I was supposed to post this review yesterday, but I must be honest and say that these days review writing isn't as fun as it once was. I need to think much more about what I'm going to say and how I'm going to say it. I need to remember what I liked and disliked and sometimes I forget. Firstly, I wouldn't have bothered reading this if my friend Martyn hadn't urged me. The Christian element scared me off at first, but it focuses more on the individual characters than it does the Christianity.

This and A Song of Ice and Fire do bear some similarities, but not many. Whilst plot matters more to me than writing style, this was definitely lacking. There isn't anything very recognisable about the way it's written. Despite its size, it's easy to plough through because of how simple the writing is.

I had a few hurdles with this. I deplore rape scenes, but after this book I feel as if I've been desensitised (maybe). At some point there was no anxiety left, just the occasional eye roll.



It was certainly nice to see the characters grow over the years. Like the rape scenes though, I felt so many of the schemes and plots to be overdone. It shocks you and enrages you the first few times, but after awhile you can't find it in you to care.



Aside from all of this circumlocutory nonsense, the plot is decent enough. Still, I'm a picky eater reader.



As I experience new things, I'm beginning to notice that I don't care much for plots where a group of people are good and a group of people are bad. It just doesn't sit well with me. Perhaps it's because I want something more complex where the characters aren't so one-dimensional. The best way to explain this is in the differences that lie between Disney and Studio Ghibli films. Studio Ghibli takes its time, whereas Disney is a bit more fast-paced because it's geared to a specific age range. Disney has characters that you root for and characters you hate. Ghibli on the other hand doesn't have that. Its characters are a mixed bunch and it's oftentimes hard to decipher whether they are good or bad because they're usually a bit of both.



Up until now I thought otherwise, but after a closer look, I realise that the characters in this book are complex in many ways. There are horrible people and good people, but they are still mixed to an extent. Perhaps not as much as I prefer, but mixed all the same.

My overall feelings on this are somewhat mixed too, but in the end this book was just okay for me. I have nothing against large books. I quite enjoy them to be fair. There is a risk though that you're wasting your time more than you could be, but I don't mind too much if I think I'll have a good time. Still, this drains your time far too much for what its worth. It's by no means dull or bad as books go, but those standards are too low to keep me interested. I'll be rewarding myself with something a bit more stable and a bit more familiar...



Additionally, GR really needs to allow you to mention more than one friend in the recommendations box. This is frustrating.

A sprawling family epic in 12th century England!

In the early years of the 12th century, shortly after Henry I dies without an obvious heir, England is torn by civil war between his daughter, Maud, and her cousin, Stephen of Blois. This unsettled period in England provides the tumultuous setting for a sprawling 50 year epic tale of the construction of a bishop's cathedral at Kingsbridge Priory. Follett uses the history of the era to full advantage and masterfully weaves the fundamental ingredients of 12th century medieval English life into a stirring plot that will keep you reading well into the wee hours - the push and pull of church versus state as bishops tussle with nobility and archbishops and popes squabble with kings or rivals to the throne; the early development of the concept of organized labour and unions; the very tenuous and fluid definition of title and property ownership; the nature of military strategy and the frightful concept of in-close hand to hand combat in the middle ages; markets, trade fairs and the nature of commerce and business licences of the day.

Follett has populated this novel with an astonishing cast of memorable characters whose personalities, weaknesses, strengths, habits and physical descriptions are portrayed with a remarkable level of detail - Tom Builder and his wife, "witch" Ellen; the venal, psychopathic William Hamleigh and his ugly, domineering mother Regan; the kindly, prideful Philip, prior of Kingsbridge; brutish, bullying Alfred; the brilliant and beautiful Aliena and her self-centred brother Richard, tied to each other because of an oath made to their father as he lay on his death bed; the pious but machiavellian Waleran of Bigod who has set his sights on nothing less than the lofty position of Archbishop of Canterbury; and, Jack, Ellen's nerdy good-natured son who matures into a master mason obsessed with expanding the limits of medieval architecture. The good guys will make you laugh, weep and cheer and the bad guys will make your skin crawl. But - trust me - bad or good, you won't be forgetting these folks any time soon!

Follett's story-telling is as ambitious as the setting in which he has chosen to place it. Like other modern extended family tales such as Archer's Kane and Abel, John Jakes' The Kent Family Chronicles or the classic Dickens' Nicholas Nickleby, we are treated to a smorgasbord of emotions and characteristics - love and hate, strength and weakness, devotion and loyalty, dishonour and deceit, intelligence and bone-headed stupidity, altruism and selfishness, stubbornness and obsession, bravery and cowardice.

An extraordinary, compelling drama, The Pillars of the Earth deserves to be on your bookshelf.


Paul Weiss

DNF after a three page rape scene that made me want to burn this book. If you liked this book, good for you, but this is not something I enjoy reading.

I don't care about the one main character who kept telling me his wife was his soulmate and then, after burying her, starting sleeping with a woman he met like the day before who suddenly appeared out of nowhere to lower herself onto his penis and ride him while his kids are sleeping close by. I do not care about said children, who are strangely fascinated by this and are somehow usually watching them.

