This is how you fabricate moral panic about social programs.

This is a difficult book to review because it was written in the 1940s within a certain cultural and political milieu but I’m also reading it as a person living in 2021 where this book has grown in prominence and has taken on new meaning. I will therefore give a brief review of what I think of this famous work in isolation and which is followed by a critique of the modern significance and the harm that its ideology has perpetrated. Unfortunately for Hayek, we have the benefit of the last 50 years which serve as repudiation of his doctrine. There is incredible irony that the very neoliberal policies put in place in the 1970s, highly influenced by people like Hayek, have led to what could be described as a neo feudal state today.

It extremely important to nail down definitions. The Road to Serfdom is a polemic against socialism. Here is where definition is crucial: socialism for Hayek specifically means total state control over the economy. So socialism for Hayek is probably what we would call communism today. Hayek’s conclusions about communism are fairly self-evident: it’s bad. Having the government control the means of production and set prices? No one wants that. Hayek has a lot of common sense stating that, of course, the state must provide an appropriate legal framework in which free trade can operate to suppress monopolization and labor exploitation. He also discusses the inevitable disruption and monopolization that comes with tech advancements and how there should be state measures in place to step in. I agree with him when he says that if the state had all control over the economy, they would have to assign arbitrary moral value to jobs and that the government would be in total control of employment, salary and livelihood. He states that this would inevitably lead to the in-group (probably the racial dominant group) inevitably exploiting the minority group. Keep in mind, Hayek is highly influenced by Nazi Germany and these are the conclusions he is drawing and witnessing within the borders of Germany.

The basis and foundation of his argument about central economic planning is sound, his slippery slope reasoning that follows is mostly entirely invalid. Hayek believes that any amount of social planning or social programs will invariably lead to totalitarianism. He makes this assertion many times with the debate fallacy of slippery slope reasoning. Hayek has an incredibly naive trust in laissez faire economics. The man actually believes in the Adam Smith myth of free markets. He believes that free markets operate separately from the state without recognizing the truth: the markets have always been in collusion with the state. They are two sides of the same coin. He also went as far to say that social planning cannot happen because of racial and ethnic differences—that the racial majority will never bow to the needs of the outgroup. He also, incredulously, believes that socialism is to blame for monopolized markets and has unfettered trust that free markets will limit monopolization. It was at this point I was really rolling my eyes. Hayek doesn't see the truth: no society is purely capitalistic or socialistic. That's a fairy tale.Not once does Hayek provide any support for his argument that even the meekest social welfare program will inevitably lead to totalitarianism. Basically, he starts on a foundation against communism and runs with it with very little evidence thereafter.

It’s important to review the impact of people like Hayek, Friedman and the Chicago boys at the time. People like Hayek helped the winds turn in the 1970s with the famed Powell memo and the Business Round Table which redefined freedom as unfettered corporate latitude. The public listened and agreed. Hayek helped usher in the age of neoliberalism from 1970 to present day. And what has been the fallout? Well, we have the greatest wealth inequality in perhaps the history of humankind. You have 40 year wage stagnation for half of all Amercans with no “reinvestment” into the labor class that trickle down economics is supposed to employ. We have vast financialization, leveraged buyouts, increased shareholder power, stock buybacks, enhanced dividends and CEO golden parachutes. We possibly have the most monopolized markets that have ever existed in which the average American rents their labor for not even a living wage. Sounds a little like serfdom doesn’t it?

And what about the social programs used by the US, UK and other western countries? Have we had a totalitarian regime suddenly fall out from all this terrible “socialism”? Of course not. Social welfare does not lead to Nazism. Sorry, that is completely nonsensical. This is how you fabricate moral panic. This is how you fabricate wars that have destabilized, destroyed and killed millions of people in Asia and South America. There is nothing more dangerous than an idealistic economist. I believe Hayek was well intentioned when he wrote this book but his theories have been used to exercise extreme and flagrantly brutal economic and foreign policies that have resulted in poverty, war and death. I make no exaggeration, the Chicago Boys ideas have resulted in economic devastation and have enriched the very few.

