Σε αυτό το βιβλίο ο Follett δημιουργεί ακριβώς με την ίδια συνταγή με την οποία δημιούργησε το πρώτο βιβλίο "Οι Στυλοβάτες της Γης". Ακολουθεί την πορεία μιας παρέας ατόμων για πολλά χρόνια, πάντα στο Κινγκσμπριτζ της Αγγλίας. Συνήθως ο κεντρικός ήρωας είναι δημιουργός (στο πρώτο χτίστης εδώ ξυλουργός) και η κεντρική ηρωίδα τσαούσα. Ο δημιουργός αναλαμβάνει ένα μεγάλο έργο για την πόλη και αυτό δημιουργείτε πάντα υπό το βλέμμα του μοναστηριού του Κινγκσμπριτζ. Ενώ για διάφορους λόγους ο έρωτας της τσαούσας και του δημιουργού έχει μεγάλα εμπόδια. Παράλληλα γινόμαστε μάρτυρες διάφορων μεγάλων ιστορικών γεγονότων της εποχής (αγαπώ)!!!Η συνταγή όμως έχει κ πολλές παραλλαγές στο δεύτερο βιβλίο. Οι ήρωες είναι περισσότεροι, τους ακολουθούμε από πιτσιρίκια, και ο καθένας έχει την ιστορία του. Νομίζω ότι προτιμούσα σε αυτό το σημείο το πρώτο βιβλίο γιατί εκεί είχαμε τους γονείς αρχικά (τον Μπιλντερ κυρίως) και τον Φιλιπ (δηλαδή παρακολουθούσαμε δύο ιστορίες)και μετά τον γιο του Μπιλντερ, που έγινε ο κεντρικός ήρωας κ την Αλιενα, που ήταν κεντρική ηρωίδα και φυσικά τον Φιλιπ, που σε όλες τις φάσεις, όλα αυτά τα χρόνια δρούσε σαν φύλακας άγγελος στις ζωές τους. Έτσι η πλοκή ήταν συμμαζεμένη και οι ιστορίες συγκεκριμένες. Ενώ σε αυτό το βιβλίο έχουμε παράλληλες ιστοριουλες, αποσπάσματα ζωών πολλών ηρώων, με περιπετειουλες που ανοίγουν και κλείνουν ταχύτατα. Φυσικά είναι κ το θέμα του μυστηρίου, στο πρώτο είχαμε μια μυστηριώδη κατάρα κ εδώ ένα μυστηριώδες γράμμα. Σαφέστατα κερδίζει η πρώτη ιστορία, καθώς στο δεύτερο βιβλίο μέχρι το τέλος του, που μας φανερώνεται η αλήθεια, το μυστήριο έχει πλέον ξεφουσκώσει, καθώς δεν είχε ασχοληθεί κ καθόλου σε όλο το βιβλίο. Είναι όμως και αυτό βιβλιάρα, που παρά τον όγκο του διαβάζεται ταχύτατα και -όσον αφορά εμένα πάντως- ακούραστα. Το προτείνω στους λάτρεις του μεσαιωνικού ιστορικού μυθιστορήματος, και όχι μόνο. Είναι κυρίως για αυτούς που δεν φοβούνται τα βιβλία τούβλα!!!
4,5/5 αστεράκια.

Mastodontico, maestoso, fluviale. Quanto di piu' imponente si possa pensare, questo si attaglia a un librone di 1400 pagine. Molto meno bello e intrigante del mitico "Pilastri della terra", e' pur sempre un romanzo storico che avanza in maniera piuttosto scorrevole e non e' un pregio da poco per uno scritto di queste dimensioni. Veniamo portati di nuovo ai piedi della cattedrale di Kingsbridge nel periodo che vede la fine del Medioevo e l'affaccairsi del Rinascimento. I caratteri dei personaggi non conoscono la benche' minima introspezione e la loro stessa descrizione non scalfisce mai la superficie. Agiscono e basta. La trama, se vogliamo ben vedere e assai risicata. Cosa rende quindi interessante la lettura? Il meraviglioso affresco storico. La ricchezza, la freschezza della ricostruzione di un'epoca. La non consueta attenzione per particolari di vita quotidiani che difficilmente si trovano sui libri di storia o in altri romanzi. Una parola di merito per lo stile di scrittura: non si vola alto, nulla di ricercato o raffinato, ma la semplicita' e la chiarezza, valgono oro per trattenere l'attenzione del lettore.