Як не дивно це звучить - я нарешті познайомився з Ґемінґвеєм. І знайомство пройшло добре.
Досить цікава збірка. Мені подобається знайомитися з автором через його коротку прозу (якщо вона є).
Інколи було схоже на Орвелла, якого читав минулого року, особливо коли це стосувалося їх спільного досвіду (як от війна в Іспанії).
Але треба відзначити, що в Ерні більше психологізму в описах людей.
От що точно не для мене, то це певний сексизм і мачизм, прийняття зверхності "білих" до "кольорових", і оця "перемога людини над природою".
Але далі буде точно, бо попереду Свято, що завжди з тобою.

4★
“No, he thought, when everything you do, you do too long, and do too late, you can't expect to find the people still there. The people all are gone. The party's over and you are with your hostess now.”

Harry’s dying. Gangrene. He’s not happy about it, but he’s resigned to it and short-tempered with his wife who tries to feed him broth and withhold whiskey, insisting he needs to keep his strength up for when the truck or the plane comes. This is Africa. No casual passersby.

He daydreams and dreams about all the women in his life, each richer than the previous one, and this last wife the richest of all. He remembers what fun Paris was, all the friends he had, but he’s aware that his current wife, through no fault of her own, will be his last companion, the “hostess”.

A lot of people seem to think this is autobiographical, and to a point, it is. Harry and Hemingway are both writers. Harry laments that he wasted his time and didn’t write what he should have. Africa, plane crash, multiple wives – both.

BUT, this was published in Esquire Magazine in 1936, almost 20 years before Hemignway's 1954 plane crashes (and before a couple of wives as well). AND, nobody can accuse Hemingway of not writing productively. Perhaps this was written as a caution to himself?

It is also a platform where he can champion the poor and criticise the rich. Consider the irony of this being first published in a men’s magazine whose target market was most decidedly not the poor!

Harry’s silent reminiscing is no doubt partly Hemingway’s well-known escapades, but a lot is a good writer’s imagination. Cautioning himself or not, Hemingway did acquire more women and maintain a colourful lifestyle.

The fact that Harry’s stranded in remote Africa with his wife means he knows he hasn’t got long to live. Hemingway isn’t maudlin, or tugging at heartstrings. Harry is matter-of-fact and cranky. He is sorry for his perfectly decent wife, stuck in the African bush with a dying man, and he does his best to be pleasant, but it’s hard work.

Some might consider this a  

After he finally drifts off to sleep, he is happily surprised to see daylight and welcome his old mate Compton and his plane. He describes their view of the snow atop Mount Kilimanjaro, Tanzania, the highest on the African continent and “the plain as far as you could see, gray-yellow now and ahead old Compie's tweed back and the brown felt hat.”

Download the story here:
http://www.cardinalhayes.org/ourpages...

Thanks to Chrissie from the Reading for Pleasure Group who have short story discussions.

حیف از این داستانِ زیبا... ترجمه بد، سراسر اشتباه در نوشتار... واقعاً اعصاب رو خورد میکنه... بعضی از صفحات با خودم کلنجار میرفتم که سریع چند خط در میان بخونم تا زودتر به انتهایِ داستان برسم

این داستان نکتۀ خواستی برایِ گفتن نداشت، ولی به نظرِ من مهمترین پیامِ همینگوی این بود که خیلی وقت ها انسان ها کلی حرف تو دل دارن واسه گفتن، ولی یا نمیشه گفت و یا فرصت واسه گفتن نیست
داستانِ خوبی بود

پیروز باشید و ایرانی

-gangrene
-rape
-dead babies
-suicide
-break-ups
-drunkards
-crazy old men
-gonorrhea
-closeted lesbian married to a drunk poet... these are some of my favorite things :(

No I kid, these are some of the delightful stories in this bad boy. I picked it up thinking it would be fun. First time only made it to 37. Walked away for 3 months but my "no book left behind' policy kept nagging me finally attempt Two. Read it in two days and honestly don't care for it at all.

PS. Santiago I know your out there in the sea and all but... miss you... call me...

