Euripides & Anne Carson. Exquisite!

Totally insane story.

For those who believe that videogames, TV shows and films are making us all a little more violent -- I present to you this classic play written somewhere between 485 and 406 BC. It contains unapologetic and gratuitous violence. Just for shits n giggles. This is open to interpretation, but I find that the point of this play is to reveal two messages: (1) "Don't mess with higher powers" or you'll die. And (2) humans are bloodthirsty (yes, this is a pessimistic and unpopular view). This terrifying play was written to satiate the audience's hunger for violence. Humanity hasn't become more violent or more crass or more debauched or more filthy through the centuries (or...millenia).

It's actually uncanny how human nature has managed to sustain the same level of awful all throughout the years.

....no, I don't know why Elvis's mugshot is on the cover either.

Şarap tanrısı Dionysos, kendisinin Zeus’un oğlu olmadığını iddia eden annesi Semele’nin kız kardeşlerinin şehri Thebai'e gelir. Pentheus (teyzesinin oğlu(?)) şehrin başındadır. O da Dionysos’u tanrı olarak tanımamaktadır. Dionysos ile ters düşmek şehirdeki kimseye fayda getirmeyecektir.

PENTHEUS
Ben burada yokken şehri garip bir bela sarmış, kadınlarımız sözde Bakkhos şenliklerini kutlamak için evlerini bırakıp gitmişler; ıssız dağlarda, korolarla, Dionysos dedikleri, benim tanımadığım yeni bir tanrıya ibadet ediyorlarmış; ortalarında testiler dolusu şarap varmış, köşelere saklanıp kendilerini erkeklerin kucağına atıyorlarmış, güya Mainadların ibadeti böyle olurmuş. ... Yakalattıklarımın hepsi elleri kolları bağlı, zindanda yatıyor. Elimden kaçanlara gelince onları da dağlarda arayıp bulacağım, hayvanlar gibi yakalatıp zincire vurduracağım. Bu hayasız çılgınlıklar pek yakında sona erecektir. Yabancı bir sihirbazdan da bahsediyorlar; Lidya’dan gelmiş, güzel kokan saçları, sarı perçemleri, pembe yanakları varmış, siyah gözlerinde Afrodit’in sihri parlıyormuş. Bu adam, Bakkhos ayinlerini öğretiyorum diyerek gece gündüz kadınlarla, kızlarla yatıp kalkıyormuş. Onu bir elime geçirirsem artık thyrsosunu yerlere vuramayacak, uzun saçlarını sallayıp gezemeyecek, çünkü kafasını bedeninden ayıracağım. Dionysos’un tanrı olduğunu söyleyen de bu adammış. Dionysos, anasıyla, şu Zeus’tan gebe kaldığını ileri süren anasıyla yıldırıma çarpılıp yandıktan sonra, güya Zeus’un baldırına dikilmiş. Bütün bu rezaletlerden sonra bu yabancı, kim olursa olsun, ipe çekilmeyi hak etmedi mi? (13-14)

Pentheus'un tavrı hep bu şekilde devam eder. Dionysos ise alttan alışlarının acısını fena çıkarır. Dionysos ile ters düşmek pek akıl karı olmasa da (sonuçta Zeus’un oğlu) yaptıkları çok fena işler. Şimdi ben de Dionysos’a sövüp günaha girmek istemiyorum ama böyle acımasızlık da olmaz ya !!! (Dionysos’dan çekindiğimden değil, Tanrılık müessesine saygımdan :)) ) Kim haklı, kim haksız konusuna girmeden üzüntülerimi bildirip aradan çekiliyorum...

Güzel bir not:

Sayfa 43 Ç.N.: Bakkhalar coşkunluğun son haddine varmak için şaraptan daha başka vasıtalara da başvuruyorlardı: Hora teperek bağrışmak da onları vecde getirebiliyordu. Bu bakımdan Dionysos ayinleriyle dervişlerin dönmeleri arasında benzerlik vardır. Gerçekten dervişler aç karnına dönerek başlarını ve gövdelerini muayyen ritimlerle sallayarak ve durmadan haykırarak sarhoş olabiliyorlardı. İçlerinden birinin ulaştığı vecd hali kolayca ötekilerine sirayet ediyordu.
(Hora tepmek, horon gibi bir şeymiş)