It’s time to reject neoliberalism, the myth of free markets and see the truth: totalitarianism can come from any ideology. We are living with the worst wealth disparity in history directly from ideas promulgated by Hayek’s acolytes. It’s time to move on

Vroeg naar socialistische litteratuur maar bitter weinig respons, ben dan meer neo-liberaal geworden.
Up By Your Bootsraps !!

“The control of the production of wealth is the control of human life itself” - Hilaire Belloc


இரண்டாம் உலகப்போர் நடைபெற்ற சமயத்தில் எழுதப்பட்டு 1944 இல் வெளிவந்த நூல் தான் FA Hayek என்னும் Austrian-british தத்துவவியலாளர் எழுதிய  “The Road to serfdom”. இந்நூல் 2008 பொருளாதார நெருக்கடி ஏற்பட்ட சமயத்தில், மறுபதிப்பு செய்யப்பட்டு அதிக அளவில் வரவேற்பினை பெற்றது  என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 


பொதுவாகவே நம் அனைவரிடமும் இருக்கும் பொதுப்புத்தி என்னவென்றால், குழு மனநிலையும்(Collectivism), சோசலிசம் தான் நமது அனைத்து விதமான சிக்கல்களையும் தீர்க்கபோகிறது என்கிற அபரிமிதமான நம்பிக்கையுமாகும். 


கூட்டுவாதம் மற்றும் தனித்துவம்(collectivism and individualism) என்ற இரண்டு தத்துவங்க��ும் ஒன்றுக்கொன்று எதிரானவை. மன்னராட்சியின்(Monarch) பிடியில் இருந்தும், மதவாத அடிப்படைவாதிகளிடமிருந்தும்(Church) மனிதனை விடுவித்ததில் பிரெஞ்சு புரட்சிக்கு(1789) பெரும்பங்குண்டு. அது மறுமலர்ச்சி(Renaissance) மற்றும் அறிவொளி(Enlightenment)  தத்துவங்களின் காலம்.  


சுதந்திரம்(Liberty) என்கிற தத்துவம் கூட்டுவாதத்திற்கும் அடிமைத்தனத்திற்கும் எதிராக நிறுவப்பட்டது. அதிகாரத்துவத்தின் பிடியில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்ட மனிதன் சுயமாக சிந்திக்க தொடங்கி, அதன் பின் தான் அறிவியலும் பிற சிந்தனைகளும் பெரிய அளவில் நவீன  வளர்ச்சி அடைய தொடங்கின. பல்வேறு   அரசியல் தத்துவங்கள் புதுப்பொலிவு பெற்றன . ஜனநாயகம்(Democracy), தாராளவாதம்(Liberalization), போட்டி(competition), மனநிலை, சுதந்திர வர்த்தகம் (free trade)  போன்றவை எல்லாம் சுதந்திர வேட்கையின் வெளிப்பாடு தான்.  


இந்த புத்தகத்தில் இவர் வைக்கும் வாதங்கள்  எல்லாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டிய ஒன்றாகும், சோசியலிச அரசானது எப்படி அனைவரது தேவைகளையும்(Needs), தேர்வுகளையும்(Choices) தெரிந்துகொண்டு திட்டமிட முடியும்? அப்படி ஒரு திட்டத்தை(Planning) தீட்டுவதற்கு போதுமான தகவல் அறிவை(Knowledge) திரட்டுவது சாத்தியமா? எல்லா மனிதனும் ஒரே முடிவை(Ends) நோக்கி செல்கிறன் என்கிற அடிப்படையில் தான் சோசியலிச அரசு திட்டமிடுகிறது, அதற்கான வழிவகைகளையும்(Means) அத்தகைய ஒற்றை முடிவை அடிப்படையாக வைத்து முடிவுசெய்ய படுகிறது. அனைவருக்குமான திட்டமிடலை ஒரு குழுவோ அல்லது தனி நபரோ எப்படி வகுக்க முடியும்? நாம் என்ன ஆட்டு மந்தைகளா? இல்லை பன்றி கூடமா? 