Ono što mi se najviše sviđa kod Hemingveja je to što je iz samog života crpio svu svoju umjetničku inspiraciju i što to apsolutno nikad nije krio, zatim njegova jednostavnost i svojevrstan minimalizam, te uloga i snaga dijaloga njegovih likova. Neke priče su baš upečatljive, neke nas ostave žedne kraja usljed naprasnog prekida radnje.

Here is a link to the story: http://www.cardinalhayes.org/ourpages...

This story grabbed me from the start. It did not let me go until its very last line. It is about a man, Harry, dying of gangrene out on the plains of Africa. He is with Helen, a woman he loves. Will he die, or will he be saved?

Harry is quarreling with Helen. Why is it that we are the meanest to those we love most? Read this, found at the beginning of the tale:


"He looked at her and saw her crying.

'Listen,’ he said. ’Do you think that it is fun to do this? I don't know why I'm doing it. It's trying to kill to keep yourself alive, I imagine. I was all right when we started talking. I didn't mean to start this, and now I'm crazy as a coot and being as cruel to you as I can be. Don't pay any attention, darling, to what I say. I love you, really. You know I love you. I've never loved any one else the way I love you.’

He slipped into the familiar lie he made his bread and butter by.

'You're sweet to me.’

'You bitch,’ he said. 'You rich bitch. That's poetry. I'm full of poetry now. Rot and poetry. Rotten poetry.’

'Stop it. Harry, why do you have to turn into a devil now?’

'I don't like to leave anything,’ the man said. 'I don’t like to leave things behind.’"

And then later:

"'You're a fine woman,’ he said. 'Don't pay any attention to me. ’"

Who is this book about? For me it is about Hemingway himself and his and other authors’ need to write.

“There was so much to write. He had seen the world change; not just the events; although he had seen many of them and had watched the people, but he had seen the subtler change and he could remember how the people were at different times. He had been in it and he had watched it and it was his duty to write of it; but now he never would."

Hemingway’s ability to write of places, be it Africa, Paris, a ranch, the Black Forest of Germany or anywhere else, is perfected in this story. Harry speaks of the Paris he cared about but had not yet written of:

“There never was another part of Paris that he loved like that, the sprawling trees, the old white plastered houses painted brown below, the long green of the autobus in that round square, the purple flower dye upon the paving, the sudden drop down the hill of the rue Cardinal Lemoine to the River, and the other way the narrow crowded world of the rue Mouffetard. The street that ran up toward the Pantheon and the other that he always took with the bicycle, the only asphalted street in all that quarter, smooth under the tires, with the high narrow houses and the cheap tall hotel where Paul Verlaine had died. There were only two rooms in the apartments where they lived and he had a room on the top floor of that hotel that cost him sixty francs a month where he did his writing, and from it he could see the roofs and chimney pots and all the hills of Paris."

There is something in Hemingway’s prose that feels natural, so clean and simple and so absolutely wonderful to me! Regardless of the plot, there is always the writing to enjoy; this alone satisfies me.

Here, as Harry lies there dying, thinking of all he has not yet written and wants to write tears come to my eyes. I feel as though I am losing someone who must survive because he has such talent for writing. Is it silly that I feel sorrow for the loss of his writing? Is it silly that I feel profound sorrow for the stories and lines that may never come to be?

One more thing--the ending is perfect.

I adore this story. For me, this is perhaps Hemingway’s best.

A great collection of perfect little tales by the master of sparse writing. Especially liked A Very Short Story (lover's expectations VS harsh reality), Cross-Country Snow (a slice of life between two friends), My Old Man (self-explanatory), and Big Two-Hearted River (the masterpiece of the bunch, IMHO). Gotta move on to some of his longer books someday. Like A Farewell To Arms and For Whom The Bell Tolls. Someday.

I am so disappointment I didn't enjoy this one. n  The Old Man and the Sean is one of my favorite books but I could hardly wait to be done with this short stories collection. I found most of them substantially dry and the dialogue was especially grating.