I don't give a flying shit about the little rapist shit who is so bland that literally all he is is evil. There's not a smidgen of ambivalence I could find, only torture, rape, stalking, and getting off on the pain of women. And after a three page rape scene that includes him telling his lackey to cut off the ear of the girl's brother (after forcing him to watch the rape, of course. Must make clear everyone knows how evil this guy is) and said ear landing on the sister's exposed breasts, I. Am. DONE. Oh and did I mention that the whole things "hurt him, but it hurt her much more"?

I don't know who decided this was a masterpiece of a classic.

Classic case of everyone-loved-this-but-me.

And now if you'll excuse me, I need to somehow get that rape scene out of my head.

5.0 out of 5.0 Stars "It Was Amazing"
The Pillars of the Earth (Audio CD) by Ken Follett

When I first visited the famous cathedral at Cologne, in then 'West' Germany, in the late 1990s, I was literally over-awed by the details and immensity of its construction. Saint Patrick's, my local cathedral in Melbourne, Australia, seemed more like a small chapel compared to the size and magnificence of the Cathedral Church of Saint Peter, in Cologne. (https://en.wikipedia.org/wiki/Cologne...)

With the help of my German colleague, I was fortunate enough to discuss the ongoing maintenance of the cathedral with several members a family of tilers who were restoring the mosaic tiles on the floor of the cathedral near the rear of the building. They were cutting and installing new, individually cut pieces of tile, to replace the worn mosaic tiles on the floor of a cathedral which was built between the years of 1248–1560. The tilers told me that they and their families had been doing this work for over 300 years and expected to be doing it in 300 years time.

I read "Pillars of the Earth" as a paperback many years ago, probably not long after it was published in 1989. When I joined Goodreads in 2011, I entered my prior reading list into the GR system. I have since listened to Pillars as an audiobook in 2019.

Each time I read/listened to the book, I rated it as 5-Stars.
I think it is an outstanding epic describing the design, construction, politics, and a thousand other matters related to the building of a great cathedral. The research that Ken Follett undertook beggars belief, despite his acknowledged love of all and everything about cathedrals.

I recommend this book as one of the best novels I have ever read or heard.

*** 3.44 ***

n  "...“Knotty theological questions are the least worrying of problems to me. Why? Because they will be resolved in the hereafter, and meanwhile they can be safely shelved...."n

I wanted to love this book! It is right up my alley on all levels, genre, its epicness, the amazing research that has gone into it, the time period, everything should have been what I most want in a book, yet .... somehow it felt so flat! It wasn't the obsession with the building of the cathedral that bothered me, the opposite, I thought that was a great focal point for a huge saga to be build around. It wasn't even the almost full cast of only unlikable characters, with just couple of exceptions. It was the way the story was told. I have been reading quite a bit of Guy Gavriel Kay lately and since he works on similar themes in his books, I can totally see this subject pop and become magical in his hands, but as much as I respect all the work that has gone into "The Pillars of the Earth", Mister Follett is just not a natural storyteller. I have had the opportunity to read some traveling logs of the 1800's which were much more lively than the monotone doom filled narrative we get while following the lives of the family of Tom Builder and the monks in the priory of Father Philip. The book is full of individual happenings which reflect the difficult life in 12th century England, all of them presenting the gloom of the age, but the reader ends up feeling beaten down by hopelessness and despair, while there is no light at the end of the tunnel. You keep on reading with the hope that something good will end up happening, and time and again your hopes are dashed by the bad guys winning the day once again.

n  "...“You never know," Jack said speculatively. "There may come a time when savages like William Hamleigh aren't in power; when the laws protect the ordinary people instead of enslaving them; when the king makes peace instead of war. Think of that - a time when towns in England don't need walls!”..."n

Speaking of bad guys, I liked the attempt at complexity of character, but the bad guys tended to be really bad, while the good guys were not that good and did some very unforgivable things... The expectation of humanity, according to what I came out with after reading this, is that yes, not only are we not perfect, but most of us are complete failures as human beings and we should just be glad with the little good we get to scrub from the bottom of the barrel from time to time, and may we all be glad of it... As a massage, me being the "the glass is half full" type of person, I was not happy with it... It was a very difficult book for me to finish, not because it wasn't interesting, but because it was so depressing. Maybe this is the case of "it is not you, it is me" kind of thing, and I am just in a mood in which I am overreacting to the darkness in the subject, but I will need a big break before deciding to read the follow-up books... After all, there are authors working on the same themes who are ca[able to make the narrative a bit more palatable, even if this raw monotone was the point of the whole exercise... I just might not be as strong as I thought to shake off the depressing from a book...

n  "...“What you’re doing is wrong,” he said. “I mean evil. To give up happiness like this is like throwing jewels into the ocean. It’s far worse than any sin.”..."n

Otherwise, the love story is very unusual and kept me from giving up on the book all together. I was pleased with how things were wrapped-up at the end and only wish it all was just.... better! I will think on starting the next one eventually, when life seems too cheerful and I need something to bring me down a notch:):):)

Now I wish you all Happy Reading and may you always find what you Need in the pages of a Good Book!!!