மேலும் சோசியலிசத்திற்கும் பாசிசம் மற்றும் நாஜிஸிம் ஆகிய தத்துவங்களுக்கிடையே நிறைய ஒருமைப்பாடு இருக்கிறது, இம்மூன்று தத்துவங்களும்  கூட்டுவாழ்க்கையை(Collectivism) அடிப்படையாக கொண்டவை, மையப்படுத்தப்பட்ட பொருளாதார  திட்டமிடலை(Centralized planning) முன்னிறுத்துபவை, தேசியவாத சோசியலிசத்தை(National Socialism) அடிப்படையாக கொண்டவை. உள்ளபடியே சொல்லவேண்டும் என்றால் சோசலிசம் ஒருநாளும் தனிமனித  சுதந்திரத்தை எள்ளளவும் பொருட்படுத்தியதில்லை, 1848 இல் ஐரோப்பாவில் நடந்த தொடர்  புரட்சிக்கு பிறகு தான் சோசியலிச தத்துவம் சுதந்திரத்தையும் கருத்தில் கொள்ள தொடங்கியது, அதன் பின் உருவானது தன் ஜனநாயக சோசலிசம் போன்ற தத்துவமெல்லாம். எல்லா வகையான சோசியலிசமும் சர்வாதிகாரத்தில் சென்று தான் முடியும்.


 இத்தாலி மற்றும் ஜெர்மனியில் சோசியலிஸ்டுகள் வளர்த்தெடுத்த கூட்டுத்துவ சிந்தனையின் விளைவு, முசோலினி மற்றும் ஹிட்லர் போன்ற சர்வாதிகாரிகளின் வருகைக்கும், வளர்ச்சிக்கும் உதவியது. அவர்களின் திட்டமிடல் கொள்கையோ மையப்படுத்தப்பட்டது. ஒரு குழுவோ அல்லது நபரோ திட்டமிடும்போது சாதாரணமாகவே சர்வாதிகாரம் தான் தழைத்தோங்கும். ஹிட்லரின் வார்த்தையில் சொல்லவேண்டுமென்றால் "தேசியவாத சோசியலிசமும் மார்க்சியமும் வெவ்வேறானவை அல்ல, இரண்டும் ஒன்று தான்". 


புரட்சியின் வழியாக தான் சோசியலிச அரசு அமையும்  என்பது நடைமுறை(Practice), அப்படி இருக்கையில் சிலர் சொல்லும் ஜனநாயக சோசலிசம்(Fabian socialism) என்பது ஒரு கற்பனை(Utopia) தான் என்கிறார் Hayek. ஜனநாயகம் மற்றும் சோசலிசம் ஆகிய தத்துவங்களுக்கிடையே உள்ள ஒற்றுமை "சமத்துவம்(Equality)" என்பது, சோசலிசம் போதிக்கும் சமத்துவம் என்பது  கட்டுப்பாட்டிலும் அடிமைத்தனத்திலும். ஜனநாயகம் போதிக்கும் சமத்துவம் சுதந்திரத்தை அடிப்படையாக கொண்டது, இரண்டும் சேர்ந்து இயங்கவியலாது. ஜனநாயக சோசியலிசம் என்பது சர்வாதிகாரத்துக்கே இட்டுச்செல்லும் என்று கூறுகிறார்.