This is a spectacular collection of short stories by a brilliant author. Hemingway demonstrates here his versatility both in the content of these ten stories and in his use of the English language. He was a genius!

herkese selam size hasret! nazım hikmet'in ruhu şad olsun. dönüşüm muhteşem olacak demek isterdim morellerim bozuk. size, ben çok önemli bir insan olarak basın açıklaması yapmaya geldim (!)

yani şurada beni okuyan, yorumlarımı okumaya değer bulan üç-beş kıymetli insan var, onlar beni biliyorlar, BU SİTEYİ KİTAP DIŞI KULLANMAYI SEVMİYORUM, polemik yaratmayı sevmiyorum; edebimizle gelelim, yorum bırakalım, fangirllük kasalım, bir-iki fikir alışverişi yapalım, derdim o. bir durum olduğunda da profilimde hedef göstermeden bir yazı paylaşır, insanları kırmamak için beni sessiz sedasız arkadaşlıklarından çıkartsın derim, ya da ben yaparım, düzgünce uyarırım, insanlara hakaret etmem.

şimdi kendimi beni bilmeyen, olur da yorumunu okuduğunuz bu kitabın durum güncellemesini ve altındaki mesajları görür-görmüştür diye anlattım. BU UZUN SIKICI METİNDEN DOLAYI BUNU GÖRECEK HERKESTEN ÖZÜR DİLİYORUM. ama üstüme yapışmış bir durum var.

hikayemiz şöyle başlıyor, d&r’a giriyorum, 2 kitap 20tl kampanyasını görüyorum. uzatmayım, bambaşka kitaplar seçmişken gözüme kuytu köşede kalmış hemingway’in iki kitabı çarpıyor, arka kapakları okuyorum ve alıyorum: Kilimanjaro’nun Karları, Bütün Eserleri - 9 (ilk basım 2013, bendeki 2. basım, 2015) ve Kazanana Ödül Yok, Bütün Eserleri – 10, 2016




KİTAPTAKİ ÖYKÜLER / İÇİNDEKİLER



ben durumu fark edince, twitterdan menşın attım yayınevine. attığım mesaj ve gelen cevap:
https://twitter.com/jacksconcavity/st...

(benim aldığım basımda, Hiç Olmayacağınız Gibi’nin adı Asla Vazgeçmeyeceğin Bir Yol. yayınevinin iddiasına göre bu öykü iki kez çevrildi. çevirmenler farklı, çeviri az da olsa farklı, ama Kazanana Ödül Yok’un çeviri editörü, diğer kitabın çevirmeni ile aynı. BUNDA BİR SORUNUM YOK. gerçekten yok, yayınevi açıklama yaptı ‘bu hususta’ konuyu kapattım ben.)

benim yayınevine dediğim, ki mevzu da uzamasa yorumumda diyecektiğim şey: ‘aynı öyküleri içeriyor diye bir belirtme falan yok. …bütüne bakınca Kilimanjaro’daki öyküler daha güzel, alacaksanız bu kitabı Kazanana Ödül Yok’a tercih edebilirsiniz.’ olacaktı. ben zaten fosforlu yazılarla kitabın her yerine bunu yazsınlar kitap çığlık çığlığa bunu bağırsın demedim. yayınevinin dediğine göre orijinal basımlarda öyküler nasılsa öyle basılmış. bana ne. ben nereden bileyim bunu. nereden bilebilirim ben orijinal basımda neler var. dizi olarak kitap çıkarıyorsunuz. niye bakma ihtiyacı duyayım? çok zor değil, hatta arka kapakta pekala belirtebilirsiniz o öyküleri, maviyle çizdiğim başka öykü isimlerini vereceğinize.

sonra devreye çevirmeni beni aşağılayarak girdi. tabi ben bilmiyorum kadının o olduğunu başta. dilerseniz ve eğer silmezse bir gün burada mesajlaşmamız: https://www.goodreads.com/user_status...

şimdi ben ne diyorum ne anlaşılıyor ona bakalım.

“yayınevini kötülemeden önce kitabın orijinal dilindeki baskının içindekiler bölümüne baksaydınız keşke...” niye bakayım testi kırılmış. benim bunu söyleme amacım insanlar gidip benim gibi yanılgıya düşüp almasın. çünkü ben kitabı alırken arka kapak yazısını okuyorum, ve okuduklarımdan iki kitapta aynı öyküler bulunduğunu anlatacak herhangi bir ifade göremiyorum, birisi başlangıç için diyor (sarı çizdiğim, bu yüzden ben ilk Kazanana Ödül Yok'u okudum) öteki onun ustalığı olduğunu söylüyor, ben de alıyorum. bana dönüp içindekilerine niye bakmadın falan demeyin abi niye bakayım? hadi ben kitapçıdan aldım ve içindekilere bakmayarak hata yaptım, internetten alanlar? yemeyin beni. kitapları aldıktan sonra ben orijinal baksam ne bakmasam ne.

madem tüm eserlerinin yayın haklarını almışsınız, orijinal içindekilerden bizlere ne, ha yok olmaz aldığınız gibi basmanız gerekiyorsa, belirtin benim dediğim mevzuyu efendim (bunu sürekli tekrar edicem yorumda).