Ένα ταξίδι που ξεκινάει τo 1123 και τελειώνει το 1174. Ένα ταξίδι που το ξεκινούν ο Τομ, ο Αλφρεντ, η Ελεν και ο Τζακ, η Αλιενα και ο Ριτσαρντ και φυσικά ο μοναχός Φιλιπ, όλοι τους από κάθε γωνιά της Αγγλίας για να συναντηθούν και να ζήσουν στο Κίνγκσμπριτζ. Θα ζήσουν πολλές περιπέτειες, έρωτες, τραγωδίες, αδικία και χαρά κάτω από την σκιά του υπό ανέγερση καθεδρικού ναού, σε αυτό το μεσαιωνικό έπος που ονομάζεται «οι Στυλοβάτες της γης». Kαι αν με ρωτάτε, τότε σας λέω με σιγουριά «Ναι, το λάτρεψα»!
Υ.Γ. και οχι, δεν με κούρασε καθόλου!!! Μια τενοντίτιδα κόντεψα να την πάθω, αλλα ευτυχώς το περιεχόμενο κυλούσε σαν νεράκι!

I know many people liked this book and I'm in the minority but it never grabbed me. It seemed to me the same story could have been told in far fewer pages and I got weary of the same thing happening over and over. I'll put this down to a 'chocolate and vanilla" thing :-)

Rating: 3* of five

The Publisher Says: As a new age dawns in England's twelfth century, the building of a mighty Gothic cathedral sets the stage for a story of intrigue and power, revenge and betrayal. It is in this rich tapestry, where kings and queens are corrupt - and one majestic creation will bond them forever.

Honest. That's all of it. I guess they figure if you haven't read it by now, you ain't a-gonna?

My Review: This was a group read on LibraryThing in 2009...I joined in because I haven't read the book since 1990 or so. It's a long, long, long book. It's got some dreadful stuff in it. It's hard to bring myself to read some of the scenes that I didn't remember until I came to them (it seems that the medieval world was a rapist's paradise).

The actual cathedral building bits were fascinating to me, though if I had to take a test on the jargon of cathedral creation I'd fail. I just inserted *bleep* noises when words like clerestory and architrave came up because I have enough to think about as it is. I don't want that kind of stuff cluttering up the few remaining synapses I have unallocated.

Would I recommend this book...well, on balance, no I wouldn't. It's a highly enjoyable read for people who like history, and it's got a lot of interesting characters doing interesting things (although that stupid prior made me itch, what a maroon as Bugs Bunny used to say). But it requires commitment and dedication, and its rewards are not necessarily commensurate with the effort put into reading it (and holding it up, thing is HUUUGE).

Pick it up at your own peril. Quite a ride, quite a piece of work, quite an achievment, but not quite as addictive as an elephantine tome needs to be for me to sing its praises.

The Pillars of the Earth (Kingsbridge, #1), Ken Follett

The Pillars of the Earth is a historical novel by Welsh author Ken Follett, published in 1989, about the building of a cathedral in the fictional town of Kingsbridge, England.

It is set in the middle of the 12th century, primarily during the Anarchy, between the time of the sinking of the White Ship and the murder of Thomas Becket. The book traces the development of Gothic architecture out of the preceding Romanesque architecture, and the fortunes of the Kingsbridge priory and village against the backdrop of historical events of the time. A red-headed man is hanged for theft after being condemned by a priest, a knight, and a monk. His pregnant lover curses the men who condemned him, declaring that their children will be hanged, their enemies will prosper, and that they will live the rest of their lives with regret and sorrow. ...

تاریخ نخستین خوانش: سال1997 میلادی

عنوان: س‍ت‍ون‍ه‍ای‌ زم‍ی‍ن‌؛ اث‍ر: ک‍ن‌ ف‍ال‍ت‌؛ مت‍رج‍م طاه‍ره‌ ص‍دی‍ق‍ی‍ان‌؛ ت‍ه‍ران: اه‍ل‌ ق‍ل‍م‌‏‫، سال1375؛ در سه جلد در1540ص؛ شابک9645568188؛ چاپ دیگر: تهران: روشنگران و مطالعات زنان‏‫، سال1390، شابک9789641940685؛ ‭‬موضوع: داستانهای نویسندگان بریتانیا - سده20م

‫داستان، با اعدام شخصی بی‌گناه، در سده ی دوازدهم میلادی، آغاز می‌شود؛ همسر اعدامی، شاهدان دروغین دادگاه را، نفرین می‌کند، و سپس ماجراهایی رمانتیک، و حماسه‌ ای در پی این ماجرا شکل می‌گیرد؛ کشیشی به نام «پدر فلیپ»، می‌کوشد کلیسای جامعی بسازد؛ نیروهای اهریمنی، و صاحبان قدرت و ثروت، در تلاش هستند، جلوی ساخت کلیسا را بگیرند، تا بدانوسیله نفوذ و قدرت خود را، به اثبات رسانده، و «پدر فلیپ» را، از سر راه خویش بردارند؛ این رمان داستان عشق و امید و تلاش است؛ نویسنده، در این داستان، ویران شدن، نابودن شدن، و باز از نو برخاستن، و با اتکا به امید، دوباره ساختن را حکایت می‌کند؛

