothic one. Strictly speaking, it’s not Gothic, there are no vampires or monsters, but it has a similar feeling to me. That foreboding feeling of dread. Moments of super-creepiness. And the interweaving of sex with terror and violence.

Through the eyes of Colin and Mary, we are in unfamiliar territory. Tourists in a foreign country. McEwan throws is readers off on the very first page. He begins in the afternoon, but Mary is just waking up. I had to read that first page a few times over just to get my bearings. Waking? What? I thought it was the afternoon? What is going on?

It’s a novel that explores relationships, sex, violence, and feminism. It’s not a novel with likeable characters for you to emotionally attach yourself to. In that sense, the characters feel like strangers to us, the readers. They aren’t familiar. They aren’t people we know or can relate to. And yet, there is a pull there. Strategically placed tugs to propel us through the novel. McEwan is brilliant in injecting as much tension as he does with so little plot.

It’s dark, horrifying, disturbing, and I just couldn’t get enough. Loved this little novel.

n  Yikes. Did I just read that? Or did I dream it?n
- thoughts just after finishing The Comfort Of Strangers

3.5 rounded up to 4.

After reading three Ian McEwan novels, each one different but all rather elegant and civilized, I thought I’d try one of his early books, written back when he had the nickname “Ian Macabre.”

The Comfort Of Strangers (1981) is a chilling psychological thriller about Colin and Mary, an attractive, if rather self-absorbed, unmarried couple who are vacationing in an unnamed city that has all the old-world markers of Venice. One night, while looking for a restaurant, they get lost in the narrow, labyrinthine alleys and run into Robert, a gruff older man who grasps them a little too tightly and leads them to a bar.

After a long night at the bar (which it turns out Robert owns) and a surreal early morning spent wandering around in a daze, they once again run into the man. Coincidence? Creepy? Whatever. Robert appears friendly and invites them to his spacious home, which he shares with his nervous wife, Caroline, who’s got a mysterious disability.

I won’t reveal what happens next, but I will say that you’ll be reading between the lines, questioning the older couple’s motives and the younger couple’s naivete. A weird whiff of sexual and erotic menace hovers over much of the second half of the book; at one point the tourists wake up naked in a strange bed and Colin’s forced to either wear a woman’s nightie or a towel.

This book threw me off-balance. Several times, especially from the midway point onwards, it felt like the narrative ground beneath me was shifting. It didn’t help that Colin and Mary seemed to have no one they could talk to. It made me wonder whether this was an allegory about relationships and alienation. And you might want to consider the title of another famous novella set in this same city. (Hint: it’s written by a Nobel-winning German author.)

I’m not convinced this was the best use of McEwan’s talents. (Of course he would go on to much greater acclaim a few years later.) But there are a couple of sequences - including a long, extended story that Robert tells about his father, and the horrific climax, which we’ve been dreading for chapters - that are simply transfixing.

I’ve only been to Venice once, but if I ever return, this sinister book will be rattling around in my head if I ever find myself lost and trying to get back to my hotel. Mio dio I hope that never happens.

WARNING : Alta Tensione

Una coppia inglese ,Colin e Mary, sta trascorrendo qualche settimana a Venezia.

Non era più una grande passione.
Il piacere stava soprattutto nell'amichevole mancanza di fretta, nella familiarità dei rituali e delle procedure, nel sicuro, preciso incastro di membra e corpi, confortevole come un calco di gesso che torna nella forma. Erano generosi e voluttuosi, scarsamente esigenti e per nulla rumorosi. Il loro modo di fare l'amore non aveva un chiaro inizio o una chiara fine e spesso si concludeva nel, o era interrotto dal, sonno.
Avrebbero negato con indignazione di essere stufi. Spesso dicevano che era difficile ricordarsi che l'altro era una diversa persona. Quando si guardavano, guardavano in uno specchio annebbiato. Era proprio questa collusione a renderli vulnerabili e suscettibili, facilmente feriti dalla riscoperta che avevano bisogni e interessi differenti. Le loro liti erano condotte in silenzio e le riconciliazioni rappresentavano i momenti di maggior intensità, per i quali erano profondamente grati.