Yayınevi açıklamada kitapların orijinal adlarını underline yapmış. gerizekalı değiliz zaten. ama güzel kardeşim, ben orijinal metin çevirisi derken, öyküleri ayrı ayrı haklarını aldın da sen mi derledin ve bir hikayenin ismini verdin de bir kitap yaptın yoksa bir kitabı çevirdin, nereden bilebilirim cicim, cahilliğime verin.

“elli yıllık bir kültür yayıncısı” ise, ne aynı öykünün ayrı kitaplarda ayrı isim hatasını yapar, hatta bir kez daha çevirmene çevirttirir, -yazıktır yani hakikaten çevrilmişse 2. kez- ne de dizi diye çıkarttığı kitaplarda bunlar yaşanır.

“Kitabın arka kapağını da mı okumadınız acaba?” yani diyecek lafım yok. muhammed için isa ve musa için, eğer ‘iko sen görmüyorsun bak arka kapaklardaki şurayı oku anlarsın (belirtilenin aksi bi yer)’ dediğiniz bir yer varsa söyleyin, beşerdir şaşar.

sayın çevirmeni şunu dedi en son:
Kilimanjaro'nun Karları bir derlemedir. Hemingway'in dört eserinde yer alan çeşitli öyküleri ve Kilimanjaro'nun Karları adlı öyküden oluşmaktadır.
Yayıneviniz sizleri kandırmaya çalışmıyor. Orijinal derlemelere sadık kalıyor! Zaten bu kitabın içindeki öykülerin, adları verilen diğer kitaplarda yer alan öykülerden derlendiği de arka kapakta açıkça belirtilmiştir...

yani ben nereden çevrilmiş, nereden derlenmiş, hangi kitaplardan toplanıp çevrilmiş veya bunların adları belirtilmemiş, bunu yazmamışlar DEMİYORUM. hiç öyle bir şey demedim iddia edilenin aksine. tek dediğim birkaç yıl sonra basılan ve “bir dizi altında basılan” kitapta bunun şöyle minnacık da olsa belirtilmemiş olması. bilerek satılsın diye yaptılar demiyorum. “elli yıllık bir kültür yayıncısı” ise bi zahmet dikkat edecek yayıma hazırladığı eserlerin içeriklerine.

demek ki bir kitabı alıp direk onu çevirmemişler Kilimanjaro’yu. madem öyle Kazanana Ödül Yok sonra basıldığına göre (2016), eğer bunu da derlediyseniz niye var aynı öyküler, yok Kazanana Ödül Yok’u orijinal derleme yapılan bir kitaptan çevirdiyseniz, arka kapakta belirtin ‘orijinal derlemeye sadık kalındığı için eski basımda yer alan şu öykülerimizi içermektedir’ diye. ki twitterdan yayınevinin verdiği cevap “iki eser de orijinal basımlara birebir sadık kalarak…” o zaman arka kapak yazısında sıkıntı var Kilimanjaro’nun ve çevirmen de yanlış biliyor. abi en kötü birleştirin bir kitap olarak basın, yoksa metinin haklarını aldığınız yayınevi mi izin vermiyor?

mesajlaşırken dediğim gibi: bir sene sonra yada önce çıkarttığı derlemede (ki yayınevi birebir orijinal eser çevirisi dedi) "şuradan şurdan derledim" dediği zaman kimse "aaa tamam geçen seneki / önümüzdeki sendeki baskıda şu beş öykü de var demek ki hmm" demiyor. Madem derlediler, başka bi kitapta yer vermesinler, veriyorsa belirtsinler. Derdim bu, yapmasınlar demiyorum yapmamalılar, yapıyorsa da belirtsinler.