نقل از متن جلد نخست: (پیشگفتار سال1123میلادی؛ پسرها صبح زود برای دیدن مراسم اعدام حاضر شدند؛ هنوز هوا تاریک بود که سه چهار نفر از آنها همچون گربه، با پوتینهای نمدی به آرامی خود را از آلونکهایشان بیرون کشیدند و به راه افتادند؛ لایه ی نازکی از برف تازه، مثل پوششی سفید رنگ، سراسر شهر کوچک را دربرگرفته بود و جای پای آنها بر روی آن نقش میبست؛ آنها از میان کپرهای چوبی نزدیک به هم و خیابانهای پوشیده از گِل یخ زده عبور کردند و به میدان بازار رسیدند، جاییکه چوبه ی دار در انتظار ایستاده بود؛ پسرها آنچه را که برای بزرگترها ارزشمند بود تحقیر میکردند؛ زیبایی را خوار میشمردند و نیکی را به سخره میگرفتند؛ از دیدن مردی افلیج هو میکشیدند، و اگر حیوانی زخمی میدیدند سنگسارش میکردند؛ وقتی صدمه ای به آنها وارد میشد به خود میبالیدند، و اثر زخم را با غرور نشان میدادند؛ به ویژه اگر کسی عضوی از بدنش قطع شده بود، مورد تحسین قرار میگرفت: پسری با انگشتی قطع شده میتوانست رهبر آنها باشد؛ خشونت را دوست داشتند؛ حاضر بودند مایلها بدوند تا صحنه ی خونریزی را ببینند؛ آنها هرگز مراسم اعدام را نادیده نمیگذاشتند

یکی از پسرها پای چوبه ی دار ادرار کرد؛ دیگری از پله ها بالا رفت، انگشتانش را بر گلو گذاشت و خودش را یکباره پایین انداخت، چهره اش را به تقلید از خفگی به طرزی مهیب پیچ و تاب داد؛ دیگران فریاد تحسین برکشیدند؛ دو سگ پارس کنان به میدان بازار دویدند؛ پسر جوانی بی پروا شروع به خوردن سیبی کرد، یکی از پسرهای بزرگتر مشتی بر بینی او کوفت و سیب را از دستش قاپید؛ پسر کوچکتر خشم خود را با پرتاب سنگی تیز به طرف یکی از سگها تسکین داد و سگ زوزه کشان فرار کرد؛ اکنون کار دیگری نبود که به انجامش بیارزد، بنابراین همگی روی پیاده روی خشک رواق کلیسای بزرگ چمباتمه زدند و به انتظار رویدادی تازه ماندند؛ نور شمع از پشت پنجره های اطراف میدان سوسو میزد که نشان میداد توی خانه های چوبی و سنگی محکم صنعت کاران و بازرگانان ثروتمند، دختران کلفت و پادوهای آشپزخانه مشغول روشن کردن آتش و گرم کردن آب و پختن حلیم هستند؛ رنگ آسمان از سیاه به خاکستری گرایید؛ مردم شهر با سرهای خمیده از درگاههای کوتاه منزلهایشان بیرون آمدند، آنها خود را در جبّه های پشمی زبر و کلفت پوشانده بودند و لرزان از سرما برای برداشتن آب به سمت رودخانه میرفتند

اندکی بعد گروهی از مردان جوان شامل مهترها، کارگران و شاگردان صنعتگران با غرور قدم به میدان گذاشتند و پسربچه ها را با مشت و لگد از رواق کلیسا بیرون راندند، و خود به دیوار طاقهای سنگی کنده کاری شده تکیه زدند؛ آنها بدن خود را میخاراندند، روی زمین تف میانداختند �� با اطمینانی آگاهانه درباره ی اعدام صحبت میکردند؛ یکی از آنها گفت: اگر بخت با او یار باشد به محض افتادن، گردنش میشکند، مرگی سریع و بیدرد: در غیر اینصورت همچنان که آویزان مانده است سرخ میشود و دهانش مانند ماهیِ از آب بیرون افتاده باز و بسته میشود تا اینکه خفه شود؛ دیگری گفت، چنین مردنی ممکن است به اندازه ی یک مایل راهپیمایی طول بکشد؛ سومی گفت: میتواند از آن هم بدتر باشد! او کسی را دیده بود که تا وقت مردن گردنش سی سانتی متر دراز شده بود؛ دسته ای از پیرزنان در طرف مقابل میدان با فاصله ای دور از مردان جوان ایستاده بودند، جوانانی که آمادگی داشتند جلوی مادربزرگهای خود کلماتی زشت بر زبان بیاورند