பொருளாதார திட்டமிடல்  என்பது திறனற்ற ஒன்றாக தான் முடியும், தனிமனிதனின் அபிலாசைகளுக்கேற்ப(Aspirations) அவனது பொருளாதார  முடிவுகளை அவனே தீர்மானிக்கும் சுதந்திரம் இருக்கும்போது தான் பொருளாதாரமும்/ தனிமனிதனும் ஒருவரை ஒருவர்  மேம்படுத்திக்கொள்ள முடியும். பொருளாதாரத்தை திட்டமிடுவதற்கு(Planning the economy) பதிலாக, போட்டியை திட்டமிடுவது(Planning the competition) அவசியமாகிறது. அத்தகைய போட்டிக்கான திட்டமிடல் என்பது Monopolyகளை கட்டுப்படுத்த உதவும்.  


பொருளாதார சுதந்திரம் இல்லாத அரசியல் சுதந்திரம் அர்த்தமற்றதாகி போய்விடும். அரசு திட்டிமிடல் அதிகமாக இருத்தால், தனிமனிதனின் திட்டமிடல் பாதிக்கப்படும், இப்படிப்பட்ட இரண்டுமற்ற தன்மையில் தான்  சமகாலத்தில் நாம் பயணித்து வருகிறோம். அரசியலும் பொருளாதாரமும் ஒரே நபரால் கையாளப்படுவது தான் இன்றைக்கு பல்வேறு ஜனநாயக நாடுகள்(Especially third world countries ) சந்திக்கும் சிக்கல்களுக்கு முக்கிய காரணமாகும். 


உலகப்போர் சமயத்தில் பேசுபொருளாக இருந்த சர்வதேச அரசு(Supreme International state) பற்றியும் இந்நூல் பேசுகிறது, சர்வேதேச அமைப்பு வழியாக மேற்கொள்ளப்படும் திட்டமிடல் என்பதும் குழப்பத்தில் தான் முடியும். முடிந்த அளவு கூட்டாட்சி அமைப்புகள்(Federal states) உருவாக்கப்பட வேண்டும்.அத்தகைய  சிறு சிறு அமைப்புகளில் தான் ஜனநாயகம் சிறப்பாக செயல்பட முடியும், எனவே அதற்கான வழிமுறைகளை நாம் மேற்கொள்ள வேண்டும் என்று கடைசி பகுதியில் முடிக்கிறார். 


ஒரு காலத்தில் கடவுளுக்கு அடிமையாக இருந்தோம், பின்னர் நிலப்பிரபுக்கள், அதன் பின் மன்னர்கள், மாமன்னர்கள், பேரரசுகள், சர்வாதிகாரிகள், என மனிதன் தொடந்து  அடிமையாக தான் இருக்கிறான். அடிமையாக இருப்பதற்கு அடிப்படை காரணம், அவன் சார்ந்திருக்கும்  அமைப்பு அவனுக்கான திட்டமிடலை செய்கிறது, அவன் விரும்பிய ஒன்றை செய்ய இயலாத போது அவனது சுதந்திர சிந்தனையை எப்படி கண்டெடுப்பான்?நாம்  இது போன்ற கேள்விகளை எழுப்புவதேன் மூலமே நமக்கான சரியான அமைப்பை கண்டடைய முடியும். 


இந்த நூல் பேசும் செய்தி என்பது மிக ஆழமானது, அதில் சிறு துளியை மட்டுமே இந்த பதிவில் குறிப்பிட்டுள்ளேன், எவ்வித சித்தாந்தத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருப்பினும் அனைவரும் அவசியம் வாசிக்க வேண்டிய புத்தகம். 


இந்நூலை அன்பளிப்பாக கொடுத்த அக்காக்களுக்கு அன்பும் நன்றியும். 


BOOK: The Road to Serfdom

AUTHOR: Friedrich A. Von Hayek

Marking this as read just so I can write a review about how much this book made me want to scream. What about prices, Hayek???? Where’s the nuance, my guy???