beşerdir şaşar, hatalar olabilir, aynı öykünün farklı isimlendirilmesi gibi. ama yani beni yemeyin, kitapta yayına hazırlayan falan kim yazmıyor zaten, 5 öyküyü ULAN 5, V, BEŞ’İNİ DE hiç mi fark etmediniz ya da gördüyseniz ‘ulan bir yerlere iliştirelim bu durumu’ demediniz!

iyi okuyucu demeyi bırak kendime okuyucu bile demedim hiçbir zaman, yorumlarımda hep ‘bence öyle’ deyip dururum. ama ne hayatımda ilk defa bir yazarın kitaplarını dizi olarak alıyorum, ne ilk defa kendimce bir yanlışlık ve kusur buldum, ne de ilk defa kendimi yayınevi tarafından enayi yerinde koyulmuş hissediyorum. alanda bilgisiz isem cahil değilim, belki tek bir kitapta toplama gibi bir şeye izniniz olmayabilir mesela, ama arka kapak yazısına da karışıyorlar abi!

okuduğumu da anlayabiliyorum bu konuda herkesin içi rahat olsun. yine başıma gelsin böyle bir şey, yine bunun bir adilik olduğunu ve güvensizlik yarattığını söylerim.


bu arada adilik’in kelime anlamına ve kullandığınızda insanların anlayıp anlayamayacağına biraz daha dikkat etmenizi öneririm.
adilik: (isim) Bayağılık, düşüklük, aşağılık. (TDK)

eğer mevzu, beni küçümseyerek uzatılmasaydı bu kadar resimli linkli açıklama falan yapmayacaktım vallahi. kısaca mevzudan bahsedip şunları diyecektim hala bu yazıyı okuyan sevgili okuyucu: Kazanana Ödül Yok ve Kilimanjaro’nun Karları’ında 5 benzer öykü var. diğer kitapta (en sevdiklerimin hepsi olmasa da) sevdiğim öykülerin tamamı burada da var. o yüzden eğer okuyacaksanız, Kilimanjaro’nun Karları kitabını okumanızı tavsiye ederim. bence öyle yap��n tabi.
evet diyeceğim buydu.

üf yeter. darladım ve darlandım. bu kadar. kendimi orhan gencebay'ın zor değil şarkısına sıkışıp kalmış gibi hissediyorum...

her şeyden bağımsız birkaç bir şey daha deyip bırakacağım.

dediğim gibi ben Kilimanjaro’daki öyküleri daha çok sevdim. Ki Kilimanjaro’nun Karları kendi başlı başına bile basılsa alınıp gül goncalar arasına konacak bir eser. hikaye içinde hikayeye sahip ki hafife alınacak gibi değil. ki, bence en önemlisi eğer hemingway’in üslubunu ve nasıl öykü yazdığını, malzemelerinin ve araç gereçlerinin ne olduğunu anlamak istiyorsanız Kilimanjaro’nun Harry’sinin kendi kendiyle konuştukları, iç düşünceleri bunu açıklıyor. ben çok daha güzel kaptım bu öyküyü okuyunca hemingway’i ve sonrasında okuduğum öyküler, aynı olan öyküleri de 2. kez okudum, daha güzel idrak edebildim.

şu öyküler müthişti: Kilimanjaro’nun karları, bir günlük bekleyiş, kumarbaz, rahibe ve radyo, babalar ve oğullar, katiller, elli bin dolar.

işin aslı elli bin dolar’ı varlık yay. (1957)’dan da okumuştum. aynı tadı aldım. çeviriyi yine sevdim. tek imla hatası gözüme geldi, haricinde sayfa düzeninde falan bir sorun yaşamadım, o yönden de içiniz rahat olsun.

bence bu modern klasiği, ah bu kayıp jenerasyonun bir parçasını katın kitaplığınıza.

hemingway'e her türlü aşığım.
xoxo
iko
n

His latest novel.
Despite its unfinished form, it is probably one of its best.
The sensuality and languor that emerge as the characters' ambiguity in this triangular relationship are remarkable.
And as always, the dialogues and the silences of Hemingway.
It is a masterpiece without question.

Horrible, putrid, & upsettingly subpar.