پیرزنان همیشه صبح زود از خواب برمیخاستند؛ گرچه دیگر فرزند کوچکی نداشتند تا موجب نگرانیشان شود؛ با اینحال اوّلین کسانی بودند که آتشهایشان را روشن میکردند، و کف تنورهایشان را جارو میزدند؛ رهبر شناخته شده ی آنها، بیوه «بروستر»، با اندامی عضلانی، در حالیکه بشکه ای آبجو را به راحتیِ حلقه ای که کودکان با چوب میگرداندند، به جلو میغلتاند، به آنها پیوست؛ هنوز درِ بشکه را برنداشته بود که مشتریان منتظر با کوزه و سطل دورش جمع شدند. مامورِ اعدامِ داروغه ی شهر دروازه ی اصلی را گشود و به کشاورزانی که در خانه های چهار طاقی پشت دیوار شهر سکنی داشتند اجازه ی دخول داد؛ برخی تخم مرغ و شیر و کره ی تازه برای فروش آورده بودند؛ عدّه ای برای خرید آبجو و نان آمده بودند و بعضی دیگر در میدان بازار به انتظار مراسم اعدام ایستادند

هر از گاه مردم همچون گنجشکهای محتاط، سرشان را بالا میبردند، و به قصری که در بالای شهر، روی تپّه قرار داشت، نگاه میکردند؛ آنها دودی را که به طور مداوم از آشپزخانه برمیخاست و شعله های نامنظم مشعلی که از پشت درز پنجره های باروی سنگی سرک میکشید، میدیدند؛ سپس هنگامی که خورشید در حال بیرون آمدن از پشت ابر ضخیم خاکستری بود، درهای بزرگ چوبی قصر باز شدند و گروه کوچکی بیرون آمدند؛ داروغه پیشاپیش بر اسبی سیاه و زیبا سوار بود و به دنبال او، یک گاری حرکت میکرد که گاوی آنرا میکشید و زندانی، دست بسته، بر آن سوار بود؛ پشت سر گاری سه مرد اسب میراندند، گرچه چهره هایشان از آن فاصله دیده نمیشد، لباسهایشان نشان میداد که یکی شوالیه، یکی کشیش و دیگری راهب است؛ دو مرد مسلّح در پشت این گروه در حرکت بودند؛ همگی آنها در دادگاه ایالتی که روز قبل در شبستان کلیسا برگزار شده بود حضور داشتند؛ کشیش، دزد را حین ارتکاب جرم گرفته بود؛ راهب جام نقره ای صومعه را شناسایی کرده بود، شوالیه که ارباب دزد بود، فرار او را شهادت داده و داروغه او را به مرگ محکوم کرده بود؛ همچنانکه آنها به آرامی از تپه پایین میآمدند، سایر اهالی شهر در اطراف چوبه ی دار جمع میشدند

شهروندانِ با نفوذ: قصاب، نانوا، دو دباغ، دو آهنگر، چاقوفروش و پیکانساز، همگی با همسرانشان، آخرین کسانی بودند که به میدان آمدند؛ حالت جمعیت عجیب بود؛ آنها اغلب از مراسم اعدام لذت میبردند؛ معمولاً زندانی به دزدی متهم بود و آنها با حرارتِ مردمی که داراییهایشان به سختی به دست آمده است، از دزدان نفرت داشتند؛ امّا این دزد با دیگران تفاوت داشت. هیچکس نمیدانست او کیست و از کجا آمده است؛ او چیزی از آنها ندزدیده بود، بلکه از صومعه ای که بیست مایل با آنجا فاصله داشت، جامی جواهر نشان را سرقت کرده بود؛ جامی آنقدر گرانبها که عملاً فروش آن غیرممکن مینمود؛ این دستبرد با سرقت یک تکه ران خوک یا کاردی جدید یا کمربندی خوب که کمبودش مشکلاتی فراهم میکرد، تفاوت داشت

آنها نمیتوانستند از فردی که جرمی چنین بیهوده را مرتکب شده بود، متنفر باشند؛ هنگامی که زندانی وارد میدان شد صدای چند سوت و هلهله ی استهزاآمیز شنیده شد، امّا دشنامها از ته قلب نبود و تنها پسربچه ها او را با حرارت مسخره میکردند؛ اکثر مردم شهر در دادگاه حضور نداشتند، زیرا دادگاهها در ایام غیرتعطیل برگزار میشد و آنها مجبور بودند در تلاش معاش باشند، بنابراین این اوّلین باری بود که دزد را میدیدند؛ او جوانی بیست تا سی ساله مینمود، قد و قواره اش معمولی بود، امّا ظاهری کاملاً غریبه داشت؛ پوستش به سفیدی برفِ روی شیروانیها بود، چشمان سبز شفاف شگفت آوری داشت و موهایش به رنگ هویج پوست کنده بود؛ به چشم دختران زشت آمد؛ پیرزنان به حالش تاسف خوردند و پسرکان آن قدر خندیدند که به زمین افتادند؛ داروغه چهره ای آشنا بود، امّا سه مرد دیگر که سرنوشت دزد را رقم زده بودند، غریبه بودند؛ شوالیه، با اندامی فربه و موهای زرد، آشکارا شخص مهمی به نظر میرسید، چرا که اسبی جنگی را میراند، حیوانی عظیم الجثه که به اندازه ی درآمد دهسال یک نجار ارزش داشت؛ راهب بسیار پیرتر بود، شاید پنجاه ساله یا بیشتر