En çarpıcı kısımlar:
n  
n  

Anası herkesten önce üzerine atılarak kurban törenine başladı. Pentheus, bahtsız anası kendisini tanısın da öldürmesin diye başından mitrasını çıkarıp attı, Agaue’nin yanağını okşayarak: “Anacığım, benim, ben,” diyordu, “oğlun Pentheus, Ekhion’un evinde doğurduğun çocuk! Bana acı anacığım; evet, bir günah işledim, ama sen oğlunu öldürme.” Ağzı köpükler saçan, gözü hiçbir şey görmeyen Agaue artık ne yaptığını, bilmiyordu, iradesi Bakkhos’un elindeydi, oğlunun ne söylediğini duymuyordu bile. Elleriyle Pentheus’un sol kolunu yakaladı ve ayağını zavallının böğrüne dayayarak omzundan çekti kopardı; bunu kendi kuvvetiyle değil, tanrının kuvvetiyle yapıyordu. Bir yandan da İno zavallının etini parçalıyordu. Sonra Autonoe ve bütün Bakkhalar hep birden üzerine saldırdılar. Türlü türlü bağırışmalar birbirine karışıyordu: Pentheus son nefesiyle inliyor, ötekiler azgın çığlıklar koparıyorlardı. Bakkhaların kimi bir kol, kimi ayakkabısı üstünde bir ayak alıp götürüyordu. Pentheus’un göğsü bağrı didik didik oldu. Azgın Bakkhalar kanlı elleriyle et parçalarını top gibi birbirlerine atıyorlardı. Parçalarının her biri bir tarafa gitti, bazısı sarp kayalıklara, bazısı çam dallarına asılı kaldı. İnsan artık arasa da bulamazdı. Zavallının başını anası ellerine aldı, sonra da thyrsosunun ucuna bir aslan kafası gibi takarak Kithairon’un sırtlarından aşağı yollandı. Mainad dansları yapan kız kardeşlerinden ayrılan Agaue, bu kanlı avın mağrur sevinci içinde, av arkadaşı Bakkhos’a şükürler ederek, onun şerefine taşıdığı gözyaşlarıyla dolu bir ganimetle şehre doğru geliyor. Aslında tek zaferi kendi acısı olacak. O gelmeden ben buralardan gidiyorum, olacakları görmek istemiyorum.
(50-51)

n  
n  

KADMOS
Şu kollarında taşıdığın baş kimin başı?
AGAUE
(Gözlerini indirerek)
Bir aslanın başı, avcılar öyle söylüyordu.
KADMOS
O başa bir bak.
AGAUE
Nedir bu gördüğüm? Nedir bu ellerimde tuttuğum?
KADMOS
Daha iyi bak da kim olduğunu gör. Dikkat et.
AGAUE
Olamaz! Kör olası gözlerimle acıların en müthişini görüyorum.
KADMOS
Bir aslan başına benziyor mu gördüğün?
AGAUE
Hayır, bu ellerimde tuttuğum baş Pentheus’un başı?
KADMOS
Evet, şimdi tanıdın; biz de ona ağlıyorduk işte.
AGAUE
Onu kim öldürdü? Bu baş benim ellerime nereden geldi?
KADMOS
Zalim gerçek, tam ortaya çıkacak zamanı buldun!
AGAUE
Söyle çabuk, kalbim yerinden oynayacak.
KADMOS
Onu sen öldürdün, kız kardeşlerinle beraber!
(57-58)

n  
n

<şimdi reklamlar>
Mitoloji okumalarının keyfini katbekat artıran "Mitoloji Sözlüğü"nü de hararetle tavsiye ederim.
<şimdi reklamlar>

DNA testinin olmaması sebebiyle Zeus evladı olduğuna inanmayanların hayatını kaydıran Dionysos, Thebai’ye musallat olur ve bu hikayede yanan Kadmos’un olaylarla tamamen ilgisiz karısı, Ares’ün kızı Harmonia olur. Son ana kadar adı bile geçmeyen kadını niye yılana dönüştürdün ki? Adaletin bu mu Bromios?

we love unhinged women

Definitely one of the more brutal Greek tragedies.

After reading this one and Medea, I get the impression that if Euripides were alive today he would be making horror movies.

