جک لندن، نویسنده ی آمریکایی‌تبار که از آثار معروف او آوای وحش و گرگ دریا است، از معدود نویسندگانی است که از راه داستان نویسی به ثروت فراوان دست یافت. نویسنده ی کتاب آوای وحش حوادثی را که در داستان های خود به تصویر می کشد با چشم خود دیده و با شخصیت های اصلی داستانهایش ارتباط داشته و آنها را می شناخته. در داستان ها و نوشته های جک لندن تأثیر افکار چارلز داروین٬ هربرت اسپنسر٬ کارل مارکس و فریدریش نیچه آشکار است. این آثار که گاهی رنگ شدید ناتورالیستی به خود می گیرند قطعاً در آنها تجزیه و تحلیل های بسیار دقیق وجود دارد. رمانِ آوای وحش مشهورترین رمان جک لندن است و در سال 1903 در امریکا منتشر شد. او در این رمان دستان سگی به نام باک را بیان می کند. باک، سگ اهلی و محبوب یک قاضی است و در مسیر زندگیش سر از سرزمینی خشن و بی رحم به نام کلوندایک از ایالات یوکان در میآورد و درگیر ماجراها و حوادث خاصی می شود. این سرزمین در آن زمان دستخوش هجوم بیرحم جویندگان طلا قرار داشته و باعث می شود باک تجربه هایی را در دنیای وحش به دست آورد.

An interesting and poetic look at a domesticated animal returning to its wild roots. Also, not very long, so a nice "palate cleanser" between longer reads. I think those with an appreciation for dogs will get even more out of this book.

داستان خیلی خوبی بود، ولی باید مثلاً هفت هشت سال پیش می خوندمش. بیشتر به داستان نوجوانان نزدیک بود.
زیبایی داستان، یکی مدیون توصیف های دقیق و هیجان انگیز از سفر با سورتمه های سگی در یخبندان های قطب شماله و جزئیات این سفرها و زندگی در قطب، و دیگه مدیون شرح زنده ی خلق و خوی سگ ها و رفتارهای حیوانی. همین دوتا کافی هستن تا خواننده رو تا انتهای کتاب بکشونن. چون کتاب به اندازه ی کافی کوتاه هست که خواننده با همین دو عنصر جذاب راضی و اقناع بشه.

ولی به نظر من، بعضی از قسمت های داستان، می طلبید که بیشتر بهش پرداخته بشه. ماجراجویی های جویندگان طلا در قطب شمال، اینقدر به خودی خود جذاب هست که بشه باهاش یه رمان مفصل نوشت. البته در اون صورت، علاوه بر عناصر توصیفی، نیاز به عناصر داستانی قوی تری بود. مثلاً داستان فعلی، به اندازه ی کافی پیرنگ قدرتمندی نداره، طرح داستانیش خیلی ساده است (ماجرای سگی که ارباب های مختلفی اونو به کار می گیرن.) ولی اگه قرار بود داستان طولانی تر بشه، بیشتر از این ها نیاز بود تا داستان خوبی از آب در بیاد.

به نظرم جک لندن با کوتاه و مختصر تعریف کردن داستان، کار هوشمندانه ای کرده و نذاشته داستان افت کنه.

خلاصه، داستان خیلی خوبی بود، به خصوص برای نوجوان ها.