It took me many months to finish reading Hayek’s classic work on economics and totalitarianism. It certainly isn’t for the faint of heart, but I consider it well worth the effort. Writing during World War II, Austrian economist Friedrich Hayek explores the sinister ramifications of centralized “planning” in the economic sphere and delves into the nature of socialism. He explains why socialized systems are dishonest and totalitarian in nature and warns of a creeping acceptance of collectivist thinking in Western cultures. Perhaps most importantly, he makes the case for The Rule of Law.

این چند خط یجورایی ربطی به کتاب ندارن ولی یه جاهایی از کتاب‌و که ورق میزدم میرفتم توو فکر که چه گذشته و چرا اینجوری گذشته و فلان، جوری هم حواسم پرت میشد که گم میکردم کجای صفحه بودم..

دنیا( یا بهتره بگم ایران خودمون) پر از آدماییِ که با جهلشون زندگی نسل ها‌ی زیادی رو ازشون گرفتن‌و نابودشون کردن بدون اینکه اصلا به اون کارشون فکر کرده باشن..
خیلی از مسائلی که ما هر روز از عمرمون‌و بدون اینکه یک دقیقه بهشون فکر کنیم و اصلا فکر میکنیم که نیاز به تفکر و صبر ندارن، میتونه تاثیرات زیادی داشته باشه نه فقط برای خودمون بلکه‌م برای دیگران..

کتاب کلا راجع به اینکه دولتی(سیستم،سازمان) که معطوف به لیبرال باشه رو توی یه کفه‌ی ترازو و دولتی که سوسیالیست و مارکسیست‌و فاشیسم‌و امپریالیسم‌و... توی یه کفه دیگه میگذاره‌و نتایج‌و بررسی میکنه.

خلاصه؛ کتاب، کتاب مهمیه برای اقتصادی که سیاسیِ( چی هست که سیاسی نباشه!!) ولی جاهایی از کتاب که کمم نبود حس میکردم ترجمه ضعیف بود و توی خوندن تاثیر بدی گذاشت..

سه ستاره واسه خود کتاب بدون مترجم..

The central insights of the book are
1) that a central planning regime would encompass more and more of life, and require control over any number of things that might otherwise disrupt its goals; and
2) that this extends to guaranteeing that future elections won't undo or disrupt the accomplishments of the central planning regime.

This ignores the fact that
1) there are a variety of forms of socialism that don't require central planning (e.g., instead achieving egalitarian goals through initial definition of property rules and pre-distribution, and then leaving communal and cooperative institutions to deal with each other horizontally through either non-capitalist market or federative planning arrangements); and
2) *any* system grants fundamental constitutional status to some institutions, that are beyond ordinary electoral politics (e.g. a whole host of provisions in the US Constitution that prevent the impairment of existing property rules or contracts, and empower the federal government to invade any state that attempts to subvert them).

a brilliant classic

امتیاز کتاب: 4
امتیاز ترجمه: 0
در باب ترجمه‌ی اثر
شاید بیشترین ظلمی که می‌شد به یک نویسنده و فرد شهیری همچون فون‌هایک کرد این بود که با این ترجمه ضعیف و افتضاح سعی در شناساندن او به خوانندگان ایرانی کرد. کتاب به نحوی یک ترجمه‌ا‌ی ضعیف، گنگ و نامفهوم دارد که قطعا اگر نویسنده فون‌هایک نبود و کتاب نیز جزو کتاب‌های مشهور و محبوب به شمار نمی‌رفت خواندن آن تا پایان، کاری طاقت فرسا به شمار می‌رفت. گویا مترجمان از ترجمه تنها کلمه کلمه ترجمه کردن را دریافته اند و نه فهم و ساختاربندی درست جملات و انتقال مفهوم به خواننده.
ای کاش روزی مترجمان قهارتری اقدام به ترجمه این اثر فاخر و ارزشمند نمایند.

در باب کتاب و نویسنده‌ی بزرگ آن؛ فردریش فون‌هایک

مجله فوربز در یکی از شماره‌های خود نوشت:
تقریبا نیم قرن، اکثر افراد باهوش چاب کتاب راه بردگی را به ریشخند گرفتند اما جهان اشتباه کرد و هایک پیروز شد.