I had low expectations, but that was freaking bonkers and I loved it. Dionysus>>>

The Ancient Greeks had raves
2 May 2013

tWe actually don't have a complete copy of this play though the edition that I read attempts to reconstruct the missing sections (which is mostly at the end) because, as they say, this is a popular play that is regularly performed. This in itself is a strange statement since I have never seen it performed (in fact I have only ever seen one Greek play performed, and that was Oedipus Tyrannous and that was by an amateur theatre group). Mind you, Greek plays tend to be short, meaning that they last generally only as long as about a third of a Shakespeare play (though when they were performed in ancient times, it would usually be along with three others plays).

tThe Bacchae is about change and about the resistance to change and how our attempts to resist change is generally futile. Mind you it is a tragedy and it does have a pretty bloody ending (in that a number of the main characters end up dead, though the progenitor of change, Dionysus, doesn't, but then again he is a god). There are two things that do strike me about this play, the first being how there are reflections of Christianity in it, particularly early Christianity, and the second involves reflections of the modern rave culture. However, before I go into exploring those two aspects of the play I should give a bit of a background so you may understand where I am coming from.

tThe cult of Dionysus was a rather new cult to appear in Ancient Greece, as far as the gods are concerned, and he was not one of the traditional gods of the pantheon. He apparently was introduced through migrations from the north, particularly through Thrace. The cult itself was a mystery cult, meaning that the rituals and celebrations tended to be conducted behind closed doors (and this comes out in the Bacchae, particularly since the main worshippers were women). The celebrations (as also comes out in the Bacchae) generally involved drunken revelries out in the bush.

tThe Bacchae itself is set in the mythical period of Ancient Greece in the city of Thebes. The king of Thebes, Penthius, is concerned about this new cult that has appeared that is seducing all of the women into joining. As such he goes out of his way to attempt to put an end to it, including arresting Dionysus. It is interesting that Dionysus, unlike the gods in many of the other Greek plays, has a major role. Most of the gods in Greek drama tend to only come in at the beginning or the end, either to provide an introduction, or to intervene in a hopeless situation. However Dionysus is one of the major characters in this play.

tAnyway Dionysius, in an attempt to defend his cult (and one wonders if his portrayal here is similar to the charismatic cult leaders that we have seen throughout history) convinces Pentheus to spy on one of the celebrations. However, in a drunken haze, the women in the midst of their celebration mistake Pentheus for an mountain goat, capture him, and tear him to pieces. However, the women do not get away scot free as they are exiled for, well, murder, despite their arguments that they were not in control of their faculties at the time.

tThe idea of the new cult is something that societies have faced throughout time, and it goes to show that the Roman persecution of Christianity is something that is not limited to that particular religion at that particular time. It is interesting to note that in the play Pentheus does not believe that Dionysus is a god, despite certain actions (such as blowing up his palace) that suggest otherwise. Further, the ignorance of the bacchic rites is also similar to Roman ignorance of certain Christian rites, such as the Lord's Supper.

tSome have even suggested that Dionysus is a Christ figure, and the introduction to the play even has some similarities with the virgin birth. For instance, Dionysus is born of a woman but has Zeus as his father (though unlike Christianity, where the term 'conceived of the Holy Spirit' does not indicate a sexual union between God and Mary, where it is clear from this play that there was a sexual union between Zeus and Dionysus' mother, though this can be put down to our failure to understand, or accept, the possibility that conception can occur outside of sexual union, though these days this is changing). More interesting is that Dionysus mother is accused of extra-marital sex, which Mary also faced. Another interesting note is that after Dionysus' birth, Zeus hides him to protect him from being killed by a jealous Hera, which has reflections in the Christ story in that Jesus was spirited off to Egypt to protect himself from the murderous rampages of a jealous king.

tSome might suggest that I am drawing some rather tenuous examples here, but I would argue otherwise. One of the reasons is generally because of the fear of Christians to look outside the box. We are more than happy to accept the Bible, but to consider anything outside of that, particularly with regards to pagan representations (or could they be prophecies) of the Christ, can open up to many probabilities. I guess it has to do with the conservative bent that most Christians have, in that what has been done over hundreds of years has proven itself and anything that is new can be dangerous or even destructive. However, remember what Paul writes in the book of Thessalonians: test everything, hold onto what is good, and reject what is bad. He did not say 'reject everything' but to 'test everything' which includes age old traditions.

tI want to finish off with a comment on the modern rave scene. Okay, the idea of the outdoor rave out in the bush rose out of Britian where, in an attempt to stamp out drug use, the government made raves themselves illegal. However, it could also be suggested that the reason the mystery cults of ancient Greece met out in the bush was because they were also illegal. However (particularly since I have been to raves myself) there is something almost bacchic about the rave. The idea of taking drugs to induce feelings of pleasure, as well as the lights and the sounds adding to that, reflects what was occurring here in the Bacchae. In many cases, the rituals were sensual experiments in pleasure, which is similar to what happens at a rave. This also goes to show that the rave is not something new, but something that has been going on for centuries.