مردی بلندقد و لاغر اندام که با شانه هایی فروافتاده روی زین نشسته بود، گویی زندگی چون باری خسته کننده بر دوشش سنگینی میکند؛ شگفت آورتر از همه کشیش بود، مردی جوان با بینی نوک تیز و موهای صاف و مشکی، جامه ای سیاه بر تن داشت و بر اسبی شاه بلوطی سوار بود. او نگاهی هوشیار و خطرناک داشت، همچون گربه ای سیاه که میتوانست بوی بچه موشی را از لانه استشمام کند. پسرکی کوچک، با نشانه گیری دقیق، بر زندانی آب دهان انداخت؛ تیر خوبی بود و میان دو ابروی او نشست؛ او نفرینی نثار کرد و به طرف پسرک خیز برداشت، امّا طنابهایی که او را به کناره های گاری بسته بود مانع حرکتش شد. کلماتی که به کار برد فرانسوی بود، زبان لردها؛ آیا او از اشرافزادگان بود؟ یا از کشورش دور افتاده بود؟ کسی نمیدانست؛ گاری زیر چوبه ی دار ایستاد؛ جلاد در حالیکه حلقه ی طناب را در دست داشت روی آن رفت

زندانی شروع به تقلاّ کرد؛ پسرها غریو شادی سر دادند، اگر زندانی آرام میماند آنها ناامید میشدند؛ حرکات جوانک توسط طنابهایی که به دست و پایش بسته بودند، محدود شده بود، امّا سرش را به این طرف به آن طرف میچرخاند و خود را از حلقه ی طناب کنار میکشید؛ پس از لحظه ای مامور اعدام که مردی قوی هیکل بود قدمی به عقب گذاشت و مشتی بر شکم زندانی کوبید؛ مرد دولا شد، به خود پیچید و جلاد طناب را بر گردنش انداخت و گره اش را محکم کرد؛ سپس روی زمین پرید و طناب را محکم کشید و سر دیگر طناب را به قلابی در پای چوبه ی دار بست؛ نقطه ای بی بازگشت؛ هرچه زندانی بیشتر تلاش میکرد، تنها مرگش را سرعت میبخشید؛ مردان مسلّح پاهای زندانی را باز کرده و او را تنها روی گاری رها کردند، دستانش از پشت بسته شده بود؛ سکوت بر جمعیت حکمفرما شد؛ اغلب در این لحظات اغتشاشی ایجاد میشد: مادر زندانی جیغ میکشید و یا همسرش کاردی بیرون میآورد و به جایگاه میدوید و در آخرین لحظات تلاش میکرد زندانی را نجات دهد

گاهی اوقات زندانی از خداوند طلب بخشش میکرد، یا بر دژخیمانش دشنامی میفرستاد، که خون را در رگها منجمد میکرد؛ مردان مسلّح اکنون در طرفین چوبه دار ایستاده و خود را آماده ی مقابله با هر حادثه ای کرده بودند؛ در این هنگام زندانی شروع به آواز خواندن کرد؛ او صدایی مردانه، زیر و بلند و بسیار صاف داشت؛ کلمات به زبان فرانسه ادا میشد، امّا حتی کسانی که به آن زبان آشنا نبودند، میتوانستند از روی آهنگ گله آمیز و شیرین آن بگویند که از غم و نابودی سخن میگوید: «چکاوکی در دام، شیرینتر از همیشه ، نوا سر داد ، پنداشتی ، با بالهایِ محکمِ آوازش ، از پنجه هایِ نامهربانِ دام ، خواهد رست.»؛ همچنانکه آواز میخواند مستقیما به شخصی در میان جمعیت نگاه میکرد؛ به تدریج فضایی در اطراف آن شخص شکل گرفت و همه توانستند دخترک را ببینند؛ او حدودا پانزده ساله بود؛ هنگامی که مردم به او نگاه کردند، در عجب ماندند چطور قبلاً متوجه او نشده بودند؛ گیسوانی به رنگ قهوه ای تیره، بلند، پرپشت و زیبا داشت که روی پیشانی پهنش ریخته بود؛ اندامی موزون، لبانی پر و دهانی شهوانی