این جمله خود بهترین معرفی برای این اثر فاخر و شخص فون‌هایک است. فون‌هایکی که این اثر را به تمامی سوسیالیست‌های احزاب تقدیم کرده است. در زمانه‌ای که جهان تحت آماج حملات افکار چپ‌گرایانه، ناسیونال-سوسیالیستی و فاشیستی قرار داشت و همه خبر از پایان آزادی و اقتصاد آزاد می‌دادند فون‌هایکِ بزرگ آزاده ماند و آزادی را توصیف و تبیین نمود. فون‌هایکی که حتی با افرادی همچون کینز هم سر سازگاری نداشت و به نقد توصیه‌های اقتصادی او می‌پرداخت. او در دهه 40 این کتاب را به تالیف در آورد و همچون سلف خویش لودویگ فون‌میزس خبر از فروپاشی نظام‌های سوسیالیستی می‌داد. او به لیبرالیسم نه در معنای قرن بیستمی آن بلکه به معنای قرن نوزدهمی آن باور داشت و آزادی و کرامت انسانی را مهم‌ترین موضوع به حساب می‌آورد. وی در قرن بیستم در باب سنت انديشه اقتصادى و نقش دولت و حدود آن بر مبانى عينى در رشته های انتخاب اجتماعی و اقتصاد بخش عمومى صحبت‌ها و تالیفات بسیاری انجام داد و در 1974 نیز موفق به کسب نوبل اقتصاد شد. او مدافع بازار آزاد بود و از آن به عنوان نظم خودجوش (کاتالاکسی) یاد می‌کرد. کلمه‌ای که در یونانی از آن به عنوان معنای «دشمن را دوست ساختن» یاد می‌شود. فون‌هایک معتقد است بازارهای آزاد در نهایت صلح، امنیت، رفاه و آزادی را برای فرد و جامعه به ارمغان می‌آورند.

فون‌هایک در این کتاب تاحدود بسیاری به بیان اندیشه‌های سیاسی و اقتصادی خود می‌پردازد و از مضرات اندیشه‌های سوسیالیستی و نظام برنامه‌ریزی متمرکز سخن می‌گوید و تیغ نقد خود را بر آن‌ها می‌کشد. نظام و اندیشه‌ای که او حتی ریشه‌های ناسیونال-سوسیالیسم هیتلر و فاشیسم موسولینی را در آن جستجو می‌کند و نشان می‌دهد که جمع کثیری از رهبران نازی‌ها و فاشیست‌ها در جوانی از اندیشه‌های سوسیالیستی برخوردار بودند و نقطه اشتراک و اجماع رژیم‌های کمونیستی، فاشیستی و ناسیونال-سوسیالیستی نه تنها ضدیت و مخالفت آنان با آزادی بشر نیست بلکه تخاصم آن‌ها با لیبرالیسم نیز هست. او هیچ نسبتی را بین دموکراسی و سوسیالیسم نمی‌بیند و با نقل قولی از توکویل نشان می‌دهد که دموکراسی اساسا نهادی فردگرا است و یک تعارض سازش ناپذیر با جمع‌گرایی و سوسیالیسم دارد. او هیچ آینده‌ی روشن و بهشتی برای سوسیالیسم متصور نیست و می‌گوید پایان آن چیزی نیست جز بردگی، استبداد و توتالیتاریسم. این صحبت‌ها شاید در دهه 40 برای مردم دنیا و حتی قشر دانشگاهی چندان مورد توجه نبود اما پایان قرن بیستم و با فروپاشی نظام‌های کمونیستی پیشبینی‌ها و سخن‌های هایک بر همگان آشکار گشت.
هایک وجود یک چهارچوب قانونی برای یک نظام رقابتی موثر و کارآمد را ضروری می‌شمرد و لازمه‌ی این چهارچوب، طراحیِ منطقیِ آن و سازگاری دائمی آن با شرایط است. او مخالف جدی برنامه ریزی انحصارگرایانه دولتی بود و نتیجه آن را چیزی جز به ضرر کارگران، سرمایه‌گذاران و نابودی تولید نمی‌دانست. او زمانی برنامه‌ریزی و رقابت را با هم ترکیب‌پذیر می‌دانست که این برنامه‌ریزی «برای» رقابت باشد و نه «ضد» آن.
هایک همانند دیگر لیبرال‌های قرن نوزدهمی مخالف سرسخت قدرت دولتی بود و معتقد به دولت حداقلی بود زیرا می‌دانست که اگر قدرت نامحدود به دولت واگذار شود مستبدانه‌ترین قواعد نیز به قانون بدل می‌گردند و برای افراد لازم‌الاجرا خواهند شد. شاید به همین دلیل بود که اعتقاد داشت اگر نبض اقتصاد دست دولت باشد نافرمانی و مخالفت با دولت که کارفرمای یگانه است به معنای مرگ با گرسنگی آرام است.
هایک فردگرا بود اما نه آن فردگرایی که از آن به عنوان غرور فکری و خودمحوری یاد می‌شود بلکه آن فردگرایی‌ای که به معنای تواضع و تحمل عقاید دیگران است.
بی‌شک هایک اندیشمندی بزرگ و موثر برای تمام نسل‌ها و قرن‌ها خواهد ماند و به گفته‌ی خویش اگر در اولین تلاش برای ایجاد جهانی پر از انسان‌های آزاد شکست بخوریم، باید دوباره تلاش کنیم. این اصل راهبردی که سیاستِ آزادیِ افراد تنها سیاستِ پیش‌رونده است، امروزه نیز به اندازه قرن نوزدهم واقعیت دارد.

