...
Show More
Τα ***** αστέρια ως ανώτερη κλίμακα αξιολόγησης γι αυτό το βιβλίο τα δίνω αποκλειστικά και μόνο για την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο της πρόωρα ώριμης οκταχρονης ηρωίδας και ένα άρωμα τρυφερότητας,αθωότητας,φαντασίας και ηθικής πίστης που σου μεταδίδει η συγγραφέας απο την αρχή ως το τέλος και σε κάνει να αφοσιωθεις άνευ όρων.
Δυο παιδάκια μεγαλώνουν στο Μέικομπ μια μικρή πόλη της Αλαμπάμα,γεμάτη ρατσισμό,σκληρότητα,αδικία και εμπάθεια ανάμεσα στους διαφορετικούς χαρακτηρες της.
Μπαμπάς τους ειναι μάλλον ο καλύτερος πατέρας που θα μπορούσε να σταθεί σε λογοτεχνικό έργο εποχής. Ο Άττικους ειναι χήρος, δικηγόρος στο επάγγελμα, προσπαθεί να μεγαλώσει δυο παιδιά με αξίες και ιδεώδη με ευαισθησία και συμπόνια και με απόλυτη δικαιοσύνη. Ειναι ένας μπαμπάς γλυκός και αυστηρός με απόλυτη ελευθερία και μέτρο διδάσκει στα παιδιά του να αγαπούν και να σέβονται όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως χρώματος ή κοινωνικής θέσης.
‘’Σκοτώστε όσες κίσσες θέλετε, αν μπορείτε να τις πετύχετε, αλλά να θυμάστε, είναι αμαρτία να σκοτώνεις τα κοτσύφια’’. Αυτή ειναι η συμβολική συμβουλή του προς τα παιδιά του.
Αυτός ο μπαμπάς λοιπόν αναλαμβάνει να υπερασπιστεί στο δικαστήριο - παρά τις άσχημες αντιδράσεις της κοινωνίας- έναν νεγρο εργάτη που κατηγορείται πως βίασε μια λευκή περιθωριακή κοπέλα. Παρα τις μεγάλες εντάσεις και ολες τις αποδείξεις αθωότητας του κατηγορουμένου,το δικαστήριο τον καταδικάζει και στην προσπάθεια του να δραπετεύσει σκοτώνεται.
Παει το πρώτο κοτσυφακι.....
Το δεύτερο κοτσυφακι ....της ιστορίας μας ειναι ο Μπού ένας ερημίτης γείτονας που ζει κλεισμένος στην μοναχικότητα του χρονια ολόκληρα και παίρνει τρομακτικές διαστάσεις η παρουσία του στα μάτια των μικρών μας ηρώων. Ο ήσυχος και αθώος Μπού δέχεται το φόβο της κοινότητας όμως στο τέλος η πράξη του ειναι η σπουδαιότερη και η πιο σωτήρια.
Μια τρυφερή μάτια στον σκληρό κόσμο που μας θυμίζει πως η αλλαγή προς το καλό ξεκινάει απο τα φρέσκα μυαλά και τα αθώα μάτια των παιδιών.
«Δε θα καταλάβεις πραγματικά έναν άνθρωπο μέχρι να σκεφτείς τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία – μέχρι να βάλεις τα παπούτσια του και να περπατήσεις με αυτά»
✍
Δυο παιδάκια μεγαλώνουν στο Μέικομπ μια μικρή πόλη της Αλαμπάμα,γεμάτη ρατσισμό,σκληρότητα,αδικία και εμπάθεια ανάμεσα στους διαφορετικούς χαρακτηρες της.
Μπαμπάς τους ειναι μάλλον ο καλύτερος πατέρας που θα μπορούσε να σταθεί σε λογοτεχνικό έργο εποχής. Ο Άττικους ειναι χήρος, δικηγόρος στο επάγγελμα, προσπαθεί να μεγαλώσει δυο παιδιά με αξίες και ιδεώδη με ευαισθησία και συμπόνια και με απόλυτη δικαιοσύνη. Ειναι ένας μπαμπάς γλυκός και αυστηρός με απόλυτη ελευθερία και μέτρο διδάσκει στα παιδιά του να αγαπούν και να σέβονται όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως χρώματος ή κοινωνικής θέσης.
‘’Σκοτώστε όσες κίσσες θέλετε, αν μπορείτε να τις πετύχετε, αλλά να θυμάστε, είναι αμαρτία να σκοτώνεις τα κοτσύφια’’. Αυτή ειναι η συμβολική συμβουλή του προς τα παιδιά του.
Αυτός ο μπαμπάς λοιπόν αναλαμβάνει να υπερασπιστεί στο δικαστήριο - παρά τις άσχημες αντιδράσεις της κοινωνίας- έναν νεγρο εργάτη που κατηγορείται πως βίασε μια λευκή περιθωριακή κοπέλα. Παρα τις μεγάλες εντάσεις και ολες τις αποδείξεις αθωότητας του κατηγορουμένου,το δικαστήριο τον καταδικάζει και στην προσπάθεια του να δραπετεύσει σκοτώνεται.
Παει το πρώτο κοτσυφακι.....
Το δεύτερο κοτσυφακι ....της ιστορίας μας ειναι ο Μπού ένας ερημίτης γείτονας που ζει κλεισμένος στην μοναχικότητα του χρονια ολόκληρα και παίρνει τρομακτικές διαστάσεις η παρουσία του στα μάτια των μικρών μας ηρώων. Ο ήσυχος και αθώος Μπού δέχεται το φόβο της κοινότητας όμως στο τέλος η πράξη του ειναι η σπουδαιότερη και η πιο σωτήρια.
Μια τρυφερή μάτια στον σκληρό κόσμο που μας θυμίζει πως η αλλαγή προς το καλό ξεκινάει απο τα φρέσκα μυαλά και τα αθώα μάτια των παιδιών.
«Δε θα καταλάβεις πραγματικά έναν άνθρωπο μέχρι να σκεφτείς τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία – μέχρι να βάλεις τα παπούτσια του και να περπατήσεις με αυτά»
✍