Satire and wit packaged in an absurd story. Had me perplexed and amused at the same time.

Swift's satire, A Modest Proposal, was not well-known or well-read in his life. Of course, given the nature of the piece--the desperate need for change in Ireland--lack of recognition was difficult.

I have read and taught this many times. Most students don't understand the depths of the satire or the excellent argument structure presented in this essay.

Swift's ability to develop his argument in the way he has makes the piece an excellent read for anyone looking to understand the many forms of developing argument.

This work is referenced so often in our modern culture that I just had to read it. It’s excellent satire right down to the “research” and “recommendations.”

Alçakgönüllü Bir Öneri'nin denemelerden, uzun aforizmalardan oluşan bir kitap olduğunu söyleyeceğim. Çünkü yazar fikirlerini direkt "Görüşler", "Düşünceler" şeklinde açıklıyor. Öte yandan, Papini'nin Gog'unu anımsatan bir tarafı da var. Swift'in felsefî yaklaşımını görmeyi sevdim. Kitaba adını veren son öykünün ise fazla alçakgönüllülük içerdiğini düşünüyorum. Birbirinizi yiyerek daha iyisini yapabilirdiniz Bay Swift. =)

Severek okuduğum kitapta benim hoşuma giden bazı kısımlar şunlar:

"...Çünkü dalları cennete uzanmış olsa da kökleri yeryüzündedir. Derin tefekküre dalmak etle, kanla yapıalcak iş değildir; etle, kanla girişilen tefekkür deneyimi, doğası gereği gevşer ve maddesel düzeye iner."

"... Gençliğin mahareti keşiftir, yaşlılığınsa yargı gücü; öyle ki ona sunacak daha az şey buldukça yargı gücümüz de gittikçe daha zor beğenir olur: Yaşamın akışı bunu gerektirir. Yaşlandığmızda arkadaşlarımız bizi memnun etmede gittikçe daha çok zorlanırlar, ama aynı zamanda memnun olup olmadığ��mız da onları gittikçe daha az ilgilendirir. Hiçbir bilge adam genç olmayı dilemez. Başıboş bir akıl yürütme, daha önceki sağlıklı akıl yürütmelerinizin ağırlığını azaltır. İyi davranışların altında yatan itkiler kılı kırk yaran bir incelemeyle gelmez. İyi olsun kötü olsun çoğu eylemin nihai nedeninin insanın kendisine duyduğu sevgi olduğu kabul edilir; ama bazı insanların öz sevgisi onları başkalarını mutlu etmeye iter, başkalarınınkiyse yalnızca kendilerini mutlu etmeye.
Erdemle kötülük arasındaki ayrım budur."

"... Keyfi iktiadr bir prens için en doğal baştan çıkarıcı nesnedir; nasıl ki genç bir adamın şarap ya da kadınlar karşısında, bir yargıcın rüşvet, yaşlı bir adamın cimrilik, bir kadınınsa yüzeysellik karşısında baştan çıkması işten bile değildir."

"... Bir adam kendisiyle benim arama belli bir mesafe koyduğunda, ikimizin de birbirine eşit uzaklıkta olduğumuz fikri beni rahatlatıyor."

"Tüm nehirler denize bağlanır. Xerxex, ordusuna dikkatle bakıp da yüz yıldan kısa bir süre içinde tüm askerlerinin ölmüş olacağını düşününce ağlamış. Anacreon'u öldüren, bir üzüm çekirdeği olmuş; şiddetli hazzın da, tıpkı şiddetli üzüntü gibi, insanı öldürebileceğini biliyoruz. Bu dünyada sabit kalan hiçbir şey yok, iktidarsızlıktan başka; gene de Platon, erdem kendini dünyaya gerçek kıyafetiyle gösterecek olsa, tüm insanların onun karşısında büyüleneceğini düşünüyordu. Ama şimdi, dünyayı yöneten çıkar olduğundan, Jüpiter'in kendisi dahi dünyaya inecek olsa, Danae'ye göründüğü gibi, bir altın yağmuru altında görünmediği sürece hor görülecektir; çünkü bugünlerde güneşin yalnızca yükselişine bakılıyor, batışına değil."

Swift, çok önemli bir adam. Mutlaka okunması gerek, klasikler zaten kişinin okuma sürecinde mutlaka basılması gereken basamaklar.

I've read only the title piece, which I've reviewed here: https://www.goodreads.com/review/show...

It has been over ten years since I read this. Over time, I have forgotten some specifics regarding the historical context connected to when Swift wrote this. I still very much enjoyed Swift's satire.

Brilliant in conception, but a tough read given the remoteness of the petty concerns of the time, Jonathan Swift's work shows a master satirist at work. Unlike Gulliver's Travels with its universal applicability and simple storyline, this is much more political invective than timeless satire. Nevertheless, no one can doubt Swift's brilliance as an essayist and wit.

I don’t like Swift at all but this was satire very well-done. I do think this is worth reading because it sheds light on how poorly the Irish were treated at this time.

Such original shocking humor and irony. A modest proposal made a lot of people angry when it was released into the high society of London while the Irish starved. I loved it.

Partially read