Hayek creates a facile equation of fascism and communism, and argues that any political or economic system that is not laissez-faire capitalism is tyranny. Hayek's seemingly deliberate misreadings of history left me unconvinced, and very uneasy with the libertarian movement, if this is to be taken as a representative text.

حیف این کتاب با همچی ترجمه داغونی:"))

6.0 stars. On my list of "All Time Favorite" Books. One of the most important books ever written and most concise, brilliant, scathing and impressive argument against the "planned economy" that has been, or likely ever will be, written. Hayek, while always being respectful to the adherents of the idea that state control over resources and goals is the right approach, nevertheless absolutely destroys each and every argument and rationale alluded to by such people.

His general thesis that socialism, communism, fascism will inevitably lead to totalitarianism and the loss of freedom for the individual is demonstrated without skipping logical steps or leaping to a conclusion not supported by the preceding argument. It is powerful, powerful stuff.

His conclusion is that the only way to truly create and just and free society is to re-adopt the "classic liberalism" of the 19th century (more closely linked today with libertarianism). Government should be limited and exist only to (1) protect the people in time of war or national emergency and (2) provide "the rule of law" which means basic rules that apply equally to everyone (i.e.,no special treatment, no unfair treatment)and that do not change and allow competition and the market to decide the success or failure of individuals. This does not guaranty anyone success or failure, but rather guaranties everyone the "opportunity" for success or failure. While such a system is not without flaws that may at times lead to abuses that people of good conscience may find objectionable, Hayek makes a powerful case that it is the only system that provides the opportunity for success to everyone.

Any change to the system that modifies this (i.e., grants special assistance or rules to benefit one group) necessarily hurts another group and this kind of intervention leads to the determination by a small group of people without all necessary factual evidence (as no group can ever be fully informed of all of the variables that go into how a society operates) based on its "opinion" of what the correct result should be. This imposing of the values and morals (which all opinion is derived from) of one person or a group people on society necessarily is done at the expense of the morals and values held by others. Hayek argues that such an action is fundamentally flawed.

HIGHEST POSSIBLE RECOMMENDATION!!!