زنان پیر متوجه کمر پهن و سینه های سنگینش شدند، و به این نتیجه رسیدند که باردار است، و حدس زدند زندانی پدر فرزندِ تولد نیافته ی اوست؛ امّا دیگران به جز چشمانش، متوجه چیز دیگری نشدند؛ امکان داشت او زیبا شمرده شود، امّا چشمانی جدّی و فرو رفته به رنگ طلایی داشت؛ چشمانش ته قلب انسان را میبینند و آدمی از ترس اینکه راز و رمزش برملا نشود چشم برمیگرداند؛ جامه ای ژنده بر تن داشت و اشک روی گونه های لطیفش میغلتید؛ راننده ی گاری با حالتی منتظر به مامور اعدام نگاه کرد؛ جلاد در انتظار دستور به داروغه نگریست. کشیش جوان با حالتی منحوس بیصبرانه به پهلوی داروغه زد، امّا داروغه توجهی نکرد؛ او زندانی را آزاد گذاشت تا به خواندن ادامه دهد؛ صدای دلنواز مرد زشت روی با مکثی هولناک، مرگ را معطل نگاه داشته بود: «در گرگ و میش سحرگاهان، صید در چنگال صیاد، و چکاوک در دام؛ همسخن مرگ ، آه، مرگش نشسته برابر، آنک، پرنده و انسان، خونهاشان، به جویبارِ جاریِ مردن، خواهد پیوست، امّا پرنده ی آواز، لیکن پرنده ی فریاد، در آسمان سبزِ همیشه، پرواز میکند، زیرا، مرگ پایان کبوتر نیست.»؛

هنگامیکه آواز پایان گرفت داروغه به مامور اعدام نگاه کرد و سر تکان داد؛ جلاد فریاد کشید: «هی!» و با طناب به کفل گاو شلاّق زد؛ ارابه ران همزمان شلاّقش را به صدا درآورد؛ گاو جلو رفت، زندانی که روی گاری ایستاده بود تلوتلو خورد، گاو گاری را به جلو کشید؛ طناب کشیده شد و گردن دزد با صدایی شکسته شد و زندانی میان زمین و هوا معلّق ماند؛ جیغی کشیده شد و همه به دخترک نگاه کردند؛ صدای جیغ از او نبود، بلکه از همسر چاقو فروش بود که کنار او ایستاده بود، و به دخترک اشاره میکرد؛ دخترک در مقابل چوبه ی دار زانو زده و دستانش را به حالت نفرین به سوی آسمان گشوده بود؛ همگی به حقانیت این اعدام مظنون بودند؛ پسران کوچک وحشتزده به او مینگریستند

دختر، چشمان نافذ و طلایی خود را به سوی سه غریبه، شوالیه، راهب و کشیش گرداند، سپس با آهنگی پرطنین و کلماتی وحشتناک نفرین خود را بر زبان آورد: «نفرین من همراه با بیماری و غم، با گرسنگی و درد بر شما باد؛ خانه هایتان در آتش بسوزد و طناب دار به گردن کودکانتان بیفتد؛ دشمنانتان کامیاب شوند و پیریتان همراه پشیمانی و اندوه باشد و در عذاب و ناپاکی بمیرید...» همچنان که دخترک آخرین کلماتش را بر زبان میآور�� دستش را داخل کیسه ای که روی زمین در کنارش بود فروکرد و جوجه خروسی زنده را بیرون کشید و با حرکتی سریع با کاردی که در دست داشت سر خروس را برید؛ در حالیکه خون از سر جدا شده ی خروس فواره میزد، خروس بدون سر را به طرف کشیش مو سیاه پرتاب کرد

خروس به او نرسیده بر زمین افتاد، امّا خون به سر تا پای او و راهب و شوالیه که در دو طرفش ایستاده بودند، پاشیده شد؛ سه مرد با نفرت خود را کنار کشیدند، امّا خون به سرتا پایشان پاشیده شد و صورتهایشان را آلوده و جامه هایشان را لکه دار کرد؛ دخترک چرخید و شروع به دویدن کرد؛ جمعیت در مقابلش راه گشود و پشت سرش بسته شد؛ برای چند لحظه محوطّه را هرج و مرج فرا گرفت؛ نهایتا داروغه توجه مردان مسلح را به خود جلب کرد و با عصبانیت به آنها فرمان داد دخترک را تعقیب کنند؛ آنها در میان جمعیت شروع به تقلاّ کردند؛ با خشونت زن و مرد و بچه را از سر راه خود کنار میزدند، امّا دخترک در یک چشم به هم زدن ناپدید شده بود؛ گرچه داروغه دست از جستجوی خود برنمیداشت، امّا میدانست او را پیدا نخواهد کرد؛ داروغه با انزجار برگشت؛ شوالیه، راهب و کشیش فرار دختر را ندیده بودند؛ آنها هنوز به چوبه ی دار مینگریستند؛ داروغه مسیر نگاه آنها را دنبال کرد؛ دزدِ مرده در انتهای طناب آویزان بود؛ چهره ی جوان و رنگ پریده اش هم اکنون به آبی میگرایید، و در زیر جسدش که به آرامی تاب میخورد خروس بدون سر، در حالیکه نیمه جانی داشت، روی برف خون آلود دور دایره ای ناموزون پرپر میزد.)؛ پایان نقل

تاریخ بهنگام رسانی 20/03/1399هجری خورشیدی؛ 22/01/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Epic
If you ever wanted to use the words Epic and Classic in a book review, The Pillars of the Earth is a book that upholds that accolade. It is a fabulous masterpiece of historical fiction, based in England in the 12th Century. The sense of time and place are vividly drawn and the fragility and harshness of life shadow each of the characters.