La loro indolente routine vacanziera ,tra screzi silenziosi e pigri risvegli in albergo nel caldo rannuvolato del tardo pomeriggio (in una stanza dalle persiane socchiuse, da cui filtrano un po' di luce,i rumori dalle chiatte di ferro ormeggiate e le voci dal bar galleggiante) tra visite a chiese,musei, palazzi e giri tortuosi per i vicoli e le piazzette alla ricerca di un buon ristorante, si interrompe una sera.

In una calle molto stretta, in cui si erano persi, avviene per caso(?) l'incontro con Robert, un uomo gioviale ,energico, muscoloso, con una ambigua espansività,che li trascina , con una morsa morbida ma implacabile in uno dei pochi posti ancora aperti a quell'ora...
Indossava una camicia nera aderente, di una stoffa artificiale semitrasparente, aperta quasi fino in vita. Attorno al collo aveva una catena da cui pendeva una lametta da barba d'oro, deposta in po' di sghimbescio tra il folto pelame del torace.Aveva una macchina fotografica a tracolla. Un odore di dopobarba dolciastro e nauseante riempiva la viuzza.
(p.s. ma Robert non vi ricorda qualcuno? a me un Abatantuono ecceZzziunale veramente :D)

Un romanzo breve inquietante
ansiogeno
cordialmente perverso :)

Una scrittura molto efficace , senza sbavature, disseminata di piccoli indizi da decifrare (e questo mi ha intrigato molto)
in un crescendo estenuante di tensione....

Astenersi villeggianti (e non) in cerca di relax

Mary ve Colin'nin ilişkilerindeki tutku muhtemelen her çiftin sahip olmak için can attığı cinsten. İkisi de oturup düzeyli bir şekilde bir konu hakkında fikirlerini tartışabiliyor, olaylar karşısında yorum kabiliyetleri yüksek, birbirlerine olan sevgileri aşk olarak tanımlanıyor ve saatlerce sevişebiliyorlar. Aralarındaki etkileşimin sonuçları ortaya ideale yakın bir çift çıkmasına sebebiyet veriyor.

Bu tutkulu iki insan gittikleri tatilde şehri keşfediyor, yemekler yiyip içiyor, bolca sevişiyor. Yine bir akşam yemek için çıktıkları sokakta gezerken kayboluyor ve karşılarına çıkan Robert ile sohbet paylaşımlarında bulunuyorlar. Robert'in onlar için önerileri var ve çiftimiz bu önerilere kulak veriyor. Ardından Robert ile Mary-Colin arasında geçen fikir beyanları ile çiftimiz Robert'in evine davet ediliyor. Burada Robert'in eşi ile tanışan Mary ve Colin bu vakitten sonra başlarına gelebilecek enteresan, gergin ve bir o kadar da karanlık olayların içine çekiliyor.

Ian McEwan'dan okuduğum üçüncü kitap Yabancı Kucak ve bu kitabı okuduğum için o kadar mutluyum ki. Sadece üç kitap sonucunda yazar için en sevdiğim yazarlar arasında diyorum. Ian McEwan ciddi anlamda kalemi muhteşem biri. Cümleleri basit tanımlamasından oldukça uzak, ifadeleri arasına serpiştirilmiş detaylar ise bir o kadar derin. Yabancı Kucak ile de bu ivmeyi yakalamış. Okumaya başladığınız andan itibaren yavaş yavaş ama enerjisi artan bir gerilimin içine sürükleniyorsunuz. Üstelik bu bir gerilim romanı mı onu bilemiyorum. Fakat bir kitabı okurken bu kadar gerçekçilik içinde gerilim hissini yaşadığımı hatırlamıyorum. Çünkü olayları anbean yaşanırken okuyor gibisiniz.

Özellikle kitabın sonu ise benim aradığım duvara çarpılma hissini fazlasıyla veriyor. Kitabı bitirdiğimde allak bullak oluşumun başka açıklaması olamaz. Beklenmedik sona sahip bu kitabı muhtemelen soluksuz okuyacaksınız.

Henüz okumamış olanlar için tavsiyemdir.