SECOND READING:
It's been a Bacchus kind of year. I've warmed up to him more since my first outing. Now I want to breastfeed wolf pups and frolic in the woods with my thyrsus and fawnskin.

ORIGINAL REVIEW:
Some backstory on this play: Dionysus (also known as Bacchus) is the son of Semele, a mortal woman, and Zeus, a god. He was already divinely conceived, so to speak, when his mother was destroyed by seeing Zeus’ true face (lighting) and she never got the chance to carry him to term. Zeus took the fetus Dionysus into his thigh and bore him himself (something I wish for every male anti-abortion advocate).

Some of Semele’s family, however, refuse to believe that she had really conceived Dionysus with Zeus. They claim that she had slept with some regular old mortal and essentially disown their divine kin. This is comparable to those who doubted Mary when she claimed to have given virgin birth. At the time the play takes place, king Pentheus, the cousin of Dionysus, is trying to drive his religious order from the land. To be fair to Pentheus, the Bacchae (female worshippers of Bacchus) do get weird sometimes, like when they tear animals apart with their bare hands, or go about stealing other people’s babies and...pots and pans (?!) I can see why a king might start to get nervous.

Dionysus is understandably angry and punishes the members of his family who talk smack about his mama and who refuse to honor him as a god. But he also punishes those family members who worship him gladly. He’s excessively cruel, even to his own followers. He does, however, have some redeeming qualities: He throws pretty interesting parties and seems to promote equality (young and old, royal and commoner – all party together). Those going into Bacchic frenzies gain access to foreknowledge. His female followers get to escape the patriarchy for a little while. And people do really like wine:

“The flowing wine, drunk to the full, provides
sleep and forgetfulness from daily pain,
nor is there any other cure for trouble.
This god is poured as offering to the gods,
so through this god comes human happiness.”

Ovo izdanje je bruka, sramota, glupilo, groza, rajzbojništvo, blasfemija, neoprostiva grehota, nenadoknadiva šteta i najbrutalnije poniženje za: srpski jezik na koji je prevedena, (novo) grčki jezik sa koga je prevedena, starogrčki jezik na kome je pisana, sve profesore koji su ovoj osobi što se naziva prevodiocem predavale u svim školama, grčku tragediju kao kulturoški pojam, Dionisa kao božanstvo. Ma, sve!
Ne, nije pogrešno. Sve je suprotno od smisla, ideje, suštine, namere, poente i zakona Kosmosa uopšte!
Urednika koji je ovo odobrio i izdao treba zatvoriti u sobu u kojoj gore svi zapaljeni primerci ovog užasa kojim je vrhunska antička tragedija sa ozbiljnim filozofskim pitanjima i jednom od najkontraverznijim tema antičkog nasleđa svedena na nivo skeča nekakvih vikend satanista!

Oh, zašto sam ovo morala da vidim! :(

Euripides'in anlattığı olayın şiirselliğine kendi kaptırarak anlatmak istediğini aslında tam anlatamadığı bir eser olan "The Bacchae / Bakkhalar", erkekle kadınlığın birleştiği şarap tanrısı Zeus'un oğlu Dionysos'un ona tapınmayı reddeden Thebai kralı Petheus'tan aldığı intikamını konu alıyor. Euripides'in aslında insan gibi duygularıyla hareket eden Tanrıları eleştirdiği oyunda Dionysos'un zamanla farklılaşarak İsa'ya dönüştüğünü söyleyebiliriz. Söyleyemesek bile aralarında fazlasıyla benzerlik olduğu ortada. Zaman zaman eksik metne rağmen başarılı bir şekilde yazılmış ve çevrilmiş eser, mitolojik evrenin sınırlarını daha da genişletiyor.

18.08.2014
İstanbul, Türkiye

Alp Turgut

http://www.filmdoktoru.com/kitap-labo...