The array of characters are impressively developed, and with over 1000 pages in the novel, this becomes a generational journey spanning many decades and gives us a glimpse of how it was to grow and age in medieval England. Multiple threads tell the stories of individuals and families and their experiences of survival, jealousy, power and what life and neighbours can throw at them. All are explored with colourful detail, in an unforgiving period where right and wrong, and our sense of justice is tested to the limit.

The building of a cathedral at Kingsbridge is the cornerstone of this engrossing novel. It is a story that deals with the age-old battle of good versus evil, where evil manifests itself in men's hearts and ambitions, and where better to play that out but in the sight of God’s holy church. How religious affiliation can bring out the principles of some men and the skulduggery of others. What good men are forced to do and what bad men are capable of doing.

With a book, this long, praise has to be given to the fact that the momentum of the story never faltered and after investing so much time within its engrossing pages, it is difficult to come to terms with normality when the book is finished. I would highly recommend reading this book and it does occupy a place on my favourites shelf.

I finally finished this book and I loved it!!

The characters were interesting, flawed, and complex. The storyline was captivating, intricate, and exciting. I think that because the story was told from the point of view of many characters (5 or 6, I think), the author was able to show so much more of what was going on in many different places at the same time. Also, the length of the book allowed for a lot of time to pass (almost 50 years). I love how the author incorporated some actual historical events into the story, which made all the other plotlines seem so much more real.

The author spent a great deal of time and effort explaining specific features and aspects of cathedral construction. At first, I really tried to read through these parts carefully and understand them, but later on in the book I found myself skimming over them to get back to the actual plot. It was obvious that he had done extensive research on this topic and his descriptions did help me to appreciate what hard work it was for people to build such magnificent structures at that time in history.

The ending of the book was very gratifying, seriously my favorite type of book- the type that ties up all loose ends.

Now for the downside, this book can be vulgar and downright disgusting at times. The violence depicted is more graphic than I have ever read in any other book before. But I realize that the author was simply trying to be true to life at that period in history- knights, war, pillage, famine, etc. And for this fact, I appreciate the realism- but that didn't make it any easier to read.

Bottom line- I love this book. I qualify my recommendation though because of the reasons listed above. This book is NOT for everyone.

*************************************************************

***Update*** (I went out and bought a copy of this book for myself.)
I am loving this book! I have about 150 pages left and I can't wait to see how it ends. But at the same time, I'm sad for it to end because I'm going to miss the characters.

I still have the same complaint that the story is a bit soap opera-y and some elements of the story seem modernized from what it was probably like in 12th century England. But I'm at the point now where I don't care. Unlike other books I have read lately, once I pick it up, can't put it down. (I find myself reading three or four hours late into the night- not the best way to combat my constant sleepiness.)

******************************************

I started this book in all of its 970 page glory. At first, I couldn't understand all the hype- everyone I have talked to said that they loved this book. I thought the author's writing style was a bit soap opera-y. I don't know much about the Middle Ages, but it seemed to me that some of the dialogue, emotional situations, and social situations were somewhat modernized- it was hard for me to believe that that was really what it was like during that time period. But as the story moved along, I found myself drawn in.

I made it to chapter 5 before I had to turn it back in to the library. (Those of you who have read it know that the chapters are way long, chapter 5 is really around page 275.) I'm now 14 on the waiting list to get it back and I'm really missing it. I'm getting close to just going out and buying myself a copy so I can keep reading.

Here we have 900-something pages of Days of Our Lives set in 10th Century England. This is the kind of book I will never understand. Here the author put so much effort into researching and writing such a major work...but to what end?

Pillars tells the story of a cathedral, its history, construction and the people that surround the building. This is a soap opera of the highest degree. Rape, murder, political intrigue,starvation, adoption, sex in the forest, women dying in childbirth, evil men getting fat...good lord. You know you're in trouble when, in the opening pages, a woman dies in childbirth in the forest, during winter, leaving her two children and the father alone and then some golden-eyed hottie appears out of the forest and fucks the grieving father sensless for days on end while the baby is rescued from atop its mother's grave by a priest...no, seriously. Its in the book.

Follett is not a great writer. He is prolific and that is impressive but he ahs no style. His writing is simplistic and boring. While the overall story is a fascinating one, the way it is told is infuriating. It quickly becomes trite and repetative. Evil William who gets a "stirring in his loins" every time he thinks of raping a woman and bad boy Bishop Bigod try again and again to take down plucky Prior Philip and the family of Tom Builder and stop the cathedral from being built. They always fail.

Follett could have told the whole story in 300 pages, had someone else write it and then it might have been a decent book. To give him credit, his architectural research was very well done. The parts that describe how cathedrals were built and why is very educational. Sadly, they were few and far between.

Again, I wonder about these books. Why write something like this? I'll never understand.